Vurige en onmogelijke liefde.
maandag 3 mei 2021
Toen ik hier begon als aspirant dater zag ik het helemaal voor mij. Even inschrijven, iemand ontmoeten en dan hoppa, de tweede grote liefde in mijn leven. Ik waagde mij voor het eerst aan online daten. Je bent nieuw op de site, ik was toen nog wat jonger en geheel onervaren met het daten via een site. Pas na een paar ontmoetingen ging ik inzien, dat mijn verwachtingen veel te hoog gespannen waren.
Ik geloof nu dat geen enkele afspraak hetzelfde is. Ook al lijkt het soms een herhaling van zetten, ieder mens is uniek, de combinatie van die twee unieke mensen is daarom nog unieker. Wel heb ik soms het idee, dat er soms een déja vu is.
Het grote gevaar bestaat, dat er dan van een van beide zijden een vooroordeel over de ander is. Een goede kennis van mij raadde mij ooit aan bij daten, als ik vertelde dat ik met gemengde gevoelens op date ging: “Geef het een kans!”.
Maar ook aan dat uitgangspunt kleven lastige aspecten. Er zijn zaken die misschien niet of maar in beperkte mate matchen, en toch stap ik daar met gemak overheen. Houd jij van golf of van schaken? Prima, dat moet je vooral doen. Andere punten zijn evenwel voor mij toch een no -go.
Liefde, houden van is ongrijpbaar. Het blijft steeds iets van gevoel, elkaar aanvoelen. En soms is er een vlammetje, dat oplaait tot een groot vuur.. Wie heeft vroeger bij de scouting ooit als opdracht gekregen een kampvuur te maken? Uiteraard zonder spiritus of lucifers.. Dan kom je er achter, hoe lastig dat is. Een stokje tussen de handen nemen en dat in een gat in een houtblok draaien, totdat het door de wrijving begint te smeulen en vlam gaat vatten. Op de manier zoals natuurvolken dat nog steeds doen.
Voor het aanwakkeren van het liefdesvuur zijn nu heel wat hulpmiddelen binnen handbereik. Een man kan een vrouw verrassen met attenties, een bos bloemen is wel het minste; een vrouw wint een man voor zich door een lekkere maaltijd. Ook als je alle bestanddelen voor een romantische liefde gereed hebt en alles uit de kast haalt om je geliefde voor je te winnen, is dan succes verzekerd? Wellicht wordt het juist gewaardeerd, als je net als bij het maken van een kampvuur zonder brandstof of aanstekers puur indruk maakt op je geliefde door wie je bent, niet door wat je hebt (geld, aanzien) of wat je doet.
Er is een leuk liedje van The Ivy League: Funny how love can be. Het kan er in de liefde inderdaad raar aan toegaan. Ook als je iemand buiten een datingsite ontmoet.
Ik zal op onze chatbox Thngs2share een linkje plaatsen naar dit liedje. Hieronderaan staat dat linkje ook, maar als je daarop klikt werkt het niet. Het is al oud, als je de outfit van de groep ziet vraag je je af, waarom er zoveel veranderd is qua presentatie… Ik heb het eerste coupletje even vertaald. Eigenlijk gaat het in het liedje niet eens over liefde, maar over een aanzet tot verliefd worden.
“Daar loopt ze met haar met neus in de lucht. Grappig hoe liefde kan zijn. Ik vraag me af waarom ze doet alsof ik er niet ben.” Wat valt mij op in die tekst?
Net als bij het maken van een kampvuur op natuurlijke wijze is deze tekst heel simpel, geen poespas. Juist door die eenvoud was het zo’n geslaagd liedje, dat tot de verbeelding gaat spreken. Ik zie de vrouw uit de song al voor mij lopen. Fier, met opgestoken hoofd. Moet de ware liefde ook niet zo zijn? Daarmee maak je echt een goede indruk…
https://www.youtube.com/watch?v=rmTrKaDrpbw
geplaatst door Aktivo1 - 917 keer gelezen
Vorige berichten
De dag nadat...
De dag nadat…
Tijdens mijn wandeling vandaag genoot ik van de geuren en kleuren die het voorjaar ons brengt. Na een regenbui toonde het jonge groen nog groener. Ik rook de geur van de wilde sering en nog andere geuren die ik niet direct thuis kon brengen, maar mij met een bouquet van aroma’s omhulden. Daar kan zelfs Chanel no.5, wat ik regelmatig gebruik, niet tegenop. Ik bleef staan om een ganzenfamilie de wal op te zien opklauteren. De ouders driftig roepend naar de kleintjes om zich aan te sluiten. Tegelijkertijd moest ik denken aan diverse periodes in mijn leven die verdrietig en moeilijk waren. Die ik te boven ben gekomen en nu hier onbekommerd kan genieten van de natuur.
Er zijn soms van die dagen die we het liefst nooit meer wensen mee te maken. Periodes daarop volgend die tijd kosten om alles te verwerken. Verdriet, hopeloosheid, geen uitzicht meer zien. En toch komt er dikwijls na een zware periode een nieuwe toekomst. Breekt de zon weer door en kunnen we van alles wat het leven ons brengt daarna ook weer het geluk binnen laten.
Dit alles overdacht ik mij tijdens mijn wandeling in de ontluikende natuur.
De dag nadat…
een bloem niet meer zo lekker ruikt
de hemel niet zo blauw meer lijkt
verdriet de overhand krijgt
geluksgevoel zomaar verdwijnt.
Maar er is altijd een dag nadat…
er een nieuwe weg wordt aangelegd
er een wegwijzer is die de goede richting op wijst
naar een pad wat naar de horizon reikt
en het zonlicht de wandeling begeleidt.
