Liefdes perikelen toen en nu
dinsdag 1 augustus 2023

Er was eens een stoere man in een berenvel die in het bos een vrouw in een hertenleren jurk tegenkwam. Zijn hart sloeg op hol en hij sleurde haar aan de haren zijn man-cave in.
Zo ongeveer ging daten lang geleden, toch? Ik betwijfel dat het eindigde met “ze leefden nog lang en gelukkig”!
Ooit was er ook uithuwelijken. Vaak nog jonge meisjes die een veel oudere man moesten trouwen. Ook niet wat ik als romantisch of ideaal zou bestempelen.
Mannen hadden hierin ook niet altijd keuze. Liefde speelde meestal geen rol, het draaide om macht, aanzien, status en geld.
Voor sommigen vrouwen ging het helaas zo ver dat jze haar hals op het hakblok mocht leggen omdat haar man geen Y-chromosomen produceerde en de vereiste zoon niet kwam.
Fast forward naar begin 20e eeuw waarin vaak wel gehuwd werd uit liefde. In het begin hopelijk met wat romantiek, maar of het na het huwelijk nog zo was?
De man was kostwinner en had de broek aan, de vrouw werd huisvrouw, moest manlief gehoorzamen en zo snel mogelijk zwanger worden. Als er geen kinderen meer bij kwamen, kreeg je bezoek van de pastoor, want dat kon immers niet. Je hoorde je non-stop voort te planten.
De vrouw had (wettelijk) niets te zeggen en mocht zonder man alleen eten kopen, mits ze daartoe schriftelijke toestemming van haar man had. Er waren nog veel meer restricties, maar dat gaat voor nu te ver.
Het lijkt mij geen bijster prettige manier van leven. Bitter weinig keuzevrijheid, wel een strict stramien en grote sociale controle. Veel moeten, weinig mogen.
Toch hebben veel mensen anno nu de overtuiging “Vroeger was alles beter!”, puur omdat er geen echtscheidingen waren. Maar dat ‘vroeger’ heb ik net even kort door de bocht omschreven. Zo lollig was dat niet.
Is het nu echt zo erg? Uit elkaar kunnen gaan, is toch een vrijheid?
We hebben duizenden jaren in een patriarchale cultuur geleefd, wat inhoudt dat alles draait om ego dingen als status, geld, macht.
Het vrouwelijke principe werd -desnoods met geweld- succesvol onderdrukt. Eenzelfde lot voor de positie van de vrouw die van nature groter draagster hiervan is dan de man.
Toch heeft niet alleen de vrouw er onder geleden, de man ook. Liefde, eenheid, zachtheid, vanuit je hart leven, dat kon allemaal niet. Het leven was voor velen gewoon hard en er was veel angst. Men werd arm gehouden, want mensen die leven om te werken, hebben geen tijd om te denken en zijn makkelijk te beïnvloeden. Zo kon de mens zich niet ontwikkelen.
Momenteel zitten we in de transitie naar het matriarchale, the Age of Aquarius. De tijd waarin we vanuit het hart gaan leven.
Status, macht, geld, diploma’s, presteren zijn dan niet langer de maatstaf, maar eenheid, liefde, sisterhood & brotherhood, saamhorigheid. “Wij” in plaats van “ik” met behoud van je unieke zelf die ook gezien wordt!
Niet meer afgewezen worden op wel of geen juist diploma. Wie je bent en wat je kunt doen er toe.
In zo’n wereld kunnen we ontspannen en naar zachtheid gaan, in ons hart en buik, zowel man als vrouw. Een wereld vol liefde, respect, acceptatie. Dan kun je je wél ont-wikkelen en groeien als mens!
Wat heeft dat met daten van doen? De terugkeer van de vrouwelijke energie en principe is na duizenden jaren onderdrukking totaal nieuw voor ons! We hebben er geen flauw benul meer van hoe dat is, voelt, werkt, er uitziet in de maatschappij en liefdesrelaties.
Kortom, wij zijn het ei van Columbus aan het uitvinden. Voor het eerst in mensenheugenis hebben we keuzevrijheid, ook in liefde. Bijkomend probleem is dat ook die vrijheid onbekend terrein is. Veel vrijheden van nu ben ik bijvoorbeeld niet mee opgegroeid. Het is dus nog altijd aan het ont-wikkelen.
En… keuzevrijheid komt met verantwoordelijkheid nemen voor je keuzes! Ook weer relatief nieuw. In het oude, strakke stramien hoefde dat allemaal niet. Het was al voor ons bepaald en voorgekauwd, we hoefden slechts de geijkte paden te volgen. Nu moeten we het allemaal zelf uitdokteren.
Voor de één zal de veilige haven van het huwelijk-zonder-uitweg aantrekkelijker lijken, maar doe je dat dan uit liefde óf uit angst om voor jezelf en je keuzes te gaan staan?
