Een man met twee vrouwen
zaterdag 13 augustus 2022
Tijdens deze snikhete week nog vier dagen gefietst. We waren 6 dagen met vakantie en zaten in een hotel net voorbij Luik (Liege) op een hoog plateau. We hadden onze eigen fietsen meegenomen. Na op de aankomstdag de omgeving verkend te hebben, kwamen we tot de conclusie dat we hier niet konden fietsen en op zoek moesten gaan naar RAVEL-fietspaden. Dat zijn vlakke fietspaden langs rivieren. We ontdekten Ravelpad nr 7, die langs de rivier de Ourthe liep. Dat fietspad lag mooi in de schaduw door de weelderige vegetatie in de Ourthe-vallei. Helaas had ik op deze 2e dag toch ergens door glassplinters gereden, want de volgende ochtend was mijn achterband lek. Aangezien de plaatselijke bevolking niet fietst, maar loopt of in auto's rijdt, was er pas 3 dorpen verderop een fietsenmaker te vinden, Geen nood, dat dorp lag ook bij Ravelpad 7, dus gingen we van daaruit gewoon een stuk terugfietsen, richting Luik. De volgende dag zouden we onze weg, richting Luxumburg, weer vervolgen vanuit het dorp van de fietsenwinkel..
Aan het eind van die dag (31 graden!), zaten we heerlijk op een schaduwrijk terras wat te drinken toen een knappe jongeman op ons terras afliep. Hij werd vergezeld door 2 mooie jonge vrouwen, De 1e dame had een super kort rokje aan, waardoor haar fraaie benen goed te zien waren, de 2e vrouw had een lange rok aan, maar droeg tevens een bloot topje met een laag uitgesneden rugpand. Op haar blote rug was een grote tatoeage te zien. Het drietal ging aan de tafel naast ons zitten. Hij was zo'n sportjongen met een goed getraind lichaam, want het dure t-shirt zat hem als gegoten De dames gaven hem veel aandacht en hij genoot daar zichtbaar van. Niks mis mee, toch?
De volgende dag kwamen we tijdens onze tocht in woest terrein terecht. Het Ravel-pad hield opeens op en we moesten volgens de aanwijzingen op het route-bord verder fietsen langs de openbare weg, Die weg liep behoorlijk omhoog en omlaag. Er was geen apart fietspad langs deze weg, dus alle auto's reden vlak langs ons. Daar werd ik behoorlijk nerveus van. We waren ook de enige fietsers op die weg en de afdaling loog er niet om. Na deze fietstocht wederom een terras in de schaduw opgezocht, die was midden in het centrum van een dorp waar de bestrating van het plein uit kinderhoofdjes bestond, de befaamde Belgische kasseien.
We zaten net toen er wederom een stoere jongeman ons terras opkwam, geflankeerd door twee dames. Deze twee vrouwen liepen op schoenen met stiletto-hakken. Dat zijn ranke schoenen met torenhoge dunne naaldhakken. Verbluft vroeg ik me af hoe deze twee vrouwen zonder te vallen of tussen de stenen te blijven haken over dit plein waren gelopen. Hij zag eruit als een voetballer, korte broek, benen en armen vol tatoeages en hij had uiteraard een hoog opgeschoren kapsel. Dit drietal bestelde 3 glazen Spritz, een oranje-kleurig drankje met ijsblokjes, dat bijna 8 euro per glas kostte.
De volgende dag een dagje Luik. We hadden een stadsplan bij ons met 12 bezienswaardigheden in het historische centrum. Daar was fietsen onmogelijk, dus de wandelschoenen aangetrokken. Geen overbodige luxe, want bezienswaardigheid nr. 3 was een hoge trap met 374 traptreden en nr 4 was een citadel daar bovenop met twee schitterende uitzichtpunten. Op deze trap moest ik 2x gaan zitten om weer op adem komen en tegelijk mijn hart wat minder te laten bonken, maar de beloning was grandioos. Een prachtig uitzicht vanaf de heuvel over de stad Luik en de Maas. Naar beneden ging weer makkelijk. Vervolgens liepen we naar het schitterende treinstation, ontworpen door een beroemde Spaanse architect uit Valencia, waar 9 jaar aan gewerkt was. Het resultaat mocht er zijn, ik had nog nooit zo'n prachtig station gezien.
Na afloop van deze dag waren we wat vroeger terug bij het hotel dan gewoonlijk en gingen we op een bankje zitten bij de golfbaan, die naast ons hotel lag, Daar hebben we wat geleerd over de golfsport. Op het bord van hole 1 stonden 3 aanwijzingen. 1) het gemiddeld aantal slagen die gangbaar waren voor deze hole, 2) een viertal kleuren, die 4 verschillende afstanden aangaven, van waaruit men kon afslaan. de 3e aanduiding was moeilijk. index 13 stond er. Ik dacht dat het de moeilijkheidsgraad was en vroeg het in mijn beste school-frans aan een golfer, terwijl ik naar het bord wees. Facile(makkelijk), difficile(moelijk)?. Tres bien (prima!) was het antwoord. Afijn, ook nog wat kennis opgedaan tijdens deze vakantie.
