Daten vroeger en nu
donderdag 18 mei 2023
Ik denk nog weleens terug aan de tijd dat ik nog geen computer had en op zaterdag de huwelijks en contactadvertenties in de grote kranten las. Om kosten te besparen stonden die advertenties vol met afkortingen. Toch maakte dat niet zoveel uit. Er waren weinig andere mogelijkheden om buiten je eigen vrienden- en kennissenkring een serieuze kandidaat te vinden om je partner te worden. Ja, via een huwelijksbureau, maar dat kostte veel geld en leverde maar mondjesmaat succes op. Geruime tijd heb ik een abonnement op het Noord Hollands Dagblad gehad.
Op de Nieuwjaarswens van de bezorger ontdekte ik op de achterkant een code waarmee ik een gratis advertentie van 3 of 4 regels kon plaatsen in de zaterdagkrant. Ik moest alleen de portokosten betalen van de reacties op mijn advertentie. Voor de zekerheid even de krant opgebeld. Ja,zeiden ze, een contactadvertentie mocht ook. Dus ik prijsde mezelf aan als een aantrekkelijke vrouw die graag een leuke man wilde ontmoeten voor een monogame relatie. De zaterdag erop stond de advertentie in de krant.
Een goede vriendin had ik hierover in vertrouwen genomen. Als je de reacties binnen hebt, gaan we ze dan samen selecteren(?) zei ze gniffelend. Ik kreeg na een week een dikke envelop binnen met meer dan 20 reacties. Een paar dagen later nog een kleinere, dunne envelop met nog eens 4 of 5 reacties. Mijn vriendin opgebeld en we hebben de brieven doorgenomen en op geschiktheid gerangschikt. Sommige heren hadden er een pasfoto bijgevoegd met de vraag deze netjes te retourneren als de keus niet op hem was gevallen. Soms zelfs met een retourenvelop met opeplakte postzegel. Er zaten ook slordig geschreven brieven tussen. Ik herinner me een half kladblok-blaadje, waar met rode balpen slechts een paar zinnen geschreven stond. Met mijn vriendin heb ik vijf mannen uitgezocht. Daarna via de telefoon afspraken met ze gemaakt in een restaurant bij mij in de buurt.
Dat leverde hilarische taferelen op. In die tijd ging ik nog weleens op zaterdagavond ergens dansen. Die dansgelegenheden voor alleenstaanden zijn heden ten dage nog maar met een kaarsje te vinden, maar toen had ik keus uit meerdere locaties bij mij in de buurt. Ja hoor, de 1e kandidaat kende ik dus van gezicht. Ik had hem meerdere keren in de disco gezien en hij was absoluut niet een man waarop ik zou vallen. Hij herkende mij gelukkig niet en na de koffie bedankte ik hem voor de ontmoeting en zei ik eerlijk dat ik nog afspraken met andere briefschrijvers had.
De 2e kandidaat was een dominante man. Ik had gelukkig een strak rokje aan, want hij zei letterlijk : als je een lange broek had aangehad was ik gelijk rechtsomkeert gegaan. Ik EIS; dat een vrouw een jurk of rok aan heeft, behoudens heel erg koud weer. Ik keek hem perplex aan. Ik antwoordde : "het zou je gesierd hebben als je had gezegd, ik vind het leuk als een vrouw een rok of jurk draagt. Een man die gelijk begint met eisen, komt niet zo sympathiek op mij over". Hij werd het dus ook niet. De 3e man kwam niet opdagen (dacht ik). Hij en ik hadden nog geen mobieltje in die tijd. Ik ging dus niet lukraak aan iemand in een druk restaurant vragen of hij mijn date was. Hij beweerde later dat hij er wel was geweest, maar nu geen zin meer had in een volgende poging. Dus bij de 4e man had ik voor de zekerheid het Noord Hollands dagblad onder mijn arm geklemd. Deze man vond MIJ echter niet leuk en spannend genoeg. De 5e man heb ik niet meer ontmoet en bijtijds afgezegd, ik had er geen zin meer in.
En nu daten we dus digitaal via de datingsite. We kunnen de foto's zien en een uitgebreid tekstprofiel lezen. We hebben ons mobieltje bij ons om vertragingen aan elkaar te melden, of waar we zitten of staan als we elkaar niet gelijk kunnen vinden. Toch zijn er ook nu dingen die soms niet kloppen. Ik had een keer afgesproken met een man met prachtig zwart haar, maar er kwam een minstens 10 tot 15 jaar oudere man opdagen met nog maar een paar grijze plukjes haar op zijn hoofd. Ik herkende hem niet. Hij liep echter recht op mij af en bleek mijn date te zijn.
Ook heb ik een afspraak gehad met een man die zichzelf beschreef als iemand met een normaal postuur. Ik zag alleen maar portretfoto's, dus ik ging ervan uit dat het goed zat. Er kwam echter een obesitas man aanwaggelen. We zouden gaan wandelen over de Zaanse Schans, maar dat kon hij niet eens meer. Na de 3e stop bij een bankje, veegde hij zijn natte gezicht omstandig met een katoenen zakdoek af. Ik vroeg : zullen we maar teruggaan naar de uitgang en afscheid van elkaar nemen? Hij zuchtte opgelucht.
