Nimby, Not In My Back Yard

Ons uiterlijk is zo’n dingetje. Persoonlijkheid speelt natuurlijk ook een grote rol, maar in eerste instantie is er toch het uiterlijk wat je interesse wekt in iemand.
Heel lang geleden was het ook belangrijk voor het verkrijgen van gezonde en sterk nageslacht. Survival of the species was een belangrijke drijfveer en met veel dingen speelt dat nog altijd een rol, al is het anno nu veel minder van belang.
Vanuit dat stukje scannen we onbewust het andere geslacht op het kunnen produceren van gezonde & sterke kinderen en het kunnen verwekken of baren van nageslacht.
Mannen checken zo o.a. rondingen. Dat geeft info over het zwanger kunnen worden en een zwangerschap tot een goed einde kunnen brengen. Maar ook vrouwen scannen het mannenlichaam! Dat geeft info over het vruchtbaar zijn en het kunnen beschermen van de kwetsbare vrouw met haar baby’tje.
Maar dat is dan meer lichaamsbouw.
Uiterlijk is ook je gezicht. Dat zegt heel veel, het is een beetje je visitekaartje, en speelt daarmee een rol.
En waar je je lichaam tot bepaalde hoogte nog kunt veranderen met trainen en evt. afvallen, je gezicht kun je weinig aan veranderen. 

Wat mij zo vaak al is opgevallen… er zijn veel meer mooie vrouwen dan mannen?
En heren, neem het niet persoonlijk op. Ik bedoel het niet persoonlijk, ik wil het meer hebben over een verschijnsel wat eigenlijk apart is.
In de vogelwereld zie je meestal dat het mannetje het mooiste is. Prachtig gekleurde veren, een mega grote mooie staart zoals de pauw, maar ook bij mannetjes fazanten zie je dat.
Vogel vrouwtjes zijn vaak wat saai. Het mooie mannetje kan met zijn pracht & praal een vrouwtje versieren. Daarvoor heeft hij die extraatjes.
Maar bij ons mensen lijkt het anders te zijn?

Ik heb al zo vaak op een terrasje gezeten, beetje mensen kijken, waarbij ik dan koppeltjes zag zitten. Heel vaak een leuke vrouw met een man die qua uiterlijk niet echt aantrekkelijk is.
En ja, vrouwen dragen vaak make-up, maar je kunt een niet-mooi gezicht een beetje bijwerken daarmee, maar niet veranderen in een echt mooi gezicht. Make-up is een hulpmiddel, maar geen plastische chirurgie.
En als je door de make-up heen kijkt, zie je alsnog veel meer mooie vrouwen dan mannen.

Dan beroep ik me even op het aloude Playboy gezegde: mannen kijken de plaatjes, vrouwen lezen de verhalen.
Daar zit dan denk ik toch heel veel in!
Als wij vrouwen de plaatjes zouden kijken, zouden er niet veel relaties zijn. Maar omdat wij de verhalen leuker en opwindender vinden, komt het er –denk ik- op neer dat wij meer geïnteresseerd zijn in persoonlijkheid.
En met genoeg goed uitziende vrouwen, kunnen mannen alsnog prima ‘plaatjes kijken’.

Als ik terug kijk naar hoe vaak ik een echt mooie man heb gezien, dan kan ik die op 1 hand tellen. Ik ben nu 59, dus gemiddeld kom je minder dan 1x per 10 jaar een mooie man tegen.
Aantrekkelijke mannen zijn er wél heel veel. Dat zit hem dan niet in een mooi gezicht.
Grappig genoeg als ik ooit een mooie man zie, bijv. een acteur, vind ik hem niet zo aantrekkelijk. Te perfect of zo. Een ruig litteken over zijn wang zou hem voor mij ineens wél aantrekkelijk maken.
Terwijl een mooie vrouw met zo’n litteken waarschijnlijk als onaantrekkelijk wordt beschouwd.

Nogmaals, adem in, adem uit. Ik bedoel dit niet persoonlijk, ik doel op een fenomeen.
Je kunt je gezicht niet veranderen, maar het goede nieuws is dat vrouwen meer geïnteresseerd zijn in je persoonlijkheid. Daar zit je aantrekkingskracht voor vrouwen hem in. Wij lezen zogezegd immers de verhalen, de plaatjes boeien ons niet zo!
En je persoonlijkheid kun je desgewenst absoluut aan werken.

Het gekke is, bij matriarchale culturen zoals de Aboriginals, Indianen, Toearegs, leek het andersom te zijn. Daar hadden mannen de veren en lichaamsversieringen.
Zou daar dan het verschil in zitten?

