In de penarie, uit de penarie

Wat is dat eigenlijk: de maatschappij?
Ik kom hier op omdat ik de slogan” de maatschappij dat ben jij” regelmatig ben tegengekomen en eigenlijk wringt dat een beetje. Natuurlijk begrijp ik de achterliggende gedachte wel, maar feitelijk klopt het niet.
De maatschappij zoals ik het ken en tegenkom is een dynamisch gebeuren, ideeën en denkbeelden veranderen, er zijn onderliggende stromingen maar de grote gemene deler verbindt de massa.
Jaren geleden begeleide ik een patiënt die verslaafd was, hij viel telkens terug in zijn verslaving maar in plaats dat hij zelf verantwoordelijkheid daarin nam riep hij steeds, het liefst met toehoorders die dezelfde problematiek hadden, dat “ de maatschappij “ schuld had dat hij verslaafd was geraakt. Op een bepaald moment was ik het zat en vroeg hem: heeft de “ maatschappij” een pistool op je gericht en geëist dat je met drugs moest beginnen? Ik behoor, net als jij zelf, tot de maatschappij, was ik erbij? Waarom is de meerderheid van de maatschappij niet verslaafd? Jij verward “ individu” met “ maatschappij “.
Het klagen stopte voor een tijdje, helaas zijn gebruik niet.
Toch zit er natuurlijk wel een kern van waarheid in zijn beklag, want het werd hem wel erg makkelijk gemaakt, met coffeeshops en dealers in de nabije omgeving, zeker omdat hij verslavings gevoelig was. Dit werd mede veroorzaakt door het gedoogbeleid van de regering.
Politici kunnen ook makkelijk het groepsgebeuren aanwenden voor hun campagnes , slogans zoals ‘ heel Nederland wil…. “ en “ ik verkondig de mening van het Nederlandse volk” worden regelmatig gebruikt. Dan denk ik: u hebt niet naar mijn mening gevraagd dus wat u zegt klopt niet.
Is generaliseren misschien een vorm van zelfbehoud, biedt het bescherming tegen ongewilde invloeden?
Deze week was er nogal ophef in de 2de kamer over lesmateriaal dat op scholen kan worden gebruikt van de Rutger stichting, Lentekriebels genaamd. En het veroorzaakte meteen een hausse aan reacties, merendeels negatieve. En wat ook meteen duidelijk werd was dat een aantal reageerders zich niet had verdiept in de materie maar ook niet of nauwelijks luisterde naar de gevraagde en gegeven antwoorden.
En ik bedacht: zij zijn de gekozen volksvertegenwoordigers, zij zijn verantwoordelijk voor onze maatschappij, maar ze hebben soms geen idee wat er in onze “ maatschappij “ afspeelt en gaan alleen af op wat een enkeling verkondigt, het liefst met stemverheffing en veel misbaar.
Mijn ervaring is dat als je wilt dat er naar je geluisterd wordt dan is het soms beter om bijna te fluisteren, hoewel goed luisteren ook bijna tot kunst is verworden.
Een datingsite is een maatschappij, weliswaar klein, maar met een gemene deler, namelijk iedereen zou graag een relatie willen vinden in welke vorm dan ook. En ook hier gaat het regelmatig over een individuele mening en de daaruit voortvloeiende verschillen die ook duidelijk worden als de profielen worden gelezen en de reacties onder T2S en de blogs.
De maatschappij dat zijn wij, maar we hebben allemaal onze eigen verantwoordelijkheid, we kunnen niet altijd leunen op een gemeenschappelijk doel, juist als individu zijn we uniek en kunnen we het verschil maken. Zeker hier.

Ik had het woord ‘damesbezoek’ laten vallen. De vrouw in kwestie reageerde daarop met de overdenking, of zij zich daardoor wel aangesproken moest voelen, en of zij wel een dame wilde zijn. Dat was met een knipoog weliswaar, maar ‘dame’, is dat nog een woord van deze tijd? Kunnen we het nog wel hebben over 'dames en heren’, klinkt daar niet een door chauvinistische mannen bepaalde maatschappijopvatting in door? En snijdt mijn verweer, dat het toch een ingeburgerde uitdrukking is, waarvan de - in retrospectiefs - eksistische connotatie allang is weggesleten, nog wel hout? Het is toch niet meer dan een beleefde generieke aanspreekvorm – dacht ik. Maar dat ligt nu ingewikkelder.

We leven in een tijd van transitie, niet alleen op energiegebied. Dameskleding is nog normaal, maar damesvoetbal niet meer. En het dameskransje werd een meidenclub. Het is ondenkbaar dat we het over de ‘damesbeweging’ of ‘damesemancipatie’ zouden hebben. Ik denk dat we bij zulke voorbeelden wel aanvoelen dat daar iets tegenstrijdigs in zit; dat ‘dame’ ergens wel een badinerende ondertoon heeft, ook in deze tijd. Maar anderzijds, een vrouwentasje, of een mannenakkoord, dat klinkt nergens naar. We kunnen om de hete brij heen draaien. Dan mijden we de dames-en-heren-dichotomie en gebruiken we waar mogelijk onzijdige termen; ik doe dat ook regelmatig. Een beetje lafhartig is dat wel en een verschraling van het taalgebruik, maar het kan ook een kwestie van wennen zijn.

