Empathie â meevoelen, dat is moeilijk, ook in relatieland
maandag 15 juli 2024
Het komt vaker voor dan ik mij kan indenken, dat iemand waar ik contact mee heb ergens door geraakt wordt terwijl ik zelf als ik in die positie zou verkeren mijn schouders ophaal. Moet die ander zich daarom nu zo druk maken?
Ik denk, dat iedereen in zijn of haar leven een of meer dingen heeft, die in feite heilige huisjes zijn. Als iemand dat niet door heeft en niet door heeft, dat zo’n heilig huisje bijvoorbeeld op instorten staat of alleen maar aan het wankelen wordt gebracht kan het gruwelijk misgaan in een gesprek. Wanneer iets, dat heel gevoelig ligt genegeerd wordt of juist veel te erg benadrukt wordt is de toon gezet.
De bewoner van het huisje krijgt dan een behoorlijke opdoffer. Het is minstens even erg, als een vriend, kennis of partner iets aan de orde stelt waardoor een ander op pijnlijke wijze herinnerd wordt aan een gemis, aan iets wat hem of haar niet ten deel is gevallen of niet gelukt is. Een voorbeeld? Op verjaarsvisite begint een van de gasten over de kinderen of kleinkinderen, hoe ver die het in de maatschappij geschopt hebben.
Helaas zijn er in dat gezelschap ook personen, die in het geheel geen kinderen hebben ondanks de pogingen die er gedaan zijn om een gezin te stichten. Een andere verjaardagsgast heeft wel kinderen, maar een van hen is aan harddrugs verslaafd en is ook al een paar keer met de justitie in aanraking geweest. Weer een ander tobt nog steeds met een al volwassen kind, dat zwaar geestelijk en lichamelijk gehandicapt is, een waar zorgenkind.
Ik heb deze situaties helaas ook zelf beleefd; destijds was ik zes keer per jaar op verjaarsvisite, omdat bij deze verjaarsvisites alleen familieleden langs kwamen wist men van elkaar al, dat T. niet besproken moest worden. Alleen als er iets dringends met T. speelde werd hierover gecommuniceerd. Liever kwamen daar neutrale gespreksonderwerpen op tafel.
Empathie begint al in een heel vroeg stadium, en soms is er ook sprake van meevoelen als iemand uit mijn gezichtsveld verdwenen is. Ik leef erg mee met mijn ex-vriendin, die een paar jaar nadat onze relatie strandde ernstig ziek werd.
Wat is het goed te weten, dat er mensen zijn uit de familie – maar ook uit de kring van kennissen, die als er “stront aan de knikker is” aan mij denken. Trouwens, het is ook fijn dat mensen uit mijn netwerk met mij meeleven als er iets fijns in mijn leven gebeurt. Het is natuurlijk niet altijd rozengeur en maneschijn, maar de leuke dingen mogen toch ook belicht worden?
Als ik een vakantiereisje heb gemaakt en met goede bekenden en mijn familie mijn ervaringen deel, als ik een topweekend heb gehad, wat is het dan prettig om dat te delen. Het is met name geweldig, als de mensen, aan wie ik dit vertel, zich er in herkennen.
Wanneer ik anderzijds iemand voor de eerste keer ontmoet kan en mag ik die empathie niet verwachten, laat staan eisen. Het is al vaker hier gezegd, ook in blogs, bij een date moet nooit de wederzijdse sores breed uitgemeten aan bod komen. In een ontmoeting mogen weer geen gevoelens ontbreken, anders wordt het een aangekleed sollicitatiegesprek, wellicht is het handig vooraf te bedenken, tot hoever het uiten van die gevoelens kan gaan…
geplaatst door Aktivo1 - 1413 keer gelezen
Vorige berichten
Wat wil je nog?
