Verliefdheid en flaters
dinsdag 19 september 2023
Mijn ervaringen met verliefdheid zijn wisselend, natuurlijk heel spannend en euforie maar ook enorm onzeker en vol vragen. En vanuit die onzekerheid zorgde ik ook voor wat onhandige situaties waarin ik terecht kwam.
Mijn eerste vliegvakantie ging ik samen met een vriendin naar Mallorca en preciezer naar El Arenal , naar een hotel vol met jongeren. Dat was natuurlijk helemaal geweldig, we raakten bevriend met 2 jongens, iets ouder dan mijn vriendin en ik, en volledig veilig want ze waren hevig verliefd op elkaar.
‘s Avonds werd er gedanst naast het zwembad en daar was Miguel, een lange Spanjaard met lang haar en prachtige bruine ogen, een smeuïg accent en wat kon hij heerlijk dansen, vooral de langzame nummers, we dansten de hele avond en ik was hoteldebotel….
De volgende dag stonden we met een groep bij de bar en op een bepaald moment pakte iemand me van achteren vast, ik schrok en in een reflex gaf ik een elleboogje…. Het was Miguel, hij heeft de rest van mijn vakantie met een blauwe plek op zijn ribbenkast rondgelopen. Gelukkig was hij niet boos en bleef hij mijn eerste vakantieliefde.
Een andere lover was een zeeman en ik mocht ook op de boot, het dek was een groot oppervlak dat enigszins bol afliep naar de reling. Het was een romantische avond, de maan scheen, kabbelend water en we rookten een sigaretje en toen die op was gooide ik de mijne op het dek en ging er op staan om hem uit te trappen. Helaas was het dek glad en gleed ik half in spagaat naar de reling…
Uitglijden was echt een dingetje, ik ben na een feestje ook bijna van een brandtrap naar beneden gestort, gelukkig wist ik een been om de reling te slingeren maar toen hing ik ondersteboven….3 mannen hielpen mij weer op mijn voeten.
In Engeland zaten mijn man en zijn dochter in een ouderwetse taxi op de bank en ik zat tegenover hun. Die taxi’s zijn niet erg comfortabel, de instap is vrij hoog en binnen is het dak laag en de banken zijn hard. Ook zijn er in veel taxis geen veiligheidsgordels, wel een soort paal om je vast te houden en dat deed ik die keer dus niet. Resultaat was, na een vrij scherpe bocht, dat ik als een duikelaar omviel en met moeite omhoog krabbelde. Mijn man en zijn dochter hadden de grootste lol, de taxichauffeur keek ook wat lollig in de achteruitkijkspiegel en de volgende bocht werd nog wat scherper genomen zodat ik weer omrolde, mijn a.s. bonusdochter gierde het uit: There she goes again! Daarna hield ik de paal stevig vast. Bij het uitstappen kreeg ik een knipoog van de chauffeur.
Engelse buschauffeurs zijn zo mogelijk nog beruchter, ze wachten niet tot iedereen zit maar gaan rijden zodra de laatste passagier binnen is, dat merkte ik toen ik wilde gaan zitten en eerst mijn hoofd en toen mijn knie stootte. Ik zei wat minder fraaie woorden, helaas in het Engels, en ik zag een oudere dame die voor ons zat in elkaar krimpen, mijn man genoot. Engelsen kunnen geweldig vloeken maar zijn zeer geschokt als een vrouw het doet, maar mijn man kon het directe en duidelijke taalgebruik van Nederlanders erg waarderen.
Moet ik dit ook maar in mijn profiel schrijven, als waarschuwing voor wat zou kunnen komen? Of moet een eventuele toekomstige date maar verrast worden? En ben ik de enige die op romantische momenten wel eens onhandig is?
geplaatst door Angi - 376 keer gelezen
Vorige berichten
Achterwaarts
Laatst vroeg iemand zich hier weer eens af wanneer een match een match is.
Echt? Daar gaan we weer, dacht ik. Maar direct daarna dacht ik ook: ik kan nu de goedbedoelde inbreng van een lotgenoot wel weer gemakkelijk afdoen, maar waarom? Het is toch een van de existentiële knopen in het bestaan van de single tussen al dat koffiedrinken en wandelen door. En het feit dat ik die vraag al tien keer voorbij heb zien komen, zegt welbeschouwd vooral iets over mijn verblijfsduur hier. Maar dat terzijde.
