Een warm onthaal en toch van een koude kermis thuis komen
maandag 28 oktober 2024
Half juli had een ploegje mannen in de stoep voor mijn huis gegraven en een oranje gekleurde kabel gelegd, twee weken geleden werd dit (glasvezel-) kabeltje van de stoep naar mijn meterkast doorgetrokken. Vorige week belde op de afgesproken tijd een grote en vooral vriendelijke man bij mijn deur aan, hij zou mijn modem aansluiten. Hiep hoi, dacht ik, acte drie van het toneelstuk in drie bedrijven. Na anderhalf uur was hij gereed, alles was netjes afgewerkt en mijn apparatuur functioneerde als nooit tevoren. Dezelfde dag kreeg ik een mail van mijn provider, om aan te geven of ik tevreden was, en uiteraard beantwoordde ik die met een positieve review.
Twee dagen na de kabeloperatie had ik geen warm water, maar wel een koude douche. Morrelen aan de afstelling van de boiler hielp geen ene mallemoer, ik zag het nog een dag aan, maar na mijn tweede dag met een koude regenbui binnenshuis wilde ik al gaan zoeken naar een leverancier voor een nieuwe boiler, totdat ik eens ging googelen op internet naar mogelijke oorzaken van mijn kille begin van de dag. Het kwartje viel: Kijk ook eens naar de meterkast. Ja hoor, de schakelaars van alle groepen stonden op één na keurig omhoog. Die ene schakelaar was de boosdoener. Fluks paste ik dit aan, en na een paar uur had ik weer heerlijk warm water. Ik wil absoluut niet automatisch de eerder genoemde zeer sympathieke installateur de schuld geven van het uitschakelen van de groep en van mijn koude avontuur, maar dit alles is qua timing wel heel toevallig.
Het is mij meer dan eens overkomen, dat een ontmoeting, een bezoekje of meedoen aan een activiteit heel positief begon met een warm onthaal door mij of door diegene, die ik ontmoette. Maar op een of andere manier gebeurt er iets tijdens de ontmoeting of later is er iets, waardoor er sprake is van een weeromslag. Soms gaat dat direct na het uit elkaar gaan bij de date, maar het is mij ook overkomen, dat er een tijdje zat tussen de dag van de afspraak en het telefoontje of mailtje, waaruit een afwijzing bleek.
Ronduit pijnlijk ervaar ik het, als er na de date met een fijne knuffel afscheid is genomen en als ik dan een paar dagen later het zo onderhand bekende berichtje ontvang. Ik vraag mij af, of er dan sprake is van voortschrijdend inzicht of van iemand, die onder mijn duiven heeft geschoten, en van wie ik niet op de hoogte was. Dan beschouw ik zo’n afbericht weer wel als een figuurlijke koude douche. Ik ben van een koude kermis thuis gekomen en zo’n bericht stroomt als een ijskoude douche over mijn lichaam.
Wanneer ik bij een date al aanvoel, dat “het” niets gaat worden heb ik geen moeite met zo’n afbericht. Meestal wordt daar bij het afscheid nemen al van weerszijden over gecommuniceerd. Als er door de wijze van afscheid nemen een verwachting is ontstaan, dat er meer in zit, en als juist daarna die hoop de bodem ingeslagen wordt liggen de kaarten anders op tafel.
Duidelijkheid en eerlijkheid zijn twee aspecten die bij een date maar ook in het antwoorden op een dateverzoek aan de orde komen. Hoe kan men die onderwerpen goed overbrengen naar de ander? Als tussen de date en het vervolg, dat kan positief of negatief zijn, enkele dagen tijd zit, dan kan minimaal een van beiden in onzekerheid verkeren.
Moraal? 1. Check als iemand bij u thuis aan de elektrische installatie heeft gewerkt toch ook zelf even uw meterkast 2. Heb van elk avontuur waar u in verzeild raakt geen te hoog gespannen verwachtingen…
geplaatst door Aktivo1 - 1185 keer gelezen
Vorige berichten
Een veiling is zo gek nog niet maar een datingsite is geen veiling!
