Opgehaald worden
zaterdag 23 september 2023
Vorig weekend was ik weer eens bij een bekend woonwarenhuis in Delft en er werd omgeroepen dat er kinderen waren die opgehaald wilden worden uit het kinderparadijs. Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld mijn kleinzoon met tegenzin opgehaald wordt, het is gewoon bedrijfsbeleid, maar dat klinkt niet zo gezellig.
Deze site staat ook vol met mensen, waarvan ik de indruk heb, dat ze graag opgehaald willen worden uit het datingparadijs. Sommige profielen zijn zo goed, dat ik mij afvraag, waarom is deze persoon nog niet opgehaald?? Zijn de vrouwen in die provincie helemaal stekeblind en doof dat ze daar geen werk van maken?? Natuurlijk weten jullie allemaal ook, het zijn tweedehandsjes en er zit geen gebruiks aanwijzing bij, vaak is er toch iets mee, dat geldt voor mijzelf ook:) Kortom, het blijft dus trial en error!
Nu wilde het toeval dat ik voor een jaar gestationeerd werd in een provincie van een erg interessante meneer. Dat moet wel een teken van de goden zijn dacht ik en dat is ook zo. Ik ben gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Als hij me 's ochtends ophaalt, kijkt hij vaak nog wat tobberig, maar aan het eind van onze dag samen ziet hij er zeker vijf jaar jonger uit! Er is echter toch een klein dingetje: hij wil niet opgehaald worden uit het kinderparadijs, precies zoals mijn kleinzoon!
Ik kan dat best wel begrijpen hoor en ik gun hem het ook wel, hij heeft veel tegenslag te verduren gehad en de vrouwen uit zijn leven zijn steeds weer door het noodlot opgehaald. Dus het is misschien wel veiliger niet op één paard te wedden wanneer de bliksem weer kan inslaan. Misschien kunnen we hiervoor een soort creche inrichten waar je nooit hoeft te vertrekken? Een Hotel California voor mannen die veel liefde verloren zijn? Wat vinden jullie van dit idee?
geplaatst door 0ptimist - 1526 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?