Blogs

Deze vraag komt de laatste tijd steeds vaker bij mij omhoog. Ik ben nu 70plus. Ik heb in mijn directe omgeving dierbare mensen die ik regelmatig spreek, waar ik naartoe ga en met wie ik regelmatig iets onderneem. Zij kennen mij goed, ik ken hen goed en we waarderen elkaar. We accepteren elkaar en dringen de ander niets op.

Ik vroeg een vriendin of ze nog 'en route' was'.

Ik spreek in allerlei groepjes regelmatig met 80-plussers. Er komen dan vaak herinneringen bovendrijven uit het verleden. Op een dag was er een nieuwkomer in zo’n groepje, die vertelde dat hij in een straat van mijn woonplaats woont, welke mij heel bekend in de oren klonk. Er bleek, dat hij maar enkele huizen verder woonde dan het woonhuis, waarin ik in 1949 in geboren ben.

In het kader van Selfdating was ik gisteren met mezelf aan de wandel. Ik had iets te doen in Enschedé, dus een gelegenheid om er een tochtje van te maken.

Daar de meesten van ons een alleenstaand bestaan lijden, zitten we dus regelmatig met ons Zelf opgescheept.

Nieuwe ontwikkelingen komen goed van pas om het leven iets simpeler te maken. Het is makkelijker om iemand even een foto via whatsapp te sturen dan een heel verhaal te typen waar je geweest bent en wat je gezien hebt. Met kamersleutels van een hotel is dat net zo. Liep ik lang geleden met een kamersleutel waar een zware houten klos aan hing met het kamernummer erop in mijn tas, dat werd comfortabeler bij lichtere sleutels met een ingegrift kamernummer erin. In de loop der jaren kwam er een plastic kaartje met signaal erop dat je voor een sensor op je kamerdeur moest houden. Nadeel was wel dat je dat kaartje niet bij je smartphone moest opbergen, dat verstoorde het signaal. Dan moest ik bij de hotelbalie mijn kamerpas opnieuw laten activeren.

Klavertje vier

Communicatie gebeurt door het gesproken woord en misschien nog meer door wat er geschreven of gedrukt is. Pakweg zestig jaar geleden kwam ik het geschreven woord tegen in tijdschriften, kranten, boeken, brieven en in andere papieren documenten. Documentbeheer werd mijn levenswerk, in een functie bij een bedrijfsarchief. Aan het eind van mijn loopbaan heeft de digitalisering genadeloos toegeslagen, papieren documenten werden steeds minder gebruikt voor tekstverwerking.

Daar lijkt een relatie wel op. Als hij tenminste stroomt.