Meant to be, of toch niet?
zondag 15 oktober 2023
Reis je met me mee terug in de tijd, naar 1986?
Ik was toen in Australië in Alice Springs. Op een avond ging ik naar de pub met een groepje Engelse vrienden die had leren kennen.
Op een gegeven moment stond ik aan de bar voor een drankje en naast me zat een man die net iets ouder was dan ik. Roodblond haar en ondanks zijn nog jonge jaren al wat kalend. Ik had niet bijzonder interesse in hem, hij had duidelijk heel veel interesse in mij en begon tegen me te kletsen. Het feit dat ik niet heel veel sjoege gaf, deerde hem niet, maar ik kapte het af en ging naar mijn vrienden.
De dag erna gingen zij weg met op de planning Ayers Rock, nu Uluru geheten. Ze vroegen me mee te gaan. Ik wist niet eens wat Ayers Rock was en ik twijfelde, want ik moest werk vinden gezien mijn geld aardig op begon te raken en ik zag mijn beste kans in Alice. Uiteindelijk ging ik toch met hen mee.
Dat bleek een hele goede zet te zijn, want ik vond daar werk in de food kiosk en ik moest de volgende dag al beginnen.
Al snel was ik helemaal geacclimatiseerd. Wonen in de Aboriginal community, werken in de food kiosk, heel fijn contact met mensen, van rangers tot en met Aboriginals, en al snel nieuwe vrienden.
Twee ervan vertelden mij dat er nieuwe huisjes gebouwd gingen worden waar zij elk ook één van zouden krijgen.
De werklui kwamen en de bouw ging van start al zag ik daar niets van want het was aan de andere kant van de gemeenschap.
Maar op een dag reed er de auto met bouwers langs mijn huisje en tot mijn verbazing zag ik die man uit de kroeg in Alice Springs er bij zitten!
Dat was toch wel héél toevallig.
Op een avond kwam bevriende ranger Hank zoals vaker op visite, maar dit keer was die er ook bij. Andy heette hij.
Ondanks mijn terughoudendheid werd het heel leuk. Andy en ik lagen elkaar erg goed. Hank vertrok op den duur met iets als “jullie rooien het wel!”
Sinds die avond zagen Andy en ik elkaar vrij regelmatig. Hij had Nederlandse roots, zijn opa en oma woonden in Drenthe en daar was hij ook wel eens geweest.
Op een gegeven moment vroeg hij of hij een keer bij mij zou mogen douchen, want de douches van de werklui waren stuk. Ik vond het goed, zolang de rest van de werklui niet om hetzelfde kwam vragen. Maar het ging prima. Ik denk dat hij het niemand vertelde, te blij van een hete douche te genieten. Die was overigens buiten mijn huisje, met aparte opgang.
Na een tijdje daar gewoond te hebben, begon ik door mijn kleding heen te raken. De enige lange broek die ik had, had ik al een paar keer met de hand gerepareerd, maar hij was gewoon op. Daar zit je dan in de rimboe…
Nu zat er in het toeristen resort 26 kilometer verderop een jeanswinkeltje, maar ik had geen rijbewijs. Andy echter wel en we gingen samen shoppen. Fijn een nieuwe strakke jeans gekocht, keiduur in zo’n resort, maar ik kon weer even door! Andy stak zijn bewondering niet onder stoelen of banken. Ik werd een beetje verlegen van. Mijn zelfbeeld was in die tijd nog niet zo geweldig, dus het onwennig, maar het voelde wel fijn!
Op de weg naar huis was het helledonker en eerder had het flink geregend. We waren er bijna, moesten een bocht nemen, maar ineens schoot de auto met volle vaart in een grote diepe kuil en weer terug het wegdek op terwijl er een enorme sloot modder over de voorruit geslingerd werd. Het autootje had geen gordels en door de snuk zat ik bijna letterlijk bij Andy op schoot. We waren beiden geschrokken van die zwieper, tegelijkertijd –en waarschijnlijk van de schrik- barstten we in lachen uit.
“I thought you were getting passionate with me!” lachte hij.
De tijd naderde dat zijn werk op een eindje liep en hij weg zou moeten. Hij roerde het aan, want hij wilde met mij verder, trouwen, en in de Blue Mountains een log cabin voor ons bouwen.
Ik voelde me compleet overweldigd. Was ik verliefd? Wilde ik met hem door? Het was eigenlijk allemaal zó snel gegaan.
Zonder dat die kwestie was afgerond kwam de dag dat hij weg moest. ’s Ochtends werd hij opgehaald en weg reden ze. Een heel vreemd gevoel. Ik kan dat nog voelen in mijn lichaam.
We waren niet echt samen geweest, maar toch ook weer wel en we hadden veel leuke en fijne dingen gedeeld.