Dus ik kan nu net doen, alsof ik het een zinloze vraag vind, en dat vind ik ook, maar voor iemand die zijn dagen slijt met zaken als de plaats en de functie van het woordje 'er' in relatie tot reflexieve, separabele verba met een vaste prepositie of het betekenisverschil tussen 'me zelf' en 'mezelf' bij de toevallig reflexieve verba (vergelijk: 'ik trek me zelf af' en 'ik trek mezelf af'), voor zo iemand kan het misschien helemaal geen kwaad om eens stil te staan bij de vraag wanneer een match een match is. Wie weet, verkort het mijn verblijfsduur hier en trekt iemand anders mij eens af.
Maar áls ik er dan bij stilsta, ben ik er, met dank aan Kierkegaard, snel over uitgedacht: het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.
Opgehaald worden
Vorig weekend was ik weer eens bij een bekend woonwarenhuis in Delft en er werd omgeroepen dat er kinderen waren die opgehaald wilden worden uit het kinderparadijs. Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld mijn kleinzoon met tegenzin opgehaald wordt, het is gewoon bedrijfsbeleid, maar dat klinkt niet zo gezellig.
Deze site staat ook vol met mensen, waarvan ik de indruk heb, dat ze graag opgehaald willen worden uit het datingparadijs. Sommige profielen zijn zo goed, dat ik mij afvraag, waarom is deze persoon nog niet opgehaald?? Zijn de vrouwen in die provincie helemaal stekeblind en doof dat ze daar geen werk van maken?? Natuurlijk weten jullie allemaal ook, het zijn tweedehandsjes en er zit geen gebruiks aanwijzing bij, vaak is er toch iets mee, dat geldt voor mijzelf ook:) Kortom, het blijft dus trial en error!
Nu wilde het toeval dat ik voor een jaar gestationeerd werd in een provincie van een erg interessante meneer. Dat moet wel een teken van de goden zijn dacht ik en dat is ook zo. Ik ben gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Als hij me 's ochtends ophaalt, kijkt hij vaak nog wat tobberig, maar aan het eind van onze dag samen ziet hij er zeker vijf jaar jonger uit! Er is echter toch een klein dingetje: hij wil niet opgehaald worden uit het kinderparadijs, precies zoals mijn kleinzoon!
Ik kan dat best wel begrijpen hoor en ik gun hem het ook wel, hij heeft veel tegenslag te verduren gehad en de vrouwen uit zijn leven zijn steeds weer door het noodlot opgehaald. Dus het is misschien wel veiliger niet op één paard te wedden wanneer de bliksem weer kan inslaan. Misschien kunnen we hiervoor een soort creche inrichten waar je nooit hoeft te vertrekken? Een Hotel California voor mannen die veel liefde verloren zijn? Wat vinden jullie van dit idee?
Data
Tegenwoordig heb je overal data van. Je kan het zo gek niet bedenken.Wat ik met jullie wil delen is mijn gedachten over allerlei datums. Geboorte datum, eertse satpje van een kind , hetb eerste woordje , datum wanneer je elkaar voor het eerst gezoend hebt, wanneer je je geliefde ten huwelijk vraagt of gevraagd wordt, trouwdatum, sterfdatum en zo zijn er zo heel veel. We onthouden die of schrijven deze op.
De meeste datums zijn mooie en vreugdevolle herinneringen. En natuurlijk ook verdrietige. Het leven is nu eenmaal geen rozegeur en maneschijn.
De laatste tijd valt het mij op dat er steeds vaker verdietige en gelukkige momenten samen vallen. Vandaag is mijn trouwdag maar ook de sterfdatum van mijn zwager. Mijn schoonvader overleed op de verjaardag van mijn opa en mijn schoonmoeder op de verjaardag van mijn zus.
Mijn man stierf op de trouwdag van onze zoon. Toen ik mijn zoon en schoondochter vroeg of ze dat niet verdrietig/vervelend vinden, zei mijn o zo lieve , wijze kind. Papa missen we elke dag en we vieren maar één keer per jaar onze trouwdag. Wat een wijsheid maar ook liefde.
En nu in datingland. Als iemand belangstelling voor mij hebt met dezelfde voornaam als mijn man, dan blokkeer ik hem. waarom? Geen idee. Ik maak mezelf wijs dat ik dat doe om mijn kinderen te sparen. Wat is eigenlijk een naam. Ik spreek ook niet af op een speciale datum.
En toch wil ik graag nog wat mooie datums toevoegen op mijn kalender. Maar heb toch wel regelmatig wat vreemde wensen of eisen hoe je het ook noemen wilt. Kan ik wel een boek over schrijven maar dat wil ik jullie niet aan doen. Zomaar wat gedachtenspinsels.
Liefs Dottie