De afstandsbediening
zaterdag 28 mei 2022
Verschillende keren heb ik deze tv-reclame gezien, waarin een echtpaar op zoek ging naar een hoekbank. De dame nam plaats op de hoek, zodat ze haar benen languit kon doen. Met een denkbeeldige afstandsbediening knipte ze zogenaamd de tv aan. De man die op de andere hoek zat, keek speurend om zich heen naar een andere bank, want hij wilde ook lekker onderuit kunnen zitten.
Na enig zoeken vonden ze zo'n bank, want op de hoek waar hij zat kon nog een onderstel worden uitgeklapt. Deze bank kochten ze. Thuis voor de buis zaten ze nu allebei heerlijk comfortabel, de afstandsbediening van de tv lag op de lege stoelzitting tussen hen in. Beiden grepen ze er tegelijk naar. De vrouw was iets sneller en hij keek zichtbaar teleurgesteld in de camera. Einde reclame-spot.
Een situatie die daar veel op leek, hoorde ik van een goede vriend van mij. Hij had een leuke vrouw ontmoet via een datingsite en haar uitgenodigd voor een vervolgdate met diner in een restaurant. Hij was in een opperbeste bui en had gereserveerd in een duur restaurant. Tijdens het eten hoorde hij steeds een piepje als zij een appje, of bericht van Facebook binnen kreeg. Zij nam daar alle tijd voor en ging ook uitgebreid terug zitten appen. Hij baalde er op den duur zo stevig van, dat hij zijn eigen smartphone greep en haar appte : hallo schat, ik zit recht tegenover je! Dat hielp. Ze kreeg een kleur en legde de telefoon weg. Het etentje verliep verder gezellig en achteraf konden ze beiden smakelijk om het voorval lachen.
Toch gaat er bij mij iets kriebelen bij dit soort gedrag. Een bevriend echtpaar heeft een abonnement op ESPN genomen, waarop alle eredivisie voetbalwedstrijden van het weekend live worden uitgezonden. Iedere zaterdagavond werd het nu voor haar verplicht voetbal kijken, of ze vertrok naar de slaapkamer om daar op een ander net naar een mooie film te gaan kijken.
Hetzelfde zie ik bij veelvuldig gebruik van social media op de smartphone. Sommige stelletjes zitten langdurig zwijgend naast elkaar, beiden verdiept in de eigen berichten op de telefoon. Ga je dan deze informatie met elkaar delen, of is het gewoon ieder voor zich en wee degene die er wat van zegt? In een latrelatie zie je elkaar toch al veel minder dan een samenwonend stel, wat is dan de meerwaarde hiervan als je bij elkaar bent?
Dat is ook de reden dat ik graag een activiteit inlas tijdens een vervolgdate. Samen fietsen, wandelen of naar een museum. Je leert tevens elkaar beter kennen zo...
geplaatst door sixty - 1446 keer gelezen
Vorige berichten
Loyaal zijn of overstappen?
Loyaal zijn is een rekbaar begrip. Kiezen voor wat anders is ook niet eenvoudig, heb ik ervaren met zaken als 1) kijken of mijn internetprovider nog steeds goed bij me past, 2) overstappen op een andere energieleverancier. Het wordt pas echt lastig als ze me overvallen met aanbiedingen aan de voordeur. Mensen die langer geleden op deze internetprovider zijn overgestapt betalen 2 x zoveel. Dit goedkope tarief mag ik U alleen NU een jaar lang aanbieden, werd me voorgespiegeld. Ik moest wel voor 2 jaar tekenen. Het 2e jaar bleek daarbij ook nog goedkoper te zijn dan wat ik momenteel maandelijks betaal. Ik ging dus overstag en heb getekend. Ook meteen een andere energie-provider genomen, want die was ook veel goedkoper werd me voorgerekend op mijn energie-overzicht. Dom, dom, dom. Later ging ik pas de reviews van mijn nieuwe internetfirma nachecken. Nou weet ik ook wel dat er altijd ontevreden klanten zijn bij iedere internetprovider, maar ik stuitte hier op een uitzending van Radar, waarbij de WIfi van deze provider zo slecht beoordeeld werd, dat die praktisch alleen maar te ontvangen was op de vensterbank. Wat nu?