Bij nader inzien bedenk ik ook dat ‘dames-’ niet alleen ouderwets is, maar vermoedelijk ook niet door de genderidentiteitsbeugel kan. In dat licht wordt een woord als ‘damestoilet’ als beperkend opgevat; als aanduiding voor een w.c. is dat problematisch voor de non-binaire medemens. Ik heb al genderneutrale toiletten gesignaleerd en genderneutrale fietsen zijn er ook. Genderneutraal mag van mij best het nieuwe normaal worden en dan wordt een genderneutrale fiets gewoon een fiets. Als ik zelf maar binair mag blijven.

Het zou toch jammer zijn wanneer ‘dames’ en ‘heren’ door alle wokeness helemaal zouden verdwijnen. In de romantische context mag er toch ruimte blijven voor traditionele hoffelijkheid. Ik moet de vrouw nog tegenkomen die het niet op prijs stelt wanneer de deur voor haar wordt opengehouden, of dat ze in haar jas wordt geholpen. Er zijn vele momenten en gelegenheden waarop het aangenaam is om dat rollenspel van romantische hoffelijkheid te spelen, dat een vrouw ervan geniet om een Dame te zijn en een man viceversa om voor haar een Heer te zijn. Waar we aan moeten wennen, denk ik, is dat het ook wederzijds mag zijn. Dat ik de rekening betaal is prima maar ik hoef daar geen erekwestie van te maken en als mijn tafeldame (ook een fout woord natuurlijk) de portemonee wil trekken, dan is het ook hoffelijk om dat gracieus te accepteren.

Om op het damesbezoek terug te komen, is daar iets neutralers voor te bedenken, ‘vrouwelijk bezoek’ misschien? Niet echt, want vrouwelijk bezoek kan ook slaan op tante Sidonia of koningin Maxima. En een bezoek van mijn tante is echt wat anders dan damesbezoek :-Bert

Een relatie kan je precies zo inrichten als jij en je partner zelf willen. Relaties komen namelijk in allerlei vormen en maten voor. Als het lukt om zonder seks toch voldoende intimiteit te ervaren, hoeven die stellen niet minder gelukkig te zijn. Er zijn genoeg gezonde relaties die perioden zonder seks prima hebben overleefd. Zolang beide partners het eens zijn over deze situatie is er niks aan de hand.

Er kunnen verschillende redenen zijn waardoor de behoefte aan seks minder is geworden. Een lat-relatie, waarbij je elkaar weinig ziet, kan een oorzaak zijn. Ernstige ziekte van een partner waardoor seks lange tijd niet kan, sterk verschillende werktijden, waardoor je meer langs elkaar heen leeft dan tijd samen doorbrengt. Een burn-out, maar ook verlies van libido bij het ouder worden kan een reden zijn. Niet iedereen vindt dat seks een vast onderdeel hoeft te zijn van een relatie.

Er zijn ook a-seksuele mensen die geen enkele behoefte hebben aan lichamelijke intimiteit met anderen. Iedereen is anders en denkt dan ook anders over seks. Dat betekent niet dat seks niet belangrijk is een relatie, maar het is niet per se nodig om gelukkig te zijn. Een relatie zonder seks hoeft dus geen slecht teken te zijn. Een intensieve relatie met een familie(lid) kan ook genoeg zijn. 

Ik ken van zeer nabij twee 60plussers, geen partners van elkaar, maar een ongetrouwde broer en zus. Zij zijn altijd bij hun moeder blijven wonen in het ouderlijk huis. Na haar dood mochten ze van de woningbouwvereniging in hun huurhuis blijven. Normaal mag dat alleen als je jaren mantelzorger bent geweest voor vader of moeder, waardoor je weer bij hen bent ingetrokken. Maar omdat ze nooit ergens anders hadden gewoond ging het woonrecht automatisch op hen beiden over. Omdat er jaren meerdere inkomens in dat gezin waren, hadden ze in de loop der tijd een paradijs van hun woning gemaakt : ze hadden een luxe keuken, een prachtige tuin, maar ook genoeg geld overgehouden voor dure hobby's.

In de 40 jaar dat ik deze mensen ken, heb ik nooit gehoord of gezien dat er een vriend of vriendin als mogelijke levenspartner in hun leven voorbij is gekomen. Zij zijn gelukkig en tevreden met het leven wat ze hebben. Er zijn ook nog een getrouwde zus en een getrouwde broer in dat gezin, die regelmatig met hun kinderen bij hen langs komen. Het gemis van eigen kinderen wordt daardoor voor beiden ruimschoots gecompenseerd. Ze zijn dol op hun neefjes en nichtjes. Inmiddels zijn die allang volwassen geworden, maar ze hebben nog steeds een prima band met ze.

De meesten van ons hebben natuurlijk wel behoefte aan regelmatig seks en zien dat dan ook als een belangrijke toevoeging aan hun leven of als bestendiging van hun relatie. Alleen lust kan ook een drijfveer zijn om mensen aan elkaar te binden, als de seks maar goed is. Prima, dat mag een ieder voor zichzelf uitmaken. Het verlangen naar seks dan wel liever van beide kanten. Seks is niet iets wat je er maar even bij doet om hem of haar tevreden te houden, dat houdt meestal niet lang stand.

Daar is een mooie uitdrukking voor : it takes two to tango. in goed Hollands : je hebt elkaar nodig om  via goed samenspel een prima resultaat te halen. Anders kan ik beter met een hartsvriend(in) van alles delen, behalve het bed...