Een gezonde geest in een gezond lichaam, is dat bij een date bespreekbaar?
maandag 22 april 2024
Na het wakker worden, douchen en aankleden is mijn eerste loopje naar de brievenbus. Zes keer per week ligt de krant op de mat; vervolgens neem ik even tijd voor mijn meditatief momentje en het ontbijt, en dan wordt de krant opengeslagen. Het plaatselijke en landelijke nieuws en de columns bereiken mijn hersencellen en dan gebeurt het: De puzzelpagina! Eerst de viersterren Sudoku – loopt soms vast- en dan Fillipinne en Zweedse puzzel. Inmiddels heb ik de Senseo aan het werk gezet, mijn eerste koffie is de beloning voor het goed oplossen van de puzzels.
Dat puzzelen heeft nog een ander effect, het zorgt in combinatie met meditatie ervoor dat mijn geest gespitst blijft. Niets is erger als mijn rust op die momenten verstoord wordt. Gelukkig gebeurt dat zelden. Niettemin is er nog een aspect dat bijdraagt aan mijn welzijn: Bewegen. Dat doe ik liefst “Functioneel”, ik fiets graag naar de super en een of twee keer per week naar Amsterdam voor het dansen, of naar een ander doel. Ook het zelf schoonhouden van mijn woning behoedt mijn spieren voor een lui bestaan.
Hoe belangrijk is het evenwicht tussen het op orde houden van je geest en je lichaam? Is dat niet een van de meest essentiële gedeeltes van het dagritme? De Latijnse spreuk : Mens sana in corpere sano, waarvan een deel van de titel boven deze blog de vertaling is heeft niets aan waarde ingeboet. Toegegeven, in allerlei advertenties van fabrikanten van apparatuur om de beweging te stimuleren en advertenties van organisaties die cursussen aanbieden om de geest helder te houden wordt hier ruimschoots aandacht aan besteed. Maar waarom kan ik dat zelf niet zonder al die vaak dure hulpmiddelen? Kom nou!
Nu de jaren gaan tellen is het niet meer vanzelfsprekend, dat er geen fysieke ongemakken zijn. De inspanningen om de gezondheid van mijn lichaam en geest op het juiste niveau te houden leveren mij de nodige voordelen op (trouwens. als dat peil niet op orde is, moet ik daar wel aan werken). Ik loop minder kans om gekweld te worden door allerlei kwaaltjes, die mijn leven minder aangenaam maken. Plusje is dat ik mij goed kan blijven bewegen, liefst zonder ondersteuning. Als laatste, maar niet geheel onbelangrijk, vergroot ik de kans, dat ik bij een date uiterlijk in de smaak val bij de dame, die ik ontmoet. Immers, het oog wil ook wat!
Het zou mijns inziens heel dom zijn om met de acties, die ik pleeg voor een gezond leven te minderen of ermee te stoppen zodra ik “onder de pannen” ben, oftewel wanneer ik in een duurzame relatie verkeer. In cartoons zie ik zo vaak afbeeldingen van stellen waarvan een van beiden heel onaantrekkelijk is, ook lees ik dat velen ook mentaal op niet eens zo vergevorderde leeftijd al aftakelen. Natuurlijk zijn dit ontwikkelingen, waar deze mensen vaak niet altijd zelf wat aan kunnen doen, er zijn ziekteprocessen, die ze niet kunnen beïnvloeden, of ze kunnen domweg pech hebben gehad door een ongeluk.
Als ik iemand voor de eerste keer ontmoet weet ik al het een en ander van de ander ( en zij van mij), door wat er in het profiel staat, gesteld dat die date via een datingsite tot stand komt. Zowel bij de ontmoetingen die ik zelf had als ook uit wat ik van anderen hoor is duidelijk geworden, dat niet iedereen de behoefte heeft om in een profiel de plussen en minnetjes van de geestelijke en lichamelijke gezondheid aan te stippen. Soms komt dat bij de eerste date wel aan de orde, soms pas later. Het is mijns inziens wel essentieel in een relatie! Door er in elk geval al iets over in het profiel of in het mailcontact te vermelden zal het dategesprek soepeler verlopen, en ik vind, dat het ook eerlijker is dan dit te verhullen.
