Zwoel, schril, diep of sexy
donderdag 8 februari 2024
De stem van je potentiële partner, ik stond er nooit bij stil dat dat belangrijk kon zijn.
En niet alleen de stem zelf, maar ook het accent of dialect. Het blijkt dat globaal gezien Nieuw-Zeeland’s accent het aantrekkelijkst en meest sexy wordt gevonden. Scottish scoort ook hoog, Engels ook.
Amerikaanse acteur Philip Winchester sprak in een serie Brits, wat hij goed kan gezien zijn moeder Engels is en hij deels in de UK is opgegroeid. Ik vond hem super aantrekkelijk! Later zag ik hem in een andere serie waarin hij Amerikaans spreekt en meteen vond ik hem niet meer zo leuk. Niet eens perse door dat andere accent an sich, maar het is me al eens opgevallen dat je stem een andere toonhoogte kan hebben als je een andere taal spreekt. De stemmen van veel Amerikanen zijn vrij hoog, van vrouwen vaak zelfs schril. (Kijk maar eens naar “Speed” en let dan op de stem van Sandra Bullock.)
Een andere taal spreken, kan het hele timbre van een stem veranderen.
Als meest romantische taal staat ineens Frans bovenaan, op de voet gevolgd door andere Romaanse talen.
Zelf ‘val’ ik daar dan niet voor. Ik ben gevoelig voor een Scottish accent. Iets in mij wordt dan ‘wakker’.
Hoe we klinken en welke taal we spreken, speelt een grote rol in aantrekkingskracht. Gezien we hier Nederlands spreken, kunnen we ‘taal’ dan omzetten naar accent of dialect.
Ik herinner me ineens dat ik lang geleden met mijn vriend op een feestje in Limburg was. Nou had ik net zo goed in Rusland had kunnen zitten. Ik verstond niets van waar men het over had en helaas bleef iedereen vrolijk Limburgs praten, al waren er 2 niet-Limburgers present.
Hetzelfde geldt overigens voor Zeeuws. Ondanks dat ik hier al jaren woon, versta ik het niet. Zo zijn er ongetwijfeld nog veel meer dialecten waar ik geen koek van kan bakken.
En als je niet soepel kunt communiceren, wordt het toch lastig. Niet alleen met je date, want die zal best normaal Nederlands kunnen spreken, maar stel je zou willen gaan samenwonen. Dan kom je in een gebied waar socializen best een ding kan worden doordat mensen haast een andere taal spreken.
Maar dan terug naar de stem.
Ooit had ik een date, beiden helemaal enthousiast elkaar te ontmoeten na uitgebreide chats waarbij het enorm leek te klikken. Eenmaal in de regio kon hij echter de afgesproken plek niet vinden en belde mij op. Toen ik zijn stem hoorde, wist ik meteen dat het hem niet ging worden. Hij had een hoge schrille stem, wat haast verwijfd overkwam.
Een andere keer belde ik met een man vóór we elkaar zouden ontmoeten en wauw! Een hele diepe, rustige maar toch geanimeerde stem. Ik ben zelf nogal druk en erg levendig, op het moment dat ik zijn stem hoorde, voelde het alsof ik dieper ‘landde’ in mijn lichaam. Echt bijzonder! Ik had nog nooit zoiets meegemaakt.
Hij vond mijn stem ook erg prettig. Heel levendig, zangerig, en met meerdere accenten hoorbaar er in wat hij intrigerend vond.
Gedurende de relatie de we kregen bleef dat gevoel en beiden vonden het fijn om elkaars stem te horen en naar elkaar te luisteren.
Als zowel stemgeluid en accent/dialect zo’n verschil maken, is het geen wonder dat veel dating coaches aangeven eerst met elkaar te bellen vóór je tot een ontmoeting overgaat.
Nou zeggen zij dat dan niet persé om de stem te horen, althans, dat heb ik dan nooit zo meegekregen. Hun argument is meer dat je dan kunt merken of je in directer contact dan chat ook een gesprek gaande kunt houden met elkaar.
Ook niet onbelangrijk, maar voor mij is de waarde van de stem van de ander horen toch groter.
En ik denk dat we het belang misschien onderschatten? Er wordt nogal geoordeeld over wie, wat, hoe je bent naar aanleiding van hoe je klinkt. Heb je geen goede stem? Dan kun je bepaalde (telefoon) banen bijvoorbeeld al vergeten!
Heb je een te sterk accent/dialect? Dan mag je dat af gaan leren als je bij tv, radio, op het podium enz. wil gaan werken. Ook voor bepaalde functies binnen bedrijven zul je niet voor 'vol' aangezien worden als je niet dialectloos Nederlands kunt spreken.
Buiten dat kun je beschouwd worden als bekakt of boers, waarbij de intelligentie van de 1e niet in twijfel wordt getrokken, maar bij de 2e wordt het doorgaans in één adem genoemd met "lomp".
Dit is niet alleen in Nederland zo, ook in Engeland kennen ze dat fenomeen en worden de Engelsen in het noorden als 'boers' en lomp beschouwd, hier is dat met het zuiden.
En in Amerika is dat ook zo, zij het dat veel mensen het 'boerse' daar juist super sexy vinden: the southern drawl. Die uitgerekte, knauwende Amerikaanse klank.
