De relatie strandde door zijn twee volwassen dochters
zaterdag 25 juni 2022
Dit is een waar gebeurd verhaal. Het vond plaats in 2005 of 2006. Ik had toen zelf nog geen computer. Een vriendin van mij in Zaandijk wel en ze was gaan rondneuzen op een nieuw fenomeen, een online datingsite. In die tijd stonden de papieren kranten nog vol met contactadvertenties. Relatieplanet was echter in opkomst. Zij schreef zich daarop in als Doornroosje en ze ging op zoek naar haar droomprins. Het duurde niet lang of een weduwnaar uit Almere diende zich aan, Bob. Aangezien zij zelf geen auto had, kon zij makkelijk in Almere komen met de trein. Hij was weg van haar en zij werden al snel een stel.
Hij had haar echter niet verteld, dat hij nog maar heel kort weduwnaar was en dat zijn 2 volwassen dochters van niks wisten. Toen zijn vrouw nog leefde kwamen die trouw iedere zondagochtend met hun gezin koffie drinken in het ouderlijke huis en ze wilden deze traditie graag voortzetten met hun vader, dus hadden ze hun bezoek niet vooraf aangekondigd. Hun verbazing was groot toen zij Doornroosje en hun vader, zo kort na hun moeders dood, op zondagochtend aantroffen in het ouderlijk huis. De sfeer was ongemakkelijk, dus gingen ze na het 1e kopje koffie weg. De volgende dag hoorde Doornroosje van Bob dat zij zich gestoord hadden aan het feit dat "deze vrouw" al de weg wist in de keukenkastjes van hun moeder. Mijn vriendin had namelijk meteen extra kopjes uit de kast gepakt en ging ook zelf nieuwe koffie zetten.
Toen zij er ook nog achter kwamen dat Doornroosje al in het echtelijk bed had geslapen werden ze boos. Ze vergaten dat hun moeder een lang ziekbed had gehad en hun vader al veel eerder afscheid had genomen van zijn vrouw. Mijn vriendin hield zich wijselijk buiten de discussie, maar drong er bij Bob wel op aan dat zijn kinderen voortaan even zouden opbellen als ze langs wilden komen. Daar werden ze vervolgens ook weer kwaad over en enige weken verstreken zonder dat Bob zijn kinderen en kleinkinderen zag.
Op een mooie zaterdagavond zaten Bob en Doornroosje samen in de tuin en kreeg zij het koud. Bob liep naar boven en kwam terug met een colbertje van zijn overleden vrouw. Ze hadden dezelfde kledingmaat en het stond prachtig bij haar jurk. Hou het maar, riep hij verrukt, wat ben je mooi zo!. Om hem te plezieren had ze de volgende morgen (zondag) het colbertje weer aangetrokken. Zonder aankondiging stonden opeens zijn 2 dochters weer voor hun neus. Als blikken konden doden had zij daar niet meer gezeten, toen ze zagen dat Doornroosje een kledingstuk van hun moeder aanhad. Er werd nu helemaal geen koffie gedronken, ze gingen meteen weg. Er werden drastische maatregelen getroffen door zijn dochters. De kledingkast van moeder werd leeggehaald en uit voorzorg werden ook de sieraden van moeder door de dochters meegenomen. Doornroosje vertelde mij lachend dat ze sowieso geen belangstelling had voor die spullen, dus ze doen maar! Bob stond er wel op dat ze het colbertje zou houden en aldus geschiedde.
Lange tijd hoorden niks meer van zijn kinderen. In die tijd kocht Bob een 2e hands camper, die hij zelf helemaal opknapte. Ze gingen eerst een kleine proefweek ermee weg in Nederland en toen alles goed ging, reisden ze met de camper naar Duitsland. Tijdens die vakantie werd Bob opeens erg benauwd en zakte in elkaar. Er werd in het ziekenhuis geconstateerd dat hij hartritme storingen had en dus een hartritmekastje nodig had, maar dat hoefde niet meteen, dat kon ook in Nederland. Na hun vakantie gingen ze dan ook snel naar het AMC in Amsterdam. Helaas trad er na korte tijd storing op in de aansluiting van het kastje en ging er af en toe een alarm af. Bob werd iedere keer met een ambulance naar het ziekenhuis gebracht als het alarm weer eens afging. Uiteindelijk kreeg hij een ander kastje en toen ging het goed. Al die tijd hielden zijn dochters nauw contact met hun vader via Doornroosje, maar ze lieten de verzorging van Bob volledig aan haar over, omdat zij beiden een fulltime baan hadden. Toen het leed geleden was, negeerden ze mijn vriendin weer, net als voorheen.