Door de eeuwen heen is in onze patriarchale cultuur heel erg de nadruk komen liggen dat een vrouw of meisje mooi moest zijn.
En nog later werd het lustobject zijn nog meer benadrukt en uitgebuit. Tot het punt aan toe dat vrouwen hun lichaam laten veranderen om maar aan het modebeeld voor vrouwen te voldoen.
Nu is dat door plastische chirurgie, vroeger deed men het met strakke corsetten en andere kleding hulpmiddelen als de bustle.

Hopelijk komt er een verschuiving naar meer gelijkwaardigheid. Het mag van mij ‘not done’ worden dat vrouwen zo ver moeten gaan om erbij te horen. Weg met de opgespoten lippen, siliconen borsten en weet ik wat meer.
Mijn dochter zei laatst dat bijna alle jonge meiden van nu dergelijke kunstgrepen uithalen. Dat is toch triest?!
En meer nadruk op de aantrekkingskracht van mannen, oftewel de persoonlijkheid.
Daarmee zouden er veel mooie verhalen te lezen zijn voor ons vrouwen.

Bij jongere generaties zie je dit al wel meer. Het brengt dan man & vrouw dichter bij elkaar. Er is dan meer echte gelijkwaardigheid en qua daten en relatie ook veel betere kansen.
Omdat er zowel de “mooie plaatjes” als “goede boeken” zijn.

In zo’n setting zie ik ook veel meer succesvolle dates en nieuwe relaties ontstaan.

Ik ben best nieuwsgierig wat een sport nou zo leuk maakt, zowel voor diegene die deze hobby uitoefent als voor mij als leek om daar kennis mee te maken. Ik heb al eerder ontdekt dat nachtvissen extra charme kan hebben doordat de visser in een tent op de visstek blijft overnachten. Maar welke hobby's hebben voor een leek nog meer leuke facetten om te ontdekken?

Ik ben eens gaan googelen op de hobby Geocachen. Als 1e kwam ik te weten dat je een app moet downloaden om de GPS-signalen te ontvangen van de te vinden Cache. Vind en log caches, ga naar de locatie en log je vondst in de app, zegt Google. Vervolgens : als je iets meeneemt uit de cache (= kistje, trommel) leg er dan ook iets in terug. Dat lijkt me logisch, de volgende die deze cache vindt, wil ook iets aantreffen. Elke cache bevat een logboek waarin je je bezoek kunt registreren door je Nickname en de datum te vermelden. Het lijkt me best spannend om een keer mee te gaan onder leiding van een ervaren gids. Wie weet ga ik dit wel heel leuk vinden.

Sommige hobby's of sporten hebben een factor die ik te gevaarlijk vind. Ik heb weleens op het strand staan kijken naar Kiten in de ruwe branding. Er stond behoorlijk veel wind, dus de kitesurfers ontwikkelden een behoorlijk hoge snelheid met de board waarop ze stonden. Door de parachute die boven hun hoofd hing konden ze ook nog grote sprongen maken. Dit kan je niet zomaar, daar moet je eerst lessen voor nemen. Ik zag dan ook veel jonge mensen deze sport beoefenen, want het is niet zonder gevaar. Als beginner vind ik mezelf daar te oud voor. Hetzelfde geldt waarschijnlijk ook voor bergbeklimmen, niet te verwarren met bergwandelen. Bergwandelen kan je aanpassen aan een reeds gevorderde leeftijd. Hoogtevrees lijkt me dan weer niet zo handig, deze sport valt voor mij dan ook af.

Soms kan ik een nogal eenzijdig beeld hebben van een hobby, bijvoorbeeld een treinenhobby. Mijn achterbuurman is een nogal eenzelvige man, die uren op zolder kan doorbrengen met zijn modelspoorbaan en alles daaromheen, zoals huisjes, wissels, spoorbomen etc. Dat bestelt hij allemaal online om het vervolgens in elkaar te zetten. Ook had ik lang geleden contact met een man die lid is van een amateur treinclub. Hij nodigde me een keer uit om mee te gaan naar een bijeenkomst met lichtbeelden over treinen die in berggebied nog steeds over het smalspoor rijden. Klopte allemaal, alleen waren de dia's erg technisch, geen beelden van een mooie treinreis als in het tv-programma : Rail Away. Er was een 3e man nodig die dat laatste, voor mij leuke stuk van een treinhobby aan mij zou kunnen tonen. Dat was de bekende DJ van radio en tv Erik de Zwart, die ik vorige week bij omroep Max aan tafel zag zitten..

