De perfecte openingszin

Het is altijd boeiend om mensen te ontmoeten die een totaal ander leven leiden,of er heel andere denkbeelden op nahouden. Vroeger moest je daar helemaal voor op vakantie naar een ver land, of op eerste paasdag in de rij staan bij de Fata Morgana. Maar tegenwoordig kan het zomaar zo zijn dat je overbuurman of iemand bij je in de trein een wereldbeeld heeft, dat je nog nooit bent tegengekomen!

Omdat ik nogal ondernemend kan zijn, en soms na mijn werk een beetje onder de mensen wil zijn, ga ik dan adhoc naar iemand die die avond iets organiseert, het kan een bordspel zijn, een kringgesprek of zeemansliederen zingen, ik ben voor van alles in. Zo stuurde ik drie weken geleden een appje naar een mij volslagen onbekende dame die een 's avonds een historische wandeling wilde doen. "Ben ter plaatse, alleen nog even parkeren" wat een eufemisme was, want in de binnenstad kan hier best wel tijd in gaan zitten, maar het viel die avond gelukkig mee:)

Op het eerste gezicht leek het gezelschap te bestaan uit net zulke mensen als ik, vrouwen die al geruime tijd uit de kleine kinderen zijn en graag op een woensdagavond in het donker langs historische gebouwen lopen (dit kan toch nooit een erg grote groep zijn?) maar al voor de muntthee op was, bleek er toch iets bijzonders aan de hand te zijn. "Ja, die filmpjes kennen jullie toch wel, van die reuzen uit Tartaria?" Ik keek even of ik hier in de maling werd genomen of dat Ralf Inbar misschien met zijn candid camera mijn reactie stond te filmen. Dat leek niet zo te zijn. "Ik weet alleen maar dat de Tartaren 800 km ten zuidoosten van Moskou wonen en de rosbief hebben uitgevonden, maar die zijn toch niet zo groot van stuk?"

Nu kwam de aap uit de mouw, of eigenlijk de reus: er waren allemaal youtube filmpjes over hoe historische bruggen en gebouwen door reuzen waren gemaakt.
Gefascineerd keek en luisterde ik hiernaar.
Ik die geschiedenis en bouwhistorie had gestudeerd en dagelijks met ingenieurs werk, die technisch zeer vernunftige ontwerpen uitwerken, zat nu naar documentaires over door reuzen gebouwde bruggen te kijken -die al door 91.000 mensen waren bekeken sinds de lancering op 13 november! Voorzichtig merkte ik op: ik wil niet discrimineren hoor maar zijn jullie wel eens in Rusland geweest? Die mensen zijn zo bijgelovig dat ze op bepaalde zenders na het weer rapporteren hoeveel ufo's er geland zijn! Triomfantelijk keek ik om me heen, maar mensen keken terug met een blik vol verstandhouding so what, dus ik begreep dat ufo's erbij halen niet bepaald als overtuigend beschouwd werd hier. Gelukkig was het inmiddels tijd om te gaan wandelen:)

Ik vond het toch wel een buitenkansje om nu eens een reuzenkenner aan de tand te voelen, want in mijn eigen bubbels kom ik zulke mensen nooit tegen:) "Ben je er zelf wel ooit eentje tegengekomen dan?" Dat was niet zo, maar voor haar was het gewoon de enige logische verklaring, hoe konden anders zulke zware en preciese klussen geklaard zijn in de tijd voordat er electriciteit was? Nu stroopte ik mijn mouwen op en gaf even een geschiedenisles over bouwhistorie en romeinen met aquaducten."Dus jij gelooft gewoon al die dingen die ze in schoolboekjes schrijven terwijl mensen zelfs in 2025 nog niet eens een wasmachine kunnen maken die niet al in een paar jaar stuk gaat?"

Even overwoog ik om het verhaal te gaan vertellen over het kapitalisme en hoe er winst gemaakt wordt met spullen die voortdurend stuk gaan, maar toen bedacht ik me dat haar vertrouwen in de mensheid al zoveel op de proef gesteld was, dat ik daar niets meer aan toe te voegen had. "Wat een prachtige heldere maan hè" probeerde ik, op zoek naar toch nog wat gemeenschappelijke gronden. Ja, dat was zo, zij zag diezelfde maan als ik en er zat gelukkig die avond geen jongen met een hengeltje op ....