Aantrekkingskracht voelen voor iemand is moeilijk uit te leggen. Lichamelijke of geestelijke factoren die daarin een rol spelen zijn niet onder een hoedje te vangen. Het kan heel divers zijn waar iemand op valt. Waar de een naar het uiterlijk kijkt, kan een ander erg gecharmeerd raken van iemands uitstraling. Het heeft ook te maken of je er nog voor open staat. Als je teleurgesteld bent in de liefde, zal je meestal eerst tijd nodig hebben om dit te verwerken en dat is prima. Maar er kan ook zoiets optreden als date-moeheid.
Ik woon dichtbij de kust. Ik zoek het liefst een man uit Noord Holland op spontane bezoekafstand, maar die cirkel is te beperkt. Daarom heb ik 50 km als maximale afstand ingesteld. Nog steeds krijg ik veel berichten van heren uit het Oosten en Zuiden v/h land, die meer dan 100 km bij me vandaan wonen. Ik word daar best weleens kriegel van. Ik vind het oosten en het zuiden van ons land heerlijk om op vakantie te gaan, maar een LAT-relatie aangaan met een man die zo ver weg woont, is niet mijn doel. Hij geeft dan vaak als antwoord, maar ik vind een grote afstand niet erg, ik hou van auto rijden.
Een enkele keer ben ik overstag gegaan doordat de man echt serieus in mij geïnteresseerd leek en hij bereid was naar mijn woonomgeving te komen om me te ontmoeten. Maar als hij op de terugweg naar huis dan in de file was beland, daardoor er nog langer over heeft moeten doen om thuis te komen, snapt hij ook wel dat dit op den duur geen haalbare kaart is. We gaan beiden immers voor een LAT-relatie, niet meer voor samenwonen. En wat als al die verre reizen naar elkaar in de toekomst echt een serieus probleem worden bij ziek en zeer? Daarbij kijk ik echt niet alleen naar hem, maar ook naar mezelf. Ik kan ook iets ernstigs gaan mankeren.
Het komt regelmatig voor dat een man een fitte, jongere vrouw zoekt, die nog strak in haar vel zit. Dat heeft vaak te maken met zijn libido, dat snap ik wel. Maar ik heb mijn ogen ook niet in mijn zak. Als een oudere man bij de 1e date al zeer moeilijk lopend naar mij toe komt, is dat ook niet bepaald bevorderlijk voor mijn libido. Ik heb om een actieve, gezonde man gevraagd in mijn tekstprofiel, denk ik dan meteen. Hij zal toch erg leuk of lief op me moeten overkomen om nog voor de tweede keer met hem te willen afsoreken.
Over nog voldoende libido gesproken, hoe langer ik alleen ben, des te meer neemt dat af. Andere dingen hebben meer prioriteit en zijn veel belangrijker voor mij, zoals veilig voelen bij elkaar, opbouwen van vertrouwen, bijzonder gesteld raken op elkaar, dat kost gewoon tijd. Dan komt dat warme gevoel op een gegeven vanzelf wel om meer intimiteit met hem te willen hebben...
Een veiling is zo gek nog niet maar een datingsite is geen veiling!
Vorig weekend werd ik geplaagd door een applicatie, die zich op mijn computer heel wel thuis vond, maar die mij mateloos irriteerde Een keer per minuut kwam er een pop-up schermpje in de rechteronderhoek op mijn beeldscherm met een waarschuwing van een op zich gerenommeerd anti-virusprogramma. Heel dreigend. Even zoeken op Google leerde mij, dat dit een fake melding was, bedoeld om mij te verleiden veel te betalen. Dat soort “grappen” gebeurt altijd als het mij niet lukt iemand uit mijn eigen kring, die meer verstand heeft van computers dan ikzelf te benaderen om dit op te lossen.
Twee dagen later bezocht ik een dienstenveiling; iedereen kon bieden op een dienst, aangeboden door iemand uit de groep. De opbrengst was voor een goed doel. Laat nu een van die diensten computerhulp zijn! Bingo, dacht ik. Ik bood uiteraard mee, en voor een zacht prijsje was ik de winnaar van maximaal twee uur digitale hulp.
