Je moet t net weten!
vrijdag 19 januari 2024
Pas vroeg een vrouw wat ze met een potentiële date aan moest. Ze had met chatten veel verteld wat ze leuk vond. Toen hij vroeg waar ze heen wilde op date, was ze ziedend!
“Hoe kan hij dat nou niet weten?! Ik heb hem zoveel verteld!”
Ze wilde het contact verbreken.
Ik zei tegen haar, “Hij is een man! Een vrouw had een heel leuke date uit je verhalen bedacht. Een man kan/doet dat niet. Hij wil jou gelukkig maken door iets te doen wat jij wil doen. Waarom geef je niet gewoon antwoord?”
Waarschijnlijk had die man genoten van haar verhalen, maar dat betekent niet dat hij alles onthoudt. Soms zijn mannen plezierig overweldigd door de spraakwaterval van een vrouw. Hij geniet dan, is ontspannen, en niet bezig met andere dingen. Mannen zijn meer in het moment.
Ze bleef boos. Zo jammer, want door te weinig kennis ging dit fout. Feitelijk eiste ze dat hij zich gedroeg als een vrouw. Dat werkt niet.
In zo’n situatie geef je hem een paar opties van wat je leuk vindt en laat je hem kiezen. Dat geeft hem het gevoel dat hij het heeft bedacht, plus hij kan ontspannen omdat hij weet dat zij het hoe dan ook leuk gaat vinden. Hij weet zich succesvol en zijn testosteron gaat omhoog.
Het mooie is dat het op z’n beurt het oestrogeen bij de vrouw stijgt, zodat zij zich goed voelt.
Win-win! Maar je moet het net weten.
Mannen en vrouwen zijn ontworpen om elkaar perfect aan te vullen, om aantrekkingskracht te creëren wat maakt dat we intiem willen zijn, zodat er kinderen komen. De juiste bedrading en hormonen maken dat de man bij vrouw en kind blijft om hen te beschermen in de eerste kwetsbare periode. Zonder dat zou de kans op overleven substantieel lager zijn.
Zo drastisch is het nu niet meer. We leven in een veilige omgeving en vrouwen kunnen voor zichzelf zorgen.
Maar hoe onze lichamen werken is nog altijd eender.
Helaas lijkt het erop dat in de strijd om gelijkwaardigheid ook de verbondenheid met de eigen innerlijke werking is kwijtgeraakt. We zitten nu in de chaos fase om dat te hervinden.
Velen zijn doorgeslagen naar gedrag wat meer bij het andere geslacht hoort. Globaal gezien hebben mannen 20% minder testosteron en vrouwen te laag oestrogeen.
Niet handig gezien we onze resp. hormonen nodig hebben, o.a. om met stress om te gaan en ons goed te voelen.
Een man met te laag testosteron en teveel oestrogeen kan zijn stress niet kwijt, voelt zich niet goed en gaat zeuren, wordt meer als een bokkige vrouw. Wat Jung de (ongebalanceerde) Anima noemt.
Bij een vrouw is het andersom. Ook zij kan haar stress niet kwijt en wordt harder door te hoog testosteron, uit zich niet en wordt mannelijker. Haar ongebalanceerde Animus komt omhoog.
Maar ook in de huidige maatschappij is het goed mogelijk om goed in je vel –en dus je geslachts-eigen hormonen- te zitten en jezelf top te voelen met veel minder stress. Het vergt wél een stukje bewustzijn omdat we zo ver van ‘normaal’ af zijn geraakt, dat het vaak niet meer vanzelf gaat.
Een vrouw met stress moet er over praten, anders blijft het actief in haar systeem omdat het opgeslagen wordt in een deel van haar hersenen. Door praten, raakt ze het kwijt.
Mannen snappen dat niet, want bij hem werkt het tegenovergesteld: hij trekt zich terug in zijn man-cave om er over te denken, te analyseren, een oplossing te vinden. Is die er niet, dan laat ie het los en vergeet het compleet.
