Favorieten zijn overal
maandag 10 februari 2025
Ik kan er niet omheen, bij alles wat ik doe, wat ik zie of wie ik tegenkom maak ik openlijk of zonder dat ik dat expliciet zeg keuzes. Er zijn dingen, mensen of gelegenheden waar ik positief tegenover sta en anderen, die ik liever uit de weg ga. Een aantal van de positieve mensen of dingen zijn favoriet. Een voorbeeld?
Ik drink thuis alleen koffie van één bepaald merk en één bepaalde sterkte. Als het vak in de supermarkt, waar ik die koffie koop leeg is ben ik uit mijn hum. Daarom heb ik een klein voorraadje van deze koffiepads.
Ik haal mijn boodschappen het liefst bij één en dezelfde supermarkt, hoewel ik daar ruim een kwartier voor moet fietsen, terwijl een andere winkel op een paar minuten van mijn huis gevestigd is.
In een groepje waar ik donderdagochtend koffie drink kan ik met enkele aanwezigen beter opschieten dan met anderen, één persoon ga ik zelfs liever geheel uit de weg. Overigens is die man bij niemand geliefd, integendeel! Hij irriteert door zijn gedrag, eigenlijk is hij anti-favoriet. Het is een “verzamelaar” en elke keer als hij onze koffie-uurtjes komt opluisteren worden wij “verblijd” met zijn spullen waar we uiteraard niet op zitten te wachten.
Niettemin heeft het grootste deel van de groep wel enige compassie met hem, zeker toen we in de krant lazen dat zijn woning uitgebrand was, mogelijk heeft dit erger uitgepakt dan nodig was vanwege de spullen, die in en rond zijn woning opgeslagen waren.
Toen ik de afgelopen jaren een vakantiereisje maakte nadat mijn relatie was gestopt trok ik ook ruim een week op met een groep, in dat gezelschap voelde ik instinctief al heel snel aan met wie ik gemakkelijk contact kon leggen. In deze groepen waren ook één of twee personen die duidelijk meer aandacht kregen dan de rest, mogelijk kwam dat door hun charisma. Of werden zij door hun bekendheid met het reisdoel regelmatig benaderd door de anderen. Immers, aan deze mensen heb je wat!? Tijdens mijn laatste reis was een leuke dame, met wie ik een paar dagen leuk contact had. Totdat ik ontdekte, dat zij zo’n favoriete was, die niet bepaald over aandacht van de mannen hoefde te klagen.
In elk reisgezelschap ontstaan als vanzelf kleinere groepjes, en soms waren die er al voordat de trip begon. Zij hadden met elkaar afgesproken om met dezelfde reis mee te gaan.
Er zijn ook mensen in grotere groepen die zichzelf profileren, op de voorgrond treden. Hopen ze daardoor ook favoriet bij de anderen te worden? Als dit gaat doordat zij verbaal op treden, door dat hun haan steeds victorie kraait kan dat onprettig zijn.
In een dansgelegenheid, waar alles draait om dansen en ontmoeten zijn ook favorieten. Dat kan omdat ze de danskunst goed beheersen en daarom veel gevraagd worden door anderen die redelijk of maar matig kunnen zwieren. Maar velen zijn ook in trek door hun uiterlijk, wie met hen zou daten zou bij de eerste ontmoeting al het wow-gevoel hebben. Wat is het dan teleurstellend, als juist zo’n charming lady zich heel houterig op de dansvloer beweegt. Het wordt nog erger, als zij de kunst van het communiceren maar heel gebrekkig verstaat.
Toch zijn en blijven deze mensen favoriet. Mannen draaien om deze dames heen als vliegen om een strooppot, en “alle ogen zijn gericht op kwatta”. Terwijl er bosjes andere echt leuke danspartners zijn. Dit gedrag kom ik niet alleen tegen in een dancing. Ook op een datingsite staan personen met een profiel waar je u tegen zegt. Zij krijgen veel berichtjes, en dat resulteert dan zoals de Fransen dat zo mooi zeggen::” L’embarras du choix” Dat betekent, dat zij uit een overvloed een keuze moeten doen en daardoor in verlegenheid raken. En soms zelfs afhaken, om dat er niemand is die voor 100 procent aan hun wensen voldoet. Het zijn de personen, die aan elke vinger er een kunnen krijgen. Is dat iets om jaloers op te worden of juist niet?
Het is niet verkeerd om goede keuzes te maken, het is zelfs een must! Zijn de aspecten uit een profiel voor altijd en eeuwig in beton gegoten? Misschien is er van iemand die nu favoriet is over een paar jaar geen schim meer van zoals hij / zij zich nu presenteert..
Wie heeft er wel eens gedatet met een favoriet? En hoe liep dat af?
geplaatst door Aktivo1 - 1160 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.