Ik wist niet heel goed wat ervan te denken of hoe me te voelen. Ondanks dat moest ook ik naar mijn werk, het leven ging door.
Tussendoor moest ik tijdelijk weg om mijn visum te verlengen en keerde terug bij Ayers Rock met een Canadese roommate.
Weken gingen zo voorbij en mijn roommate en ik waren ’s avonds lekker thuis als er op de deur wordt geklopt.
Ik deed open, wie stond er voor mijn neus? Andy!
Hij wilde praten over waar het weken eerder was blijven hangen: onze toekomst. Wederom voelde ik me totaal overweldigd.
Daar stond ik in de buitendeur met mijn roommate achter me, geen privé gelegenheid voor een gesprek, en het gevoel à la minute een beslissing te moeten nemen.
Dat eindigde met een super onhandige reactie van mij die ik me niet helemaal exact kan heugen, maar Andy ging en ik heb hem ook nooit meer gezien.
Vergeten ben ik hem nooit.
Ik geloof absoluut dat alles gaat zoals het moet gaan, en dat dit met Andy dan ook niet voorbestemd was.
Maar toch… toch is daar altijd dat stemmetje gebleven. En deep down een gevoel van spijt.
De enige romantische connectie die ik ooit heb gehad waarvan ik wilde dat het anders af had kunnen lopen.
Ik koester de herinneringen en hoop met heel mijn hart dat hij gelukkig is geworden.
geplaatst door Roosje - 918 keer gelezen
Vorige berichten
Wat is de ideale maand voor de Liefde?
Elk jaargetijde heeft zijn aanhangers, ik zou bijna zeggen fanclub. Leden van die fanclubs kiezen voor die tijd van het jaar, omdat die het beste aansluit bij hun leeftijd, hun leefstijl, hun hobby’s. De herfst is favoriet bij veel denkers, mensen met een nostalgische inslag. Sportievelingen die niet bang zijn voor wat frisse temperaturen zullen de winter omarmen, romantici verlangen naar het voorjaar, en veel gezinnen zien met reikhalzend verlangen uit naar de zomer, als zij met z’n allen op vakantie gaan.
Er zijn ook verschillen tussen de maanden, waar het gaat om de zoektocht naar een nieuwe partner. De maanden april, mei en juni zouden voor daters ideaal zijn, hoewel ook de tijd eind november, begin december goed scoort bij singles die op zoek zijn naar een nieuwe vlam. Die laatste groep denkt vooruit naar de periode rond kerst en oud – en nieuwjaar; ditmaal willen ze die tijd niet meer in hun uppie doorbrengen. Er wordt van mannen beweerd, dat ze in november actief naar een partner zoeken om dan tijdens de feestdagen onder de pannen te zijn, hun benen bij een nieuwe partner onder de tafel kunnen schuiven.
Uiteraard speelt eenzaamheid als gevoel daarbij een belangrijke, zo niet de belangrijkste rol. Maar is dat een goede reden om eind oktober op het idee te komen zich aan te melden bij een datingsite of om dan op een andere manier op zoek te gaan?
Net zo goed zouden vrouwen, die een flinke dosis romantiek in zich hebben ook voor die periode kunnen kiezen of anderzijds voor april, als de lente begint. Nadeel daarvan is weer dat een gezamenlijke vakantie niet zo snel mogelijk is, als je er van uit gaat, dat je elkaar goed moet kennen voordat je een paar dagen of een week samen op stap gaat.
Toch heeft het voorjaar iets, waardoor velen die tijd als ideale maand beschouwen om op vrijersvoeten te gaan. Dat begint al op 14 februari met Valentijnsdag, als het in wezen nog winter is. Ik noem Valentijnsdag graag een wake up call voor daters. Ontwaken uit de winterslaap, de eerste lentebloemen komen al boven de grond, laat ook de verliefdheden maar opbloeien. Vroeger stonden die bloemen op de ruiten, het is lang geleden dat ik dat heb mogen zien..
Feit is dat diegenen, die voor de invulling van een date kiezen voor een terrasje of / en (daaraan gekoppeld) een wandeling de lente en de zomer te verkiezen zijn boven de winter, het vroege voorjaar of de late herfst. Ik ben al heel blij met de redelijke nauwkeurigheid van Buienradar waardoor ik als ik een date zou hebben met het weer rekening kan houden. Of vinden sommigen het samen in de regen lopen onder een paraplu ook iets hebben?
Het zou voor een student sociologie een mooie opdracht zijn om te onderzoeken, in welke maand er het meest gedatet wordt en vooral, in welke maanden geslaagde dates plaats hadden. Wellicht komen uit dat onderzoek verrassende resultaten over de invloed van het weer en de tijd, dat het licht is boven water.
