Na 50 jaar elkaar opnieuw ontmoeten
maandag 16 mei 2022
Ik houd wel van een feestje! Maar wie niet? Standaard “feestjes” zijn voor mij elk jaar mijn verjaardag, de verjaardagen van mijn zoon, schoondochter en hun kinderen, en van enkele goede vrienden. Kerst en Pasen vier ik niet in de huiselijke kring, los van de diepere betekenis van deze dagen.
Er zijn gelukkig nog meer heugelijke feiten, die een feestje rechtvaardigen.
Ik had een uitnodiging ontvangen voor een reünie van een groep mensen, waar ik ongeveer 50 jaar geleden wekelijks minimaal een keer contact mee had. We kwamen op een vaste dag bijeen in een eigen ruimte in mijn stad, en ik ontving een tijdje een deel van hen bij mij thuis op een gespreksavond.
Zo’n uitnodiging prikkelt de belangstelling. Temeer als je er een lijst met namen bij krijgt met vermelding van degenen, die al dan niet komen of in de afgelopen jaren het tijdelijke voor het eeuwige verwisseld hebben. Een paar van hen had ik de afgelopen jaren in ander verband al meer dan eens gezien, ik zou dus niet tussen allemaal wildvreemden belanden. Uit ervaring weet ik, dat anderen mij beter herkennen dan omgekeerd. Een paar jaar eerder werd ik bij een uitvaartplechtigheid herkend door iemand, met wie ik op de lagere school had gezeten, zestig jaar eerder. Lodewijk van Avezaath zong het al in 1983: “Verrek, zeg kerel ben jij het?”.
Ik besloot maar naar deze reünie te gaan. Er was een high tea aan verbonden, alle deelnemers namen wat lekkers mee. Uit de lijst van mensen die zouden komen had ik enkele namen in mijn geheugen gegrift. Een van hen was V, ik zag haar binnenkomen, haar haren hadden de authentieke bruine kleur verwisseld door mooi egaal grijs. Maar ze had nog dezelfde uitstraling als toen ze bij mij thuis op de bank zat bij de gespreksgroep. Ik had nu een prettig gesprek met V, toch zei iets mij dat ze zich niet helemaal op haar gemak voelde.
Toen er buiten met een zelfontspanner (zodat iedereen er op te zien zou zijn) een groepsfoto werd gemaakt van de ca. 50 aanwezigen miste ik V op het appél. Nee, dat wilde zij duidelijk niet. Kwam het omdat zij geen groepsmens was? Even later had de organisatie van de reünie een speeddate voor de hele groep opgezet. Binnen twee keer twee minuten moest je steeds met iemand anders zes vragen beantwoorden. Het was een beetje confronterend, en ook daar liet V verstek haan. Ik durfde haar niet te vragen waarom ze zich afzijdig hield. Haar vriendin, bij wie ze bijna 50 jaar eerder een tijdje in huis had gewoond ontdekte ze pas later op de middag. Maar toen was het direct “dikke mik” tussen die twee.
In zo’n groot gezelschap ontkom je niet aan kleinere groepjes en “bilaterale” contacten. Later zag ik dat nog een andere enkeling niet echt meedeed met de groepsgerichte activiteiten. Zou dit iets met ieders karakter te maken hebben? Ik lees af en toe in profielen van deze datingsite ook dat iemand de voorkeur geeft aan een één op één contact boven het verkeren in grotere gezelschappen. . Dat is heel begrijpelijk, een mens heeft vaak behoefte om tweezaam te zijn, en één of meer anderen kunnen dat proces verstoren.
Een groepsgebeuren is uit sociologisch en psychologisch oogpunt bezien en door de bestaande en ontstane relaties heel boeiend. Kan het in een groep gebeuren, dat de aandacht voor je eigen partner verflauwt doordat een ander je gaat boeien? Heeft een groep ook gevaren? Wie herkent dit, of vinden jullie dit wat overdreven? En wat ik hier poneer zijn geen stellingen, ook geen aannames, maar meer iets om over na te denken…
geplaatst door Aktivo1 - 1345 keer gelezen
Vorige berichten
Zo pakte Gert de draad weer op
Gert (76) verloor negen jaar geleden plotseling zijn vrouw. Na een moeilijke periode van twee jaar pakt hij de draad weer op. Hoewel een leuke relatie volgt, eindigt deze na een paar jaar.
