De relatie strandde door zijn twee volwassen dochters
zaterdag 25 juni 2022
Dit is een waar gebeurd verhaal. Het vond plaats in 2005 of 2006. Ik had toen zelf nog geen computer. Een vriendin van mij in Zaandijk wel en ze was gaan rondneuzen op een nieuw fenomeen, een online datingsite. In die tijd stonden de papieren kranten nog vol met contactadvertenties. Relatieplanet was echter in opkomst. Zij schreef zich daarop in als Doornroosje en ze ging op zoek naar haar droomprins. Het duurde niet lang of een weduwnaar uit Almere diende zich aan, Bob. Aangezien zij zelf geen auto had, kon zij makkelijk in Almere komen met de trein. Hij was weg van haar en zij werden al snel een stel.
Hij had haar echter niet verteld, dat hij nog maar heel kort weduwnaar was en dat zijn 2 volwassen dochters van niks wisten. Toen zijn vrouw nog leefde kwamen die trouw iedere zondagochtend met hun gezin koffie drinken in het ouderlijke huis en ze wilden deze traditie graag voortzetten met hun vader, dus hadden ze hun bezoek niet vooraf aangekondigd. Hun verbazing was groot toen zij Doornroosje en hun vader, zo kort na hun moeders dood, op zondagochtend aantroffen in het ouderlijk huis. De sfeer was ongemakkelijk, dus gingen ze na het 1e kopje koffie weg. De volgende dag hoorde Doornroosje van Bob dat zij zich gestoord hadden aan het feit dat "deze vrouw" al de weg wist in de keukenkastjes van hun moeder. Mijn vriendin had namelijk meteen extra kopjes uit de kast gepakt en ging ook zelf nieuwe koffie zetten.
Toen zij er ook nog achter kwamen dat Doornroosje al in het echtelijk bed had geslapen werden ze boos. Ze vergaten dat hun moeder een lang ziekbed had gehad en hun vader al veel eerder afscheid had genomen van zijn vrouw. Mijn vriendin hield zich wijselijk buiten de discussie, maar drong er bij Bob wel op aan dat zijn kinderen voortaan even zouden opbellen als ze langs wilden komen. Daar werden ze vervolgens ook weer kwaad over en enige weken verstreken zonder dat Bob zijn kinderen en kleinkinderen zag.
Op een mooie zaterdagavond zaten Bob en Doornroosje samen in de tuin en kreeg zij het koud. Bob liep naar boven en kwam terug met een colbertje van zijn overleden vrouw. Ze hadden dezelfde kledingmaat en het stond prachtig bij haar jurk. Hou het maar, riep hij verrukt, wat ben je mooi zo!. Om hem te plezieren had ze de volgende morgen (zondag) het colbertje weer aangetrokken. Zonder aankondiging stonden opeens zijn 2 dochters weer voor hun neus. Als blikken konden doden had zij daar niet meer gezeten, toen ze zagen dat Doornroosje een kledingstuk van hun moeder aanhad. Er werd nu helemaal geen koffie gedronken, ze gingen meteen weg. Er werden drastische maatregelen getroffen door zijn dochters. De kledingkast van moeder werd leeggehaald en uit voorzorg werden ook de sieraden van moeder door de dochters meegenomen. Doornroosje vertelde mij lachend dat ze sowieso geen belangstelling had voor die spullen, dus ze doen maar! Bob stond er wel op dat ze het colbertje zou houden en aldus geschiedde.
Lange tijd hoorden niks meer van zijn kinderen. In die tijd kocht Bob een 2e hands camper, die hij zelf helemaal opknapte. Ze gingen eerst een kleine proefweek ermee weg in Nederland en toen alles goed ging, reisden ze met de camper naar Duitsland. Tijdens die vakantie werd Bob opeens erg benauwd en zakte in elkaar. Er werd in het ziekenhuis geconstateerd dat hij hartritme storingen had en dus een hartritmekastje nodig had, maar dat hoefde niet meteen, dat kon ook in Nederland. Na hun vakantie gingen ze dan ook snel naar het AMC in Amsterdam. Helaas trad er na korte tijd storing op in de aansluiting van het kastje en ging er af en toe een alarm af. Bob werd iedere keer met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht als het alarm weer eens afging. Uiteindelijk kreeg hij een ander kastje en toen ging het goed. Al die tijd hielden zijn dochters nauw contact met hun vader via Doornroosje, maar ze lieten de verzorging van Bob volledig aan haar over, omdat zij beiden een fulltime baan hadden. Toen het leed geleden was, negeerden ze mijn vriendin weer, net als voorheen.
Bob kreeg toestemming van de specialist om weer langere stukken te mogen autorijden, dus planden ze opnieuw een reis naar Duitsland. De dochters kwamen meteen op hoge poten langs. Geen sprake van, zeiden ze, veel te gevaarlijk! De camper stond weliswaar prima geparkeerd in zijn tuin, maar beide dochters wilden de camper nu zelf beurtelings gaan gebruiken met hun gezin. Ik dacht dat mijn vriendin ontplofte. Die camper is niet van jullie maar van je vader en hij is oud en wijs genoeg om daar zelf over te beslissen. We hebben die camper samen gekocht als "ons" vakantiehuis, zei ze woedend.
