Vrijheid
vrijdag 6 september 2024
Een leven zonder vrijheid zal niemand hier vrijwillig opzoeken. Mensen hebben vrijheid nodig, ruimte om je heen, frisse lucht, zelfontplooing, autonomie, regie, zelf beslissen en kiezen. Niet voor niets is de grootste straf vrijheidsberoving. Maar het scheelt nog wel per persoon hoeveel vrijheid gewenst is en in welke vorm.
Zelf heb ik niet altijd als vrijbuiter kunnen leven en daarom geniet ik nu dubbel: 1x in het nu, en ook nog 1x voor al die jaren dat het niet kon! Enkele jaren ben ik verloren aan de ziekte van Lyme, ofwel de trage diagnosestelling, waarin ik steeds minder kon, uiteindelijk niet eens meer zelfstandig boodschappen doen ... jullie begrijpen hoe groot mijn vreugde was toen ik eindelijk medicijnen kreeg en na drie weken weer de oude was!
In mijn dromen kan ik soms ook vliegen, of preciezer gezegd, het begint met een soort huppelen, steeds groter wordt mijn sprong tussen twee "huppels" en dan opeens, zwoefsjj, kan ik over gebouwen springen en zweven op de thermiek, tot ik weer landt tussen de velden en opnieuw afzet. In mijn dromen is dit zó makkelijk, dat het bijna onbegrijpelijk is dat het me overdag niet lukt! Maar overdag heb ik mijn Terraliner, ik klim tegen het duin op en dan zwoefsjj, het voelt bijna als vliegen behalve als de band lek gaat of er grind in de bocht ligt!
Een van de bange vooruitzichten van het ouder worden, is dat we onze vrijheid waarschijnlijk vroeger of later zullen moeten gaan inleveren. De gezondheid zal verminderen, het geld zal minder worden, mensen zullen zich met ons leven gaan bemoeien en ons gaan dwingen tot keuzes waar we niet achter kunnen staan of we zullen verbaal niet meer voor onszelf op kunnen komen omdat niemand ons nog begrijpt.
Voorlopig is het nog niet zover, voorlopig kan alles nog, maar toch, die angst dat het binnenkort allemaal voorbij kan zijn, wordt groter en groter en zit ons op de hielen. Wat kunnen we doen, waar kunnen we nog op hopen? Dit verschilt van persoon tot persoon, maar voor mezelf sprekende, ik probeer mijn geluksgevoel zo min mogelijk van geld af te laten hangen. Pijn probeer ik zoveel mogelijk zelf te verdragen. Mijn uithoudingsvermogen en spieren train ik waar mogelijk. Bemoeizucht probeer ik van me af te laten glijden als een pinguin met waterdruppels. Uiteindelijk weet ik dat ik ook van de kleinste vrijheden nog kan genieten, nog uit mijn tijd met Lyme. Nu nog die vrijbuiter, die precies evenveel van vrijheid houdt als ik!
Wat doen jullie met die vooruitzichten op toekomstige bemoeizucht?
geplaatst door 0ptimist - 1446 keer gelezen
Vorige berichten
Kerstgedachte
Moeder zijn
Je hebt mij negen maanden gedragen.
Je was alles voor mij,
mijn steun, mijn toeverlaat.
Je was niet in paniek toen ik gestoken werd door een bij,
je droogde mijn behuilde gelaat.
Je plakte een pleister op mijn gewonde knie,
en luisterde naar mijn verhalen.
Je telde de nachtelijke uren
toen ik als tiener onderweg was naar avonturen.
Onopvallend begeleidde je mij naar de volwassenheid.
Zag mij verliefd worden en je wist,
dat je op loslaten werd voorbereid.
Je vertrouwde mij toe aan het leven
en liet mij, soms aarzelend, maar met liefde gaan.
Eens dat kleintje in je armen, schreiend geboren,
dat schepseltje was ik, ook moeder geworden van twee zonen.