Geboren in Amsterdam was hij als 4-jarig ventje al hevig geïnteresseerd in alle trams die door zijn straat reden, hij wilde dan ook dolgraag trambestuurder worden. Later kwam daar interesse in treinen bij. Rijk geworden door zijn muziekoptredens verhuisde hij naar Laren, waar hij een enorme treinbaan door zijn grote tuin heeft aangelegd. Hij heeft een lage, open poort in de zijmuur van zijn schuur gemaakt, zodat zijn treinen daar doorheen rijden naar de overdekte remise. Hij heeft ook een website met films van zijn treinreizen door Zuid- en Oost Duitsland, Zwitserland en Oostenrijk. Hij denkt er nu over dit soort reizen zelf te gaan organiseren, vertelde hij. Zijn liefde voor trams is ook nooit overgegaan. Hij rijdt nu op 68 jarige leeftijd (!) af en toe als trambestuurder op tramlijn 7 in Amsterdam.

Misschien is het een leuke binnenkomer na getoonde interesse in jou om eens wat toelichting te vragen over een opgenoemde hobby in de profieltekst van de ander? Heb je gelijk een gezellig gespreksonderwerp voor een date...

Op tijd komen is niet mijn grootste talent. Vaak vertrek ik van huis ongeveer op het tijdstip, dat ik eigenlijk ergens had moeten aankomen. Te lang doorgegaan met een klus, sleutels zoek, moet me nog verkleden, er is altijd wat. De oplossing lijkt vrij simpel: ik moet meer tijd nemen om me voorbereiden. Per slot van rekening kan ik wel op tijd komen bij de tandarts. Of bij een ontmoeting danwel date, meestal, in elk geval de eerste keer ;-) En in elk geval als ik weet dat iemand ergens speciaal voor mijn naar toe is gekomen. Evident dat ik dan echt niet een kwartier of langer op me kan laten wachten en dus ben ik er al ruim van tevoren mee bezig. Maar vaak neem ik dus te weinig tijd voor voorbereiding. Er schiet mij geheid wel weer iets te binnen wat toch echt nog even moet gebeuren voordat ik het huis uitkan.

Zo kwam ik weer eens (veel) te laat. Op een feestje deze keer. Het was een rit van anderhalf uur geweest dus zoveel te laat ongeveer. De speeches waren al achter de rug, wat op zich natuurlijk wel zo prettig is, maar helaas was mijn verlate aankomst de gastheer niet ontgaan... oei. Kijk, met een relatie was mij dat niet overkomen. Dan had mijn vrouw mij wel tot de orde geroepen, opschieten, het is tijd. Of iets in minder vriendelijke bewoordingen. Maar in mijn eentje krijg ik die aansporing dus niet en als het er voor mijn gevoel niet zo op aankomt, dan wint uitstelgedrag het toch vaak van sociale wenselijkheid. Dat mis ik wel, iemand die op z’n (haar) tijd achter mijn vodden aan zit. Ik weet niet of dat in het algemeen zo is, dat vrouwen aan op tijd komen meer waarde hechten, maar dat is in elk geval wel mijn ervaring.

Wel hebben we gelukkig tegenwoordig de beschikking over apps waarmee je laagdrempelig even een berichtje kan sturen, ‘ik ben er bijna’ of ‘ik sta in de file’ (de moderne variant van ‘de brug stond open’) . Ook heel handig, maar wel een beetje slinks, vind ik het om niet te zeggen hoe laat ik aankom, maar hoe laat ik vertrek, ik stuur dan een berichtje als ik wegrijd. Dat geeft wat extra ruimte en de mensen weten dan dat ik onderweg ben. Vaak komt het er ook niet zo op aan hoe laat het precies wordt. Sterker nog, het kan goed uitkomen als iemand wat later is. Want aan de andere kant van de afspraak speelt misschien hetzelfde: nog even dit of dat in orde maken voordat de gast arriveert... gelukkig nog even respijt. Mij komt het meestal wel goed uit als mensen wat later zijn, en ik ben vast niet de enige.

Volgens een artikel in Psychologie Magazine vertoont ongeveer 20 procent van de mensen struktureel uitstelgedrag.Er worden verschillende soorten en oorzaken voor opgevoerd, bijvoorbeeld faalangstigheid door een jeugd met autoritaire ouders. Volgens de psycholoog van dienst zijn die psychoanalytische verklaringen echter vergezocht. Het zou eenvoudig een kwestie zijn van laag scoren op het vlak op zorgvuldigheid. Een karaktertrek waarmee je wordt geboren. Gelukkig kunnen goede gewoontes, zoals beter plannen, ook worden aangeleerd. Al kost dat wel veel moeite als je geen natuurtalent bent, aldus het stuk. Maar volgens mij is de kern van de zaak, dat je het gewoon belangrijk genoeg moet vinden. Voor de nuance, zie www.psychologie.nl/artikel/morgen-begin-ik/

"Alleen je problemen moet je uitstellen, dan gaan ze meestal vanzelf over."  - Simon Carmiggelt :-P