Help, Ik Moet Trouwen!
donderdag 21 augustus 2025
Nee, geen zorgen. Geen ‘moetje’. Dat is ten eerste erg ouderwets en ten tweede heb ik die tijd gehad.
Met een hoop kunst- en vliegwerk zou dat nog wel kunnen, maar daar pas ik voor.
Wat dan wel?
Ik zal het vertellen!
Even geduld, hoor, ik moet dan eerst de achtergrond vertellen.
Jaren geleden toen mijn dochtertje haar communie moest doen, wilde ik een hele mooie jurk maken voor haar.
Dat werd een gang naar een exclusieve stoffenzaak in Den Bosch. Daar scoorde ik off-white ruwe zijde met licht gouden margrieten erop geborduurd. Een andere stof voor de jurk en hele fijne organza met miniscuul kleine pareltjes erop voor een ‘overrok’. Allemaal off-white.
Van de ruwe zijde maakte ik een prachtig kort jasje met capuchon.
Mooie schoentjes erbij, en kleine haarklemmetjes met witte roosjes erop maakten het af.
Yep, mijn dochtertje zag er als een engeltje uit. En ik durf te zeggen het mooiste communicant-meisje van allemaal.
Wat heeft dat met trouwen van doen?
Nou, van de week had ik het met mijn dochter over dat jurkje. Ze vroeg me of het nog altijd mooi was.
Jazeker! Ik heb het al die jaren heel zorgvuldig bewaard, eerst in een speciale kledingzak met mijn trouwjurk. Het is nog als nieuw!
Toen zei mijn dochter dat het misschien leuk was voor haar dochtertjes als ze strakjes oud genoeg ervoor zijn.
Ik stond met mijn oren te klapperen, want normaal is het “ik wil niet van die oude dingen voor mijn kinderen.”
Geen zorgvuldig bewaarde babyspulletjes, ook niet het babybedje waar ik én mijn beide kids in gelegen hebben als baby.
Dit jurkje had ze echter nu wel oren naar?
Dat deed me goed, want er zit toch iets van mezelf in omdat ik het met zoveel liefde en plezier gemaakt hebt destijds.
Ja, het trouwen komt eraan! Ben er bijna.
Vervolgens zei mijn dochter dat het dan wel een speciale gelegenheid moest zijn. Als ik bijvoorbeeld ging trouwen.
Die vond ik super leuk, moet er nog om lachen.
En ze heeft een goed punt, het is geen kleding voor gewoon thuis en voor Kerst is het te koud.
Mijn reactie was “Wie weet! Ik heb nog een paar jaar te gaan eer ze er in passen!”
Dus tja, ongeveer nog 5 tot 7 jaar en dan moet ik wel gaan trouwen, wil ik dat mijn kleindochtertjes dat prachtjurkje aan kunnen!
Dat is haalbaar. Het is toch genoeg tijd om iemand te ontmoeten, elkaar te leren kennen en te besluiten man & vrouw te worden.
Wil ik wel trouwen?
Ja!
Maar alleen als het echt de juiste is en echt helemaal goed zit.
Ik weet het, dat zeg je altijd.
Maar met betrekking tot trouwen bedoel ik dat het voor mij nu anders zou zijn, anders moet zijn, dan de eerste keer dat ik in het huwelijk trad.
Toen was ik 24 en dan ga je ergens vanuit een andere insteek trouwen. Je kent jezelf dan eigenlijk nog niet zo goed, noch wat je nodig hebt om echt vervuld te zijn in het leven, je hebt nog niet echt liefdesbreuken meegemaakt met hetzelfde impact als wanneer je uit elkaar gaat en er zijn ook kinderen enzovoorts.
Je staat er dan zoveel onschuldiger, bijna onnozeler, in.
Ik heb ook nooit echt behoefte gevoeld de vrouw te worden van mijn man. Niet op zielsniveau zeg maar.
Nu zou dat de grootste voorwaarde voor me zijn om bereid te zijn die stap te nemen.