De laatste fietsdag was de meest avontuurlijke : het Ravelpad ging nu over in een smal rotspad. Weer een alternatieve omleiding via de autoweg zag ik. O nee, dacht ik, dan liever met de fiets aan de hand langs het rotspad. Uiteraard moesten we uitkijken om niet weer een lekke band op te lopen. Dit pad kwam uit op een grote grasvallei, omzoomd door hoge kale rotsen, Een dun kleipaadje liep er dwars doorheen van 15 cm breed. Dit was een test voor mijn stuurkunst. Gelukkig konden we daarna het Ravelpad weer oppakken en brachten we ook deze dag tot een goed einde.
Wederom zochten we aan het eind van de dag een schaduwrijk terras op. Nu kwam er een wat oudere man met 2 vrouwen het terras op. Ze zagen er onopvallend uit en liepen gewoon achter elkaar. Ik vermoedde dat dit een echtpaar was, die een vriendin of zus meegenomen had. Ja hoor, de vrouwen gingen naast elkaar zitten, met de man tegenover zich. Na al die fietsdagen, gingen we de volgende morgen opgelucht naar huis terug. Alles was goed gegaan, dus we hadden een mooie vakantie gehad.
geplaatst door sixty - 1771 keer gelezen
Vorige berichten
Waar gaan we in het nieuwe jaar naar toe?
In de jaren ’50 en ’60 van de twintigste eeuw vormde deze zin het begin van het afsluitende lied van de jaarlijkse oudejaarsconference van Wim Kan. Door zijn fabuleuze vermogen om heel goed en integer in te spelen op de actualiteit, door zijn milde humor en door zijn persoonlijkheid is Wim naar mijn mening een van de beste conferenciers van ons land, zo niet de beste.
In de tijd van de oudejaarsconferences van Wim zaten mijn vader, mijn moeder en mijn zusje altijd bij de radio (we hadden toen nog geen tv). De “Oh ja” kreten waren niet van de lucht. Als de conference uitgezonden werd zaten ook veel politici gespitst te luisteren, er wordt beweerd, dat zij het vreselijk vonden, als zij ontbraken in de teksten van Wim. Wim en zijn echtgenote Corry Vonk hebben veel prachtige stukjes cabaret nagelaten. De titel van deze blog is een vraag, die verschillend geïnterpreteerd kan worden.
Als ik het algemeen houd, dus in de “we” (waar gaan we naar toe) - vorm kan ik mij niet onttrekken aan de onzekere tijden en verwachtingen. Ik wil niet somberen, maar als ik het nieuws volg wordt er voor 2026 weinig positiefs verwacht. Mag ik daarnaast en vooral kijken naar wat een ieder van ons voor hem of haar in ons persoonlijk leven verwacht? Heb ik / heb jij een doel voor ogen? Staat er op de kalender of in de agenda van volgend jaar al iets met stip genoteerd? Of laat ik het maar gebeuren, over mij heen komen?
Er zijn ijkpunten, die een vaste plek op de kalender hebben: De verjaardagen, een geplande verbouwing, voor sommigen een vaste oppasdag, voor diegenen, die nog in het betaalde arbeidsproces verkeren de dagen, waarop zij vrij zijn. Anderen hebben al een dag aangestipt waarop hun zoon of dochter gaat trouwen of de dag, waarop hun dochter of schoondochter uitgerekend is. Of een heel mooi concert, waarvoor ik al maanden geleden een kaartje heb bemachtigd.
Veel toch wel belangrijke gebeurtenissen kunnen wij – kan ik niet van tevoren aanstrepen op de kalender. Als ik hoop iemand te ontmoeten met wie ik de rest van mijn leven samen kan zijn, dan is er geen datum ergens in het jaar bekend. Als anderzijds mijn relatie op de klippen dreigt te lopen, dan weet ik niet of en zo ja wanneer dat speelt. Hoop op en uitkomst van wat ik verwacht, die twee aspecten corresponderen meestal niet met elkaar.
Het refrein van het lied van Wim Kan speelt nu wel door mijn hoofd. Met het gevaar, dat dit voor een stukje onzekerheid zorgt. Zou het helpen als ik op mijn agenda eens probeer positieve dingen neer te schrijven? Het plan voor een of twee bijzondere vakanties. Nadat ik de evenementenagenda’s heb afgestruind, even vermelden wat er gaat komen en dan zodra het kan kaartjes bestellen?