Hij koos volledig partij voor zijn dochters. Zij ging meteen naar boven, pakte haar spullen en vertrok. Ze hoorde na dit voorval niks meer van hem en nam zelf ook geen contact meer met hem op. Na ruim 3 weken kreeg ze het voorgevoel dat ze toch eens op relatieplanet moest kijken. Ja hoor, hij was weer volledig lid geworden en bij het kopje ik zoek stond : weduwe, gescheiden vrouwen svp niet reageren. Dat zal weinig verschil maken, dacht ze, als zijn kinderen haar ook zo gaan behandelen.
N.B> ik heb dit verhaal alleen van de kant van mijn toenmalige vriendin gehoord en ik heb het zo goed mogelijk naverteld. Ze is lang geleden verhuisd en ik heb geen contact meer met haar. Ik weet niet hoe hij het heeft ervaren, want ik heb hem nooit ontmoet.
geplaatst door sixty - 2166 keer gelezen
Vorige berichten
Profiel
Ik wil verder geen contact, omdat ik te weinig overeenkomsten zie tussen ons profiel.
Krijg wel regelmatig zo'n bericht. Joh, ik had het jouwe helemaal nog niet gelezen, ik vond je foto's wel leuk. Maar dat zeg je natuurlijk niet. Nou snap ik het goed, want die profieltekst van mij is vrij nietszeggend en die foto's, houd maar op. Een camera ziet meestal alleen mijn rug, laat staan dat ik zelf zo'n ding voor mijn snufferd ga houden om een zelfje te maken. Een elfje, dat zou ik nou wél leuk vinden, maar dit terzijde.
Het blijft behelpen natuurlijk, zo'n profiel (foto's en tekst). En het is ook eigenlijk niet eerlijk. Ik bedoel, je gaat met voetballen ook niet de eredivisie in één competitie zetten met de zaterdagochtendpupillen. We hebben nu eenmaal niet allemaal de gave van het woord en we zijn niet allemaal vrienden met de camera; zelf ben ik een sprekend voorbeeld van het laatste.
Nu kun je natuurlijk betogen dat uiteindelijk soort soort wel vindt, en uiteindelijk geloof ik dat ook wel, maar soms denk ik toch: had dat nou niet zo gezegd. Paar voorbeelden, niet makkelijk, de redactiecensuur ligt op de loer, maar deze zijn zodanig bewerkt dat ze tot niemand terug zijn te herleiden, want ze zijn niet van hier (hoort u mij redactie van dit platform), maar wel uit het leven gegrepen.
- Je weegt 100 kilo en plaatst alleen een profielfoto van je gezicht. Bij 'zo zie ik eruit' schrijf je: je ziet alleen het topje van de ijsberg. Niet doen. Wees trots op de ijsberg. Laat zien!
- Na mijn scheiding heb ik zes jaar samengewoond met mijn tweede overleden partner. Ging dat niet ruiken dan?
- Ik heb drie pitbulls, geen kinderen. Lijkt me verstandig, maar ik pas.
- Wil je met mij naar de sauna en daarna misschien een hotel, alles voor eigen rekening natuurlijk. Klinkt niet echt als een happy ending.
- Ik wil iemand ontmoeten met wie we allebei gelukkig worden. Volgens mij is dat een andere site.
- Ik val op gekleurde mannen. Ik hoop dat ze een beetje stevig zijn; anders heb je er niets meer aan.
Tuurlijk allemaal heel flauw dit, want dit zijn alleen maar mijn reacties, maar wel met een serieuze ondertoon, want in elk geintje zit een seintje.
Kijk, met banden is het duidelijk. Als er geen profiel meer opzit, moet je ze vervangen.
Maar wat is hier voor jou de eerste trigger om verder contact te willen? Foto's, tekst, de combi?
Zo'n Liefdessymbooltje
Ik vond de serie “Medium” altijd erg leuk. Op waarheid gebaseerd, over een vrouw die paranormaal begaafd was, haar werk en haar gezin.
Ooit was er een aflevering waarin ze ineens boven de hoofden van mensen een symbooltje zag. Toen kwam ze erachter dat ze hetzelfde symbooltje zag boven het hoofd van de perfecte partner van mensen. Of die daar nou al mee samen was of niet.
Dat is me altijd bij gebleven, want verdorie, wat zou het toch makkelijk zijn als je dat kon zien!
Oké, er zitten ook haken en ogen aan, maar die laat ik lekker even terzijde.
Vaak zijn we zo druk aan het zoeken naar die ene geweldige man of vrouw dat we kunnen vergeten te kijken of we zelf wel echt klaar voor een relatie.
En da’s natuurlijk wel een hele belangrijke!
