Een man met twee vrouwen
zaterdag 13 augustus 2022
Tijdens deze snikhete week nog vier dagen gefietst. We waren 6 dagen met vakantie en zaten in een hotel net voorbij Luik (Liege) op een hoog plateau. We hadden onze eigen fietsen meegenomen. Na op de aankomstdag de omgeving verkend te hebben, kwamen we tot de conclusie dat we hier niet konden fietsen en op zoek moesten gaan naar RAVEL-fietspaden. Dat zijn vlakke fietspaden langs rivieren. We ontdekten Ravelpad nr 7, die langs de rivier de Ourthe liep. Dat fietspad lag mooi in de schaduw door de weelderige vegetatie in de Ourthe-vallei. Helaas had ik op deze 2e dag toch ergens door glassplinters gereden, want de volgende ochtend was mijn achterband lek. Aangezien de plaatselijke bevolking niet fietst, maar loopt of in auto's rijdt, was er pas 3 dorpen verderop een fietsenmaker te vinden, Geen nood, dat dorp lag ook bij Ravelpad 7, dus gingen we van daaruit gewoon een stuk terugfietsen, richting Luik. De volgende dag zouden we onze weg, richting Luxumburg, weer vervolgen vanuit het dorp van de fietsenwinkel..
Aan het eind van die dag (31 graden!), zaten we heerlijk op een schaduwrijk terras wat te drinken toen een knappe jongeman op ons terras afliep. Hij werd vergezeld door 2 mooie jonge vrouwen, De 1e dame had een super kort rokje aan, waardoor haar fraaie benen goed te zien waren, de 2e vrouw had een lange rok aan, maar droeg tevens een bloot topje met een laag uitgesneden rugpand. Op haar blote rug was een grote tatoeage te zien. Het drietal ging aan de tafel naast ons zitten. Hij was zo'n sportjongen met een goed getraind lichaam, want het dure t-shirt zat hem als gegoten De dames gaven hem veel aandacht en hij genoot daar zichtbaar van. Niks mis mee, toch?
De volgende dag kwamen we tijdens onze tocht in woest terrein terecht. Het Ravel-pad hield opeens op en we moesten volgens de aanwijzingen op het route-bord verder fietsen langs de openbare weg, Die weg liep behoorlijk omhoog en omlaag. Er was geen apart fietspad langs deze weg, dus alle auto's reden vlak langs ons. Daar werd ik behoorlijk nerveus van. We waren ook de enige fietsers op die weg en de afdaling loog er niet om. Na deze fietstocht wederom een terras in de schaduw opgezocht, die was midden in het centrum van een dorp waar de bestrating van het plein uit kinderhoofdjes bestond, de befaamde Belgische kasseien.
We zaten net toen er wederom een stoere jongeman ons terras opkwam, geflankeerd door twee dames. Deze twee vrouwen liepen op schoenen met stiletto-hakken. Dat zijn ranke schoenen met torenhoge dunne naaldhakken. Verbluft vroeg ik me af hoe deze twee vrouwen zonder te vallen of tussen de stenen te blijven haken over dit plein waren gelopen. Hij zag eruit als een voetballer, korte broek, benen en armen vol tatoeages en hij had uiteraard een hoog opgeschoren kapsel. Dit drietal bestelde 3 glazen Spritz, een oranje-kleurig drankje met ijsblokjes, dat bijna 8 euro per glas kostte.
De volgende dag een dagje Luik. We hadden een stadsplan bij ons met 12 bezienswaardigheden in het historische centrum. Daar was fietsen onmogelijk, dus de wandelschoenen aangetrokken. Geen overbodige luxe, want bezienswaardigheid nr. 3 was een hoge trap met 374 traptreden en nr 4 was een citadel daar bovenop met twee schitterende uitzichtpunten. Op deze trap moest ik 2x gaan zitten om weer op adem komen en tegelijk mijn hart wat minder te laten bonken, maar de beloning was grandioos. Een prachtig uitzicht vanaf de heuvel over de stad Luik en de Maas. Naar beneden ging weer makkelijk. Vervolgens liepen we naar het schitterende treinstation, ontworpen door een beroemde Spaanse architect uit Valencia, waar 9 jaar aan gewerkt was. Het resultaat mocht er zijn, ik had nog nooit zo'n prachtig station gezien.
