Het Laatste Woord
woensdag 25 oktober 2023
De laatste keer dat ik jou zag, was bij een fietsenrek. Mensen die mij goed kennen, zal dit niet verbazen. Je had niet je blauwe fiets meegenomen, was dat een slecht teken? Ik gaf je een kus ten afscheid, niet zo'n gepassioneerde minuten lange smachtende zoen, maar gewoon een vluchtig kusje, net alsof ik je volgend weekend gewoon weer bij een filosofie lezing zou zien.
Maar toen ineens bedacht ik me, wat als dit de allerlaatste keer is, dat ik je in leven zie? Je zou niet de eerste zijn, die zomaar ineens verdwijnt en dan in een kist met rozen erop blijkt te liggen. Ik liep nog even terug met de fiets aan de hand, voor nog een kus. "Ja, ja, zo kan ie wel weer hoor" zei je mopperend. "Als we deze discussie af hadden kunnen maken, dan zou ik je nog hebben kunnen zeggen, hoeveel zorgen ik me maak, over de politiek, over de social media, dat ik soms zelfs bijna ga twijfelen of ik nog wel het onderscheid kan zien tussen het Ware en het Fake Nieuws."
Ik dacht aan mijn familie en hoe ze me vroegen destijds, "En, wat waren zijn laatste woorden??" Ook weer zo'n mythe die door films en literatuur in stand wordt gehouden, dat iemands laatste woorden meer betekenis hebben dan iemands een-na-laatste woorden. Het ergste was toen nog wel, dat ik, met mijn ijzeren geheugen, er niet helemaal zeker van was, wat hij ook alweer als laatste zei. Ging het soms over de vuilniszakken naar buiten te dragen of was het iets anders banaals? Ja, als iemand een hartstilstand krijgt, begrijpt zijn broer wel, dat je niet op zat te letten bij de laatste woorden. Maar dat gaat me niet nog een keer gebeuren natuurlijk.
Ach, troostte ik mezelf, doe toch niet zo dramatisch. Voor je het weet, is het weer zomer en loop je weer stralend van geluk door de straten van Lissabon. Wie weet zelfs wel met hem, of zou het weer heel iemand anders zijn, die ik weer helemaal overnieuw al die ingewikkelde zijpaden moet uitleggen waarlangs het leven mij bracht?? Ach nee, daar heb ik echt geen zin meer in! Mannen, wat moet je ermee, kommer en kwel, telkens weer! Ik keek naar mijn trouwe Koga Miyata. Ja, die ga ik meenemen en de Taag laten zien! Af en toe een lekke band of de ketting eraf, maar dat is toch makkelijker te fixen dan zo'n vreselijke kerel?? En bovendien, hij hoeft niet zo nodig steeds het laatste woord te hebben, zo vermoeiend, toch?
geplaatst door 0ptimist - 1623 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?