De Menopauze
dinsdag 16 januari 2024
Iets waar we niet omheen kunnen, maar wat voor iedereen heel anders ervaren wordt. Veel vrouwen vinden het vreselijk, bij de één begint het vroeg, bij de ander laat.
Ik heb eens een man van 46 gesproken die geen vrouw van zijn leeftijd wilde omdat die dan nog door de menopauze moest en daar had hij geen zin in. Zijn partner was destijds 64.
Dat vond ik schokkend. Alsof een vrouw slechts goed is zolang ze geen last wordt voor hem, maar ook alsof een man geen verandering doormaakt.
Nou kan de fase met klachten bij een vrouw vrij snel beginnen wat bij een man vaak weer niet zo is, maar dat neemt niet weg dat bij beiden veel gebeurt op hormonaal vlak –en daarmee ook fysiek én gedrag.
Gelukkig kunnen veel overgangsklachten goed ondervangen worden met alternatieve geneeswijzen en/of specifieke supplementen!
Vraag je het je huisarts, dan is het óf aan de pil wat ze tegelijkertijd afraden als je ‘oud’ bent óf er wordt je verteld, “Je moet het ermee doen!” Totale onzin.
Artsen weten er weinig van omdat ze tijdens hun opleiding slechts 2 pagina’s erover krijgen en in opleiding tot gynaecoloog slechts 1 lezing van 6 uur! Van zo weinig achtergrond kun je vrouwen niet adequaat helpen.
Er zijn gelukkig steeds meer organisaties waar je met overgangsklachten héél goed geholpen kunt worden. Het consult krijg je vergoed met een aanvullende verzekering en de therapeuten komen allemaal uit de medische wereld.
De geijkte klachten die je hoort zijn opvliegers, nachtzweten en humeurschommelingen. Maar dat is geen wet van Meden en Perzen. De laatste 2 heb ik helemaal niet en mijn versie van opvliegers is af en toe een milde ‘warme golf’. En ik heb het minder snel koud, wat met de huidige gasprijs fijn is. Ik heb afgelopen winter fijn bespaard op mijn gasrekening zonder armoe te lijden.
Wat heb ik dan wel? Van de ene op de andere dag enorme bloedsuikerdips. Zó erg dat ik niet normaal kon functioneren. Daarbij een enorme honger die niet te stillen was. Zelfs tijdens of na het eten bleef die waanzinnige honger, alsof het voedsel in een bodemloze put viel. Tegelijkertijd werd ik tijdens het eten heftig misselijk?
Het leek wel of ik weer zwanger was, want toen had ik precies hetzelfde!
Afspraak bij de huisarts was héél snel gemaakt. Die had er nog nooit van gehoord. Dat terwijl een online zoektocht had geleerd dat duizenden vrouwen hier last van hadden! Zó weinig weten artsen hierover.
Er werd wel bloed geprikt en de conclusie was dat ik in de peri-menopauze zat.
Wat ik ook had, waren milde hart ‘flodders’ en ik kon moeilijk inslapen. Voorheen sliep ik als ik mijn kussen zag, nu lag ik soms 1,5-2 uur wakker.
Om mijn klachten op te vangen ging ik aan de pil. In no time voelde ik me weer normaal. De hartflodders verdwenen, ik sliep weer in zoals altijd.
Maar ja, dan geeft je huisarts na een paar jaar aan dat je niet met de pil door kunt gaan. Het is niet handig als je in de 50 bent, hoger risico op dit en dat (wat overigens niet waar schijnt te zijn! Maar dat weten NLse artsen ook niet). Dus van de pil af. Helaas slopen een aantal van mijn klachten er weer in. Voor mij tijd om in het alternatieve hulp te vinden.
Even een paar andere dingen onder de loep nemen. Zoals aankomen tijdens de menopauze. Je oestrogenen dalen en vetcellen produceren oestrogenen. Aankomen is een beschermingsreactie van je lichaam want je hebt dat hormoon nodig voor belangrijke functies in je lijf.
