Guilty pleasures
dinsdag 23 november 2021
Guilty pleasures...
Zijn schaterlach buldert door mijn woonkamer en ik kijk de man tegenover me
geamuseerd aan.
“ Dit is zo wat ik van jou ken. Ineens, out of the blue, popt daar dat speelse ondeugende
bij jou op naar boven. En dat gezicht er dan ook bij.
Iemand, die jou niet kent tippelt met open ogen in die “ onschuldige ” blik.
Iemand, die echt kijkt neemt de twinkeling in je ogen waar en nog zoveel meer.
Als je jezelf zou kunnen zien in dit moment waarop je me dit verhaal vertelt.
Wat er ook gebeurt in jouw leven, dit stuk van jou verandert geen zier.
Blijf ajb zo, dan gaan we nog heel wat leuke momenten tegemoet in het bejaardenhuis
achter de rollator “
Ik voel de smile om mijn lippen krullen als ik naar hem kijk en zie nu al mezelf me
vermaken in dat bejaardenhuis… 🙃🙃😇
“ Als ik ongeveer ter hoogte kom van de man voel ik hoe er een verandering in mij optreedt
en voel ik hoe mijn lippen zich vormen tot een lieve uitnodigende glimlach.
Ik voel de behoefte om even echt, diep contact te maken met hem en zet mijn beste troef in.
Ik buk me, haal zijn hond aan, kom daarna langzaam omhoog en sta oog in oog met hem.
Ik kijk even heel intens in 2 stralende, blauwe ogen en merk verder op dat hij volle, mooi gevormde lippen heeft. Om te zoenen…
Ik groet hem vrolijk, wissel wat lieve woorden uit over zijn prachtige hond en vervolg
daarna met een big smile mijn weg.
Even kijk ik daarbij nog om: “ Hmmm…dat lijf mag er ook wezen ”...
Dit is one of my guilty pleasures 😊
Ik weet wat mijn moeder over mijn gedrag gezegd zou hebben: “ Gedraag je! ”
(later in mijn leven kwam ik erachter, dat ik in deze definitely haar dochter ben )
Guilty pleasures…eigenlijk een rare uitdrukking.
Hoezo zou ik me schuldig moeten voelen over het plezier dat ik beleef?
Zou niet alles omarmd moeten worden waar je vrolijker van wordt? Waardoor je meer en intenser geniet in het leven?. Wie bepaalt wat een guilty pleasure is?
Een aantal van mijn guilty pleasures zijn:
- het reflecteren op bepaalde situaties en ze dusdanig beschrijven, dat het spanning oproept
bij de lezer. Welke soort spanning dat oplevert is aan de lezer om te ervaren 😉
- Vroeger was het een heerlijke guilty pleasure om keihard mee te zingen met onderstaand lied (dat ik dansend op de tafel in een bar in een superkort rokje had gezongen tbv van mijn zus tijdens haar vrijgezellenweekend, waarbij ik nog niet eens gedronken had)
Die speciale gelegenheid rechtvaardigde het plezier, want ik ben niet zo van de Nederlandse liedjes op wat uitzonderingen na. Voor wie het niet kent:
https://www.youtube.com/watch?v=NWjGZlRF_Mk Een eigen huis…
- Naar Bambi, the Lion King kijken met kleine kinderen, omdat het zó leuk is voor ze ! 😅
- Het soms tot misselijkmakend toe pure chocola eten en noten én dan die combinatie in de vorm van chocorotsjes. Ik denk dat meerdere vrouwen zich hierin wel zullen herkennen.
Al schrijvend vraag ik me nu af: “ Valt het bestuderen van profielfoto’s en/of profielen hier ook onder de noemer guilty pleasures? “
En nieuwsgierig aagje, die ik ben: wat is/zijn jouw guilty pleasures?
geplaatst door Hope - 1415 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?