Na afloop van deze dag waren we wat vroeger terug bij het hotel dan gewoonlijk en gingen we op een bankje zitten bij de golfbaan, die naast ons hotel lag, Daar hebben we wat geleerd over de golfsport. Op het bord van hole 1 stonden 3 aanwijzingen. 1) het gemiddeld aantal slagen die gangbaar waren voor deze hole, 2) een viertal kleuren, die 4 verschillende afstanden aangaven, van waaruit men kon afslaan. de 3e aanduiding was moeilijk. index 13 stond er. Ik dacht dat het de moeilijkheidsgraad was en vroeg het in mijn beste school-frans aan een golfer, terwijl ik naar het bord wees. Facile(makkelijk), difficile(moelijk)?. Tres bien (prima!) was het antwoord. Afijn, ook nog wat kennis opgedaan tijdens deze vakantie.
De laatste fietsdag was de meest avontuurlijke : het Ravelpad ging nu over in een smal rotspad. Weer een alternatieve omleiding via de autoweg zag ik. O nee, dacht ik, dan liever met de fiets aan de hand langs het rotspad. Uiteraard moesten we uitkijken om niet weer een lekke band op te lopen. Dit pad kwam uit op een grote grasvallei, omzoomd door hoge kale rotsen, Een dun kleipaadje liep er dwars doorheen van 15 cm breed. Dit was een test voor mijn stuurkunst. Gelukkig konden we daarna het Ravelpad weer oppakken en brachten we ook deze dag tot een goed einde.
Wederom zochten we aan het eind van de dag een schaduwrijk terras op. Nu kwam er een wat oudere man met 2 vrouwen het terras op. Ze zagen er onopvallend uit en liepen gewoon achter elkaar. Ik vermoedde dat dit een echtpaar was, die een vriendin of zus meegenomen had. Ja hoor, de vrouwen gingen naast elkaar zitten, met de man tegenover zich. Na al die fietsdagen, gingen we de volgende morgen opgelucht naar huis terug. Alles was goed gegaan, dus we hadden een mooie vakantie gehad.
geplaatst door sixty - 1634 keer gelezen
Vorige berichten
Prooi
Wil je nog een glaasje, vroeg ze me na het Sint-Jansfeest, ook bekend als de midzomerwende die niet alleen, maar zeker in het zuiden uitgebreid wordt gevierd.
Zoals elk jaar werden de feestelijkheden op het plein in de kleine buurtschap waar de camping is gelegen ’s avonds laat afgesloten met het vuurwerk. Dat is altijd dringen, want vanaf de derde rij is er behalve rook weinig te zien. Onbedoeld kwam ik naast een vrouw te staan. We raakten elkaar niet, maar ik stond voldoende dichtbij om haar lichaamswarmte te voelen en een zweem van haar friszoete parfum te vangen. Zou ze alleen zijn? Ik ben echt niet voortdurend op jacht, integendeel, helemaal niet meer en ik heb sowieso altijd weinig affiniteit gehad met dat jagersyndroom waar we sinds het Stenen Tijdperk mee opgezadeld zitten. Maar toch, eenmaal in deze positie diende de vraag zich als vanzelf aan. En het was tenslotte zomer in het zuiden. Context bepaalt veel, zo niet alles.
We raakten aan de praat en na enkele minuten wist ik dat ze gescheiden was en nu voor het eerst samen met haar twee tienerdochters weer op vakantie was. Tijdens de finale van het vuurwerk, twee aarzelende fonteinen die meer naar voren dan omhoog spoten, bracht ze haar mond dicht bij mijn oor en zei: ‘Heb je zin om nog een glas wijn te komen drinken als het vuurwerk is afgelopen?’ Op de terugweg gaf ze me een arm. Hoe moeilijk kan dat jagen trouwens zijn, dacht ik nog, vlak voordat ik besefte dat ik waarschijnlijk de prooi was.