Ik wil verder geen contact, omdat ik te weinig overeenkomsten zie tussen ons profiel.
Krijg wel regelmatig zo'n bericht. Joh, ik had het jouwe helemaal nog niet gelezen, ik vond je foto's wel leuk. Maar dat zeg je natuurlijk niet. Nou snap ik het goed, want die profieltekst van mij is vrij nietszeggend en die foto's, houd maar op. Een camera ziet meestal alleen mijn rug, laat staan dat ik zelf zo'n ding voor mijn snufferd ga houden om een zelfje te maken. Een elfje, dat zou ik nou wél leuk vinden, maar dit terzijde.
Het blijft behelpen natuurlijk, zo'n profiel (foto's en tekst). En het is ook eigenlijk niet eerlijk. Ik bedoel, je gaat met voetballen ook niet de eredivisie in één competitie zetten met de zaterdagochtendpupillen. We hebben nu eenmaal niet allemaal de gave van het woord en we zijn niet allemaal vrienden met de camera; zelf ben ik een sprekend voorbeeld van het laatste.
Nu kun je natuurlijk betogen dat uiteindelijk soort soort wel vindt, en uiteindelijk geloof ik dat ook wel, maar soms denk ik toch: had dat nou niet zo gezegd. Paar voorbeelden, niet makkelijk, de redactiecensuur ligt op de loer, maar deze zijn zodanig bewerkt dat ze tot niemand terug zijn te herleiden, want ze zijn niet van hier (hoort u mij redactie van dit platform), maar wel uit het leven gegrepen.
- Je weegt 100 kilo en plaatst alleen een profielfoto van je gezicht. Bij 'zo zie ik eruit' schrijf je: je ziet alleen het topje van de ijsberg. Niet doen. Wees trots op de ijsberg. Laat zien!
- Na mijn scheiding heb ik zes jaar samengewoond met mijn tweede overleden partner. Ging dat niet ruiken dan?
- Ik heb drie pitbulls, geen kinderen. Lijkt me verstandig, maar ik pas.
- Wil je met mij naar de sauna en daarna misschien een hotel, alles voor eigen rekening natuurlijk. Klinkt niet echt als een happy ending.
- Ik wil iemand ontmoeten met wie we allebei gelukkig worden. Volgens mij is dat een andere site.
- Ik val op gekleurde mannen. Ik hoop dat ze een beetje stevig zijn; anders heb je er niets meer aan.
Tuurlijk allemaal heel flauw dit, want dit zijn alleen maar mijn reacties, maar wel met een serieuze ondertoon, want in elk geintje zit een seintje.
Kijk, met banden is het duidelijk. Als er geen profiel meer opzit, moet je ze vervangen.
Maar wat is hier voor jou de eerste trigger om verder contact te willen? Foto's, tekst, de combi?

Ik vond de serie “Medium” altijd erg leuk. Op waarheid gebaseerd, over een vrouw die paranormaal begaafd was, haar werk en haar gezin.
Ooit was er een aflevering waarin ze ineens boven de hoofden van mensen een symbooltje zag. Toen kwam ze erachter dat ze hetzelfde symbooltje zag boven het hoofd van de perfecte partner van mensen. Of die daar nou al mee samen was of niet.
Dat is me altijd bij gebleven, want verdorie, wat zou het toch makkelijk zijn als je dat kon zien!
Oké, er zitten ook haken en ogen aan, maar die laat ik lekker even terzijde.

Vaak zijn we zo druk aan het zoeken naar die ene geweldige man of vrouw dat we kunnen vergeten te kijken of we zelf wel echt klaar voor een relatie.
En da’s natuurlijk wel een hele belangrijke!
Als je zo’n symbooltje zou kunnen zien en daarop zou varen, weet je dat alsnog niet.
Het zou beter zijn als het verlicht was als je er klaar voor bent, idem bij de partner, en geen lichtje als je nog niet zover bent.

Ik ga zelf in gedachten af en toe wel eens “kijken” hoe dat er bij mij bij staat. Ik doe dat dan door een ‘relatiebrug’ te visualiseren.
Dat is de brug die leidt naar “...en ze leefden nog lang en gelukkig!”
Is die brug heel of gebroken, is ie mooi, goed begaanbaar? Ziet ie er fijn uit en moedigt ie je aan om eroverheen te gaan of krijg je meer een gevoel van “laat maar zitten!”
Is het een hele lange brug of kun je jouw happily ever after aan de overkant al zien?
Dat zegt allemaal wat over in hoeverre je klaar bent voor een relatie, of niet.