Vorig weekend werd ik geplaagd door een applicatie, die zich op mijn computer heel wel thuis vond, maar die mij mateloos irriteerde Een keer per minuut kwam er een pop-up schermpje in de rechteronderhoek op mijn beeldscherm met een waarschuwing van een op zich gerenommeerd anti-virusprogramma. Heel dreigend. Even zoeken op Google leerde mij, dat dit een fake melding was, bedoeld om mij te verleiden veel te betalen. Dat soort “grappen” gebeurt altijd als het mij niet lukt iemand uit mijn eigen kring, die meer verstand heeft van computers dan ikzelf te benaderen om dit op te lossen.
Twee dagen later bezocht ik een dienstenveiling; iedereen kon bieden op een dienst, aangeboden door iemand uit de groep. De opbrengst was voor een goed doel. Laat nu een van die diensten computerhulp zijn! Bingo, dacht ik. Ik bood uiteraard mee, en voor een zacht prijsje was ik de winnaar van maximaal twee uur digitale hulp.
Ik heb daarvoor nog nooit meegedaan met een veiling. Dat is meer de angst dat ik door een verkeerd signaal ergens aan vast kom te zitten, waar ik geen belangstelling voor heb dan desinteresse in het fenomeen. Door de dienst die ik had “gewonnen” via deze veiling, die overigens gemoedelijk en heel vlot verliep, mede door de uitmuntende veilingmeester, hoopte ik dat mijn computer van het plaagprogramma verlost zou zijn. En ja, daags na mijn bod op de veiling kwam de reddende engel bij mij langs om mijn pc te zuiveren. Bleek na afloop, dat zijn paps precies met hetzelfde probleem te kampen had gehad. Natuurlijk was de oplossing heel simpel, maar ik had dit niet zelf kunnen uitvogelen. Met een paar minuten was ik van de ellende verlost.
Het is mijns inziens onterecht om een datingsite een op een te vergelijken met een veiling. Toch kwamen enkele eeuwen geleden wel mensen te staan op een podium van een veiling. Dat was toen de slavenhandel bloeide, een vreselijke negotie, waar Nederlanders heel nauw bij betrokken waren en goed aan verdiend hebben! De West-Indische Compagnie, een tegenhanger van de VOC is op de slavenhandel gebaseerd.
Wel zijn er raakvlakken tussen een veiling en een datingsite voor ouderen. Op een veiling worden vaak dingen aangeprezen, die niet direct van een leverancier komen. Tenzij de fabriek waar de te veilen voorwerpen gemaakt zijn of de winkel waar ze verkocht worden failliet ging. Dan gaat het om recente zaken. Een datingsite voor ouderen heeft voor het overgrote deel leden, die al een of meer dan een relatie achter de rug hebben. Bij een veiling worden de te veilen zaken bij opbod en in een enkel geval bij afslag (denk aan een bloemenveiling of groenteveiling) verkocht.
Wie op een datingsite staat heeft in zijn of haar profiel vaak toch veel plusjes vermeld, waardoor mogelijke daters aangemoedigd worden te reageren. In een catalogus van een veiling staan vaak wat opgehemelde beschrijvingen van de te veilen voorwerpen. De veilingmeester hanteert vaak een startbedrag. Oeps, heb ik nu toch weer overeenkomsten geconstateerd?
Twee vraagjes: Wie heeft ooit wel eens met een veiling meegedaan, wat voor ervaringen heb je daar aan overgehouden? Last but not least, wie is ook geplaagd door zo’n in de eerste alinea omschreven pop-up scherm? En hoe heb je het opgelost? Zelf, of moest er een wizzkid dan wel een professional aan te pas komen?
Liever
In mijn klassen met gevorderde taalleerders, doe ik het wel.
Af en toe een uitstapje maken.