Gelukkig bestaat er in Nederland 14 dagen bedenktijd waarin je kosteloos van je handtekening af kan. Ik ging zoeken op de bevestiging van het contract waar ik dat srond, nergens dus. Dan maar bellen. Het duurde zeker 20 minuten voor ik iemand te spreken kreeg. Hoera, ik kon gelukkig telefonisch het abonnement annuleren. Maar, waar ik binnen 5 minuten een e-mailbevestiging van het nieuwe contract had gekregen, bleef bevestiging per e-mail van mijn annulering uit. De volgende dag dus opnieuw 20 minuten aan de telefoon gehangen om iemand te spreken te krijgen. Het contract was inderdaad geannuleerd, die geruststelling kon de dame me geven, maar het kon wel 48 uur duren voor de bevestiging van annulering van het contract me zou bereiken. Gelukkig kwam die bevestiging binnen 2 dagen.
Idem dito ervoer ik een fikse tegenvaller op het tegelijkertijd afgesloten contract van mijn nieuwe energieleverancier. Op de e-mail bevestiging van hun contract bleek mijn nieuwe maandbedrag helemaal niet goedkoper te zijn dan bij mijn oude, vertrouwde energieleverancier. Het netjes door mij ingevulde jaarverbruik bleek na hun computerberekening van mijn maandbedrag zelfs € 20 duurder uit te vallen dan wat ik nu betaal. Dit kwam omdat de dame vergeten was mijn zonnepanelen mee te rekenen en een gewoon energiecontract voor mij had berekend, terwijl ik met de door mij ingevoerde gegevens opeens een dynamisach contract kreeg omdat zonnepanelen terugleveren en vanwege het salderen. Ook dit contract kon ik kostenloos telefonisch annuleren en gelukkig kreeg ik de schriftelijke bevestiging van deze annulering vrij snel. Het was allemaal wel behoorlijk stressen geweest.
Maar hoe zit het met loyaal blijven aan je partner als de relatie muurvast is komen te zitten? Als je beiden totaal anders opgevoed bent, kan je heel anders over belangrijke zaken denken of ergens op reageren. Na mijn scheiding ben ik erachter gekomen dat bij mijn nieuwe partner dit akelige probleem helemaal er niet was ! Gewoon omdat hij een totaal ander karakter had en daardoor ook ander gedrag. Al die onenigheid in mijn huwelijk was niet nodig geweest, als ik toen een partner had gevonden die beter bij me paste. Door ervaring wijs geworden kijk ik nu dan ook veel verder dan verliefdheid, of een klik. Vooral op oudere leeftijd spelen daarnaast nog meer dingen mee, die belangrijk kunnen zijn of de relatie een succes kan worden...
Wereldbeeld
De onderwerpen die mij het meest dwarszaten, heb ik in mijn eerste veertig blogs al behandeld, bij de trouwe lezers heb ik mijn punt nu wel gemaakt. Dus voor deze tweede serie heb ik mij voorgenomen eens inspiratie te putten uit de suggesties en zorgelijkheden in de reacties van de lezers.Kort geleden werd ons aangedragen om het eens te gaan hebben over exotische nieuwe leden zoals dames uit de Oekraine die zich als potentiele date op deze site gemeld zouden hebben. Misschien niet bij iedereen hier bekend, maar de site is zo ingericht dat de meeste vrouwelijke bloggers in de nieuwe ledenlijst alleen de heren te zien krijgen, zouden daar ook exotische trends in te ontdekken zijn? Tijd voor een analyse van de nieuwste honderd:)
Op de namen afgaand zit er weinig exotisch bij deze nieuwe vangst. Ik heb alweer lang niet gekeken naar dit overzicht maar het meest exotische hier zijn wel de "taalvoudjes": er blijken mensen te bestaan die lievert en alleenstand zijn, misschien een teken dat ze nog aan het inburgeren zijn? Nee, bij nader beschouwing lijken deze heren gewoon meer behoefte aan liefde dan aan spellingscontrole te hebben, ook wel weer te begrijpen. Zoals te verwachten zitten er dus liefe en actiefe mannen tussen, vast hele rustiche en zonder cabsones! Ook tref ik diverse heel normale gevallen en ook enkele eerlijke en spontane mannen. De trend die ik hier toch vooral aantref is een gebrek aan inspiratie, maar kom, ze zijn nog nieuw, zelf ben ik toch ook destijds schuchter en aftastend in de rij nieuwkomers aangeschoven?
De foto's lijken er wel iets op vooruitgegaan te zijn in vergelijking met twee jaar geleden, ik zie er maar vier echt beroerde foto's tussen, dat valt me mee. Veel koppies in het groen, op terrassen of in speedboten. Ook het aantal mensen dat in gordels ingesnoerd zit, lijkt me te zijn afgenomen, geruststellend voor mij want ik probeer de parkeernormen en fossiele uitstoot te verminderen.