Er is ook nog iets als goede voornemens. Als ik het afgelopen jaar de revue laat passeren moet ik tot mijn schaamte bekennen, dat ik vaak de plank heb misgeslagen, fouten heb gemaakt, die ik voor een groot deel had kunnen voorkomen. Jammer, dat ik die blunders niet ergens heb opgeslagen. Gelukkig waren er ook geslaagde zaken in 2025.
Ik wens iedereen een mooi, verrassend en positief 2026 toe!
Verliefd Kunnen Worden
Gompie, ik ben helemaal enthousiast!
Ik kom net uit een webinar met John Gray –ja die auteur van Mars & Venus- en wat ik daar weer door geleerd heb!
Al jaren ben ik bezig met leren over het mannelijke & vrouwelijke, hoe dat onderling relateert.
Ik heb er echt tig boeken over gelezen, o.a. van John Gray, van de bieb, van een Jungiaanse psychologe. Daarbij dan nog de expertise van allerlei dating coaches, mijn eigen ervaringen én ervaringen als coach van vrouwen.
Het was een beetje ingezakt, maar nu is het vuurtje er weer.
Waar ik nu over gehoord heb, raakt aan wat ik zelf al jaren zie.
Het oude rolmodel van man & vrouw past niet meer. Bepaalde dingen blijven nog wel hetzelfde, maar doordat m.n. de rol van vrouwen zo anders is geworden, is er een flinke verschuiving gekomen.
Wat ik dan niet wist was hoe verstrekkend de gevolgen daarvan waren.
Kort door de bocht hebben vrouwen hoog testosteron en laag oestrogeen als ze veel in haar mannelijke energie moet gaan. Bijvoorbeeld om te werken, resultaat te behalen enzovoorts.
Voor de vrouwelijke hersenen is hoog testosteron een stress signaal.
Zonder daar al te diep op in te gaan, komt het er op neer dat je dan te ver uit je normale staat van zijn bent, daardoor ook niet meer open en ontvankelijk kunt zijn én ook niet verliefd kunt worden?!!!
Niet verliefd kunnen worden? Holy moly!
Ergens wel logisch. Het is tenslotte een kwestie van chemische stofjes.
Eenzelfde soort iets gebeurt er met menopausale vrouwen, wederom bij gebrek aan oestrogeen. Ze hebben alleen nog een beetje ‘noodgeval’ versie oestrogeen, maar die creëert ook stress. Het geeft een vrouw niet wat ze echt nodig heeft.
Wat je (ook dan) krijgt, is dat ze harder worden. Ze hebben niemand nodig, kunnen het allemaal zelf wel, en hebben ook geen man nodig. Ook dan dus niet meer open en ontvankelijk.
Vanuit die hormonale staat, kun je ook niet verliefd worden.
Ik vind dat heel herkenbaar, heb dat bij meerdere vrouwen gezien en me er echt over verbaasd. Ik snapte het niet. Ze waren net mannen in een vrouwenlichaam. Ze kleedden zich wel super vrouwelijk maar hun kapsel deed daar weer niet in mee.
Allemaal single, wel druk zoekend naar een partner. Die ze niet konden vinden.
Eentje zei letterlijk dat ze niemand nodig had, dat ze het zelf allemaal wel kon. Ze was toen een schutting en een hondenhok aan het bouwen. En mega trots erop.
Helemaal prima, ik kan op zich ook veel. Maar blij word ik er niet van. Als ik dergelijke dingen moet doen, loop ik te mopperen en valt er geregeld ook het F woord.
Je kunt natuurlijk zeggen, “Kan mij dat schelen! Ik voel me goed!”
Top. Iedereen maakt zijn eigen keuzes.
Maar ik wil wél kunnen verliefd worden. Niet dat geblokkeerd hebben door (gebrek aan) hormonen.
En ook een gezonde en fijne relatie kunnen hebben.
Het nadeel als je zelf niet in je vrouwelijke kant zit, een man niet in zijn mannelijke kant kan zitten.
Bij hem daalt dan zijn testosteron en stijgt zijn oestrogeen.
Et voila, je hebt een man die niet veel meer doet. Die passief actief is. Beetje op de bank hangt met de remote of zoiets. Het ontmant hem feitelijk.
Een man wordt er blij -en ontstresst- als hij wat voor anderen en/of zijn meisje kan doen. Daar stijgt zijn mannelijk hormoon van en voelt hij zich goed.
Als dat gewaardeerd wordt, gaat het nog meer omhoog.
Daardoor gaat bij de vrouw haar vrouwelijk hormoon omhoog en voelt zij zich ook on top of the world!
Andersom werkt dat ook, het is een wisselwerking.
