Exen
zaterdag 8 maart 2025
Om te beginnen wil ik stellen dat het me zal spijten met dit relaas iemand te kwetsen. Ik vel geen oordeel over, of kies partij voor één van de partijen in de stuk gelopen relatie. Voor mijn gemak laat ik een verdere groepsbepaling achterwege.
Voor mij bestaat er feitelijk slechts één ex, maar uit de overlevering en de in alle openheid aan mij toevertrouwde mededelingen over deze ‘bevolkingsgroep’, denk ik hier toch een filosofietje te mogen toevoegen aan alles wat er hierover reeds eerder door ‘50plussers’ aan de buitenwereld is meegedeeld.
Natuurlijk grijp ik niet alleen naar wat er zich aangaande dit onderwerp tijdens mijn aanwezigheid op deze planeet in mijn hoofd heeft genesteld. Daar het op internet ontbrak aan een bruikbaar overzicht heb ik een willekeurige “Ex” voor mijn karretje gespannen en in ‘de hoek van het boek’ laten zoeken naar referentiemateriaal dat in het kader van dit blog van pas zou kunnen komen. Het nam meer tijd in beslag dan ik dacht nodig te hebben. Overgoten met mijn eigen sausje en onbekend met de geestelijke moeder of vader heb ik 14 ‘uitspraken’ bij elkaar gesprokkeld.
Wanneer je je ex als voorwerp beschouwd zijn er begrijpelijke overeenkomsten als deze te vinden:
- “Mijn ex had de romantiek van een droog beschuitje. Fluiten lukt niet.”
- "Mijn ex was als een koelkast zonder stroom: nutteloos.”
- "Mijn ex was als een tv zonder afstandsbediening: altijd maar één kanaal en altijd het verkeerde."
- "Mijn ex was als een boemerang: je weet, die komt terug, maar hoopt dat het nooit meer gebeurt.
Als een “Ex” bij vertrek een stempel in het paspoort krijgt uit de Communicatie- annex IT-wereld zal hij of zij heel wat moeite moeten doen om van dat imago af te komen.
- "Mijn ex was als een USB-stick: altijd proberen in te pluggen, maar nooit compatible."
- "Mijn ex was als een slechte wifi-verbinding: altijd onbetrouwbaar en traag als het belangrijk is."
- "Mijn ex was als een smartphone: je hebt er veel aan, totdat je een beter model vindt.“
Wanneer je het echt zo bont hebt gemaakt dat er een begrip op je voorhoofd staat gebrandmerkt ben je zoals ze dat in Mokum zeggen ‘mooi angejurkt’. In de meeste gevallen zal de (logischer wijs) schoonfamilie tot in lengte van dagen blijven rondbazuinen wat voor een misbaksel je bent.
- "In het begin zeiden we altijd elkaars zonnestraal te zijn Nu zijn we gewoon wederzijds regen."
- "Mijn ex was zo leeg van binnen dat zelfs in een spiegel er geen herkenning was."
- "Mijn ex was écht onbereikbaar. Zelfs onvindbaar voor Google Maps!"
- "Mijn ex was zo dramatisch dat zelfs Shakespeare er jaloers op zou zijn."
Tot slot een paar kunstzinnige krachtermen die de ‘tegenpartij’ bij zijn of haar verlaten van het tot dan toe ‘gezellige gezinnetje’ kreeg nageworpen.
In het Engels bestaat geen vertaling van het in de lage landen te pas en te onpas gebruikte ‘gezellig’! Ik denk daarbij niet dat het aantal ‘Exen’ daardoor significant lager zal zijn. In tegendeel! Ik heb lang genoeg in de Engelse sector van de Noordzee vertoeft om helder te hebben dat het gemak waarmee daar een relatie beëindigd wordt tenenkrommend is. Daar heeft Dad’s Army, na zoveel afleveringen en herhalingen ervan, tot op de dag van vandaag geen verandering in gebracht.
De amusementswereld zal niet doorspekt zijn met het algemeen gebruikte jargon. Daar is mijn inziens een logische verklaring voor. De zich in dat deel van de wereldje bewegende medemens heeft veelal zoveel kapitaal vergaard dat niemand na de breuk de hand hoeft op te houden voor steun uit de sociale voorzieningen. Daarbij is gelijk de scheiding in relatie tot de financiële wereld belicht. Geluid, beeld en papier is voor de één een kostenpost en voor de ander een bron van inkomsten. Zoals voor een deel tot uiting komt in de laatste drie weergegeven verwensingen.
- "Mijn ex was als muziek op Spotify; altijd op repeat. Tot je het beu bent en uitzet.
- "Mijn ex en ik waren als een slechte film: Het begon als een romcom maar werd een horrorfilm."
- "Wij waren als een boek: veel pagina’s, weinig zeggend, en geen tijd om het uit te lezen."
Zoals ik aan het begin al schreef: Ik wil met dit epistel niemand kwetsen, noch stelling nemen of uitingen doen ten koste van andere aanwezigen op deze site. Menigeen zal de eigen situatie als referentiekader beschouwen, waarbij de ‘aanstichter’ van de relatiebreuk vaak als ‘dader’ en de ander als 'slachtoffer' worden gezien. Waar mogelijk heb ik gepoogd daar een humoristische draai aan te geven.