Dat er geen heren uit de Oekraine tussen zitten is natuurlijk verklaarbaar, de meeste daarvan vechten een uitzichtloze oorlog uit en komen niet aan daten toe, maar zijn er dan geen Syriers die juist het leger ontvlucht zijn en wel wat warmte kunnen gebruiken? Zo te zien niet, ze kunnen zich natuurlijk vermommen met een grijs poppetje en een afkorting? Nee het gehalte exotische mannen is eigenlijk wel zorgwekkend veel lager dan wat je in de gemiddelde supermarkt ziet lopen. Wel bijzonder om te bedenken dat wij, de dames, dus zorgwekkend weinig exotisch in de lijst tegenkomen terwijl de heren waarmee wij gezellig babbelen op T2S dus een totaal ander wereldbeeld voorgeschoteld zouden krijgen, van struise oost europeaanse eenzame vrouwen??? Dat is dan misschien de echte trend, dat de verdeeldheid in de wereld almaar verder toeneemt doordat de algoritmes ons naar steeds grotere verschillen drijft. Vandaag de verkiezingen bij onze grote bondgenoot, laten we allemaal drie weesgegroetjes bidden voor de mensen in de Swingstate Pennsylvania, misschien kunnen die het tij nog keren:)
Zouden we misschien als tegenoffensief algoritmes kunnen laten bouwen die niet gericht zijn op wegfilteren maar juist de ongefilterde wereld laten zien? Wat vinden jullie van die gedachte?
Nog steeds op ja
Ik ben een beetje laat met mijn blog, maar ja. Ik kan dan wel blogschrijver zijn hier, maar voor mij is schrijven een constant wordingsproces, geen afgeronde staat van zijn. Zoiets banaals als een kapotte stortbak kan het proces danig verstoren - vooral als dat samenvalt met een kapot gevallen telefoon. Oh ja, ik heb toen en toen, na die ene wandeling, via WhatsApp naam en telefoonnummer gekregen van een voormalig aannemer, een aannemer die nu aardigheid heeft in kleine klusjes. En ik heb niet aan die aannemer gedacht toen ik besloot de oude gesprekken niet over te zetten op de nieuwe telefoon. En dan waren er hier ook nog de schilders, en daar de oppaskat.
De schilders, drie stuks, streken vijf lagen gebroken witte verf over twee lagen groene verf. Het groen dat zes jaar geleden, toen ik van deze flat mijn thuis wilde maken door alle deuren groen te verven, zo’n mooie, frisse kleur was. Met groene deuren zou mijn woonkamer immers één en al glazen serre zijn! Binnen zes jaar was het voorbij, mijn liefde voor dit groen. Groen dat steeds donkerder, steeds doffer werd. Of ging het anders? Koos ik voor groen als tegenhanger van de witte vitrage - die ik al snel verving voor vitrage met gekleurde bolletjes? Koos ik voor groen als sidekick van mijn blank houten bank met blauw-wit gestreepte kussentjes, de bank die ik op Marktplaats heb verkocht en vervangen door een knalblauwe slaapbank met heftig gebloemde kussens? Liberty bloemen, een oude liefde herleeft. Was het groen overbodig geworden, te veel zelfs? Het maakt niet uit, ook mijn flat bevindt zich in een constante staat van wording. Zo is nu het wit van de muren te wit…
De kat vlijt zich neer op de krant voor mij op tafel, precies op de lekkerste plek, daar waar ik aan het lezen ben - en ik leg mijn armen rond de kat. Hij richt zich op en duwt zijn harige kop in mijn hals, tegen mijn gezicht, bonkt met de harde plek tussen zijn oren tegen mijn voorhoofd. En ik hou helemaal niet van katten - maar van deze, mijn oppaskat, hou ik toevallig wel. Omdat hij is wie hij is? Nee, waarschijnlijker omdat hij de kat is van twee mensen van wie ik hou.
Wat mij aantrekt in een kat is even ongrijpbaar als wat mij aantrekt in een man - en dan gaat het direct nergens meer over: ik bezie Die Ene Man nu eenmaal met andere ogen dan ik alle andere mannen zie. Ongelukkigerwijs heb ik zelf nauwelijks invloed op wat ik voel voor een man, alleen op wat ik met die gevoelens doe. Ennuh. Ik sta nog steeds op ‘ja’!