Hierdoor gaat zijn testosteron weer omhoog en is hij zijn stress kwijt.
Een vrouw snapt dat weer niet en kan in paniek raken als hij zich terugtrekt. Dat komt omdat zij dat doet als ze diep gekwetst is. Zij wil dan eigenlijk dat hij achter haar aan komt. Ze neemt aan dat de man dat ook wil, doet dat ook, niet wetende dat ze hem daarmee juist verder wegduwt.
Een man bindt zich als zijn testosteron in aanwezigheid van een vrouw omhoog gaat. Dat gebeurt als hij haar gelukkig en blij kan maken. Bij een vrouw stijgt hierdoor haar oestrogeen, mits ze open is om te ontvangen, en (op dat moment) niet in haar mannelijke kant zit die op de werkvloer nodig is.
Wat je als vrouw aantrekkelijk maakt voor een man is zo bijzonder! Mannen hebben hoog in hun neus iets waarmee ze oestrogenen oppikken. Als een vrouw een gezond gehalte heeft, prikkelt dat de interesse van een man!
Je kunt de zaak niet flessen: Jezelf leuk voordoen en mooi aankleden zonder dat hormoon, werkt niet.
Andersom hebben vrouwen hetzelfde met testosteron bij mannen.
Gezien bijna iedereen tegenwoordig te laag in hun hormonen zit, is dat misschien nog wel de reden van zoveel vrijgezellen? We moeten elkaar blijkbaar ‘ruiken’ om geprikkeld te worden.
Een vrouw heeft liefdevolle boodschappen nodig, geen praktische zoals oplossingen.
Mannen, wat haar goed doet voelen, is als je duidelijk laten weten dat je haar mooi vindt, hoe speciaal ze is, en dat je naar haar verlangt. Ze moet zich gekoesterd voelen en weten. Niet eens per maand, heel vaak!
Vrouwen identificeren vaak veel sterker met hun lichaam dan mannen, wat de reden is dat het heel snel diep persoonlijk voelt als haar man naar een mooie jonge vrouw kijkt. Zij denkt dan dat hij meer geïnteresseerd is in die vrouw dan in haar.
Naar zo’n vrouw kijken is een normale reactie die uit zijn animal brain komt, maar het kan zijn vrouw diep raken omdat ze zelf ook wel weet dat zij er niet (meer) zo uit ziet. Voor haar voelt het kleinerend.
In zulke situaties moet je een compromis vinden wat voor beiden werkt. Zij kan hem op een speelse manier duidelijk maken dat hij te lang kijkt, waarna hij haar even speciaal aandacht geeft. Op zo’n manier kunnen beiden zich weer goed voelen, ondanks hun tegenstrijdige natuurlijke reacties, die puur hormoon-gedreven zijn.
Mannen en vrouwen hebben verschillende gevoeligheden en meestal kennen ze die niet van elkaar.
Een stukje bewustzijn is hier dus belangrijk.
geplaatst door Roosje - 1872 keer gelezen
Vorige berichten
Verliefd Kunnen Worden
Gompie, ik ben helemaal enthousiast!
Ik kom net uit een webinar met John Gray –ja die auteur van Mars & Venus- en wat ik daar weer door geleerd heb!
Al jaren ben ik bezig met leren over het mannelijke & vrouwelijke, hoe dat onderling relateert.
Ik heb er echt tig boeken over gelezen, o.a. van John Gray, van de bieb, van een Jungiaanse psychologe. Daarbij dan nog de expertise van allerlei dating coaches, mijn eigen ervaringen én ervaringen als coach van vrouwen.
Het was een beetje ingezakt, maar nu is het vuurtje er weer.
Waar ik nu over gehoord heb, raakt aan wat ik zelf al jaren zie.