Bob kreeg toestemming van de specialist om weer langere stukken te mogen autorijden, dus planden ze opnieuw een reis naar Duitsland. De dochters kwamen meteen op hoge poten langs. Geen sprake van, zeiden ze, veel te gevaarlijk! De camper stond weliswaar prima geparkeerd in zijn tuin, maar beide dochters wilden de camper nu zelf beurtelings gaan gebruiken met hun gezin. Ik dacht dat mijn vriendin ontplofte. Die camper is niet van jullie maar van je vader en hij is oud en wijs genoeg om daar zelf over te beslissen. We hebben die camper samen gekocht als "ons" vakantiehuis, zei ze woedend.
Hij koos volledig partij voor zijn dochters. Zij ging meteen naar boven, pakte haar spullen en vertrok. Ze hoorde na dit voorval niks meer van hem en nam zelf ook geen contact meer met hem op. Na ruim 3 weken kreeg ze het voorgevoel dat ze toch eens op relatieplanet moest kijken. Ja hoor, hij was weer volledig lid geworden en bij het kopje ik zoek stond : weduwe, gescheiden vrouwen svp niet reageren. Dat zal weinig verschil maken, dacht ze, als zijn kinderen haar ook zo gaan behandelen.
N.B> ik heb dit verhaal alleen van de kant van mijn toenmalige vriendin gehoord en ik heb het zo goed mogelijk naverteld. Ze is lang geleden verhuisd en ik heb geen contact meer met haar. Ik weet niet hoe hij het heeft ervaren, want ik heb hem nooit ontmoet.
geplaatst door sixty - 2171 keer gelezen
Vorige berichten
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
In de jaren ’50 en ’60 van de twintigste eeuw vormde deze zin het begin van het afsluitende lied van de jaarlijkse oudejaarsconference van Wim Kan. Door zijn fabuleuze vermogen om heel goed en integer in te spelen op de actualiteit, door zijn milde humor en door zijn persoonlijkheid is Wim naar mijn mening een van de beste conferenciers van ons land, zo niet de beste.
In de tijd van de oudejaarsconferences van Wim zaten mijn vader, mijn moeder en mijn zusje altijd bij de radio (we hadden toen nog geen tv). De “Oh ja” kreten waren niet van de lucht. Als de conference uitgezonden werd zaten ook veel politici gespitst te luisteren, er wordt beweerd, dat zij het vreselijk vonden, als zij ontbraken in de teksten van Wim. Wim en zijn echtgenote Corry Vonk hebben veel prachtige stukjes cabaret nagelaten. De titel van deze blog is een vraag, die verschillend geïnterpreteerd kan worden.
Als ik het algemeen houd, dus in de “we” (waar gaan we naar toe) - vorm kan ik mij niet onttrekken aan de onzekere tijden en verwachtingen. Ik wil niet somberen, maar als ik het nieuws volg wordt er voor 2026 weinig positiefs verwacht. Mag ik daarnaast en vooral kijken naar wat een ieder van ons voor hem of haar in ons persoonlijk leven verwacht? Heb ik / heb jij een doel voor ogen? Staat er op de kalender of in de agenda van volgend jaar al iets met stip genoteerd? Of laat ik het maar gebeuren, over mij heen komen?
Er zijn ijkpunten, die een vaste plek op de kalender hebben: De verjaardagen, een geplande verbouwing, voor sommigen een vaste oppasdag, voor diegenen, die nog in het betaalde arbeidsproces verkeren de dagen, waarop zij vrij zijn. Anderen hebben al een dag aangestipt waarop hun zoon of dochter gaat trouwen of de dag, waarop hun dochter of schoondochter uitgerekend is. Of een heel mooi concert, waarvoor ik al maanden geleden een kaartje heb bemachtigd.
Veel toch wel belangrijke gebeurtenissen kunnen wij – kan ik niet van tevoren aanstrepen op de kalender. Als ik hoop iemand te ontmoeten met wie ik de rest van mijn leven samen kan zijn, dan is er geen datum ergens in het jaar bekend. Als anderzijds mijn relatie op de klippen dreigt te lopen, dan weet ik niet of en zo ja wanneer dat speelt. Hoop op en uitkomst van wat ik verwacht, die twee aspecten corresponderen meestal niet met elkaar.
Het refrein van het lied van Wim Kan speelt nu wel door mijn hoofd. Met het gevaar, dat dit voor een stukje onzekerheid zorgt. Zou het helpen als ik op mijn agenda eens probeer positieve dingen neer te schrijven? Het plan voor een of twee bijzondere vakanties. Nadat ik de evenementenagenda’s heb afgestruind, even vermelden wat er gaat komen en dan zodra het kan kaartjes bestellen?