Neem het woord 'kussen'. Enkelvoud van zo'n ding waar je hoofd 's nachts op ligt, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se onplezierig vinden en je geeft er niet één, maar soms wel twee. Zo dus.
Kan met katten ook. Meervoud van een enkelvoud waarvan de een niet genoeg foto's kan zien, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se als plezierig ervaren, als ze het lijdend voorwerp zijn.
Grappig wel dat katten als werkwoord niets te maken heeft met het meervoud van de diersoort die hier zo verguisd wordt dan wel geliefd is. Zoek het zelf maar op luie donders! Wel zielig voor die katten trouwens.
Ik ben gek op ze trouwens. Ja, op wie dan PlanB? Nou, als het mensen zouden zijn, had ik 'hen' moeten hebben geschreven, dus ik bedoel die katten. Sorry, mede namens de PvdD, maar dieren zijn in het Nederlandse recht en dus ook in onze taal objecten en daar gebruiken we alleen het verwijswoord 'ze' voor. En dat geldt dus niet alleen voor katten, maar ook voor beftekkels, andere ondermaatse asbakkenrassen, papagaaien, goudvissen, hangbuikzwijnen, you name it.
Soms heb ik het in de les ook over 'graag' en 'lief'. Dat die twee woorden dezelfde vergrotende en overtreffende trap hebben: liever en liefst. Ik zou graag zien dat we wat liever voor elkaar zijn. Teiltjes bij de uitgang verkrijgbaar. Liefst schoon.
Geheugen
Het is algemeen bekend, dat na de AOW het geheugen hard achteruit kan gaan. Natuurlijk drijft in de verte die wolk van Alzheimer en dementie die wij allen vrezen, maar ook heb je het geheugen gewoon minder nodig en misschien is het ook wel het sluiten van de cirkel, dat je de wereld met net zo weinig kennis verlaat, als waar je als baby mee kwam?
Mijn ouders zijn nog kwiek van lijf en leden, en ik verdenk ze ook wel eens van gemakzucht als ze zo'n wimpelende beweging maken, van ach dat weet ik allemaal niet meer, vergelijkbaar met mijn brugklasleerlingen vroeger. Maar ja, ze zijn over de tachtig dus hebben ze recht op gemakzucht. Zoveel mogelijk anekdotes over onze voorvaderen probeer ik uit hun vergeelde foto's en herinneringen te peuren voor het nageslacht en de medische stand:) Maar wat als ik op een dag zelf niet meer van toeten noch blazen weet?
Mijn jongste dochter is gisteren afgestudeerd aan de universiteit van Leiden en bezit gelukkig een fenomenaal geheugen voor details, dus daar zijn de familiegeschiedenissen veilig bij. Maar er zijn natuurlijk ook dingen die ik haar niet vertel, omdat ze te erg zijn. Zal ik haar daar uberhaupt mee lastig vallen, het is toch allemaal water onder brug? Zulke dingen zijn fijn om met je partner te bespreken, maar wat als je een partner gekregen hebt die een geheugen als een zeef heeft?
Omdat ik erg goed in het "Nu" kan leven, is wat er vorige week of vorig jaar misging, nooit zo belangrijk, laat staan wat er dertig jaar geleden gebeurde. Ik kan het als natte druppels van mij af laten glijden en genieten van elk prachtig geweven spinnewebje en elk roodgebladerde boom. Maar wat ik erg mis, is toch wel dat moment van wederzijdse reflectie, van weet je nog dat we daar waren en dat er dat grappige gebeurde en dat jij toen dit zei? En dat er dan steeds dat verdwaasde nodeloos gegraaf door de geheugenkast volgt, waardoor ik soms maar niet eens meer uitspreek. Alles van waarde is weerloos, dat is wel weer duidelijk hier. Gelukkig zijn er nog de foto's, de brieven en de bankafschriften, maar al die mooie momenten die niets gekost hebben, lijken nu voor altijd verloren te zijn.