Het oude rolmodel van man & vrouw past niet meer. Bepaalde dingen blijven nog wel hetzelfde, maar doordat m.n. de rol van vrouwen zo anders is geworden, is er een flinke verschuiving gekomen.
Wat ik dan niet wist was hoe verstrekkend de gevolgen daarvan waren.
Kort door de bocht hebben vrouwen hoog testosteron en laag oestrogeen als ze veel in haar mannelijke energie moet gaan. Bijvoorbeeld om te werken, resultaat te behalen enzovoorts.
Voor de vrouwelijke hersenen is hoog testosteron een stress signaal.
Zonder daar al te diep op in te gaan, komt het er op neer dat je dan te ver uit je normale staat van zijn bent, daardoor ook niet meer open en ontvankelijk kunt zijn én ook niet verliefd kunt worden?!!!
Niet verliefd kunnen worden? Holy moly!
Ergens wel logisch. Het is tenslotte een kwestie van chemische stofjes.
Eenzelfde soort iets gebeurt er met menopausale vrouwen, wederom bij gebrek aan oestrogeen. Ze hebben alleen nog een beetje ‘noodgeval’ versie oestrogeen, maar die creëert ook stress. Het geeft een vrouw niet wat ze echt nodig heeft.
Wat je (ook dan) krijgt, is dat ze harder worden. Ze hebben niemand nodig, kunnen het allemaal zelf wel, en hebben ook geen man nodig. Ook dan dus niet meer open en ontvankelijk.
Vanuit die hormonale staat, kun je ook niet verliefd worden.
Ik vind dat heel herkenbaar, heb dat bij meerdere vrouwen gezien en me er echt over verbaasd. Ik snapte het niet. Ze waren net mannen in een vrouwenlichaam. Ze kleedden zich wel super vrouwelijk maar hun kapsel deed daar weer niet in mee.
Allemaal single, wel druk zoekend naar een partner. Die ze niet konden vinden.
Eentje zei letterlijk dat ze niemand nodig had, dat ze het zelf allemaal wel kon. Ze was toen een schutting en een hondenhok aan het bouwen. En mega trots erop.
Helemaal prima, ik kan op zich ook veel. Maar blij word ik er niet van. Als ik dergelijke dingen moet doen, loop ik te mopperen en valt er geregeld ook het F woord.
Je kunt natuurlijk zeggen, “Kan mij dat schelen! Ik voel me goed!”
Top. Iedereen maakt zijn eigen keuzes.
Maar ik wil wél kunnen verliefd worden. Niet dat geblokkeerd hebben door (gebrek aan) hormonen.
En ook een gezonde en fijne relatie kunnen hebben.
Het nadeel als je zelf niet in je vrouwelijke kant zit, een man niet in zijn mannelijke kant kan zitten.
Bij hem daalt dan zijn testosteron en stijgt zijn oestrogeen.
Et voila, je hebt een man die niet veel meer doet. Die passief actief is. Beetje op de bank hangt met de remote of zoiets. Het ontmant hem feitelijk.
Een man wordt er blij -en ontstresst- als hij wat voor anderen en/of zijn meisje kan doen. Daar stijgt zijn mannelijk hormoon van en voelt hij zich goed.
Als dat gewaardeerd wordt, gaat het nog meer omhoog.
Daardoor gaat bij de vrouw haar vrouwelijk hormoon omhoog en voelt zij zich ook on top of the world!
Andersom werkt dat ook, het is een wisselwerking.
Dan kun je een goede relatie hebben.
Wat een ingrijpende gevolgen heeft toch de hele emancipatie gehad. Die was/is absoluut broodnodig, maar al dat bovenstaande –wat een tipje van de ijsberg is- is verrekte onhandig!
Geen wonder dat er zoveel singles zijn die maar niemand kunnen vinden! Terwijl we allemaal wél die liefde zoeken, weer verliefd willen zijn.
Bij mij is er ook wel wat veranderd sinds de menopause.
Ik was druk met cursussen geven. Dat vervulde me, maakte me blij!