Wie van de lezers gelooft wel of wie niet in de invloed van de maanden op de keuze om te gaan daten? En, als je daarin gelooft, waarom ben je juist toen begonnen met het zoeken naar een (nieuwe) partner?
Lang geleden hebben de Zombies over de seizoenen van de liefde in hun lied Time of the season gezongen. Dat lied speelde kort voor het plaatsen van de blog door mijn hoofd; ik zal als het lukt een linkje naar dit lied op Things2share plaatsen.
De Perfecte Profieltekst
Wat is het toch een mooi iets dat we tegenwoordig deze optie hebben!
Natuurlijk had het hoe het er vroeger aan toe ging ook zijn charme.
Mijn mam vertelde zo dat ze mijn pap leerde kennen op het werk. Hij op de technische dienst, zij op kantoor. En sja, de vonk sloeg over, zonder nog verder contact.
Toen ontdekte hij waar mijn moeder uitging, in haar geboortedorp, en ging hij daar ook heen. Helemaal op de fiets van zijn dorp naar het hare. Daar dansten ze de hele avond samen. En zo is het gekomen.
Anno nu fietsen we niet zo gauw meer ergens heen, of het moet dichtbij zijn.
Ik pak ook makkelijk mijn autootje. En ik ben blij met de optie van internet daten.
Het vergt dan weer wel heel andere vaardigheden.
Internet daten vraagt op de meeste sites om een profieltekst.
Dat is voor mensen vaak al een struikelblok. Wat moet ik over mezelf vertellen?
Zelf vind ik het ook een kwestie van “wat vertel je niet?!”
Ik zie soms mensen een soort CV schrijven. Geschikt als je een baan zoekt of je in een vriendenclub wilt introduceren, maar om een leuke partner te vinden, schiet het niet op.
Het moet niet te lang zijn, want tegenwoordig hebben veel mensen last van “leesmoeheid”. Beetje net als metaalmoeheid, maar dan op gebied van lezen. Omdat we de hele dag al zoveel lezen, veelal op PC of mobieltje.
Men leest niet meer zo goed en een lange lap tekst nodigt niet uit.
Te kort is ook niet handig. Als het even kan vertel je immers wel iets inhoudelijks over jezelf. Een beetje een tipje van de sluier oplichten van wie je bent en wat je zoekt.
Dat alleen al is best een dingetje om goed te krijgen.
Een beetje leuk kunnen schrijven is een andere kunde.
Niet iedereen vindt schrijven leuk. Volgens mij vindt de massa het eigenlijk niet leuk?
Daartoe kijk ik terug op mijn schoolcarrière: als de leraar zei dat we een opstel gingen schrijven, begon iedereen te kreunen en te steunen. Behalve ik, haha.
Maar ja, een profiel tekst is en blijft toch andere koek.
Ik heb er door de jaren heen nogal wat geschreven. Veranderen, bijschaven, kijken of het bevalt.
Wat moet er nou in een goed profiel?
Uiteraard moet het laten zien en voelen wie jij bent, wat voor persoon. Belangrijk dus dat het bij jou past en je niet klakkeloos een leuk profiel van het net plukt.
Ook belangrijk dat het past bij de persoon die jij zoekt.
Bijvoorbeeld, als je een partner en relatie wilt met diepgang en je hebt een heel jolig oppervlakkig ‘leve de leut’ profiel, dan trek je niet de persoon aan die je zoekt.
Andersom als je een wat saaie of serieuze tekst hebt terwijl je een bruisende actieve partner zoekt, sla je ook de plank mis.
Zelf heb ik ook niets met dooddoeners als “ik ben eerlijk, loyaal en …”
Dan heb ik toch een, “Sorry, ik viel in slaap? Zei je wat?” gevoel van binnen.
Het zijn overbodige dingen om te zeggen, want iedereen is eerlijk en loyaal, en degenen die het niet zijn, gaan dat niet zeggen.
Top is als je pakkend kunt schrijven, en het valt of staat dan ergens al met de eerste zin.
En een aantal dingen erin die voor jou belangrijk zijn. Dat kunnen interesses zijn maar ook waarden.
En mogelijk iets leuks waar de ander op in kan gaan, wat uit kan nodigen tot een gesprek.
Oh, en eventuele echte deal-breakers kun je ook vermelden, liefst op een beetje aardige manier natuurlijk.
De tekst hoeft overigens ook niet op de standaard manier. Er zijn dating sites die je die mogelijkheid niet eens meer geven.
Maar ook als je wel een profieltekst nodig hebt, kun je het anders doen. Wat meer verhalend kan heel leuk en verfrissend zijn!