Dat wil niet zeggen dat ik destijds niet van mijn man hield en niet wilde trouwen of niet blij was te trouwen. Absoluut niet.
Maar het zou nu heel anders zijn en voelen. Bewuster. Vanuit mijn tenen, en voelen dat dat voor hem ook zo is. Wetende waar je voor kiest. Volwassen en wijzer en van daaruit kiezen een diep commitment te maken. Een soort statement “wij kiezen voor elkaar en iedereen mag dat weten!”
Het liefst zou ik dat zelf combineren met een handfasting. Dat was lang geleden het huwelijk, in de tijd voor religie zijn neus liet zien. Het zogenaamde pagan huwelijk waarbij er een koord om de polsen van bruid en bruidegom wordt gebonden en met elke winding maak je een belofte.
In Nederland is dat niet rechtsgeldig, dus dan wil ik allebei. Why not?! Eens een pagan, altijd een pagan. Ik zou dat werkelijk fantastisch vinden! Zielsgelukkig van worden.
Ik ken ook nog twee mensen die zulke verbindingen, handfastings, doen. Dus dat is al geregeld.
De huwelijksvoltrekking zelf zou ik graag in de Tempel van Nehallenia hebben in Colijnsplaat. Dat lijkt me geweldig!
Die tempel is een replica van een Romeinse tempel uit die tijd, want de echte tempel van Nehallenia is onder het water van de Oosterschelde verdwenen.
Het was dus een gokje hoe hij eruit gezien zou hebben.
De tempel is ritueel geopend door druiden, wat voor mij ook veel betekent.
Nehallenia werd aangeroepen voor een veilige reis. In die tijd letterlijk, maar dat kan ook figuurlijk, toch? Een huwelijk is ook een soort reis.
Ik ga er wel eens heen om een offer te brengen, en om daar dan in het huwelijksbootje te stappen… Dream come true!
Nou die man nog!
Ik kan maar slecht met de handschoen gaan trouwen. Die heb ik zat, maar ik wil een man van vlees en bloed aan mijn zijde!
Ik zei dan dat ik tijd genoeg had, maar de tijd vliegt ook voorbij, dus ik moet wel aanstalten gaan maken.
Duim voor me! Want ik wil en die leuke man en een bijzondere bruiloft en mijn kleindochtertje in die prachtige jurk zien!
En voor het andere kleindochtertje wat er niet in past, maak ik natuurlijk een bijpassende jurk.
Ik heb er verdorie al helemaal zin in!
geplaatst door Roosje - 405 keer gelezen
Vorige berichten
Presail in IJmuiden 2025
Mijn sterrenbeeld is Vissen. Ik hou ervan om soms even bij waterpartijen te zijn. Dat kan een rivier zijn, een meer, maar vooral de zee. Het strand, het geluid van de golven, de wind door je haren. Ik woon niet voor niets dichtbij de kust. Ook ben ik al 50 jaar fan van Sail. Vijftig jaar geleden heb ik al me staan te vergapen aan de 2 grote Russische viermasters de Sedov en de Kruzenshtern en natuurlijk ook de Italiaanse Amerigo Vespucci.
De Russische schepen zijn nu niet meer welkom, maar de Amerigo Vespucci zal dit jaar weer van de partij zijn. Helaas is Sail in Amsterdam zo druk geworden met bezoekers dat daar bijna niet meer te komen is en ook langs het Noordzeekanaal is het zo enorm vol geworden bij de intocht, dat ik daar ook niet meer naartoe ga. Maar dit grote festijn kriebelde wel als vanouds. Ja hoor, telefoon zondagavond, mijn festivalmaatje. Ik heb wel zin om dinsdag naar de Presail in IJmuiden te gaan, zei hij. Graag, antwoordde ik. We zetten dan de auto in Beverwijk en gaan verder met de fiets, via de pont in Velsen Noord naar IJmuiden, stelde ik voor.. Ik ben dan wel dinsdagmoren om 10.00 uur al bij je, zei hij. Zo gezegd, zo gedaan.