Maar ja, de menopause kwam, héél abrupt, en al snel had ik er finaal geen zin meer in. Ik voelde me afgevlakter. Mijn inspiratie was weg.
Als je met zo’n vibe zou gaan daten, kun je feitelijk al zeker ervan zijn dat er niets van komt.
Je kunt het denk ik vergelijken met op lekke banden 500 kilometer gaan fietsen. Dat gaat hem ook niet worden.
Ik ben dan ook heel blij dat ik met hormoontherapie ben begonnen. Heel veel is al lang terug naar normaal. Ik ben er nog niet helemaal, maar dat komt wel.
Inspiratie en passie leven meer en meer op.
Pas geleden stond ik ineens in vuur en vlam door iets wat me duidelijk maakte wat voor man ik nodig heb om vervuld te zijn. Het was meer 'bevestiging van', maar alsnog heel fijn.
En nu is er de zin om dit onderwerp weer op te pakken.
Het boek waarin dit alles helemaal uitgelegd wordt, heb ik gekocht.
Ik heb er zin in. En hopelijk gaat dat boek me ook helpen om nog verder te komen.
Vrouw zijn anno nu, maar één die wél verliefd kan worden!
Ik wil die heerlijke vlinders voelen.
En die ene leuke man vinden. Of hij mij…
Impulsen of goede voornemens?
Impulsen en goede voornemens zijn vaak zijn geen lang leven beschoren. Handelen uit een impuls kan je opbreken als het niet goed doordacht is. Goede voornemens zijn lastig vol te houden. Ik heb daar dan ook niet zoveel mee. Liever pas ik in stilte een gewoonte aan, omdat het gezond(er) voor me is en ik soms ook nog eraan moet werken
Zo las ik ooit dat koffie beter voor je lijf is als je het zonder melk en suiker drinkt. Koffiemelk achterwege laten kostte me niet zoveel moeite, geen suiker had ik veel meer moeite mee. Zeker als de koffie sterk is, is de smaak bitterder. Ik deed daarom als tussenfase een tijdje 1 zoetje in een mok koffie. Het vereiste doorzettingsvermogen om koffie zonder suiker lekker te gaan vinden, maar nu ben ik eraan gewend. Een pak suiker heb ik al heel lang niet meer gekocht. Een goed voornemen dwingt je vaak ook om in de spiegel te kijken. Is het haalbaar?
Van straffe rokers is bekend dat ze echt moeten afkicken, omdat het roken een verslaving is geworden. Mijn zoon is het pas gelukt toen hij de liefde van zijn leven had gevonden. Voor haar had hij het over, temeer omdat ze samen graag een gezin wilden stichten. Nu heeft hij een schattig zoontje van 1,5 jaar. Hij is dolblij dat het hem gelukt is. Wat enorm hielp dat zij nooit gerookt heeft, hem dus niet in de verleiding bracht om weer te gaan roken.
Dry januari is een ander verhaal. Ach, die maand is me makkelijk gelukt, ik ben geen alcoholist, ik kan best af en toe weer een glaasje nemen, wordt al gauw gedacht. Voor je het weet zit je na enige tijd weer op je oude niveau. Meer bewegen door te gaan sporten is een populair voornemen. Dat werkt meestal toch beter als je je opgeeft voor een teamsport, want dan dupeer je je teamgenoten als je niet komt. Als je in je eentje gaat fietsen of wandelen telt dat niet. Het is helaas niet zo aanlokkelijkom om ook te gaan als het slecht weer is. Dan komt er toch vaak de klad in.
Tja en dan is er nog het goede voornemen om actiever te gaan daten. Niet wachten tot je een leuk interesse bericht krijgt, maar zelf iemand benaderen. Best moeilijk, want het is niet makkelijk om na afloop te zeggen, ik wil het hierbij laten. Ik heb immers zelf deze man uitgezocht, dus ik heb iets in hem gezien. Toch is het beter dit wel meteen na afloop van de date te zeggen i.p.v. enkele dagen later, anders heb ik misschien verwachtingen gewekt. Ik blijf dit lastig vinden. Dat is voor mij de voornaamste reden dat ik toch liever afwacht tot een man mij benadert...