Wel in de stijl die bij je past, anders schiet het niet op.
Ik had zo ooit iets als dit:
“Ik sta elke ochtend op met genoeg energie om de hele straat te verlichten. Oke, ik geef toe, ik hou ook van een kop koffie in de morgen!
Power walken houdt me fit, ik hou van mijn katten, en af en toe een glaasje Sheridan’s.
Socialisen is leuk, maar ik hoef niet elke week naar de kroeg, ook niet bij moeder thuis.”
Dat werk je uiteraard nog verder af, maar het geeft aan hoe je meer verhalend een goede indruk kunt geven van wie jij bent, waar je van houdt en... van hoe je leeft!
Ook qua partner doe je dan hetzelfde.
“Mijn ideale partner is wat langer dan ik. Lang genoeg dat ik mijn hoofd comfortabel op je schouder kan leggen en dat het goed voelt als we zoenen.”
Dat is een mooiere en aantrekkelijkere manier dan zeggen, “je moet langer zijn dan ik.”
Nogmaals, ook dat doe je met dingen en een stijl die bij jou past.
Ooit gaf iemand eens een tip waarom het belangrijk is je profiel positief te houden en/of aan te geven wat je wilt vs. wat je niet wilt.
Wat hij uitlegde is een heel subtiel verschil.
Door aan te geven wat je niet wilt, zet je jezelf potentieel in een positie waarin je je moet verdedigen tegen de keuzes & wil van een ander.
Door aan te geven wat je wel wilt, ze je jezelf in een sterkere positie waarbij jij kiest wat je accepteert.
Nou wilde ik het licht & luchtig over online daten hebben, maar dit wilde er blijkbaar uit, haha.
Het stroomt waarheen het stroomt!
Dilemma
Stel, je hebt al jaren een oogje op de vriendin van je beste vriend.Een probleem dat in mijn familie en kennissenkring helaas regelmatig voorkomt. De trouwe lezers herinneren zich mogelijk nog, dat ik ooit die vriendin van een Deense fotograaf was, en dat zijn beste vriend het lange wachten zelfs beloond zag! Want de fotograaf vertrok retour Denemarken, ik raakte zeer gecharmeerd van zijn beste vriend, we kregen een wolk van een dochter en leefden kort maar gelukkig samen.
Stel, die beste vriend zegt tegen je: luister maat, het is me natuurlijk wel duidelijk dat je mijn vrouw erg leuk vindt, en mijn gezondheid is tanende. Kan ik op je rekenen dat als ik het loodje leg, jij mij gaat vervangen en mijn dochters en vrouw support? Dat laat je je natuurlijk geen twee keer vragen, dat is kat in het bakkie zeg maar. Maar goed, het is lastig te voorspellen wanneer je dan eindelijk aan de beurt zult zijn. Moet je dan in de tussenliggende jaren in eenzaamheid verkommeren en een verbitterd persoon worden? Nee toch, daar is toch niemand bij gebaat, je toekomstige vrouw wil jou ook het liefst vrolijk en fruitig aanvaarden.
Stel, er bestaat een webite "voor-de-fris en fruitig blijvende senioren". Dat laat je je natuurlijk niet twee keer zeggen, haasje repje meld je je aan en ja hoor, wat blijkt, de fruitige aanbiedingen vliegen wekelijks je mailbox in. Tientallen dames, die jou op de middelbare school allemaal links lieten liggen, vallen nu voor je in katzwijm, zolang je maar op zijn tijd een bosje lelies koopt, wat knuffels in de schiettent in Knokke bemachtigt, een rondje meeloopt over een begraafplaats of een attent woordje op de juiste momenten plaatst. Het enige is dat kleine leugentje om bestwil, namelijk je zoekt geen relatie en de dames wel. Maar ach, wat zijn die vier woorden nou in een heel mensenleven?
Wat ik me dan nog wel afvraag is, of die vrouw zich daar niet medeschuldig aan voelt. Ik bedoel, hele kuddes charmante en fruitige vrouwen worden op deze manier aan de datingmarkt onttrokken, sommige waren misschien toch al kansloos of te kritisch, maar laat je hiermee niet ook het wad droogvallen voor die mannen die minder dates krijgen juist doordat ze wel serieus een relatie willen? Ja, ik denk dat die vrouw zich wel schuldig zou voelen als ze dat allemaal zou weten. Maar ja, zij leest dit niet want ze heeft al een relatie. En een vervanger.
Wat zouden jullie doen, zouden jullie erop aandringen dat hij datingsites verliet en dan maar liever een integere verbitterde vervanger met open armen ontvangen? Of een oogje toeknijpen en jezelf wijsmaken "ich habe es nicht gewusst" zodat hij fris en fruitig blijft? Dilemma weer:)