Maar wat vinden de lezers van de blog van dit alles? Voor alle duidelijkheid tenslotte: Je mag niemand discrimineren op grond van fysieke of psychische onvolmaaktheden. Anderzijds blijft een ieder vrij een contact aan te gaan met wie hij of zij dat wil… Niemand is verplicht om ongeacht de omstandigheden met iedereen die op zijn of haar pad komt in zee te gaan. Mogelijk heb ik door mijn verhaal een tere snaar geraakt, hopelijk heb ik deze dilemma’s zo verwoord, dat het niet stoort. Verder heb ik, laat daar geen twijfel over bestaan, veel bewondering voor diegenen, die zich als mantelzorger voor het welzijn van hun partner of andere verwant(e) inspannen, als diegene wat meer zorg nodig heeft!
geplaatst door Aktivo1 - 1641 keer gelezen
Vorige berichten
Een goed gesprek is iemand echt zien
Iemand echt zien? Daar bedoel ik de inborst van de persoon mee, dus verder kijken dan alleen de oppervlakte. Dat kan nog weleens een discussiepunt zijn, want bij een profiel kijk je toch allereerst naar het uiterlijk. Soms zegt een man tegen me. Je foto's zijn prima, maar ik wil niet eerst met je gaan mailen, ik wil je gewoon meteen zien, dat werkt het best. Mag jij vinden, denk ik dan, maar ik ga niet ergens naartoe voor praktisch een blind date. Ik wil eerst zijn stem horen, nader kennis met hem maken via de telefoon voordat we elkaar gaan treffen. Een goed gesprek komt dan wel bij de ontmoeting.
Dan komt de bottleneck. Je kan iemand bij de 1e ontmoeting niet uitgebreid gaan ondervragen, een date is geen sollicitatiegesprek, het is ook geen lijst die je gaat afvinken. Hoe de man op me overkomt ontdek ik meestal vrij snel, maar klopt mijn indruk wel? Tijdens een wandeling vertelt hij vaak meer over zijn leven dan in een druk restaurant, maar dat durf ik niet meteen. Eerst maar eens samen wat drinken in een restaurant om wat vertrouwen te tanken. We weten allebei immers niet of er daarna nog behoefte is aan een wandeling. Als het gesprek in het restaurant al stroef gaat omdat hij weinig heeft te zeggen, geen belangstelling in mij toont, of nog erger, alleen maar over zichzelf praat, hoeft voor mij die wandeling niet meer. Ik ben zelfs bang dat het nog erger wordt als ik ook nog eens met hem ga wandelen.
Datzelfde is ook het geval als een man zich lelijk over zijn ex uitlaat, moppert over zijn mislukte dates, of zijn hele medische dossier oplepelt. Na ongeveer een kwartier zeg ik : ik ben hier gekomen om JOU te leren kennen, laten we het over wat anders hebben. Het is voor ons allebei fijner om eventuele overeenkomsten tussen ons te ontdekken. Een man die onze date dan toch nog als uitlaatklep blijft gebruiken, neem ik na de koffie afscheid van. Ik zeg netjes tegen hem voor ik naar huis ga dat ik het bij deze ontmoeting wil laten. Ook wens ik hem verder succes met daten.
Een weduwnaar, heb ik veel meer compassie mee, ik snap dat hij over zijn overleden vrouw en de eenzaamheid die hij nu ervaart, wil praten. Na een tijdje geef ik het gesprek voorzichtig een andere wending. Als het gesprek dan toch weer terugkeert naar zijn enorme verlies, zeg ik wel op een gegeven moment : Ik begrijp je verdriet, maar wellicht ben je nog niet toe aan daten, denk er thuis maar eens rustig over na en laat het me weten. Ik neem dan hartelijk afscheid van hem en wacht thuis zijn bericht af.
Bij een gezellige date, maar nog niet gelijk voldoende feeling voelen met hem, kan alles eerst rustig laten bezinken en er later op terugkomen een goede optie zijn. Een tweede ontmoeting kan me dan meer helderheid geven als we daarin een wat diepgaander gesprek hebben. Het zou zomaar kunnen dat ik hem via een eerlijk en open gesprek echt begin te ontdekken en dan opeens wel aanknopingspunten zie...
Een geheim bewaren of toch delen?
Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.
Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.
Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.
Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.
Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.
Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.
Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.
Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.
Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?
Kies wijs! Wijs kiezen...
Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.
Wijs kiezen.
Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?
Wijzer kiezen
Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.
Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.
Liefs,
Monique