Nou ben ik toch wel nieuwsgierig naar jullie bevindingen qua stem en/of accent-dialect. Dat laatste zal dan voornamelijk zijn als een date uit een andere regio komt of misschien wel jouw eigen dialect.
En we hebben natuurlijk groot een overlappingsgebied in het zuiden des lands met België.
Ook in hoeverre je op date of voor werk je stem / dialect wel of niet aan moet passen. Als je een flink dialect hebt, ben je bereid dat in relatie achterwege te laten? Enzovoorts.
Jouw bevindingen en ervaringen dus!
geplaatst door Roosje - 918 keer gelezen
Vorige berichten
Een geheim bewaren of toch delen?
Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.
Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.
Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.
Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.
Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.
Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.
Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.
Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.
Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?
Kies wijs! Wijs kiezen...
Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.
Wijs kiezen.
Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?
Wijzer kiezen
Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.
Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.
Liefs,
Monique
Rondje kamer
Er staat sinds kort een rode stoel in mijn woonkamer. De stoel staat half voor de bank, met zijn rugleuning naar de bolletjes gordijnen en de wereld in mijn straatje. Hij is perfect, mijn rode stoel. Hij is precies wat ik nodig heb, nu het leven draait om een rafelrandje aan mijn linkerheup. En ik zie, zittend in die stoel, de kamer om mij heen met nieuwe ogen.
Recht tegenover me hangt, aan de werkloze schoorsteen, een grote, ronde klok; een stille klok die soms toch blijkt te tikken. De klok hangt boven het rode kastje op wielen waar de tv op staat, en hij is onverbiddelijk: ‘Het is tien voor tien, er is niet genoeg tijd om de laffe smaak van de nieuwe Witcher weg te spoelen met een deeltje Sex and the City.’ ‘Ja maar ik hoef morgen niks.’ ‘Niks ja maar. Zelfs met niks hoeven kom jij nog tijd tekort om alles te doen wat je wilt doen. En je weet best hoe onwijs veel tijd je neemt om vanuit je stoel je bed in te komen.’ De klok wint.
Links van mijn stoel staan twee ronde tafels, half over elkaar geschoven. Op de bovenste tafel staan drie goudpalmen, een platte schaal met gekregen engeltjes, en drie van de vijf Iittala Festivo kandelaars, kandelaars die ik ooit heb gewonnen door het beste argument te schrijven waarom ik ze zou moeten winnen. De onderste tafel is mijn kleur-, teken-, knutsel-, speel-, eet- en schrijftafel. Deze tafels zijn de voorposten van de lege, witte hoek tussen de staande spiegel en de boekenkast. In die spiegel zie ik de witte hoek nog een keer. Die spiegel staat daar best.
Vanuit deze stoel kijk ik bijna recht de boekenkast in - wat voor de boeken niets uitmaakt, maar voor de foto’s wel. De drie zusjes in hun geruite jurkjes en met grote strikken in hun haren, de drie volwassen zussen en hun broer, zittend op een boomstam tijdens die laatste wandeling; ze kijken vanuit hun gouden lijstjes vragend aan: ‘Waarom zit jij in zo’n stoel, ben je moe?’ ‘Ja, ik ben moe.’ ‘Waarvan, van het leven?’ ‘Nee hoor, niet van het leven, van de dag.’ ‘Jij ook altijd!’
Een droom: In een witte hoek van de sportschool ligt een briefje op een roeitrainer; het is volgeschreven met argumenten waarom mijn zus mij nooit weer wil zien. Ik kras twee kolommen tekst door en heb daar onmiddellijk spijt van. Haar wandelvrienden zitten rond een lange tafel; ik vraag hen wat er aan de hand is. Een man antwoordt met een vrolijke anekdote over zichzelf; hij snapt niet dat ik het zo niet snap. Ze bestellen eten. Wanneer het eten wordt geserveerd, zet de bediening een bruin scherm tussen de lange tafel en het tafeltje waaraan ik zit, tegenover twee vrouwen. Wij krijgen geen eten. Ik vraag ook hen wat er aan de hand is, maar ze kijken me verbaasd aan.
Het is feest in de sportschool, knutselfeest, verkleedfeest. Overal staan tafeltjes met blije, knutselende gezinnetjes in fluffy fantasie-outfits. Alleen de roeitrainer met het briefje staat er nog, in de witte hoek. Een mannenstem vraagt of ik die wil opruimen. De knuffelbeesten, de tekeningen, de doos met boeken, ik leg alles in een oude kinderwagen. We (wie?) gaan naar buiten, langs de Turkse receptioniste. Ze is verkleed als Hollandse Huisvrouw: gebreid streepjes vest met knoopjes onder een schort met een vaal motiefje.
De zus die boos op mij zou zijn en ik lopen blij met elkaar te praten. Er is ook een man, een grote man met wie ik zomaar plotseling sta te zoenen.
En rechts van de rode stoel, tegen de muur met het landschap van Kandinsky, staat mijn bank, mijn knalblauwe slaapbank met de kleurige kussens, de bank van waaraf ik mezelf zie zitten in de staande spiegel. Deze bank is het enige bed in dit huis dat, met luttele centimeters tussenruimte, breed genoeg zou kunnen zijn voor twee naast elkaar slapende mensen. We moeten elkaar dus wel heel lief vinden.