Senioren, ouderen of bejaarden: Whatâs in a name?
maandag 14 augustus 2023
Ia het niet opvallend hoeveel benamingen voor iets wat in wezen hetzelfde is de afgelopen decennia aangepast zijn? Soms lag daar bemoeienis van belangengroepen en overheidswege aan ten grondslag. Er kwamen richtlijnen voor woordgebruik in het openbaar: Gastarbeiders werden arbeidsmigranten, negerzoenen zoenen, moorkoppen chocolade soezen, hoeren werden prostituees en wij noemen ze nu sekswerkers.
Vaak werd dit gedaan om elke zweem van discriminatie uit te sluiten. Soms is deze trend erg doorgeschoten. Er zijn politici die aangeklaagd zijn voor het (volgens hen in een bepaalde context) gebruiken van specifieke benamingen van mensen met een migratieachtergrond. Dit gebruik van deze termen is zeker een vorm van discriminatie. Heel bijzonder is de aanpassing van beschrijvingen van uiterlijke kenmerken in opsporingsberichten van de justitie. Men wringt zich in allerlei bochten om maar niemand te kwetsen.
In de jaren vijftig is in ons land de Nederlandse Vrijgezellenbond opgericht, waar alleen nimmer gehuwden lid van konden zijn. Later werd dit de Nederlandse Bond voor Ongehuwdenbelangen, toen mochten gescheiden mensen en weduwen er wel lid van zijn, en nog veel later werd deze club opgeheven. Tegenwoordig spreken we over alleenstaanden als we het hebben over mensen zonder relatiepartner, een korte tijd deed de term alleengaanden opgeld en nu hebben we het over singles. Van het woord vrijgezellen worden sommige mensen een beetje lacherig. Trouwens, reisorganisaties gebruiken naar eigen keuze naast singlereizen ook de term reizen voor alleenstaanden.
Het maken van onderscheid op grond van leeftijd is al heel lang gemeengoed. Er is wel een verschuiving tussen benaming van “ouderen”. Het komt mede door de andere woonsituatie in vergelijking met zestig jaar geleden. Wie de zestig gepasseerd was en tegelijk niet meer 100 procent fit liet zich inschrijven voor een bejaardentehuis, dan was hij of zij vijf jaar later verzekerd van een verzorgde oude dag. 65plussers hebben nu een geheel ander perspectief. Ik heb twee keer een seniorenmomentje beleefd, eerst toen ik noodgedwongen aan een leesbril moest en heel wat later toen ik een seniorenmobieltje met grote toetsen kocht …
Tegelijk met het verdwijnen van bejaardentehuizen is de term bejaard ook uit het woordgebruik verdwenen. Er zit aan dit woord een nasmaak, bejaard wordt geassocieerd met een mindere validiteit. Het is een negatieve aanduiding geworden.
Als ik kijk naar datingsite 50PlusMatch zie ik dat een heel groot deel ingeschrevenen niet meer betaald werkzaam is en AOW met pensioen “geniet”. Omdat de noodzaak er daartoe is en omdat we een andere levensverwachting hebben werken velen nog parttime. In deze levensfase valt er gelukkig nog veel te genieten! Ik heb een boekje met als titel “De ideale leeftijd”. Elke bladzij begint met de kopregel “Je hebt écht de ideale leeftijd”, gevolgd door een cartoon en daaronder de tekst “als ….. “ De tekst is van Herbert Kavet, de tekeningen van Martin Riskin. Het boekje bepaalt mij op humoristische wijze bij de gevolgen van het ouder worden en wat ouder zijn inhoudt. Een van de onderschriften luidt bijvoorbeeld “als ’t je niet meer kan schelen waar je vrouw heengaat, zolang jij maar niet mee hoeft”. Ik miste een cartoon: “Je hebt écht de ideale leeftijd” als je bij het daten je sportprestaties niet meer uitgebreid gaat presenteren.
Over senioren die daten wordt soms in media nogal meewarig gedaan. Daar heb ik meer dan eens spotprenten over gezien. Waarom kunnen mensen in een andere leeftijdscategorie ons niet au sérieux nemen? Omdat de gemiddelde leeftijd toeneemt, omdat velen op oudere leeftijd nog goed gezond zijn en omdat er zoveel relaties verbroken of op natuurlijke wijze geëindigd zijn is het mijns inziens doodnormaal, dat senioren een poging doen om weer aan de relatiebak te komen. Gelukkig las ik onlangs op Things2Share een berichtje met een krantenbericht over het liefdesgeluk van een 80-jarige man en een 92-jarige vrouw.
Hoe je oudere daters moet benoemen zonder ze in een onjuist hokje te stoppen weet ik niet. Is seniordaters een leuke term? Maar dan denken we ook aan mensen, die ongeacht hun leeftijd al een lange tijd op een datingsite ingeschreven staan. Ik weet zeker, dat de meesten hier ongeacht hun leeftijd nog hopen op veel mooie jaren en dan liefst met een leuke partner. Onder die groep reken ik mijzelf ook.
geplaatst door Aktivo1 - 1557 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.