Soms, een enkele keer,
met heel veel moeite en voornamelijk toevallig,
lukt het iemand
om met beide armen zijn verdriet te omvatten.
Hij tilt het op
Laat de deur niet op slot zijn nu..
Hij duwt hem open met zijn knie
en loopt met grote breedsporige passen naar buiten.
Kijk uit! roept hij
want het verdriet is zo groot dat hij er niet overheen kan kijken,
en doorzichtig is het nooit.
Ver weg, in een sloot of op een drassige plek
onder populieren
of achter een scheve schutting tussen autobanden,
speelgoed, resten van een vuur,
gooit hij het neer
en fluitend loopt hij terug naar huis.
Toon Tellegen,
Uit "Als wij vlammen waren",
Het gaat een hele poos duren vrees ik voordat ik fluitend naar huis terugloop…
Dit gaat het meest verdrietige (afscheids) blog worden dat ik tot nu toe ga schrijven in mijn leven.
Ik heb vandaag definitief afscheid moeten nemen van mijn Lief. Wat zo paste, goed voelde en zo dierbaar was voor ons beiden is abrupt geëindigd. Alle plannen, dromen, afspraken zijn in
a split of a second voorbij... acute hartstilstand…
Ik schreef op ...okt. dat ik niet meer op zoek was, omdat ik vanaf toen op zoek was naar de ziel van mijn ziel. Ik wilde me toen direct uitschrijven ipv rond de jaarwisseling.
“ Waarom zou je dat doen? Ik geniet van je blogs en die ga ik dan missen als ik ook nog tot het eind van het jaar er ben/blijf “ zei hij tegen me.
Ik heb me toen laten overhalen om het jaar vol te maken, zoals ik sowieso aan mezelf had beloofd.
Maar nu… nu is er geen enkele reden voor mij om het jaar vol te maken. Voor wie? Voor wat?
Hoeveel tranen heeft een mens? Ik kan op dit moment alleen maar huilen 😭😭😭
Ik ben even totaal out of order. Niet beschikbaar voor wie dan ook...
Mijn 1e gedicht aan hem geef ik jullie graag mee. Hoe lang of kort een contact ook mag zijn: als het op zielsniveau is gaat dat alles (en ook de pijn) overstijgen.
Zijn...
Je lichte aanraking kwam thuis in mijn ziel.
Je warme blik mocht mijn hart binnenstromen.
De energie, die toen goddelijk samenviel,
gaf antwoord op mijn diepste dromen:
“ Ik mag er zijn. Ik mag bestaan…”
Wat tussen ons is, laat ik nooit meer gaan.
©
“ Soms, of misschien altijd, brengt het universum mensen samen . Laat hij hen ontmoeten in puurheid, liefde en passie. Niet voor de eeuwigheid, niet voor de toekomst. Nee gewoon voor en in het NU, gewoon omdat het bestemd was , om steun, warmte en liefde te beleven. Om ons zelf weer een glimp van ons zelf te laten zien, om er te zijn voor elkaar. Dank je wel daarvoor, dat ik er mocht zijn de afgelopen maanden ”. citaat van mijn Lief.
Ik ben dankbaar voor dit laatste bericht. Had hij het voorvoeld?
Anyways, ik wil dit met jullie delen omdat ik onverwachts in een situatie ben beland, die ik nooit had kunnen bedenken, maar die een ieder kan overkomen.
Ik wens jullie van Harte toe een mooie relatie, die mag duren tot in de eeuwigheid.
Voorlopig heb ik even de tijd nodig om in balans te komen en dat kan ik alleen zelf gaan doen, bij mezelf/in mezelf...
Ik zal over een paar dagen me gaan uitschrijven en bedank jullie voor alles wat jullie me hebben meegegeven/geleerd in dit jaar.
Heb het goed! Blijf bij jezelf en HOOP!....
NB: Soms is vaak gelukkig...meestal...op den duur...
#cherishyourblessings