Mijn nieuwsgierigheid naar de feitelijke situatie in ‘de wereld van de exen’ waren de aanleiding voor deze ‘tour de force’ welke waarschijnlijk als verre van volledig zal worden bestempeld. Ik hoop nog een aantal decennia verder te kunnen, waarin er ruimte genoeg is om te leren met als ultiem doel te voorkomen dat ik geëxcommuniceerd zal worden.
Solo
geplaatst door Solo - 857 keer gelezen
Vorige berichten
Een goed gesprek is iemand echt zien
Iemand echt zien? Daar bedoel ik de inborst van de persoon mee, dus verder kijken dan alleen de oppervlakte. Dat kan nog weleens een discussiepunt zijn, want bij een profiel kijk je toch allereerst naar het uiterlijk. Soms zegt een man tegen me. Je foto's zijn prima, maar ik wil niet eerst met je gaan mailen, ik wil je gewoon meteen zien, dat werkt het best. Mag jij vinden, denk ik dan, maar ik ga niet ergens naartoe voor praktisch een blind date. Ik wil eerst zijn stem horen, nader kennis met hem maken via de telefoon voordat we elkaar gaan treffen. Een goed gesprek komt dan wel bij de ontmoeting.
Dan komt de bottleneck. Je kan iemand bij de 1e ontmoeting niet uitgebreid gaan ondervragen, een date is geen sollicitatiegesprek, het is ook geen lijst die je gaat afvinken. Hoe de man op me overkomt ontdek ik meestal vrij snel, maar klopt mijn indruk wel? Tijdens een wandeling vertelt hij vaak meer over zijn leven dan in een druk restaurant, maar dat durf ik niet meteen. Eerst maar eens samen wat drinken in een restaurant om wat vertrouwen te tanken. We weten allebei immers niet of er daarna nog behoefte is aan een wandeling. Als het gesprek in het restaurant al stroef gaat omdat hij weinig heeft te zeggen, geen belangstelling in mij toont, of nog erger, alleen maar over zichzelf praat, hoeft voor mij die wandeling niet meer. Ik ben zelfs bang dat het nog erger wordt als ik ook nog eens met hem ga wandelen.
Datzelfde is ook het geval als een man zich lelijk over zijn ex uitlaat, moppert over zijn mislukte dates, of zijn hele medische dossier oplepelt. Na ongeveer een kwartier zeg ik : ik ben hier gekomen om JOU te leren kennen, laten we het over wat anders hebben. Het is voor ons allebei fijner om eventuele overeenkomsten tussen ons te ontdekken. Een man die onze date dan toch nog als uitlaatklep blijft gebruiken, neem ik na de koffie afscheid van. Ik zeg netjes tegen hem voor ik naar huis ga dat ik het bij deze ontmoeting wil laten. Ook wens ik hem verder succes met daten.
Een weduwnaar, heb ik veel meer compassie mee, ik snap dat hij over zijn overleden vrouw en de eenzaamheid die hij nu ervaart, wil praten. Na een tijdje geef ik het gesprek voorzichtig een andere wending. Als het gesprek dan toch weer terugkeert naar zijn enorme verlies, zeg ik wel op een gegeven moment : Ik begrijp je verdriet, maar wellicht ben je nog niet toe aan daten, denk er thuis maar eens rustig over na en laat het me weten. Ik neem dan hartelijk afscheid van hem en wacht thuis zijn bericht af.
Bij een gezellige date, maar nog niet gelijk voldoende feeling voelen met hem, kan alles eerst rustig laten bezinken en er later op terugkomen een goede optie zijn. Een tweede ontmoeting kan me dan meer helderheid geven als we daarin een wat diepgaander gesprek hebben. Het zou zomaar kunnen dat ik hem via een eerlijk en open gesprek echt begin te ontdekken en dan opeens wel aanknopingspunten zie...
Een geheim bewaren of toch delen?
Kort na elkaar hoorde ik van enkele bekende vrouwen minder prettige berichten. Het eerste bericht verbaasde mij. Ik heb vaak met deze vrouw gedanst, ze gaat altijd in haar uppie naar de dansplekjes, waar ik regelmatig kom. Wel heeft ze al 18 jaar een relatie met een andere dame. Stukje bij beetje heb ik een deel van haar levensverhaal mogen horen, hoewel ze zich vrij terughoudend opstelde. Ik heb ook absoluut geen pogingen ondernomen om haar te verleiden meer te vertellen.
Een paar jaar geleden hoorde ik van een andere vrouw, waarmee ik tot 2016 ruim drie jaar een lat-relatie had, dat bij haar een ernstige, slopende ziekte werd geconstateerd. Ondanks dat wij geen relatie meer hadden was ik geschokt na dit telefoontje. Dan ga ik weer denken aan de mooie momenten, die we hebben mogen delen. Hoewel ze flink wat jonger dan ik is heeft ze nu een beperkte levensverwachting. Last but not least bereikte mij het bericht van een goede kennis, bij wie de beruchte K opnieuw toesloeg.
