Spijtoptanten in de liefde
maandag 11 november 2024
Een spijtoptant is in het algemeen iemand die een keuze heeft gemaakt en daar later van terug wil komen omdat hij er spijt van heeft (bron Wikipedia).
Op allerlei ogenblikken sta ik in het leven voor het maken van keuzes. Soms zijn dat spontane beslissingen, een andere keer is het een weloverwogen besluit om iets wel of iets niet te gaan doen. Ik word door allerlei gebeurtenissen beïnvloed als ik ergens de knoop over moet doorhakken.
Er zijn keuzes in mijn bestaan die ik achteraf gezien jammer vind. Dat had beter gekund! Als iets waarvoor ik gekozen heb ingrijpende gevolgen heeft gekregen is het moeilijk dit terug te draaien. Een keuze, waar ik spijt van heb heeft vaak te maken met andere mensen in mijn omgeving. Het kan heel eenvoudig zijn.
Ik had mij aangemeld voor een cursus en ik krijg terwijl die cursus al een paar maanden gaande is een uitnodiging voor een vergadering die op een van de avonden gehouden wordt dat de cursus plaats heeft. Achteraf heb ik spijt, dat ik mij door die cursus vastgepind heb, maar om een keer af te zeggen lijkt mij “geen punt”.
Het blijft een kwestie van afwegen, Als ik kijk naar de tijd dat ik nog “jong” was (maar wat is jong?) bekruipt mij het gevoel, dat ik als ik kijk naar mijn werkgevers wel degelijk goede keuzes heb gemaakt. Terwijl er in het geheel geen dwang bij kwam kijken. Mijn eerste echte baan, die twee jaar duurde, was weliswaar deels een vlucht uit het schoolleven, maar ik voelde mij er goed bij. Werken op de afdeling redactie – documentatie van de krant was heel interessant, ik kreeg uit de eerste hand alle informatie over wat er in de wereld en in mijn stad gebeurde. In de laatste functie van mijn werkzame leven bij een nutsbedrijf kon ik mij ontwikkelen door de vergaande faciliteiten en vrijheid, die men mij daar gaf. De kansen om in allerlei commissies mee te doen boden mij nog meer perspectief dan het kantoorwerk op zich.
Daarentegen realiseer ik mij donders goed, dat ik - ook in mijn jongelingsjaren - het op liefdesgebied minder goed heb gedaan. Ik twijfel nog steeds, of ik achteraf beschouwd “het” bij de keuze voor enkele kortdurende verbintenissen en voor mijn langdurige relatie die dertig jaar duurde wel goed gedaan heb. Om die gevoelens van twijfel weg te nemen kijk ik liever wat de positieve gevolgen zijn van dat waar ik toen toe besloten had. Ik heb nu een fijne zoon, een leuke schoondochter en als kers op de taart drie kleinkinderen.
Iemand die spijtoptant is kan zomaar veranderen in een zijintreder of een herintreder. In het bederijfsleven zijn dit mensen, die een tijdje niet betaald werkzaam zijn geweest, en weer aan de slag gaan. Het komt ook voor dat zij bij een andere werkgever werken maar toch weer naar het vertrouwde nest terug gaan. Ik zie op de datingsite regelmatig mensen die ik al eerder gespot heb. Dan is een eerder contact kennelijk niet zo gelopen als gewenst is.
Het is mij al een aantal keren gebeurd, dat iemand met mij een afspraakje had gemaakt, noem het een ontmoeting, of een date, en dan enkele dagen voor de afspraak deze cancelde.
Is zo’n persoon dan een spijtoptant in de liefde? Terugkrabbelen omdat het gevoel dat aanbeveelt? Ik zal er nooit achter komen wat de werkelijke reden is dat de date niet doorging.
Is het zinvol als door een afbericht iemand anders een spijtoptant blijkt te zijn haar (in mijn geval) te vragen naar de reden van het afhaken? Ik heb eigenlijk nooit meegemaakt, dat in het afbericht iets werd verteld over een andere ontmoeting, die tussenbeide kwam. Terwijl ik welhaast zeker weet, dat dit regelmatig gebeurd is. Ik kan niet zo goed leven met een afzegging van een gemaakte afspraak omdat dingen uit het profiel tegenvallen, als die eerste date nog niet eens heeft plaats gehad. Maak dan liever in het geheel geen afspraak in plaats van er op terug te komen. Misschien gold hier: Beter ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald? Of is er dan sprake van het beruchte voortschrijdend inzicht? Om die reden te elfder ure afzeggen is niet mijn ding, ik wil het liever een kans geven. Maar, als iemand het hier niet mee eens is, schroom niet om te reageren…
geplaatst door Aktivo1 - 954 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.