Vriendschap of relatie
Bij het invullen van je profiel komt er een vraag met 3 keuze-mogelijkheden : 1) relatie,2) vriendschap, 3) maakt niet uit. Hoezo maakt niet uit? Ik zie wel degelijk verschil in het hebben van een relatie of vriendschap. Bij een relatie draait het toch vooral om die ene, waarmee ik graag een toekomst wil opbouwen, hopelijk ook oud mee kan worden. Bij vriendschap blijft dat nog altijd maar de vraag. Goede vrienden hebben veel 50plusleden soms allang. Tenslotte hebben we al een heel leven achter de rug voor je lid werd van deze datingsite.
Bij oude vriendschappen zijn ook wel degelijk verschillen te noteren. Er zijn allemansvrienden, die makkelijk nieuwe vrienden maken omdat dat ze van nature heel lief zijn en zich makkelijk aanpassen aan anderen. Dat geeft ze een goed imago, want ze weten zich overal gunstig te presenteren. Maar het zijn vaak versnipperde vriendschappen, ze hebben voor alles wat ze willen ondernemen wel een passende vriend(in). Vaak zelfs meerderen voor dezelfde activiteit. Is altijd makkelijk als degene aan wie je het eerst gevraagd had om mee te gaan niet kan. Er kleeft ook een gevaar aan : als ze iemand vinden waarmee ze het gezelliger of leuker vinden dan met jou, zal de vriendschap op een gegeven moment ophouden. Ze vragen jou bijna nooit meer en als jij iets voorstelt komt het hem/haar niet uit. De vriendschap was toch te oppervlakkig en bloedt dan dood . Een beetje vergelijkbaar met clubvriendschappen, als je van de (sport)club afgaat, zal het contact vaak gaan verwateren, want anderen nemen dan jouw plaats in.
Je kan ook eigenzinnige vrienden hebben. Deze mensen zijn gewoon zichzelf, ze doen zich ook niet anders voor. Ze hebben meestal minder vrienden, waar ze heel veel mee delen. Dit kunnen zelfs levenslange vriendschappen zijn, want ze blijven trouw contact met je houden. Doordat hij/zij veel van je weet, is die vriendschap dan ook erg diep. Dit kan een probleem worden als de partner voor zo'n hartsvriend(in) met pensioen gaat en alle dagen thuis komt. Ik heb meegemaakt dat hij die trouwe single vriendin van zijn vrouw opeens niet meer zo geslaagd vond. Bij hun vriendschap met andere echtparen was er immers ook veel tijd en aandacht voor hem. Dan ligt de bal bij zijn vrouw hoe zij hier mee om wenst te gaan. Het hemd is meestal nader dan de rok, dus het komt hard aan als zo'n hechte, jarenlange vriendschap opeens een stuk minder gaat worden, op den duur zelfs kan gaan verwateren.
Dit probleem kan zich ook voordoen bij een single m/vr die een nieuwe geliefde vindt op oudere leeftijd. Het is dan nog maar helemaal de vraag hoeveel tijd je vriend/in gaat doorbrengen met oude vrienden. Zeker in het begin kan je zo iemand beter met rust laten en hopen wanneer de 1e verliefdheid voorbij is, de hechte vriendschap vanzelf weer opbloeit. Daarbij is het van groot belang dat die nieuwe liefde niet jaloers wordt op die goede vriend/in van jou, zeker als die ook nog eens van de andere sekse is ....
Verstrooid, vergeten, dement en dan?