Deze berichten vallen onder de categorie vertrouwelijke mededelingen. Het is ongepast die gegevens te delen met bekenden, tenzij degene waar het om gaat aangaf, dat anderen het wel mogen weten. Ik kan een en ander wel geanonimiseerd kwijt in een blog, zonder dat iemand de persoon in kwestie er in herkent.
Er zijn stukjes informatie, die maar tijdelijk geheim zijn. De prijs, waarvoor een huis verkocht wordt, de zwangerschap van een goede bekende. Aan de andere kant zijn er ook zaken, die je maar beter niet aan de grote klok kunt hangen. Wie de hoofdprijs van de “Staats” heeft moet erg op zijn / haar handen zitten, anders zwermen de aasgieren om hem of haar heen.
Soms zijn er leuke gebeurtenissen, die ik graag met iemand wil delen, maar waarvan het ook niet handig is er kond van te doen. Stel, dat ik iemand via deze site heb ontmoet, met wie ik een klik heb. Ik weet, dat sommige daters daar heel open over zijn tegenover hun directe familie of een hartsvriend(-in). Dan gaat het er om hoe goed je zo’n persoon uit je intieme groep contacten kunt vertrouwen.
Probleem is namelijk in dit geval, hoe je moet communiceren als het contact toch weer op niets is uitgelopen. Ik heb dat aan den lijve meegemaakt toen mijn relatie stopte, terwijl ik wel al heel wat keren bij mijn zoon en zijn kinderen met haar op visite was geweest.
Er zijn ook geheimen uit je verleden, die je zelf liever wegstopt. Maar ze kunnen goed in de weg zitten bij het beginnen van een nieuwe relatie. Tot op welke hoogte kan / moet je die geheimen delen met je date, en vooral: wanneer? Er moet mijns inziens een geschikt moment voor zo’n gesprek gevonden worden. Het helpt op den duur niet essentiële zaken die een smet op het verleden wierpen te verzwijgen.
Ik ken een vrouw, die pas bij haar ondertrouw hoorde dat haar partner 15 jaar ouder was dan hij altijd had voorgegeven. Maar toen durfde ze niet meer terug te krabbelen, ze was van hem in verwachting… Zelf hoorde ik bij een date van een vrouw, dat ze vijf jaar ouder was dan ze had gemaild (“Dat heb ik zo op mijn profiel ingevuld, want anders krijg ik allemaal oude mannetjes achter mij aan”). Natuurlijk is dit ook een vorm van jokken.
Wie van u liep ook aan tegen het dilemma van een geheim bewaren?
Kies wijs! Wijs kiezen...
Kies wijs! Wijs kiezen…
dat laatste, zou dat mogelijk zijn? Ik, jij, jij en jij maken dagelijks keuzes. Wat zal ik eten vandaag, of bij het winkelen, welke keus maak ik bij het kiezen van mijn broodbeleg. Waarschijnlijk kies je dan voor dat gene wat je al in je hoofd had, waar je zin in hebt. Eenvoudige keuzes, welke niet veel om het lijf hebben. Oftewel… wanneer je na het opstaan in je hempie voor je kast staat en moet bedenken wat je wat vandaag aan zult gaan trekken. Mooi, die keuze heb je de vorige avond al gemaakt en alles ligt/hangt al klaar. Slim en misschien ook wel wijs! Zeker wanneer je vroeg in de morgen nog half in dromenland bent.
Wijs kiezen.
Zou dat vooraf ook opgaan bij het aangaan van een relatie? Wanneer we een training zouden volgen waarbij wij erachter kunnen komen hoe en op welke vlakken we een partner zouden kunnen kiezen? Of zouden we eerst bij onszelf moeten beginnen! Reflecteren op onze wensen, mogelijkheden en behoeften.
Hebben we iemand op het oog, kunnen we ons zelf natuurlijk een aantal vragen voorleggen. Is hij/zij integer. Zal ik me bij hem/haar veilig, voelen. Zal alles bespreekbaar zijn met de nieuwe partner.. Hoe is de levensstijl? De Familie? Passen we bij elkaar betreffende onze interesses, huisdieren, of hobby’s. Zijn we bereid concessies ’s te doen?
Wijzer kiezen
Hoe dan ook op 50 plus match zijn we allen al wat ouder en qua levenservaringen ook wat wijzer. Dat maakt, denk ik, dat we zelfbewuster zijn, zelfkennis hebben en daardoor beter weten wat we zoeken en nodig hebben in een partner. We zijn in een andere levensfase belandt met andere wensen met daar aansluitend andere keuzes.
Toch hoe wijs wij ook mogen zijn geworden, het vinden van een nieuwe metgezel is niet zo eenvoudig. Voorbij zijn de dagen, dat je op scholen verliefd werd. Je naar de disco ging. Plaatsen waar men langdurig elkaar tegenkwam en elkaar ongemerkt al vast beter leerde kennen. Een datingsite is een middel, maar zeker niet heiligmakend.
Ik begon met een retorische vraag: Wijs kiezen, zou dat mogelijk zijn? Ik laat hem voor alle lezers open om over na te denken.
Liefs,
Monique