terug

Vriendschap of relatie ?

donderdag 13 december 2018

Je hoort vaak van mensen dat hun uiteindelijke nieuwe partner niet iemand van een datingsite is geworden, maar een oude vriend(in) van vroeger. Ik probeer me dat voor te stellen. Ja, natuurlijk, je kent elkaars kennissenkring, familie, je komt vaak uit hetzelfde mllieu. Daar is veel voor te zeggen. Maar wanneer sloeg de vonk dan over? Of was de jeugdige passie weg en was het gewoon fijn om een vertrouwd iemand om je heen te hebben? Zo ken ik een aantrekkelijke man van mijn eigen leeftijd, die jarenlang de vriend was van een oudere vriendin van mij. Hun liefdeskaarsje was uitgegaan en mijn vriendschap met haar was ook overgeraakt. Hij en ik hebben het altijd goed met elkaar kunnen vinden, dus bleven wij met verjaardags- en kerstkaarten contact met elkaar houden. Na verloop van tijd kreeg hij een nieuwe vriendin, maar we bleven toch contact houden.

Toen hij na enkele jaren opnieuw vrijgezel werd, stelde ik voor om in de zomer af en toe samen te gaan fietsen of met erg warm weer een dagje strand te pakken. Ik woon in een mooie omgeving en heb hem die in etappes helemaal laten zien. Daardoor leerden we elkaar steeds beter kennen, omdat we nu vaker in elkaars gezelschap waren. Toch waren we allebei bang dat onze vriendschap kapot zou gaan als het meer zou worden en het niet goed zou gaan. Dus draaiden we wel om elkaar heen, maar we durfden de stap naar een relatie niet te maken. Hij was intussen lid geworden van een datingsite en hij wist dat ik lid was van 50Plus. We konden allebei de speld in de hooiberg maar niet vinden en kwamen tot de conclusie dat wij samen meer interesses gemeen hadden dan "onze" dates. We begonnen elkaar ook steeds leuker te vinden en meer te waarderen. Dus gingen we voorzichtig onderzoeken of er misschien meer in zat. Hij kwam nu, zonder ergens buitenshuis af te spreken, ook gewoon bij mij thuis.

Na enige tijd begon het bij mij te knagen dat ik niet alleen altijd het initiatief moest nemen voor alle uitjes die we ondernamen, maar ook dat ik nooit eens bij hem thuis werd uitgenodigd, want hij was altijd mij bij te gast. Oke, hij nam weleens een fles wijn, gebakjes, of een klein kado voor me mee, maar hij zat bij mij van's morgens koffietijd tot laat in de avond en ik verschafte de lunch, de aangeklede borrel en het avondeten. Hij ging pas weg als ik hem een hint gaf, dat ik het erg gezellig had gevonden, maar dat het echt tijd werd om eens huiswaarts te gaan. Langzamerhand besefte ik dat zijn ex-vriendinnen hier waarschijnlijk ook tegenaan waren gelopen, maar dat ze dat een hele tijd hadden geaccepteerd, omdat hij zo gezellig was. Waar liepen jouw relaties eigenlijk stuk op? vroeg ik."Tja, mijn makke is, dat ik een beperkte houdbaarheidsdatum heb" zei hij, en even later zei hij ook "ik hou er misschien teveel van om bij iedereen te komen aanzitten". Ik heb hem toen maar even wakker geschud. "Moet je eens goed luisteren vriend, zei ik, ik ben niet het meisje van het entertainment, die de taak heeft om jou te vermaken. Verder ben ik graag gastvrij, maar ik ben geen goedkoop aanschuifadres. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat we met weegschaaltjes aan de gang gaan, maar dit is behoorlijk eenrichtingsverkeer, vind je zelf ook niet"? Het was even akelig stil. Toen gaf hij schoorvoetend toe, dat hij meestal oudere vriendinnen had gehad, omdat die voor hem zorgden en ook de gezamenlijke uitstapjes bedachten. Dat ik, die even oud was als hij, dat ook voor hem deed, vond hij geweldig! Maar hij zag nu toch wel in dat ik er anders over dacht en dat dit gedrag van hem niet bij mij in de smaak viel. Misschien is het beter voor de vriendschap als we, zoals we eerst deden, gewoon weer buitenshuis gaan afspreken, zei ik voorzichtig. Na dit gesprek deed ik expres geen poging om iets af te spreken, want ik wilde eens kijken wat hij ging doen. Zoals hij gewend was, wachtte hij af. Hij wist niets te verzinnen, deed daar ook geen moeite voor, dus er gebeurde niks. Wat was ik blij dat het nog geen relatie was geworden, het heeft onze vriendschapsband gered.

Doordat hij niet meer bij mij thuis komt, is het contact wel een stuk minder geworden, want buitenshuis spreken we nu niet meer af. We bellen elkaar af en toe nog wel eens op om even bij te praten. Onze vriendschap is daardoor wel op een laag pitje geraakt en heeft helaas niet meer de spontaniteit en gezelligheid die we in die mooie zomer hadden. Ik heb hiervan geleerd, dat je een goede vriendschap moet laten zoals het is en niet moet gaan onderzoeken. Als je echt verliefd op elkaar wordt, is het uiteraard een heel ander verhaal, dan wordt het vanzelf wel een relatie.

geplaatst door sixty - 4214 keer gelezen