Niemand zit op extra kilo’s te wachten, maar dan kun je een alternatieve therapeut(e) opzoeken om het voor jou juiste supplement te krijgen. Er kan onderzocht worden of je oestrogenendominantie hebt, dan kan progesteron helpen waar crèmes voor zijn die je zelf kunt kopen.
Nog een leuke: spieren maken oestrogenen! Helaas raak je ‘zomaar’ heel veel spiermassa kwijt. Het is dus super belangrijk als peri- én post menopauzale vrouw om krachtsport te doen. Het spiermassa verlies houdt NIET op als je post menopauzaal bent! Dit gaat de rest van je leven door.
Er zijn makkelijke eetstijlen waarmee je van hardnekkig buikvet afkomt, want dat is echt gevaarlijk. Ik heb het niet over lijnen. Zoek zonodig zelf info of ga een paar keer naar een diëtiste.
Hormonale veranderingen doen meer dan alleen fysiek beïnvloeden.
Zo zijn veel post-menopauzale vrouwen harder, mannelijker qua energie. Dus ook je doen en laten, hoe jij je voelt, maar ook hoe je voor een ander ‘aanvoelt’ kan veranderen. Dat werkt in daten niet in je voordeel.
Er is zoveel over te vertellen, maar het is vooral belangrijk te weten dat “je moet het ermee doen” onzin is.
Je bijnieren maken nog wel iets hormonen aan, dus je blijft wel licht cyclisch. Maar als je bijnieruitputting hebt zal dat denk ik niet veel doen.
Orale hormoontherapie is niet handig. Dat komt bij je lever en dat kan problemen geven. Pleisters, sprays, crèmes, kunnen wel. Je kunt gewoon zelf oestrogeen en/of progesteron cremes kopen (géén progesteron als je geen baarmoeder meer hebt!). En als je aandoeningen hebt, of borstkanker of zo, nooit zelf gaan doen, altijd met een expert!!
Nog een aantal dingen die je niet zo vaak hoort maar er wél mee te maken hebben, óók bij post-menopauze:
Droge ogen, vaak plassen/incontinentie, tinnitus, vertigo, urineweginfecties, gebitsproblemen, sterk verlies van spiermassa, geheugenproblemen, haaruitval, verhoogd risico op diabetes & cholesterol, hart & vaatziekten.
Het stomme is dat NIEMAND je dit vertelt, ook niet als je met klachten bij hen komt. Ik vermoedde het met mijn gebit, vroeg het de tandartse, die wist er niets vanaf en veegde het van tafel. Ik bleef ervan overtuigd, het was té toevallig. Het werd bevestigd door een gynaecologe die hier expert in is. Ze heeft een eigen praktijk voor vrouwen die van over de hele wereld naar haar komen, omdat ze in eigen land geen hulp kunnen krijgen!
Eindig ik met benadrukken dat ik géén expert ben. Zoek die zonodig op. Ik wil alleen info geven waarmee je zonodig zelf verder kan zoeken.
geplaatst door Roosje - 851 keer gelezen
Vorige berichten
Een geheim bewaren of toch delen?
Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.
Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.
Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.
Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.
Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.
Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.
Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.
Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.
Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?
Kies wijs! Wijs kiezen...
Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.
Wijs kiezen.
Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?
Wijzer kiezen
Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.
Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.
Liefs,
Monique
Rondje kamer
Er staat sinds kort een rode stoel in mijn woonkamer. De stoel staat half voor de bank, met zijn rugleuning naar de bolletjes gordijnen en de wereld in mijn straatje. Hij is perfect, mijn rode stoel. Hij is precies wat ik nodig heb, nu het leven draait om een rafelrandje aan mijn linkerheup. En ik zie, zittend in die stoel, de kamer om mij heen met nieuwe ogen.