Als je zo’n symbooltje zou kunnen zien en daarop zou varen, weet je dat alsnog niet.
Het zou beter zijn als het verlicht was als je er klaar voor bent, idem bij de partner, en geen lichtje als je nog niet zover bent.
Ik ga zelf in gedachten af en toe wel eens “kijken” hoe dat er bij mij bij staat. Ik doe dat dan door een ‘relatiebrug’ te visualiseren.
Dat is de brug die leidt naar “...en ze leefden nog lang en gelukkig!”
Is die brug heel of gebroken, is ie mooi, goed begaanbaar? Ziet ie er fijn uit en moedigt ie je aan om eroverheen te gaan of krijg je meer een gevoel van “laat maar zitten!”
Is het een hele lange brug of kun je jouw happily ever after aan de overkant al zien?
Dat zegt allemaal wat over in hoeverre je klaar bent voor een relatie, of niet.
Je kunt het nog leuker maken, al kan dat ook best spannend zijn:
Zet denkbeeldig je toekomstige partner eens op die brug!
Als zijn of haar ogen stralen van liefde voor jou, een glimlach op het gezicht, het verlangen bij je te zijn duidelijk voelbaar.
Krijg je dan ook een glimlach en blij gevoel of meer de neiging om je om te draaien en keihard weg te rennen?
Ik speel graag met zulke dingen. Het kan je zoveel vertellen, ook in hoeverre je echt klaar bent om in een relatie te zitten.
Het bijzondere is dat als je om een of andere reden niet echt zover bent, en je toch in bochten wringt om iemand te vinden, je dit ook terug ziet in het resultaat. Je krijgt dan misschien geen voet aan de grond of trekt alleen maar mensen aan waar je niets mee hebt of die andere intenties hebben dan een vaste relatie.
Je eigen energie doet zó veel!
Je kunt dat vaak in het verkeer ook al merken, of voor de aardigheid eens testen.
Als je niet bijzonder goed in je vel zit, je wat onzeker voelt, kunnen andere weggebruikers dat niet zien. Het zou dan ook niets uit moeten maken in het verkeer. Toch heb je dan vaak dat je afgesneden wordt, langs rechts ingehaald, een botte hork achter je die te kort op je rijdt enzovoorts.
Als je je krachtig voelt, gebeuren dat soort dingen niet of veel minder. Het is alsof mensen gewoon aanvoelen dat je niet sterk in je schoenen staat, alsof er een bord boven je auto zit met “kom me maar klieren!”
*** Dat uittesten in de drukke avondspits, geeft natuurlijk een vertekend beeld.
Er zijn allerlei manieren waarop je kunt weten of je wel of niet echt klaar bent voor een relatie.
De redenen die je ervoor hebt zeggen al veel. Niet goed alleen kunnen zijn, je eenzaam voelen, geen doel of droom (meer) in je leven hebben, onverwerkt verdriet hebben en hopen dat dat weg is als je iemand nieuws hebt.
Tal van dingen.
Ook niet echt van jezelf houden. Door middel van een spiertest kun je dat testen en de meesten scoren niet positief op de uitspraak “ik hou van mezelf”.
Maar als je niet van jezelf houdt, kan een ander ook niet van jou houden.
Wat zijn dan signalen die aangeven dat je wel klaar bent voor een relatie? Dat kan natuurlijk ook heel veel zijn.
Allereerst toch van jezelf houden. Voelen en weten dat je het waard bent. Niet alleen een relatie, maar alles. Overvloed, liefde, aandacht, geld, gezondheid, er goed uitzien.
Ook iets hebben in je leven waarvoor je je bed uit wil komen in de ochtend. Een droom, een doel, iets wat je vreugde en inspiratie geeft. Dat wat jouw leven inhoud en vervulling geeft.
Dankbaarheid kunnen voelen. En dan bedoel ik niet even dankbaar zijn om een extern iets zoals een cadeautje krijgen.
Ik bedoel dankbaarheid die je vanuit je hart zomaar kunt genereren, uit het niets. Dat intense gevoel waarbij je hart lijkt te zwellen van vreugde en liefde en dankbaarheid.
Als je dat kunt genereren, krijg je ook een heel andere uitstraling.
Ik denk dat je toch echt wel klaar bent voor een relatie als je diepe dankbaarheid kunt genereren, diepe liefde voor jezelf, alles en iedereen en het leven kunt ervaren. Ook de vreugde die daarmee vrij komt.
Het maakt je een blij mens, lichtvoetig, zacht & liefdevol, en laat je dansend door het leven gaan.
Of je die partner dan wel of niet hebt, maakt dan veel minder uit omdat je gelukkig bent.
Maar de kans dat je hem of haar vindt is dan wel groter. Iedereen is toch liever bij een blij en vrolijk mens dan bij iemand die negativiteit uitstraalt.
Blijft dat ik toch best zo'n symbooltje zou willen kunnen zien. Met verlichting.
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...