De ballen
Ik heb mijn kerstmuts maar weer opgezet. De foto is van vorig jaar - wat niks uitmaakt. Wat is een jaar in een mensenleven? Een dag is elke dag weer nieuw: goedemorgen allemaal! En de middag is ook nieuw: goedemiddag alle aanwezigen! Maar de avond dan? Het wordt de hoogste tijd om elkaar hier goedenavond te wensen, elke dag weer. Vóór het welterusten wensen begint natuurlijk. Het jaar daarentegen is maar één keer per jaar nieuw. Dat nieuw worden voltrekt zich in de nacht na Oudejaarsavond, de enige avond van het jaar waarop ik mijn status ‘alleenstaand’ verfoei, ondanks de zes versgebakken glutenvrije oliebollen waarop ik mezelf trakteer. Ik moet trouwens nog twee sinterklaasgedichten schrijven. Heb ik niet al eens gepleit voor één groot Eindejaarsfeest, een feest om de zonnewende te vieren, een feest voor en door ons allemaal?
Laatst ging ik even een pakketje ophalen in een buurtsupermarkt aan de overkant van het kanaal - wat weer eens een ander loopje geeft. Op de stoep, naast een bankje, zat een man op zijn motor. Helm, motorjack, spijkerbroek, hoge leren laarzen. Hij maakte aanstalten om te vertrekken. Ik liep rustig door, hij zou toch wel met wegrijden wachten totdat ik hem voorbij was? Motorrijders beschouwen zichzelf immers als kundige, weldenkende verkeersdeelnemers? Maar nee. Hij gaf gas, een knal, en daar lag de motor op de stoep, met hem eronder. Hij kwam razendsnel overeind - en ik heb maar even gewacht totdat hij klaar was met schelden en stampvoeten voordat ik hem aansprak. Zijn zijspiegels lagen aan scherven op de stoeptegels, en zijn achterkoffer lag een paar meter verderop. Hij was met die koffer aan het bankje blijven haken. Een goede motorrijder was hij dus niet, maar een vriendelijke man was hij wel: ‘Mevrouw, ik lette op u toen ik wegreed,’ zei hij, ‘en daardoor vergat ik hoe breed die koffer is.’ Wat mij toch niet heel logisch leek. Zelfs met mijn sterk ontwikkelde, dus makkelijk aan te spreken schuldgevoel, leek mij dit niet logisch, hoe vriendelijk hij het ook zei. Maar ja, ík kon gewoon doorlopen naar de buurtsuper en met mijn pakketje naar huis gaan, en hij stond met een kapotte motor en een zeer been op die stoep. Ik heb dus gevraagd of hij hulp nodig had (dat had hij niet), en ben toen mijn pakketje maar gaan halen.
Thuis glimlacht de kerstboom naar me. Hij is gemaakt van donkergroen draadstaal, en hij heeft weelderige krullen. Er hangen gouden slierten in die krullen, een zilveren parelsnoer, stervormige lichtjes, engeltjes - en ballen. Blauwe, koperen, rode, zilveren en doorzichtige ballen. En groene, vooral groene ballen. Die hingen er aanvankelijk niet, maar ze ontbraken. Soms weet je zeker dat iets ontbreekt, nietwaar? Vorig jaar nog, heb ik de leemte opgevuld met kleine balletjes. Maar een mens heeft niks aan kleine balletjes als de ballen groot moeten zijn. In een bomvol Brabants tuincentrum vond ik de goede ballen - én een mondgeblazen, met de hand beschilderde zeemeerman. De zeemeerman heb ik voorzichtig teruggehangen aan zijn haakje.