Recht tegenover me hangt, aan de werkloze schoorsteen, een grote, ronde klok; een stille klok die soms toch blijkt te tikken. De klok hangt boven het rode kastje op wielen waar de tv op staat, en hij is onverbiddelijk: ‘Het is tien voor tien, er is niet genoeg tijd om de laffe smaak van de nieuwe Witcher weg te spoelen met een deeltje Sex and the City.’ ‘Ja maar ik hoef morgen niks.’ ‘Niks ja maar. Zelfs met niks hoeven kom jij nog tijd tekort om alles te doen wat je wilt doen. En je weet best hoe onwijs veel tijd je neemt om vanuit je stoel je bed in te komen.’ De klok wint.
Links van mijn stoel staan twee ronde tafels, half over elkaar geschoven. Op de bovenste tafel staan drie goudpalmen, een platte schaal met gekregen engeltjes, en drie van de vijf Iittala Festivo kandelaars, kandelaars die ik ooit heb gewonnen door het beste argument te schrijven waarom ik ze zou moeten winnen. De onderste tafel is mijn kleur-, teken-, knutsel-, speel-, eet- en schrijftafel. Deze tafels zijn de voorposten van de lege, witte hoek tussen de staande spiegel en de boekenkast. In die spiegel zie ik de witte hoek nog een keer. Die spiegel staat daar best.
Vanuit deze stoel kijk ik bijna recht de boekenkast in - wat voor de boeken niets uitmaakt, maar voor de foto’s wel. De drie zusjes in hun geruite jurkjes en met grote strikken in hun haren, de drie volwassen zussen en hun broer, zittend op een boomstam tijdens die laatste wandeling; ze kijken vanuit hun gouden lijstjes vragend aan: ‘Waarom zit jij in zo’n stoel, ben je moe?’ ‘Ja, ik ben moe.’ ‘Waarvan, van het leven?’ ‘Nee hoor, niet van het leven, van de dag.’ ‘Jij ook altijd!’
Een droom: In een witte hoek van de sportschool ligt een briefje op een roeitrainer; het is volgeschreven met argumenten waarom mijn zus mij nooit weer wil zien. Ik kras twee kolommen tekst door en heb daar onmiddellijk spijt van. Haar wandelvrienden zitten rond een lange tafel; ik vraag hen wat er aan de hand is. Een man antwoordt met een vrolijke anekdote over zichzelf; hij snapt niet dat ik het zo niet snap. Ze bestellen eten. Wanneer het eten wordt geserveerd, zet de bediening een bruin scherm tussen de lange tafel en het tafeltje waaraan ik zit, tegenover twee vrouwen. Wij krijgen geen eten. Ik vraag ook hen wat er aan de hand is, maar ze kijken me verbaasd aan.
Het is feest in de sportschool, knutselfeest, verkleedfeest. Overal staan tafeltjes met blije, knutselende gezinnetjes in fluffy fantasie-outfits. Alleen de roeitrainer met het briefje staat er nog, in de witte hoek. Een mannenstem vraagt of ik die wil opruimen. De knuffelbeesten, de tekeningen, de doos met boeken, ik leg alles in een oude kinderwagen. We (wie?) gaan naar buiten, langs de Turkse receptioniste. Ze is verkleed als Hollandse Huisvrouw: gebreid streepjes vest met knoopjes onder een schort met een vaal motiefje.
De zus die boos op mij zou zijn en ik lopen blij met elkaar te praten. Er is ook een man, een grote man met wie ik zomaar plotseling sta te zoenen.
En rechts van de rode stoel, tegen de muur met het landschap van Kandinsky, staat mijn bank, mijn knalblauwe slaapbank met de kleurige kussens, de bank van waaraf ik mezelf zie zitten in de staande spiegel. Deze bank is het enige bed in dit huis dat, met luttele centimeters tussenruimte, breed genoeg zou kunnen zijn voor twee naast elkaar slapende mensen. We moeten elkaar dus wel heel lief vinden.