Daardoor heb ik je leren begrijpen.
Leven geven aan een kind is willen vasthouden en moeten loslaten.
Liefs Monique
Ik wens alle lezers sfeervolle Kertdagen toe.
Dierenliefde
Liefde voor een huisdier kan ver gaan, (bijna) net zover als ware het je eigen kind. Dat bewijst onderstaand echt gebeurd verhaal, wat me vanochtend ter ore kwam. Ik was bij een vriendin thuis uitgenodigd om samen gezellig een kop koffie te drinken. Haar kater lag languit gestrekt op de vensterbank te genieten van de warmte van de radiator, wat behaaglijk omhoog kringelde.
Hij bleef lekker liggen, kwam niet naar me toe, maar hij volgde wel alles wat er in de kamer gebeurde. Het gesprek kwam op een gegeven moment op de tv-serie : Dierenkliniek Down Under in Australië, wat op doordeweekse dagen vlak voor het 18.00 uur journaal wordt uitgezonden op RTL8. Daarin zie je ook huisdieren die geopereerd moeten worden. De baasjes van het dier zitten vol spanning in de wachtkamer te wachten of de operatie gelukt is,
Soms moet de hond of kat nog een paar dagen blijven, maar vaak mag hij dezelfde dag mee naar huis, tenminste : als het een kleine ingreep was. De blijdschap van zowel dier als het gezin is groot als ze weer met elkaar herenigd worden. Soms wordt aan de tv-kijker nog wat achtergrondinformatie verstrekt . Zo schrok ik hoe kostbaar sommige operaties kunnen zijn. Zo duur dat er soms crowdfunding voor nodig is om de operatie te kunnen bekostigen.
Mijn kennis beaamde dat volledig. Haar dochter had al haar spaargeld moeten aanspreken voor de operatie van haar kat. die maar liefst 3500 euro kostte Ze had de poes al vele jaren en had het er graag voor over. Helaas heeft de kat daarna nog maar een half jaar geleefd. Vervolgens heeft ze 8 maanden gespaard om een raskat aan te schaffen en meteen een ziektekostenverzekering voor huisdieren erbij afgesloten. Helaas heeft deze poes een speciaal dieet nodig wat haar 200 euro per maand kost. Een rib uit haar lijf, want ze heeft maar een bescheiden inkomen.
Zelf heeft mijn kennis haar kater opgehaald bij Stichting Zwerfdier in Alkmaar. Een rustige kat, maar wel gewend om regelmatig naar buiten te gaan. Na 6 weken gewenning heeft ze hem af en toe losgelaten in haar achtertuin, maar ze durft hem nog niet de voordeur uit te laten gaan, want ze heeft hem pas 3 maanden. Met Oud en Nieuw in aantocht houdt ze hem nu 10 dagen binnen, want ze weet nog niet hoe hij op vuurwerk gaat reageren. Ik ben als de dood dat hij er dan vandoor gaat, zei ze. Gelukkig is al dat geknal dit jaar voor het laatst. Volgend jaar is het zelf afsteken van vuurwerk voor particulieren verboden, stelde ik haar gerust...
Samen
Nu binnenkort steeds dichterbij komt en vroeger ook,
komt alles samen. Ik heb steeds minder tijd of is dat de eeuwigheid?
Dat alles wat er is, kan, zal zijn en was, er is op één moment? Ik weet het niet.
Weet wel dat vroeger samen vroeger was en dat back to the future een film is.
Maar misschien is dat het geheim van mijn toekomst, hem loslaten, mijn beeld ervan, jou niet meer laten figureren in deel vier van de trilogie.
Samen straks bestaat niet, nu niet, nog niet. We hebben tijd, een eeuwigheid. Om gewaar te zijn, te worden van ons ontstaan, bestaan, vergaan. Ook dat hoort bij de eeuwigheid.
Zullen we ons de eeuwigheid inschieten? Eens kijken waar het eindigt? Oud? Nieuw? Samen?