Wat van ons verlangd wordt, is een enorme groei! Waar we eerst als kleutertjes aan de hand van de regels liepen, moeten we nu volwassen worden.
Die ontwikkeling is behoorlijk snel gegaan. Niemand heeft ons hierbij echt kunnen steunen. We moeten zelf het wiel uitvinden. Wat voor jou werkt, werkt misschien niet voor mij, maar het is alsnog oké.
In ons leren maken we “fouten” dus ja, we scheiden, beginnen opnieuw, en herhalen dat mogelijk weer, terwijl anderen de moed maar opgeven.
Maar nogmaals, heb je liever deze vrijheid ook al ben je nu alleen, of toch maar de veiligheid in het huwelijk zonder-uitweg van weleer? Was dat oude keurslijf beter of zie jij het huidige ook als groei en vooruitgang?
geplaatst door Roosje - 1023 keer gelezen
Vorige berichten
Fabeldieren
Het boek Fabeldieren van Floortje Zwigtman, met illustraties van Ludwig Volbeda heb ik gekocht in museum Kranenburg in Bergen. Inleidende tekst : door deze oude verhalen leren we iets over de menselijke geest en over onszelf. Ook een waarschuwing : sommige fabeldieren zijn zo gevaarlijk, dat je ze het best van veilige afstand kunt bekijken. Een voorbeeld is Cerberus, de waakhond van Hades, de God van het dodenrijk.
Cerberus bewaakt de poorten van de onderwereld. Als je bij de onderwereld aankomt begroet de hond je enthousiast en kom je zonder problemen binnen. Maar doden die genoeg krijgen van het dodenrijk en proberen te ontsnappen, houdt hij grommend tegen. En wat dachten jullie van Harpijen ? Dat zijn valse vogelvrouwen met heksengezichten en scherpe grijpklauwen. Ze plukken zeevaarders van hun schepen en wekken met hun vleugels stormen op. Pas ook op voor Medusa, haar lange lokken zijn krioelende slangen en wie in haar ogen kijkt verandert in een stenen beeld.
Maar er zijn natuurlijk ook goede dieren. De Eenhoorn werd in de Middeleeuwen beroemd. Een beker, gemaakt van die hoorn, zou ieder gif die je vijand je wil laten drinken, onschadelijk maken. Ook een goed dier is de Dondervogel. Het is een machtige adelaar. Hij draagt op zijn rug een waterpoel van dauwdruppels. Dat water stort hij uit boven een gebied dat door bosbranden is getroffen, zodat het weer vruchtbaar wordt.
De Griffioen is de koning der dieren. Dit fabeldier heeft een lijf, achterpoten en staart van een leeuw, maar de kop, klauwen en de vleugels zijn van een adelaar. Hij is moedig en sterk. Vele koningen uit de Middeleeuwen wilden net zo onoverwinnelijk worden als deze griffioen en lieten dit dier daarom op hun wapenschild schilderen. Trollen zijn fabelwezens uit Scandinavië. Ze hebben krachtige spierballen en ontvoeren soms mensen. De enige manier om iemand van een trol te bevrijden is klokken te laten luiden bij de trollenheuvel. Ze smijten hun slachtoffer dan weer naar buiten. Maar wie ooit tussen de trollen geleefd heeft, wordt nooit meer de oude.
Mocht er ooit een trollenfamilie in je buurt komen wonen, probeer ze dan te vriend te houden. De enige keer dat je last van ze kan hebben is op de avond voor Kerstmis. als je naar de kerk gaat. Dan vallen ze de verlaten boerderij binnen om er wilde feesten te houden. Dus blijf die avond maar liever thuis. Een Scandinavische weerwolf (mens die een wolf is geworden) is gevaarlijk. Je kan je alleen tegen hem verdedigen door zijn naam eigen naam te roepen, dan verandert hij weer in een mens.
Draken zijn vleesgeworden angsten van mensen. Ze spuwen vuur en hebben zo'n slechte adem, dat alles waartegen ze blazen verschrompelt of verdort. Draken staan bekend om hun woede en slechte humeur, zijn trots, jaloers, hebzuchtig, vraatzuchtig en lui. Dat noemt men wel de 7 hoofdzonden. Een ridder die ten strijde trekt tegen een draak, strijdt dan tevens tegen het kwade in hemzelf. Chinese draken zijn minder chagrijnig, mensen staan niet op zijn menu. Als hij in een goede bui is, zal hij je zelfs helpen. Als je in China een draak genoemd wordt, is dat een compliment. De Djinn is ontstaan uit de hete wind van de woestijn. Ze kunnen goed of kwaad doen, want ze hebben magische krachten. Djinns kunnen je gek of ziek maken, maar ze kunnen ook paleizen voor je bouwen.
