Samenwonen
zondag 9 juni 2024
Precies twee jaar heb ik nu besteed aan de liefde. Mijn strategie was om iemand te vinden om mee op een actieve vakantie te gaan, liefst fietsen natuurlijk! Niet alleen om weer eens samen dat heerlijk onbezorgde gevoel te hebben van al het mooie, lieve en grappige te vinden in elkaar
en in de gebieden waar we doorheen trokken. Ook om te ervaren of het goed gaat samen, als er tegenslagen komen, het water opraakt of je oververmoeid bent. En ook wel een beetje omdat mijn levensverhaal niet langs de gebaande paden is verlopen en het schetsen van de contouren daarvan alleen al een paar weken nodig heeft.
Die eerste zomer heb ik veel dates gehad, niet alleen van deze site, maar ook nog bij de concurrenten zonder blogs en T2S. Iets te laat was ik begonnen om in juli op reis te kunnen gaan. Ik begon me te realiseren dat er eigenlijk maar heel weinig mensen zijn die mijn levensverhaal kunnen begrijpen, accepteren en respecteren. Met de meeste dates had ik heel gezellige dagen, maar zij hadden voorspelbare dagen, zaten vaak 's avonds voor de tv en hielden van een beetje comfort op hun oude dag. Zou ik daar aan kunnen wennen? Pragmatisch ben ik ook wel dus ik dacht, ach, stel iemand is lief, creatief en ondernemend overdag en maakt mij heel gelukkig, dan verzin ik vast wel iets om die tv-avonden te overbruggen? Ik kan Japans gaan leren of gaan beeldhouwen, 's avonds baantjes trekken in het zwembad tot de tv uit mag, of historische artikelen gaan schrijven? Ik begon me al bijna te verheugen op al het leuks dat ik ter overbrugging kon doen en zo liep het inmiddels tegen de kerstdagen aan.
De site bood toen de mogelijkheid om als gratis lid een kerstkaart te sturen aan een betalend lid. Ik wist meteen waar die kaart naartoe moest en wenste hem een kerstboompje en een liefdevol 2023 toe! En liefdevol was 2023, het was uit mijn leven een van de liefdevolste jaren, we maakten een liefdevolle reis en hij was precies zoals ik, ook niet van de gebaande paden, heel ondernemend, creatief en hield ook nog erg van fietsen:) Zorgeloze dagen en diepzinnige gesprekken aan de campingtafel en ik wist: dit is hem! Dit is het dekseltje op mijn potje, de peperstrooier bij mijn zoutvaatje!
Maar dan komt altijd de vraag, hoe gaan we deze relatie dan verder inrichten? In mijn leven is het altijd zo gelopen dat na het vinden van de liefde het samenwonen volgde. Pragmatisch als ik ben, had ik al bedacht, stel, iemand wil niet samenwonen, zou ik dan kunnen wennen aan een LAT-relatie? Zoveel mensen kunnen het, waarom zou ik dat niet kunnen? Maar ik heb ontdekt, ik kan het niet. Afscheid nemen is niks voor mij. En ik vind het gewoon heerlijk om 's avonds samen aan het aanrecht te staan kletsen en groente te snijden terwijl hij de uitjes bakt. En dan 's ochtends wakker te worden van het open en dichttrekken van bestekladen en de koffie te ruiken. Dus ja, na twee jaar onderzoek in datingland ben ik eruit. De zomer komt, ik wil op reis en nooit meer wil ik afscheid nemen, het wordt toch weer samenwonen voor mij:)
geplaatst door 0ptimist - 1484 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?