Iets wat ik wel kan zien op het profiel is de afstand. Ik heb die optie ingevuld en als er een woonplaats vermeld staat in zijn profiel staat de woonafstand in kilometers erachter ingevuld. Zijn hobby's kan ik ook zien. als hij die tenminste heeft ingevuld. Verder blijft de daadwerklijke ontmoeting net zo spannend als in het contactadvertentie tijdperk. Ik weet immers nooit van tevoren hoe een date gaat uitpakken...
geplaatst door sixty - 1457 keer gelezen
Vorige berichten
Prooi
Wil je nog een glaasje, vroeg ze me na het Sint-Jansfeest, ook bekend als de midzomerwende die niet alleen, maar zeker in het zuiden uitgebreid wordt gevierd.
Zoals elk jaar werden de feestelijkheden op het plein in de kleine buurtschap waar de camping is gelegen ’s avonds laat afgesloten met het vuurwerk. Dat is altijd dringen, want vanaf de derde rij is er behalve rook weinig te zien. Onbedoeld kwam ik naast een vrouw te staan. We raakten elkaar niet, maar ik stond voldoende dichtbij om haar lichaamswarmte te voelen en een zweem van haar friszoete parfum te vangen. Zou ze alleen zijn? Ik ben echt niet voortdurend op jacht, integendeel, helemaal niet meer en ik heb sowieso altijd weinig affiniteit gehad met dat jagersyndroom waar we sinds het Stenen Tijdperk mee opgezadeld zitten. Maar toch, eenmaal in deze positie diende de vraag zich als vanzelf aan. En het was tenslotte zomer in het zuiden. Context bepaalt veel, zo niet alles.
We raakten aan de praat en na enkele minuten wist ik dat ze gescheiden was en nu voor het eerst samen met haar twee tienerdochters weer op vakantie was. Tijdens de finale van het vuurwerk, twee aarzelende fonteinen die meer naar voren dan omhoog spoten, bracht ze haar mond dicht bij mijn oor en zei: ‘Heb je zin om nog een glas wijn te komen drinken als het vuurwerk is afgelopen?’ Op de terugweg gaf ze me een arm. Hoe moeilijk kan dat jagen trouwens zijn, dacht ik nog, vlak voordat ik besefte dat ik waarschijnlijk de prooi was.
Vriendschap of relatie
Bij het invullen van je profiel komt er een vraag met 3 keuze-mogelijkheden : 1) relatie,2) vriendschap, 3) maakt niet uit. Hoezo maakt niet uit? Ik zie wel degelijk verschil in het hebben van een relatie of vriendschap. Bij een relatie draait het toch vooral om die ene, waarmee ik graag een toekomst wil opbouwen, hopelijk ook oud mee kan worden. Bij vriendschap blijft dat nog altijd maar de vraag. Goede vrienden hebben veel 50plusleden soms allang. Tenslotte hebben we al een heel leven achter de rug voor je lid werd van deze datingsite.
Bij oude vriendschappen zijn ook wel degelijk verschillen te noteren. Er zijn allemansvrienden, die makkelijk nieuwe vrienden maken omdat dat ze van nature heel lief zijn en zich makkelijk aanpassen aan anderen. Dat geeft ze een goed imago, want ze weten zich overal gunstig te presenteren. Maar het zijn vaak versnipperde vriendschappen, ze hebben voor alles wat ze willen ondernemen wel een passende vriend(in). Vaak zelfs meerderen voor dezelfde activiteit. Is altijd makkelijk als degene aan wie je het eerst gevraagd had om mee te gaan niet kan. Er kleeft ook een gevaar aan : als ze iemand vinden waarmee ze het gezelliger of leuker vinden dan met jou, zal de vriendschap op een gegeven moment ophouden. Ze vragen jou bijna nooit meer en als jij iets voorstelt komt het hem/haar niet uit. De vriendschap was toch te oppervlakkig en bloedt dan dood . Een beetje vergelijkbaar met clubvriendschappen, als je van de (sport)club afgaat, zal het contact vaak gaan verwateren, want anderen nemen dan jouw plaats in.
Je kan ook eigenzinnige vrienden hebben. Deze mensen zijn gewoon zichzelf, ze doen zich ook niet anders voor. Ze hebben meestal minder vrienden, waar ze heel veel mee delen. Dit kunnen zelfs levenslange vriendschappen zijn, want ze blijven trouw contact met je houden. Doordat hij/zij veel van je weet, is die vriendschap dan ook erg diep. Dit kan een probleem worden als de partner voor zo'n hartsvriend(in) met pensioen gaat en alle dagen thuis komt. Ik heb meegemaakt dat hij die trouwe single vriendin van zijn vrouw opeens niet meer zo geslaagd vond. Bij hun vriendschap met andere echtparen was er immers ook veel tijd en aandacht voor hem. Dan ligt de bal bij zijn vrouw hoe zij hier mee om wenst te gaan. Het hemd is meestal nader dan de rok, dus het komt hard aan als zo'n hechte, jarenlange vriendschap opeens een stuk minder gaat worden, op den duur zelfs kan gaan verwateren.