Er is ook nog iets als goede voornemens. Als ik het afgelopen jaar de revue laat passeren moet ik tot mijn schaamte bekennen, dat ik vaak de plank heb misgeslagen, fouten heb gemaakt, die ik voor een groot deel had kunnen voorkomen. Jammer, dat ik die blunders niet ergens heb opgeslagen. Gelukkig waren er ook geslaagde zaken in 2025.
Ik wens iedereen een mooi, verrassend en positief 2026 toe!
Verliefd Kunnen Worden
Gompie, ik ben helemaal enthousiast!
Ik kom net uit een webinar met John Gray –ja die auteur van Mars & Venus- en wat ik daar weer door geleerd heb!
Al jaren ben ik bezig met leren over het mannelijke & vrouwelijke, hoe dat onderling relateert.
Ik heb er echt tig boeken over gelezen, o.a. van John Gray, van de bieb, van een Jungiaanse psychologe. Daarbij dan nog de expertise van allerlei dating coaches, mijn eigen ervaringen én ervaringen als coach van vrouwen.
Het was een beetje ingezakt, maar nu is het vuurtje er weer.
Waar ik nu over gehoord heb, raakt aan wat ik zelf al jaren zie.
Het oude rolmodel van man & vrouw past niet meer. Bepaalde dingen blijven nog wel hetzelfde, maar doordat m.n. de rol van vrouwen zo anders is geworden, is er een flinke verschuiving gekomen.
Wat ik dan niet wist was hoe verstrekkend de gevolgen daarvan waren.
Kort door de bocht hebben vrouwen hoog testosteron en laag oestrogeen als ze veel in haar mannelijke energie moet gaan. Bijvoorbeeld om te werken, resultaat te behalen enzovoorts.
Voor de vrouwelijke hersenen is hoog testosteron een stress signaal.
Zonder daar al te diep op in te gaan, komt het er op neer dat je dan te ver uit je normale staat van zijn bent, daardoor ook niet meer open en ontvankelijk kunt zijn én ook niet verliefd kunt worden?!!!
Niet verliefd kunnen worden? Holy moly!
Ergens wel logisch. Het is tenslotte een kwestie van chemische stofjes.
Eenzelfde soort iets gebeurt er met menopausale vrouwen, wederom bij gebrek aan oestrogeen. Ze hebben alleen nog een beetje ‘noodgeval’ versie oestrogeen, maar die creëert ook stress. Het geeft een vrouw niet wat ze echt nodig heeft.
Wat je (ook dan) krijgt, is dat ze harder worden. Ze hebben niemand nodig, kunnen het allemaal zelf wel, en hebben ook geen man nodig. Ook dan dus niet meer open en ontvankelijk.
Vanuit die hormonale staat, kun je ook niet verliefd worden.
Ik vind dat heel herkenbaar, heb dat bij meerdere vrouwen gezien en me er echt over verbaasd. Ik snapte het niet. Ze waren net mannen in een vrouwenlichaam. Ze kleedden zich wel super vrouwelijk maar hun kapsel deed daar weer niet in mee.
Allemaal single, wel druk zoekend naar een partner. Die ze niet konden vinden.
Eentje zei letterlijk dat ze niemand nodig had, dat ze het zelf allemaal wel kon. Ze was toen een schutting en een hondenhok aan het bouwen. En mega trots erop.
Helemaal prima, ik kan op zich ook veel. Maar blij word ik er niet van. Als ik dergelijke dingen moet doen, loop ik te mopperen en valt er geregeld ook het F woord.
Je kunt natuurlijk zeggen, “Kan mij dat schelen! Ik voel me goed!”
Top. Iedereen maakt zijn eigen keuzes.
Maar ik wil wél kunnen verliefd worden. Niet dat geblokkeerd hebben door (gebrek aan) hormonen.
En ook een gezonde en fijne relatie kunnen hebben.
Het nadeel als je zelf niet in je vrouwelijke kant zit, een man niet in zijn mannelijke kant kan zitten.
Bij hem daalt dan zijn testosteron en stijgt zijn oestrogeen.
Et voila, je hebt een man die niet veel meer doet. Die passief actief is. Beetje op de bank hangt met de remote of zoiets. Het ontmant hem feitelijk.
Een man wordt er blij -en ontstresst- als hij wat voor anderen en/of zijn meisje kan doen. Daar stijgt zijn mannelijk hormoon van en voelt hij zich goed.
Als dat gewaardeerd wordt, gaat het nog meer omhoog.
Daardoor gaat bij de vrouw haar vrouwelijk hormoon omhoog en voelt zij zich ook on top of the world!
Andersom werkt dat ook, het is een wisselwerking.
Dan kun je een goede relatie hebben.