Het was rond 10,50 uur al redelijk druk bij de pont, maar we konden meteen mee. De vaste vaartijden hadden ze losgelaten, de pont voer nu gewoon de hele dag heen en weer. We fietsten eerst naar de terminal van de veerboot naar Newcastle (DFDS) waar tevens een Portugese driemaster aangemeerd lag en dan verder lopend naar het uitzichtpunt bij restaurant Kop aan de haven. Daar kon je alle schepen die nog zouden binnenvaren goed zien. We hadden geluk dat er nog plaats was op een houten bank. Daar hebben we meer dan een uur gezeten en mooie schepen gezien. Elke keer loeiden ze met de scheepstoeter bij het binnenvaren van het Noordzeekanaal om alle mensen die speciaal voor hun gekomen waren te groeten.
Via een vaste looproute vervolgens langs alle reeds aangemeerde schepen in de haven aan de overkant gelopen en de mega grote zandzuiger & grintschip van de firma Spaansen bezocht. Vanaf het hoge dek een prachtige foto van de Clipper : Stad Amsterdam, gemaakt. Er waren ook veel tentjes en muziekoptredens op de kade. Maar het werd ook steeds warmer. Nadat we om 15.00 uur alles gezien hadden, moesten we nog het lange stuk teruglopen naar de fiets, die natuurlijk helemaal aan het begin van de looproute stond. Ik was blij dat we rustig konden terugfietsen.
We gingen nu via de sluizen terug naar Beverwijk en dat leverde nog 2 onverwachte cadeautjes op. Uit een van die sluizen voer een onderzeeboot, die werd voortgetrokken door een sleepboot, langzaam de sluis uit. Leek best veel op een grote, zwarte walvis, zo mooi gestroomlijnd was het schip. In de grote (nieuwe) zeesluis zagen we daarna nog het enorme oorlogsschip van de Marine, de Karel Doorman. Die trok nog meer bekijks. De mariniers stonden op het dek en zwaaiden naar alle fietsers. Prachtige dag gehad, de intocht in Amsterdam zie ik vandaag wel op de tv...
Wat is de ideale maand voor de Liefde?
Elk jaargetijde heeft zijn aanhangers, ik zou bijna zeggen fanclub. Leden van die fanclubs kiezen voor die tijd van het jaar, omdat die het beste aansluit bij hun leeftijd, hun leefstijl, hun hobby’s. De herfst is favoriet bij veel denkers, mensen met een nostalgische inslag. Sportievelingen die niet bang zijn voor wat frisse temperaturen zullen de winter omarmen, romantici verlangen naar het voorjaar, en veel gezinnen zien met reikhalzend verlangen uit naar de zomer, als zij met z’n allen op vakantie gaan.
Er zijn ook verschillen tussen de maanden, waar het gaat om de zoektocht naar een nieuwe partner. De maanden april, mei en juni zouden voor daters ideaal zijn, hoewel ook de tijd eind november, begin december goed scoort bij singles die op zoek zijn naar een nieuwe vlam. Die laatste groep denkt vooruit naar de periode rond kerst en oud – en nieuwjaar; ditmaal willen ze die tijd niet meer in hun uppie doorbrengen. Er wordt van mannen beweerd, dat ze in november actief naar een partner zoeken om dan tijdens de feestdagen onder de pannen te zijn, hun benen bij een nieuwe partner onder de tafel kunnen schuiven.
Uiteraard speelt eenzaamheid als gevoel daarbij een belangrijke, zo niet de belangrijkste rol. Maar is dat een goede reden om eind oktober op het idee te komen zich aan te melden bij een datingsite of om dan op een andere manier op zoek te gaan?