Dan kun je een goede relatie hebben.
Wat een ingrijpende gevolgen heeft toch de hele emancipatie gehad. Die was/is absoluut broodnodig, maar al dat bovenstaande –wat een tipje van de ijsberg is- is verrekte onhandig!
Geen wonder dat er zoveel singles zijn die maar niemand kunnen vinden! Terwijl we allemaal wél die liefde zoeken, weer verliefd willen zijn.
Bij mij is er ook wel wat veranderd sinds de menopause.
Ik was druk met cursussen geven. Dat vervulde me, maakte me blij!
Maar ja, de menopause kwam, héél abrupt, en al snel had ik er finaal geen zin meer in. Ik voelde me afgevlakter. Mijn inspiratie was weg.
Als je met zo’n vibe zou gaan daten, kun je feitelijk al zeker ervan zijn dat er niets van komt.
Je kunt het denk ik vergelijken met op lekke banden 500 kilometer gaan fietsen. Dat gaat hem ook niet worden.
Ik ben dan ook heel blij dat ik met hormoontherapie ben begonnen. Heel veel is al lang terug naar normaal. Ik ben er nog niet helemaal, maar dat komt wel.
Inspiratie en passie leven meer en meer op.
Pas geleden stond ik ineens in vuur en vlam door iets wat me duidelijk maakte wat voor man ik nodig heb om vervuld te zijn. Het was meer 'bevestiging van', maar alsnog heel fijn.
En nu is er de zin om dit onderwerp weer op te pakken.
Het boek waarin dit alles helemaal uitgelegd wordt, heb ik gekocht.
Ik heb er zin in. En hopelijk gaat dat boek me ook helpen om nog verder te komen.
Vrouw zijn anno nu, maar één die wél verliefd kan worden!
Ik wil die heerlijke vlinders voelen.
En die ene leuke man vinden. Of hij mij…
Impulsen of goede voornemens?
Impulsen en goede voornemens zijn vaak zijn geen lang leven beschoren. Handelen uit een impuls kan je opbreken als het niet goed doordacht is. Goede voornemens zijn lastig vol te houden. Ik heb daar dan ook niet zoveel mee. Liever pas ik in stilte een gewoonte aan, omdat het gezond(er) voor me is en ik soms ook nog eraan moet werken
Zo las ik ooit dat koffie beter voor je lijf is als je het zonder melk en suiker drinkt. Koffiemelk achterwege laten kostte me niet zoveel moeite, geen suiker had ik veel meer moeite mee. Zeker als de koffie sterk is, is de smaak bitterder. Ik deed daarom als tussenfase een tijdje 1 zoetje in een mok koffie. Het vereiste doorzettingsvermogen om koffie zonder suiker lekker te gaan vinden, maar nu ben ik eraan gewend. Een pak suiker heb ik al heel lang niet meer gekocht. Een goed voornemen dwingt je vaak ook om in de spiegel te kijken. Is het haalbaar?
Van straffe rokers is bekend dat ze echt moeten afkicken, omdat het roken een verslaving is geworden. Mijn zoon is het pas gelukt toen hij de liefde van zijn leven had gevonden. Voor haar had hij het over, temeer omdat ze samen graag een gezin wilden stichten. Nu heeft hij een schattig zoontje van 1,5 jaar. Hij is dolblij dat het hem gelukt is. Wat enorm hielp dat zij nooit gerookt heeft, hem dus niet in de verleiding bracht om weer te gaan roken.
Dry januari is een ander verhaal. Ach, die maand is me makkelijk gelukt, ik ben geen alcoholist, ik kan best af en toe weer een glaasje nemen, wordt al gauw gedacht. Voor je het weet zit je na enige tijd weer op je oude niveau. Meer bewegen door te gaan sporten is een populair voornemen. Dat werkt meestal toch beter als je je opgeeft voor een teamsport, want dan dupeer je je teamgenoten als je niet komt. Als je in je eentje gaat fietsen of wandelen telt dat niet. Het is helaas niet zo aanlokkelijkom om ook te gaan als het slecht weer is. Dan komt er toch vaak de klad in.
Tja en dan is er nog het goede voornemen om actiever te gaan daten. Niet wachten tot je een leuk interesse bericht krijgt, maar zelf iemand benaderen. Best moeilijk, want het is niet makkelijk om na afloop te zeggen, ik wil het hierbij laten. Ik heb immers zelf deze man uitgezocht, dus ik heb iets in hem gezien. Toch is het beter dit wel meteen na afloop van de date te zeggen i.p.v. enkele dagen later, anders heb ik misschien verwachtingen gewekt. Ik blijf dit lastig vinden. Dat is voor mij de voornaamste reden dat ik toch liever afwacht tot een man mij benadert...