Tsukumogami betekent : rommelende rotzooi. Ruim je nooit op? Na jaren gaan gebruiksvoorwerpen een eigen leven leiden. Door gaten in de wand staren wel 100 ogen je aan. In de keuken vecht Seto Taisho, de potten- en pannengeneraal, met Shiro Taisho de theedoekendraak. De Keukegen lijkt op een kleine hond, die hoognodig in bad moet. Hij leeft onder je bed. Je vindt hem alleen in huizen die nooit schoongemaakt worden. Ze brengen ziektes met zich mee, Dus ruim altijd je kamer op en houdt hem buiten de deur.
Als afsluiting heb ik een mooi verhaal voor jullie Boeddha liep van stad naar dorp om de mensen te leren hoe ze moesten leven. Hij was arm en had honger. Hij ontmoette een haas, die zichzelf wilde opofferen om hem te helpen. De haas sprong in het houtvuur, zodat Boeddha hem kon opeten. Maar Boeddha strekte zijn armen uit en redde hem. Hij zei, ik zal ervoor zorgen dat de mensen nooit zullen vergeten welk offer jij wilde brengen. Hij zette de haas op de maan, waar iedereen hem nog steeds kan zien op alle nachten dat de maan vol is. Daarom is nog steeds bij volle maan de kans op het vinden van een geliefde, voor iedere man of vrouw die daarnaar op zoek is, het grootst...
Saboteer jij jezelf?
Patronen, we hebben ze allemaal en van veel zijn we ons niet eens bewust. We hebben ze in ons dagelijks leven met hoe we dingen doen, maar ook in de liefde.
Ik vond het best confronterend te leren dat je rond je 35e ‘gerund’ wordt door een hoop programma’s die in de tijd daarvoor zijn gevormd. Die gaan over acties-reacties, overtuigingen, gedrag enz.
Er hoeft op zich niets mis mee te zijn. Het maakt het leven ook wel makkelijk en veel ervan dienen je. Maar er zijn er ook die dat niet (meer) doen en je saboteren, vaak zonder dat je je hiervan bewust bent.
Best goed om eens te kijken naar je vaste patronen en programma’s! Zeker toch als het op dating aankomt, want als je daarin jezelf onbewust saboteert terwijl je zo graag liefde wilt vinden, is het gewoon jammer.
Ik ben eerlijk, ik vind het best lastig om mijn patronen in dating & relatie helder te krijgen. Da’s het vervelende met die dingen, je bent er zo aan gewend dat het je normaal is geworden. Hoe krijg je dan duidelijk wat niet handig is?
Juist liefde is een mooie om hiervoor onder de loep te nemen, omdat het zo enorm belangrijk voor ons is en we op dat gebied ons stinkende best doen. We zijn in de liefde vaak ook meer bereid te veranderen of verder te gaan dan op welk gebied dan ook. Als je dan toch de mist in gaat, kan dat erg pijnlijk zijn.
Je kunt eens kijken of je ex(en) door de jaren dat je samen was geregeld met dezelfde klacht kwam. Loopt daar een rode draad doorheen, is die er nog steeds? Zo ja, dient die je wel? Zo niet, hoe kun je die loslaten?
Belangrijk te weten dat loslaten of veranderen tijd kost.
Vergelijk het met langdurig dezelfde lijn over een veld met hoog gras lopen. Logischerwijs kies je de snelste en makkelijkste route naar je doel. Door de tijd ontstaat er zo een vast pad door het grasveld.
Als je besluit een andere route te gaan nemen, duurt het even eer er weer een nieuw pad ontstaat. Zo ook kost het tijd voor het oude paadje om geheel te verdwijnen. En soms ga je misschien toch nog via de oude route, want het is makkelijk en vertrouwd.
Exact ditzelfde gebeurt in de hersenen als je een vast patroon, gewoonte, manier van reageren wilt veranderen. Ook de hersenen nemen namelijk het liefst de makkelijkste route, want dat kost het minst energie, en dat zal veelal de bestaande route zijn. Daarom is iets veranderen zo moeilijk, zelfs al is die verandering beter voor je.
Veel saboterende dingen komen uit je jeugd, maar ook in je volwassen leven kunnen programma’s ontstaan of worden versterkt, zeker in liefdesrelaties.
Bij mij was dat door een relatie met een narcist. Die doen heel charmant, maar het zijn meesters in het vinden van je zwakke plekken om daar geregeld flink in te peuren tot het pijn doet.
Door hun systematisch werkwijze van misbruik en manipulatie kunnen oude programma’s wakker geschud worden. Maar er kunnen ook nieuwe ontstaan.
Toen ik na 10 jaar bij hem weg ging, nam ik ruim tijd om te healen en alles te verwerken.