Net zo goed zouden vrouwen, die een flinke dosis romantiek in zich hebben ook voor die periode kunnen kiezen of anderzijds voor april, als de lente begint. Nadeel daarvan is weer dat een gezamenlijke vakantie niet zo snel mogelijk is, als je er van uit gaat, dat je elkaar goed moet kennen voordat je een paar dagen of een week samen op stap gaat.
Toch heeft het voorjaar iets, waardoor velen die tijd als ideale maand beschouwen om op vrijersvoeten te gaan. Dat begint al op 14 februari met Valentijnsdag, als het in wezen nog winter is. Ik noem Valentijnsdag graag een wake up call voor daters. Ontwaken uit de winterslaap, de eerste lentebloemen komen al boven de grond, laat ook de verliefdheden maar opbloeien. Vroeger stonden die bloemen op de ruiten, het is lang geleden dat ik dat heb mogen zien..
Feit is dat diegenen, die voor de invulling van een date kiezen voor een terrasje of / en (daaraan gekoppeld) een wandeling de lente en de zomer te verkiezen zijn boven de winter, het vroege voorjaar of de late herfst. Ik ben al heel blij met de redelijke nauwkeurigheid van Buienradar waardoor ik als ik een date zou hebben met het weer rekening kan houden. Of vinden sommigen het samen in de regen lopen onder een paraplu ook iets hebben?
Het zou voor een student sociologie een mooie opdracht zijn om te onderzoeken, in welke maand er het meest gedatet wordt en vooral, in welke maanden geslaagde dates plaats hadden. Wellicht komen uit dat onderzoek verrassende resultaten over de invloed van het weer en de tijd, dat het licht is boven water.
Wie van de lezers gelooft wel of wie niet in de invloed van de maanden op de keuze om te gaan daten? En, als je daarin gelooft, waarom ben je juist toen begonnen met het zoeken naar een (nieuwe) partner?
Lang geleden hebben de Zombies over de seizoenen van de liefde in hun lied Time of the season gezongen. Dat lied speelde kort voor het plaatsen van de blog door mijn hoofd; ik zal als het lukt een linkje naar dit lied op Things2share plaatsen.
De Perfecte Profieltekst
Wat is het toch een mooi iets dat we tegenwoordig deze optie hebben!
Natuurlijk had het hoe het er vroeger aan toe ging ook zijn charme.
Mijn mam vertelde zo dat ze mijn pap leerde kennen op het werk. Hij op de technische dienst, zij op kantoor. En sja, de vonk sloeg over, zonder nog verder contact.
Toen ontdekte hij waar mijn moeder uitging, in haar geboortedorp, en ging hij daar ook heen. Helemaal op de fiets van zijn dorp naar het hare. Daar dansten ze de hele avond samen. En zo is het gekomen.
Anno nu fietsen we niet zo gauw meer ergens heen, of het moet dichtbij zijn.
Ik pak ook makkelijk mijn autootje. En ik ben blij met de optie van internet daten.
Het vergt dan weer wel heel andere vaardigheden.
Internet daten vraagt op de meeste sites om een profieltekst.
Dat is voor mensen vaak al een struikelblok. Wat moet ik over mezelf vertellen?
Zelf vind ik het ook een kwestie van “wat vertel je niet?!”
Ik zie soms mensen een soort CV schrijven. Geschikt als je een baan zoekt of je in een vriendenclub wilt introduceren, maar om een leuke partner te vinden, schiet het niet op.
Het moet niet te lang zijn, want tegenwoordig hebben veel mensen last van “leesmoeheid”. Beetje net als metaalmoeheid, maar dan op gebied van lezen. Omdat we de hele dag al zoveel lezen, veelal op PC of mobieltje.
Men leest niet meer zo goed en een lange lap tekst nodigt niet uit.
Te kort is ook niet handig. Als het even kan vertel je immers wel iets inhoudelijks over jezelf. Een beetje een tipje van de sluier oplichten van wie je bent en wat je zoekt.
Dat alleen al is best een dingetje om goed te krijgen.
Een beetje leuk kunnen schrijven is een andere kunde.
