Liefde groeit en bloeit maar dat kost tijd en aandacht
maandag 8 april 2024
Een aantal lezers van de blogs beschikken over een eigen tuin, of ze hebben op een balkon van hun appartement bloembakken. Het is een spannende tijd voor liefhebbers van tuinieren en plantjes.
Nu ik dit schrijf is het lente. Buiten zowel in de borders van mijn patio als in de natuur elders zie ik overal plantjes uit de grond komen. Onlangs kreeg ik een zakje met bloemzaad om te zaaien; grappig is dat op het zakje niet vermeld was welke bloemen uit de zaadjes gaan groeien. Een zakje verrassingszaad dus. Ooit heb ik al eens bloemzaad uitgeprobeerd, met weinig tot in het geheel geen succes. De plantjes die toen wel opkwamen zijn onkruid (of moet ik zeggen: ongewenste planten) of planten, die vanuit een bestaande wortel opnieuw boven de grond komen. En er zijn natuurlijk struiken, waarvan de knoppen aan hun takken op uitbotten staan.
Tuinieren moet je in de vingers zitten, men zegt wel groene vingers. Het beging met het op de juiste tijd en op goede diepte zaaien. Je moet de zaaibedjes van tijd tot tijd water geven. Gelet op de hoeveelheid regen van de afgelopen maanden zul je dit jaar minder hoeven te gieten.
Sommige plantjes kun je beter in een bakje in een kas zaaien. Ze moeten eerst groeien met een behoorlijke temperatuur. Soms moet je wat mest door de grond harken voordat je gaat zaaien. Op een goede dag zie je de eerste sprietjes boven de grond komen. Maar dan kun je de jonge plantjes niet aan hun lot overlaten. Als deze plantjes te dicht op elkaar staan moet je hen verplanten. Plantjes die je in een broeikas gezaaid hebt of in een bakje ga je uitplanten.
Ik vergelijk (hoewel die vergelijking niet overal klopt) het daten hier nu eens met tuinieren en zorgen voor plantjes. Wie gaat daten en hoopt de ideale partner te ontmoeten op een datingsite moet daar moeite voor doen. Ik heb na mijn scheiding al heel wat zaadjes gezaaid in de hoop dat er iets moois zou opbloeien. Dat dit niet of eigenlijk maar zeer ten dele lukte schrijf ik toe aan mijn verkeerde aanpak. Voor tuinieren zijn groene vingers een pré. Wie datet heeft gek genoeg als hij of zij begint én als er lange tijd wordt meegedaan aan het dateproces zowel een voor – als een nadeel.
Wie begint met tuinieren is nog niet vastgeroest in de ideeën die bij tuinliefhebbers hebben post gevat. Een beginnende tuinman /- vrouw gaat een eigen weg met verrassende resultaten.
Bij de eerste keer daten ben je onbevangen en je ligt vooral, omdat je nieuw bent op de site, goed in de markt.
Tijdens het groeiproces in de tuin moet er continu gewerkt worden. Als je ziet dat er dingen gebeuren buiten (wind, teveel regen, ongedierte) moet er direct ingegrepen worden. De plantjes moeten steun krijgen, en beschermd worden tegen de bedreigingen door mieren, muizen, katten, slakken…
Wat zijn er ook na een eerste date veel zaken die een goede groei in de weg staan. Wederzijdse irritaties, door verkeerd begrepen uitlatingen. Maar ook ontdek je soms “lijken in de kast” van jouw date, er worden geheimen uit het verleden zichtbaar die een no-go zijn voor het voortzetten van het contact. Bij tuinieren kan het gebeuren, dat er een ziektekiem in de plantjes of in de grond zat waarvan de gevolgen pas later zichtbaar worden.
Het is mogelijk dat er vreemd zaad in je tuin komt. Vogels laten onverteerde kiemen achter, en dan komt er iets boven de grond wat je niet verwacht en ook niet wilt.
Er kunnen anderen opduiken die ook interesse in jouw date hebben, daar lijkt het op als je een tijd met je date in contact bent. Er kan een oude liefde zijn, die net als dat verkeerde zaad een wig drijft tussen jou en je geliefde.
Misschien moet ik mij focussen op de plantjes die het wel redden! En, over een paar maanden genieten van de bloemen. Evenzeer mag ik / mogen wij blij worden als er ook in onze omgeving geslaagde relaties opbloeien, en natuurlijk word ik heel blij, als diegene mijn pad kruist, waardoor ik een wowgevoel heb en zij evenzeer. De successtory’s blijven veelal in stilte, soms komen ze in de openbaarheid. Ik ga in mijn tuintje genieten van wat daar groeit!
geplaatst door Aktivo1 - 1410 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.