Je kunt het nog leuker maken, al kan dat ook best spannend zijn:
Zet denkbeeldig je toekomstige partner eens op die brug!
Als zijn of haar ogen stralen van liefde voor jou, een glimlach op het gezicht, het verlangen bij je te zijn duidelijk voelbaar.
Krijg je dan ook een glimlach en blij gevoel of meer de neiging om je om te draaien en keihard weg te rennen?

Ik speel graag met zulke dingen. Het kan je zoveel vertellen, ook in hoeverre je echt klaar bent om in een relatie te zitten.

Het bijzondere is dat als je om een of andere reden niet echt zover bent, en je toch in bochten wringt om iemand te vinden, je dit ook terug ziet in het resultaat. Je krijgt dan misschien geen voet aan de grond of trekt alleen maar mensen aan waar je niets mee hebt of die andere intenties hebben dan een vaste relatie.
Je eigen energie doet zó veel!

Je kunt dat vaak in het verkeer ook al merken, of voor de aardigheid eens testen.
Als je niet bijzonder goed in je vel zit, je wat onzeker voelt, kunnen andere weggebruikers dat niet zien. Het zou dan ook niets uit moeten maken in het verkeer. Toch heb je dan vaak dat je afgesneden wordt, langs rechts ingehaald, een botte hork achter je die te kort op je rijdt enzovoorts.
Als je je krachtig voelt, gebeuren dat soort dingen niet of veel minder. Het is alsof mensen gewoon aanvoelen dat je niet sterk in je schoenen staat, alsof er een bord boven je auto zit met “kom me maar klieren!”
*** Dat uittesten in de drukke avondspits, geeft natuurlijk een vertekend beeld.

Er zijn allerlei manieren waarop je kunt weten of je wel of niet echt klaar bent voor een relatie.
De redenen die je ervoor hebt zeggen al veel. Niet goed alleen kunnen zijn, je eenzaam voelen, geen doel of droom (meer) in je leven hebben, onverwerkt verdriet hebben en hopen dat dat weg is als je iemand nieuws hebt.
Tal van dingen.
Ook niet echt van jezelf houden. Door middel van een spiertest kun je dat testen en de meesten scoren niet positief op de uitspraak “ik hou van mezelf”.
Maar als je niet van jezelf houdt, kan een ander ook niet van jou houden.

Wat zijn dan signalen die aangeven dat je wel klaar bent voor een relatie? Dat kan natuurlijk ook heel veel zijn.
Allereerst toch van jezelf houden. Voelen en weten dat je het waard bent. Niet alleen een relatie, maar alles. Overvloed, liefde, aandacht, geld, gezondheid, er goed uitzien.
Ook iets hebben in je leven waarvoor je je bed uit wil komen in de ochtend. Een droom, een doel, iets wat je vreugde en inspiratie geeft. Dat wat jouw leven inhoud en vervulling geeft.
Dankbaarheid kunnen voelen. En dan bedoel ik niet even dankbaar zijn om een extern iets zoals een cadeautje krijgen.
Ik bedoel dankbaarheid die je vanuit je hart zomaar kunt genereren, uit het niets. Dat intense gevoel waarbij je hart lijkt te zwellen van vreugde en liefde en dankbaarheid.
Als je dat kunt genereren, krijg je ook een heel andere uitstraling.

Ik denk dat je toch echt wel klaar bent voor een relatie als je diepe dankbaarheid kunt genereren, diepe liefde voor jezelf, alles en iedereen en het leven kunt ervaren. Ook de vreugde die daarmee vrij komt.
Het maakt je een blij mens, lichtvoetig, zacht & liefdevol, en laat je dansend door het leven gaan.

Of je die partner dan wel of niet hebt, maakt dan veel minder uit omdat je gelukkig bent.
Maar de kans dat je hem of haar vindt is dan wel groter. Iedereen is toch liever bij een blij en vrolijk mens dan bij iemand die negativiteit uitstraalt.

Blijft dat ik toch best zo'n symbooltje zou willen kunnen zien. Met verlichting.