Niet iedereen vindt schrijven leuk. Volgens mij vindt de massa het eigenlijk niet leuk?
Daartoe kijk ik terug op mijn schoolcarrière: als de leraar zei dat we een opstel gingen schrijven, begon iedereen te kreunen en te steunen. Behalve ik, haha.
Maar ja, een profiel tekst is en blijft toch andere koek.
Ik heb er door de jaren heen nogal wat geschreven. Veranderen, bijschaven, kijken of het bevalt.
Wat moet er nou in een goed profiel?
Uiteraard moet het laten zien en voelen wie jij bent, wat voor persoon. Belangrijk dus dat het bij jou past en je niet klakkeloos een leuk profiel van het net plukt.
Ook belangrijk dat het past bij de persoon die jij zoekt.
Bijvoorbeeld, als je een partner en relatie wilt met diepgang en je hebt een heel jolig oppervlakkig ‘leve de leut’ profiel, dan trek je niet de persoon aan die je zoekt.
Andersom als je een wat saaie of serieuze tekst hebt terwijl je een bruisende actieve partner zoekt, sla je ook de plank mis.
Zelf heb ik ook niets met dooddoeners als “ik ben eerlijk, loyaal en …”
Dan heb ik toch een, “Sorry, ik viel in slaap? Zei je wat?” gevoel van binnen.
Het zijn overbodige dingen om te zeggen, want iedereen is eerlijk en loyaal, en degenen die het niet zijn, gaan dat niet zeggen.
Top is als je pakkend kunt schrijven, en het valt of staat dan ergens al met de eerste zin.
En een aantal dingen erin die voor jou belangrijk zijn. Dat kunnen interesses zijn maar ook waarden.
En mogelijk iets leuks waar de ander op in kan gaan, wat uit kan nodigen tot een gesprek.
Oh, en eventuele echte deal-breakers kun je ook vermelden, liefst op een beetje aardige manier natuurlijk.
De tekst hoeft overigens ook niet op de standaard manier. Er zijn dating sites die je die mogelijkheid niet eens meer geven.
Maar ook als je wel een profieltekst nodig hebt, kun je het anders doen. Wat meer verhalend kan heel leuk en verfrissend zijn!
Wel in de stijl die bij je past, anders schiet het niet op.
Ik had zo ooit iets als dit:
“Ik sta elke ochtend op met genoeg energie om de hele straat te verlichten. Oke, ik geef toe, ik hou ook van een kop koffie in de morgen!
Power walken houdt me fit, ik hou van mijn katten, en af en toe een glaasje Sheridan’s.
Socialisen is leuk, maar ik hoef niet elke week naar de kroeg, ook niet bij moeder thuis.”
Dat werk je uiteraard nog verder af, maar het geeft aan hoe je meer verhalend een goede indruk kunt geven van wie jij bent, waar je van houdt en... van hoe je leeft!
Ook qua partner doe je dan hetzelfde.
“Mijn ideale partner is wat langer dan ik. Lang genoeg dat ik mijn hoofd comfortabel op je schouder kan leggen en dat het goed voelt als we zoenen.”
Dat is een mooiere en aantrekkelijkere manier dan zeggen, “je moet langer zijn dan ik.”
Nogmaals, ook dat doe je met dingen en een stijl die bij jou past.
Ooit gaf iemand eens een tip waarom het belangrijk is je profiel positief te houden en/of aan te geven wat je wilt vs. wat je niet wilt.
Wat hij uitlegde is een heel subtiel verschil.
Door aan te geven wat je niet wilt, zet je jezelf potentieel in een positie waarin je je moet verdedigen tegen de keuzes & wil van een ander.
Door aan te geven wat je wel wilt, ze je jezelf in een sterkere positie waarbij jij kiest wat je accepteert.
Nou wilde ik het licht & luchtig over online daten hebben, maar dit wilde er blijkbaar uit, haha.
Het stroomt waarheen het stroomt!