Wat een ingrijpende gevolgen heeft toch de hele emancipatie gehad. Die was/is absoluut broodnodig, maar al dat bovenstaande –wat een tipje van de ijsberg is- is verrekte onhandig!
Geen wonder dat er zoveel singles zijn die maar niemand kunnen vinden! Terwijl we allemaal wél die liefde zoeken, weer verliefd willen zijn.
Bij mij is er ook wel wat veranderd sinds de menopause.
Ik was druk met cursussen geven. Dat vervulde me, maakte me blij!
Maar ja, de menopause kwam, héél abrupt, en al snel had ik er finaal geen zin meer in. Ik voelde me afgevlakter. Mijn inspiratie was weg.
Als je met zo’n vibe zou gaan daten, kun je feitelijk al zeker ervan zijn dat er niets van komt.
Je kunt het denk ik vergelijken met op lekke banden 500 kilometer gaan fietsen. Dat gaat hem ook niet worden.
Ik ben dan ook heel blij dat ik met hormoontherapie ben begonnen. Heel veel is al lang terug naar normaal. Ik ben er nog niet helemaal, maar dat komt wel.
Inspiratie en passie leven meer en meer op.
Pas geleden stond ik ineens in vuur en vlam door iets wat me duidelijk maakte wat voor man ik nodig heb om vervuld te zijn. Het was meer 'bevestiging van', maar alsnog heel fijn.
En nu is er de zin om dit onderwerp weer op te pakken.
Het boek waarin dit alles helemaal uitgelegd wordt, heb ik gekocht.
Ik heb er zin in. En hopelijk gaat dat boek me ook helpen om nog verder te komen.
Vrouw zijn anno nu, maar één die wél verliefd kan worden!
Ik wil die heerlijke vlinders voelen.
En die ene leuke man vinden. Of hij mij…
Impulsen of goede voornemens?
Impulsen en goede voornemens zijn vaak zijn geen lang leven beschoren. Handelen uit een impuls kan je opbreken als het niet goed doordacht is. Goede voornemens zijn lastig vol te houden. Ik heb daar dan ook niet zoveel mee. Liever pas ik in stilte een gewoonte aan, omdat het gezond(er) voor me is en ik soms ook nog eraan moet werken
Zo las ik ooit dat koffie beter voor je lijf is als je het zonder melk en suiker drinkt. Koffiemelk achterwege laten kostte me niet zoveel moeite, geen suiker had ik veel meer moeite mee. Zeker als de koffie sterk is, is de smaak bitterder. Ik deed daarom als tussenfase een tijdje 1 zoetje in een mok koffie. Het vereiste doorzettingsvermogen om koffie zonder suiker lekker te gaan vinden, maar nu ben ik eraan gewend. Een pak suiker heb ik al heel lang niet meer gekocht. Een goed voornemen dwingt je vaak ook om in de spiegel te kijken. Is het haalbaar?
Van straffe rokers is bekend dat ze echt moeten afkicken, omdat het roken een verslaving is geworden. Mijn zoon is het pas gelukt toen hij de liefde van zijn leven had gevonden. Voor haar had hij het over, temeer omdat ze samen graag een gezin wilden stichten. Nu heeft hij een schattig zoontje van 1,5 jaar. Hij is dolblij dat het hem gelukt is. Wat enorm hielp dat zij nooit gerookt heeft, hem dus niet in de verleiding bracht om weer te gaan roken.
Dry januari is een ander verhaal. Ach, die maand is me makkelijk gelukt, ik ben geen alcoholist, ik kan best af en toe weer een glaasje nemen, wordt al gauw gedacht. Voor je het weet zit je na enige tijd weer op je oude niveau. Meer bewegen door te gaan sporten is een populair voornemen. Dat werkt meestal toch beter als je je opgeeft voor een teamsport, want dan dupeer je je teamgenoten als je niet komt. Als je in je eentje gaat fietsen of wandelen telt dat niet. Het is helaas niet zo aanlokkelijkom om ook te gaan als het slecht weer is. Dan komt er toch vaak de klad in.
Tja en dan is er nog het goede voornemen om actiever te gaan daten. Niet wachten tot je een leuk interesse bericht krijgt, maar zelf iemand benaderen. Best moeilijk, want het is niet makkelijk om na afloop te zeggen, ik wil het hierbij laten. Ik heb immers zelf deze man uitgezocht, dus ik heb iets in hem gezien. Toch is het beter dit wel meteen na afloop van de date te zeggen i.p.v. enkele dagen later, anders heb ik misschien verwachtingen gewekt. Ik blijf dit lastig vinden. Dat is voor mij de voornaamste reden dat ik toch liever afwacht tot een man mij benadert...