Via een datingsite voor 50plussers maakt hij een online profiel aan en gaat opnieuw op jacht naar de liefde. “Je moet plezier hebben in de zoektocht.”
Lees de rest van dit verhaal op vief.nl
De miljonair
Het zal ongeveer 4 geleden zijn dat ik een date had met een gezellige man. We lachten heel wat af en dat vonden we voor een 1e ontmoeting best bijzonder. Plotseling vroeg hij aan mij, houd je van een ritje in een bescheiden cabrio op een mooie, zonnige dag? Jazeker,zei ik, ik heb goede herinneringen aan een cabrio-rit. Hoezo (?) vroeg hij. Nou, we hadden nog niet zo lang geleden een bijeenkomst van 50plusleden in Driebergen. Ik ben toen meegereden met een man die een cabrio had. Na afloop werden we door de rest van het gezelschap uitgezwaaid als meneer en mevrouw Verstappen.
Hij pakte zijn mobiel en liet me een foto zien van een kleine witte Smart met open kap. Wat een geinig ding, zei ik enthousiast, ik wist niet dat ze die auto's ook in een sportuitvoering hadden. Ik haal je a.s. vrijdag op, zei hij. Dan wel graag bij het NS-station, antwoordde ik, ik hoef geen bekijks en nieuwsgierige vragen achteraf van mijn buren. Die vrijdag was het prachtig weer en we reden met open kap naar de Friese omringdijk, van waar je een prachtig uitzicht had over het landschap. De stemming was opperbest en na enige tijd stopte hij bij een groot terras voor een kop koffie.
Nou kan ik het je wel vertellen zei hij, ik heb nog 2 van dezelfde sportwagens. Een gele staat bij mijn huis in Frankrijk en een rode bij mijn huis in Spanje. Ik keek hem verbaasd aan. Weer werd de mobiel gepakt en ik zag de foto's als bewijs. Ja, zei hij met pretogen, ik ben een miljonair. Ga weg, zei ik ongelovig, wat heeft een miljonair te zoeken op een datingsite? Als dat zo is, heb je de vrouwen voor het oprapen en heb je geen datingsite nodig. Jawel, zei hij lachend, om een leuke spontane vrouw als jij te ontmoeten, sta ik graag op een datingsite. Ik ben bovendien van eenvoudige boerenafkomst en zoek dus beslist geen golddigger.
Hij vertelde me dat hij 2e hands tractoren opkocht en liet reviseren. Vervolgens verkocht hij ze in het buitenland aan boeren die zich geen dure nieuwe tractor konden veroorloven. Maar ik geef dezelfde garantie als bij een nieuwe tractor en ik heb voldoende reserve-onderdelen omdat ik ook afgeschreven tractoren opkoop en sloop. Door deze service heb ik veel gratis mond op mondreclame gekregen en is mijn bedrijf uitgegroeid tot een miljoenenbedrijf.
Vervolgens reed hij met mij de Wieringerwaard in en kreeg ik een mini Hollywood-tour van een paar van zijn bezittingen. Kijk, daar staat mijn bedrijf, zei hij en hij wees naar een groot gebouw. Vervolgens reden we langs een kast van een vrijstaand huis. Dat is mijn huis, zei hij. Toen langs een vakantiepark waar hij een dure bungalow aanwees van een afstand. Ik barstte bijna in lachen uit, maar kon dat nog net onderdrukken. Gewoon even langs een paar imposante gebouwen rijden om indruk te maken, dacht ik, slim bedacht ! Hij las het in mijn ogen en grijnsde : nee hoor, het is allemaal echt waar. Maar kom, we gaan lekker dineren in mijn favoriete restaurant en daarna ga ik je terugbrengen naar het NS-station in je woonplaats. Aldus geschiedde.