Het geheugen, dat voor iedereen van enorm belang is, laat mij en vermoedelijk iedereen die wat ouder is wel eens in de steek. Het is enerzijds vervelend, dat ik niet zonder hulpmiddelen of noem het foefjes afspraken kan nakom, ik merk het evenwel ook bij jongere mensen. Bij veel gezinnen hangt aan een keukenwand een bord met briefjes waarop met datum en soms tijd staat wie wat moet doen. Op het toilet hangt een verjaardagskalender. Tot nu toe heb ik mij niet laten verleiden om mijn naam te schrijven bij de datum, waarop ik zelf jarig ben.
De hulpmiddelen om mij ergens op te attenderen zijn veel geavanceerder geworden. Er zijn programma’s op een smartphone die een waarschuwingssignaal laten horen. Ik beperk mij tot een tekstprogramma met afspraken en dingen die gedaan moeten worden, een things-to-do lijstje in mijn pc.
Onlangs was ik wederom in Amsterdam bij een dansevent; ik zwierde met een aardige dame die na een paar dansjes opeens verdwenen was. Een kwartier later betrad ze weer de dansruimte, maar al heel snel daarna nam ze weer de benen naar elders. Een half uur later kwam ze opnieuw op de proppen. Ik vroeg haar, waarom ze opeens weg was gegaan. Wat bleek? Zij, zelf 68 jaartjes oud was met haar moeder van 92 gekomen, en die was helemaal overstuur omdat ze haar mobiel kwijt dan wel vergeten was. Dochterlief spoedde zich naar haar eigen woning en de woning van moeder en kwam tot opluchting van moeder met het mobieltje aanzetten.
Diezelfde avond besloot ik een echtpaar in het Gooi eens te bellen. Ik schrok toen ik hem sprak. Ik ken hen allebei al meer dan 50 jaar, over twee jaar willen zij hun gouden bruiloft vieren; ik was er getuige van, toen zij elkaar ontmoet hebben, toen ik met hem naar een dansgelegenheid in Amsterdam ging. Hij vertelde mij, dat ze op doordeweekse dagen uit elkaar zijn, en dat ze alleen in het weekend samen zijn. Zijn vrouw verblijft nu van maandag tot en met vrijdag in een zorginstelling op een gesloten afdeling, wel in dezelfde stad, omdat zij lijdt aan dementie. Op zaterdag en soms al op vrijdagavond haalt hij haar op zodat ze het weekend samen thuis kunnen zijn. Als klap op de vuurpijl verraste een predikant mij de volgende ochtend op een preek over het geheugen van de geest.
Dit alles zette mij aan het nadenken over het belang van een goed geheugen, een heldere geest. Ook ik ben dus voor belangrijke zaken een beetje afhankelijk van mijn agenda. En het lukt mij tot nu toe redelijk om gemaakte afspraken te realiseren. In de twee situaties die ik hierboven beschreef beschikt de persoon, die een verminderde geheugenfunctie heeft over een vangnet in de vorm van een familielid of zelfs een partner. Uit mijn nabije omgeving ken ik nog zo’n stel, waar nu de man dementeert en zijn vrouw hem begeleidt. Die begeleiding valt niet mee. Soms geeft een partner die dement is tegengas als hij / zij geholpen wordt. Er vallen wel eens van weerskanten harde woorden. Dementie raakt de kern van wie iemand is. Hoe moeilijk is het vaak om contact te krijgen met iemand die dementeert!
Als je als single op “latere” leeftijd opnieuw iemand ontmoet en er is een klik, dan weet je nooit van te voren, hoe de relatie zich zal ontwikkelen en al helemaal niet wanneer een van beiden gaat kwakkelen. Ik ken ook een stel, waarvan de vrouwelijke helft vooraf wist dat haar partner lichamelijke klachten had. Hij was altijd heel helder van geest, dat trok haar in hem aan en ze zijn na een paar jaar verkering getrouwd. Maar hoe gaat dat met stellen die elkaar na een eerdere relatie ontmoeten en waarbij een van beiden met geheugenverlies of zelfs met dementie te maken krijgt? Waar er sprake is van echte liefde wordt er wel een oplossing gevonden. Het valt evenwel niet mee… Hoe ga je zelf om met geheugenverlies en wat heeft het voor impact op je omgeving?