Limburgse klei
zaterdag 27 april 2024
Opgroeiend in Amsterdam was voor ons kinderen de Koninginnedag wel het hoogtepunt van het jaar:) Het was begin jaren zeventig altijd al heerlijk in het Vondelpark, maar het allerfijnste was wel het verkopen op je kleedje met klasgenoten! De vrijheid die we hadden, om rond te lopen en maar te kopen wat je wilde, was ongekend! Met die paar rinkelende kwartjes en guldens, die je op deze dag eigenhandig verdienen kon, de trots en de verbroedering, het was met geen andere dag te vergelijken!
Eind jaren zeventig echter was ik plotsklaps door mijn ouders aanschaf van een koopwoning op een middelbare school in Alkmaar beland. Mijn mentor had bedacht dat de week voorafgaand aan Koninginnedag het ideale moment was voor een werkweek met aardboringen in de Limburgse löss kleigrond. We zouden dan op Koninginnedag de ochtend besteden aan het schoonmaken van de bungalows en rond etenstijd weer afgeleverd worden op het schoolplein in Alkmaar. Ik was verbijsterd over zoveel heiligschennis en gebrek aan kennis over De Belangrijkste Dag! Mijn beste vriendin was gelukkig klassenvertegenwoordiger en eendrachtig togen we naar de lerarenkamer om de mentor dit onzalige plan uit het hoofd te praten.
"Het kan echt niet hoor, op Koniginnedag hoor ik in het Vondelpark te zitten", stak ik van wal. "Het maakt niet uit welke andere week we gaan, Pasen, Sinterklaas of Kerstmis, maar op Koninginnedag gaan we echt niet een hele dag in een of andere muffige touringcarbus van Limburg naar Alkmaar rijden!" De aardrijkskundeleraar keek me aan. "Dus jij zit liever die week dan gewoon drie dagen op school repetities te maken en 's avonds vroeg naar bed. In plaats van in een bungalow keten met je klasgenoten en een bonte avond waar je Abba kan playbacken??"
Daar kon ik kort over zijn. "Ja! Veel liever repetities maken dan de Koniginnedag moeten missen!" sprak ik resoluut. Daar keek de mentor van op, dat had hij echt niet verwacht -waarschijnlijk was hij nog nooit in Amsterdam geweest en verwarde Koniginnedag met een blasé défilé op Paleis Soestdijk. "Nou jammer dan! We gaan toch, de bus is al gehuurd, de bungalows zijn gereserveerd en als je weigert mee te gaan, krijg je gewoon een 3 op je rapport omdat je dan de opdrachten met de Limburgse löss kleiboringen niet hebt ingeleverd!"
Met open mond keek ik hem na, terwijl hij wegbeende richting de koffiehoek in de lerarenkamer. Natuurlijk ging ik toch braaf mee met de touringcar, keten in Limburg en Abba playbacken en zo kwam er een eind aan mijn streak van omzetrecords in het Vondelpark op 30 april. Maar ik nam me voor, dat zodra ik niet meer afhankelijk zou zijn van volwassenen met een tunnel visie, ik mij geen Koninginnedag meer zou laten afnemen!
Nu zwaait inmiddels de kleinzoon van Juliana de scepter in het koningshuis en schijnt het zaklopen, kantklossen en koekhappen door allerlei scholieren op modderige grasveldjes beoefend te moeten worden. Maar niet door mij natuurlijk, ik zit gewoon in een foute oranje legging op een kleedje met mijn kleinkinderen hun speelgoedkast leeg te verkopen zoals dat hóórt! En de Limburgse klei-opdrachten? Die ga ik deze zomer nog eens dunnetjes overdoen, gewoon onder kantoortijd, want ik ben toch nog Aardwetenschap en Planologie gaan doen, dus mijn mentor kan tevreden zijn:)
Heeft dit nu nog wel enig raakvlak met het hele dating gebeuren? Weinig, dat moet ik toegeven. Maar omdat ik ook met volle teugen genieten kan van edelsteen educatie, poppenkast voorstellingen, literaire bijscholing of kattendating, moet een verhaal over Koninginnedag ook wel een keertje kunnen of niet?
Geniet allemaal van je habbekrats op-de-kop getikte spulletjes vanavond! Wie van jullie durft ons te vertellen welke oude cd's of atlassen zhij heeft aangeschaft?
geplaatst door 0ptimist - 1256 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?