Bij het afscheid zei hij geamuseerd. Ik vind je een heerlijke spontane meid, maar je bent mij veel te zelfstandig. Ik heb een hele meegaande vrouw gehad, die al mijn wensen zonder protest inwilligde. Ik ben graag de bovenliggende partij, zie je, dat gaat me bij jou niet lukken. Klopt, zei ik met een grijns, in geen honderd jaar. Maar ik heb een heerlijke dag met je gehad, meneer de miljonair, waarvoor mijn hartelijke dank. Ik ook, zei hij lachend. Na enkele weken was hij verdwenen van onze datingsite...
Ga je volgende week mee naar de Alpen?
Of ik mee wil naar de bergen om nog een keer met elkaar, zoals vroeger als jongens eropuit gaan. Misschien wel de laatste keer. Niet te hopen, maar wel een beetje realistisch om verschillende redenen ;)
Het was m’n jongste zoon, hij wordt alweer 40. Geen vaste relatie want z’n vrije tijd zit vol met spannende activiteiten. In de bergen is hij in zijn element. Het begon met wandelen, daarna klimmen en daarna weer van bergen afspringen. Met een klein valscherm, ze zweven dan op de thermiek en kunnen behoorlijke afstanden afleggen.
Samen met zijn oudere broer zijn ze er vaak op uitgetrokken, meestal de Alpen of Pyreneeën, maar ook de Himalaya. Ik ben zes jaar terug voor een eenvoudige tocht meegegaan. Zij noemden het wandelen, maar ik vond het behoorlijk zwaar om een top(je) te bereiken. Een andere keer zijn we met een busje en crossfietsen naar een hoge bergpas gereden. We mochten dan kilometers naar beneden rijden in wild terrein, op kleine bergpaadjes en soms de gewone weg. Dat ging vaak behoorlijk snel. Ik ben toen twee keer over de kop gegaan (wel een helm op pa!) In het prikkeldraad blijven hangen en naast rood zag ik ook bont en blauw.
Je begrijpt dat ik daar meteen aan dacht toen ik de vraag kreeg voor de volgende week. Maar gelukkig bleek het plan iets anders. Het is in de buurt van Chamonix op een camping die al behoorlijk hoog ligt. We slaan daar onze tenten op als basiskamp en er gaan drie kleinzonen mee variërend van 8 tot 17 jaar. Iedere dag een activiteit en dan weer terug naar het kamp. Opa kan ook één of meer rustdagen nemen in zijn hangmat. :)
Ik hoef geen oppas opa te zijn maar gewoon aanwezig, vooral omdat ze zulke goede herinneringen van vroeger hebben, toen we met onze vijf kinderen op vakantie gingen. Later was het moeilijker om met z’n allen op vakantie te gaan, maar dan hadden we de familieweekenden in de Ardennen. Het liep een beetje achteruit, ook al door onze echtelijke perikelen en uiteindelijk de scheiding. Gelukkig hadden alle kinderen op de jongste na (nu 34) hun nieuwe stek.
Tot mijn tweede vrouw haar intrede deed. Zij en ik in Nederland en mijn kinderen in België, maar we hoorden toch bij elkaar. Hoe leer je al die kinderen op afstand nu kennen? Het was eenvoudig, weer oppakken waar we altijd veel plezier aan beleefden. Weekenden in de Ardennen, met iedereen erbij. Mijn tweede vrouw Loes vond dat de moeder van mijn kinderen er gewoon bij moest zijn. Loes was toch niet de oorzaak van onze scheiding? Haar motto voor mij: Als je goed met de moeder omgaat, dan krijg je ook de kinderen mee.
En zo droegen de weekenden in de Ardennen bij tot een heel goede verstandhouding binnen ons gezin. Loes werd door iedereen in de armen gesloten en we waren nog jarenlang gelukkig.
Ik hoef de komende week niet persé een top van een berg te bereiken. Ik kan het ook heel goed beneden in het dal uithouden met een boekje en een biertje in mijn hangmat ;)
Iedereen prettige vakantietijd toegewenst.