Nou wist ik dat er op relationeel gebied nog wel wat te doen zou zijn, maar omdat dat niet geraakt wordt als je alleen ben, kun je dat niet echt uitwerken. Heel druk maakte ik me er niet om, ik was me ervan bewust en da’s doorgaans al het halve werk.
Na een tijdje kreeg ik een nieuwe relatie. Ondanks dat ik voorbereid was op triggers, bleek het veel erger dan ik had verwacht. Toen pas besefte ik hoe enorm krachtig die programma’s er in geramd waren.
Ik baalde als een stekker al lag mijn partner er niet wakker van. Hij wist wat er gebeurd was en had zelf een soortgelijk iets met een vrouw ervaren, dus dat was het probleem niet.
Wat niet hielp was dat ik me schuldig begon te voelen. Elke keer als ik getriggerd werd, voelde ik me alsof ik iets fout had gedaan. Dat was heel duidelijk een programma wat door die ex gecreëerd was in mij.
Ik had continu het gevoel dat ik alles perfect moest doen en ik begon op eischalen te lopen. Niet door mijn partner, maar door dat programma. Vanuit mezelf dus. Ik merkte dat het tegen mij werkte, ook fysiek, en het ging op den duur helaas toch mijn relatie te ondermijnen.
Iemand zei tegen me, “Je legt de lat wel héél hoog voor jezelf! Dit is pas je eerste relatie na die hele heftige. Je verwacht en eist teveel van jezelf.”
Die kwam binnen. Ik was zo druk geweest om het allemaal goed te willen doen dat ik vergat gewoon mezelf te zijn. Mijn nieuwe partner was als een blok gevallen voor de normale mij, niet de krampachtige versie die het allemaal perfect wilde doen. En ik voelde me daar uiteraard zelf ook niet goed bij.
Dat is een voorbeeld van hoe “perfectionisme” je saboteert.
Twee andere veel voorkomende zijn verlatingsangst en bindingsangst. Bizar genoeg zoeken deze 2 elkaar vaak op in relatie, waardoor beiden vervolgens continu in stress zitten.
Dan is er het pleasen, jezelf deep down niet de moeite waard vinden, enzovoorts.
Het belangrijkste is te weten en onthouden dat veranderen absoluut kan, maar dat het tijd kost en best even moeilijk kan zijn omdat het oude programma en de zenuwbanen in de hersentjes niet zomaar opgeven. Een beetje als een tv die een eigen leven leidt en zichzelf telkens op NPO2 zet terwijl jij verwoed het knopje op de remote induwt voor SBS6.
Maar als je volhoudt, geeft de tv op den duur op en kun jij heerlijk genieten van je nieuwe, zelf gecreëerde leventje met voedende programma’s!
Platonische liefde
Platonische liefde
Het woord platonisch komt van de Griekse filosoof Plato. Volgens Plato de hoogste trap van de Liefde. Tegenwoordig wordt een platonische liefde omschreven als een relatie tussen twee personen die geen seks hebben met elkaar.
Hij kwam als laatste binnen tijdens een cursus die ik volgde. De plek naast mij was nog leeg. Na afloop fietsten we samen naar huis. We moesten toch dezelfde kant op. En ja, we konden het goed met elkaar vinden. Gingen na afloop enkele keren ergens iets drinken. Geen onderwerp waar we het niet met elkaar over konden hebben. En ik begon hem leuker dan leuk te vinden. Maar hij was getrouwd, dus mijn gevoelens mochten niet groeien. Na het beëindigen van de cursus bleven we afspreken. Onze wegen hebben zich in de loop der jaren gescheiden door werk en verhuizingen, maar hij is en blijft nog steeds een goede vriend.
Het blijft dus mogelijk om een vriendschap te hebben zonder seksuele verlangens. Een goede vriendschap kan ontstaan omdat je naar elkaar een sterke connectie hebt en dat is van belang in elke relatie.
Toi et moi
Ik heb een brief geschreven aan een vriend,
gewoon met pen op papier.
Mijn gedachten verhuisd
naar de inhoud van een enveloppe
op de eettafel hier.
Ik ben vanavond in de tuin gegaan.
De daken en het gras wit.
Door een lamp verlicht
dwarrelen vlokken sneeuw
zachtjes op mijn gezicht.
De geur van de avond en de sneeuw,
vredig en stil, doet mij verlangen,
steeds opnieuw en opnieuw,
naar het onmogelijke dat ik bereiken wil.
Toen ik de warme kamer weer binnen kwam
lag daar nog steeds de brief
mijn handen strelen de woorden,
ik leg hem bij de overige aan mijn stille lief.
Mijn vriend blijft immer een vriend,
anders dan anders,
maar gewoon een fijne vriend.
Liefs,
Monique