Er is altijd een dag nadat…
de zon weer vrolijk schijnt
verdriet naar de achtergrond verdwijnt
het leven niet meer zo hopeloos lijkt
en het licht aan het eind van de tunnel verschijnt.
Er is die dag nadat…
er een toekomst wacht
moe maar voldaan na het afgelegde traject
het geluk weer toelacht
en men dan op die dag voor een nieuwe reis vertrekt.
Er komt altijd een nieuwe dag nadat…
Liefs,
monique
Mag ik u voorstellen aan... Rosa
Terwijl het water in de huiskamerfontein heerlijk kabbelt, mijmer ik over een onderwerp. Eigenlijk is bijna alles toch al wel geschreven in dit dating gebeuren.
Er lijkt bijna niets toe te voegen.
Een blog van La Paulaa kan natuurlijk alleen maar over sprookjes gaan, heb ik wel eens gelezen.
Of het nou wel of niet zo is, ik heb het als compliment beschouwd.
Sprookjes of niet, ik ken de waarheid.
Altijd leuk om (al) mijn blogs terug te lezen.
Het leven is toch een feessie?!?!
Vergeet niet af en toe een nieuwe slinger op te hangen!
Is het erg dat ik nog steeds terugdenk aan voorbije liefdes?
Wat wil dat nou zeggen?
Bijna begon mijn blog met ‘er was eens een herinnering’ enfin het niet-sprookje, het is namelijk allemaal waar.
De vijver met de vissen.
De visser.
Vervelde huid.
En nog veel meer...
Marokkaanse lampen, wierook, kaarslicht, glazen wijn, Portugal, bikini. En bonbons.
Alles passeert de revue.
Behalve mijn prachtige Assepoester jurk.
Een blauwe, met allemaal tule en vele glitters.
Die jurk heeft me een dienst bewezen.
Altijd deed ik m’n best.
Uiteindelijk werd ik niet uitgenodigd voor het feest, tot ineens de lieve fee verscheen.
Wow.
Daar kwam m’n jurk vandaan. En in die jurk heb ik met een prins gedanst.
Nu zie ik in, dat ik mijn best niet meer hoef te doen; ik ben namelijk goed zoals ik ben;
Beter hoeft niet! Dit is het.
Het waren wel allemaal lessen, dus achteraf heel nuttig.
Ik heb haar naar de kringloopwinkel gebracht. Daar hangt ze nu te pronken.
Ik lak mijn nagels en ga zo mijn atelier in. Tegenwoordig schilder ik portretten en ik vind het geweldig om te doen.
Versies van mezelf? Zeggen anderen
Ik weet het niet.
De vrouwen ontstaan.
Ja alleen maar vrouwen.
Eergisteren ontstond Rosa. Zo te zien is ze op een bal aangekomen. Afwachtend kijkt ze rond.
Een afbeelding zal ik plaatsen bij mijn foto’s, zodat u haar kunt bewonderen indien gewenst.
Wat roept Rosa bij u op?
Bij voorbaat dank voor uw compliment - dat is altijd leuk.
Fijn weekend
Maskers
Hoe goed leer je een "geliefde" bij de start van een nieuwe relatie kennen? In het beginstadium moet je de ander immers nog helemaal ontdekken? Je wilt elkaar van alles en nog wat vertellen.
De echte relatie begint pas, als het nieuwe eraf is, de euforie om samen dingen te gaan ondernemen gewoon begint te worden. Je hebt inmiddels elkaars achterban ontmoet en ook de nieuwe omgeving van je partner samen verkend. Hoe kom je erachter hoe je geliefde in de praktijk is? Wanneer gaat je beste beentje voorzetten voor de nieuwe vriend(in) de prullenbak in? Bij een groot verschil van mening, of moet er eerst ruzie ontstaan? Wanneer laat iemand zijn masker zakken en ook de wat minder leuke kant van zijn/haar karakter zien? Kortom, hoe is hij/zij in de dagelijkse praktijk?
Sommige mensen kunnen lang kleine irritaties voor lief nemen zonder er ook maar iets van te zeggen, maar als de emmer vol is, kan in een klap de stemming omslaan. Dan wordt opeens alles op tafel gelegd. De ander weet dan niet wat hem/haar overkomt, zag dit niet aankomen. De schrik kan dan ook behoorlijk groot zijn. Aan de andere kant is het niet wenselijk om bijna iedere irritatie op te gaan noemen. Niemand wil immers als een zeurpiet overkomen. Bovendien zou je nog raar staan te kijken als de ander dan ook even van de gelegenheid gebruik maakt om over jouw onhebbelijkheden te gaan praten.
Toch denk ik dat open zijn naar elkaar helpt. Vooral als je al langere tijd alleen bent, kunnen er in de loop van de tijd gewoontes of gedrag zijn ontstaan, die te weinig rekening houden met de ander. Soms is iemand zich daar niet eens van bewust en kan het helpen als het bespreekbaar wordt gemaakt. Als je aldoor maar een masker ophoudt om de ander te "pleasen", gaat dat uiteindelijk ten koste van jezelf. De beste benadering zal, zoals vaak het geval is, wel ergens in het midden liggen.
Een eye-opener is het, om eens 2 weken met elkaar door te brengen, het liefst thuis. Dan zie je pas werkelijk hoe iemand echt is. Bij een weekendrelatie zal iemand zijn/haar masker wel op kunnen houden, maar 14 dagen lang lukt bijna niemand. Eigenllijk zou een masker helemaal niet nodig moeten zijn, als je gewoon jezelf laat zien zoals je bent...