Ik heb daarvoor nog nooit meegedaan met een veiling. Dat is meer de angst dat ik door een verkeerd signaal ergens aan vast kom te zitten, waar ik geen belangstelling voor heb dan desinteresse in het fenomeen. Door de dienst die ik had “gewonnen” via deze veiling, die overigens gemoedelijk en heel vlot verliep, mede door de uitmuntende veilingmeester, hoopte ik dat mijn computer van het plaagprogramma verlost zou zijn. En ja, daags na mijn bod op de veiling kwam de reddende engel bij mij langs om mijn pc te zuiveren. Bleek na afloop, dat zijn paps precies met hetzelfde probleem te kampen had gehad. Natuurlijk was de oplossing heel simpel, maar ik had dit niet zelf kunnen uitvogelen. Met een paar minuten was ik van de ellende verlost.
Het is mijns inziens onterecht om een datingsite een op een te vergelijken met een veiling. Toch kwamen enkele eeuwen geleden wel mensen te staan op een podium van een veiling. Dat was toen de slavenhandel bloeide, een vreselijke negotie, waar Nederlanders heel nauw bij betrokken waren en goed aan verdiend hebben! De West-Indische Compagnie, een tegenhanger van de VOC is op de slavenhandel gebaseerd.
Wel zijn er raakvlakken tussen een veiling en een datingsite voor ouderen. Op een veiling worden vaak dingen aangeprezen, die niet direct van een leverancier komen. Tenzij de fabriek waar de te veilen voorwerpen gemaakt zijn of de winkel waar ze verkocht worden failliet ging. Dan gaat het om recente zaken. Een datingsite voor ouderen heeft voor het overgrote deel leden, die al een of meer dan een relatie achter de rug hebben. Bij een veiling worden de te veilen zaken bij opbod en in een enkel geval bij afslag (denk aan een bloemenveiling of groenteveiling) verkocht.
Wie op een datingsite staat heeft in zijn of haar profiel vaak toch veel plusjes vermeld, waardoor mogelijke daters aangemoedigd worden te reageren. In een catalogus van een veiling staan vaak wat opgehemelde beschrijvingen van de te veilen voorwerpen. De veilingmeester hanteert vaak een startbedrag. Oeps, heb ik nu toch weer overeenkomsten geconstateerd?
Twee vraagjes: Wie heeft ooit wel eens met een veiling meegedaan, wat voor ervaringen heb je daar aan overgehouden? Last but not least, wie is ook geplaagd door zo’n in de eerste alinea omschreven pop-up scherm? En hoe heb je het opgelost? Zelf, of moest er een wizzkid dan wel een professional aan te pas komen?
Liever
In mijn klassen met gevorderde taalleerders, doe ik het wel.
Af en toe een uitstapje maken.
Neem het woord 'kussen'. Enkelvoud van zo'n ding waar je hoofd 's nachts op ligt, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se onplezierig vinden en je geeft er niet één, maar soms wel twee. Zo dus.
Kan met katten ook. Meervoud van een enkelvoud waarvan de een niet genoeg foto's kan zien, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se als plezierig ervaren, als ze het lijdend voorwerp zijn.
Grappig wel dat katten als werkwoord niets te maken heeft met het meervoud van de diersoort die hier zo verguisd wordt dan wel geliefd is. Zoek het zelf maar op luie donders! Wel zielig voor die katten trouwens.
Ik ben gek op ze trouwens. Ja, op wie dan PlanB? Nou, als het mensen zouden zijn, had ik 'hen' moeten hebben geschreven, dus ik bedoel die katten. Sorry, mede namens de PvdD, maar dieren zijn in het Nederlandse recht en dus ook in onze taal objecten en daar gebruiken we alleen het verwijswoord 'ze' voor. En dat geldt dus niet alleen voor katten, maar ook voor beftekkels, andere ondermaatse asbakkenrassen, papagaaien, goudvissen, hangbuikzwijnen, you name it.
Soms heb ik het in de les ook over 'graag' en 'lief'. Dat die twee woorden dezelfde vergrotende en overtreffende trap hebben: liever en liefst. Ik zou graag zien dat we wat liever voor elkaar zijn. Teiltjes bij de uitgang verkrijgbaar. Liefst schoon.