Dit probleem kan zich ook voordoen bij een single m/vr die een nieuwe geliefde vindt op oudere leeftijd. Het is dan nog maar helemaal de vraag hoeveel tijd je vriend/in gaat doorbrengen met oude vrienden. Zeker in het begin kan je zo iemand beter met rust laten en hopen wanneer de 1e verliefdheid voorbij is, de hechte vriendschap vanzelf weer opbloeit. Daarbij is het van groot belang dat die nieuwe liefde niet jaloers wordt op die goede vriend/in van jou, zeker als die ook nog eens van de andere sekse is ....
Verstrooid, vergeten, dement en dan?
Het geheugen, dat voor iedereen van enorm belang is, laat mij en vermoedelijk iedereen die wat ouder is wel eens in de steek. Het is enerzijds vervelend, dat ik niet zonder hulpmiddelen of noem het foefjes afspraken kan nakom, ik merk het evenwel ook bij jongere mensen. Bij veel gezinnen hangt aan een keukenwand een bord met briefjes waarop met datum en soms tijd staat wie wat moet doen. Op het toilet hangt een verjaardagskalender. Tot nu toe heb ik mij niet laten verleiden om mijn naam te schrijven bij de datum, waarop ik zelf jarig ben.
De hulpmiddelen om mij ergens op te attenderen zijn veel geavanceerder geworden. Er zijn programma’s op een smartphone die een waarschuwingssignaal laten horen. Ik beperk mij tot een tekstprogramma met afspraken en dingen die gedaan moeten worden, een things-to-do lijstje in mijn pc.
Onlangs was ik wederom in Amsterdam bij een dansevent; ik zwierde met een aardige dame die na een paar dansjes opeens verdwenen was. Een kwartier later betrad ze weer de dansruimte, maar al heel snel daarna nam ze weer de benen naar elders. Een half uur later kwam ze opnieuw op de proppen. Ik vroeg haar, waarom ze opeens weg was gegaan. Wat bleek? Zij, zelf 68 jaartjes oud was met haar moeder van 92 gekomen, en die was helemaal overstuur omdat ze haar mobiel kwijt dan wel vergeten was. Dochterlief spoedde zich naar haar eigen woning en de woning van moeder en kwam tot opluchting van moeder met het mobieltje aanzetten.
Diezelfde avond besloot ik een echtpaar in het Gooi eens te bellen. Ik schrok toen ik hem sprak. Ik ken hen allebei al meer dan 50 jaar, over twee jaar willen zij hun gouden bruiloft vieren; ik was er getuige van, toen zij elkaar ontmoet hebben, toen ik met hem naar een dansgelegenheid in Amsterdam ging. Hij vertelde mij, dat ze op doordeweekse dagen uit elkaar zijn, en dat ze alleen in het weekend samen zijn. Zijn vrouw verblijft nu van maandag tot en met vrijdag in een zorginstelling op een gesloten afdeling, wel in dezelfde stad, omdat zij lijdt aan dementie. Op zaterdag en soms al op vrijdagavond haalt hij haar op zodat ze het weekend samen thuis kunnen zijn. Als klap op de vuurpijl verraste een predikant mij de volgende ochtend op een preek over het geheugen van de geest.
Dit alles zette mij aan het nadenken over het belang van een goed geheugen, een heldere geest. Ook ik ben dus voor belangrijke zaken een beetje afhankelijk van mijn agenda. En het lukt mij tot nu toe redelijk om gemaakte afspraken te realiseren. In de twee situaties die ik hierboven beschreef beschikt de persoon, die een verminderde geheugenfunctie heeft over een vangnet in de vorm van een familielid of zelfs een partner. Uit mijn nabije omgeving ken ik nog zo’n stel, waar nu de man dementeert en zijn vrouw hem begeleidt. Die begeleiding valt niet mee. Soms geeft een partner die dement is tegengas als hij / zij geholpen wordt. Er vallen wel eens van weerskanten harde woorden. Dementie raakt de kern van wie iemand is. Hoe moeilijk is het vaak om contact te krijgen met iemand die dementeert!
Als je als single op “latere” leeftijd opnieuw iemand ontmoet en er is een klik, dan weet je nooit van te voren, hoe de relatie zich zal ontwikkelen en al helemaal niet wanneer een van beiden gaat kwakkelen. Ik ken ook een stel, waarvan de vrouwelijke helft vooraf wist dat haar partner lichamelijke klachten had. Hij was altijd heel helder van geest, dat trok haar in hem aan en ze zijn na een paar jaar verkering getrouwd. Maar hoe gaat dat met stellen die elkaar na een eerdere relatie ontmoeten en waarbij een van beiden met geheugenverlies of zelfs met dementie te maken krijgt? Waar er sprake is van echte liefde wordt er wel een oplossing gevonden. Het valt evenwel niet mee… Hoe ga je zelf om met geheugenverlies en wat heeft het voor impact op je omgeving?