Knuffelen...

In mijn leven is het mij meerdere malen overkomen dat, na een lange relatie, mijn ex-vriend het na een tijd toch weer opnieuw met mij wilde proberen. Vreemd, bij vriendinnen heb ik dat nooit. Misschien komt dat omdat ik een hetero-vrouw ben en dus nooit een liefdesrelatie met een vrouw heb gehad. Ik heb het zelfs nooit overwogen.

Het einde van een vrouwenvriendschap neemt bij mij best veel tijd in beslag, maar het stoppen met een liefdesrelatie duurt nog veel langer. Ik geef namelijk niet zo gauw op. Achteraf denk ik weleens, ik heb deze vriendin geen 3 kansen gegeven, maar wel 20. Bij een liefdesrelatie geef ik zeker het dubbele aantal kansen weg, dus krijgt hij er wel een stuk of 40. Natuurlijk heb ik daar geen score van bijgehouden, dus dat is maar een ruwe schatting.

Mijn vriendschappen duren daarom best wel lang en mijn liefdesrelaties ook. Ik ben een slow starter maar bouw ook langzaam af, zo werkt dat bij mij. Maar is de grens echt bereikt dan gooi ik radicaal het roer om. Ik ga ervan uit dat, als ik een deur sluit, ergens anders weer een nieuwe deur open gaat. Dat gaat uiteraard niet vanzelf. Eerst emotioneel de relatie verwerken, dus ik ga niet meteen op zoek. Maar maanden achtereen alleen thuis blijven zitten lost ook niks op. Meestal ging er inderdaad na enige tijd wel weer een andere (liefdes) deur open. Nu ik een stuk ouder ben, merk ik dat die nieuwe deur niet zo makkelijk meer opengaat als voorheen. Maar een ex-vriend is niet voor niks een ex. Al die jaren kwam er in onze issues geen verbetering, dus opnieuw een relatie met hem opstarten? No way! Dat heeft tot onbegrip geleid, het werd niet serieus genomen. Ze draait wel weer bij, dacht hij. Nee dus, genoeg is genoeg.

Op een dag merk ik vanzelf dat ik weer open sta voor een nieuwe liefde. Tot het zover is, blijf ik alleen. In een nieuwe liefde moeten we beiden veel tijd en energie willen investeren, dat zie ik niet gebeuren bij een probeersel of kortstondig avontuurtje. Als het voor allebei goed aanvoelt, ga ik er weer voor...

Een paar keer per jaar krijg ik van mijn drie kleinkinderen hun schoolrapport te zien. Uiteraard is het de bedoeling dat opa dan zijn bewondering uit voor hun prestaties en die loftuitingen onderstreept door een bijdrage voor hun spaarpot. De bewoordingen in de rapporten zijn evenwel anders dan vroeger. Zoiets van voldoende, goed gedaan, moet nog wat bijwerken.. En de juf of meester schrijft er een persoonlijk woord bij.
Toen ik 65 jaar geleden in de lagere school (heet tegenwoordig basisonderwijs) mijn eerste schreden zette kreeg ik drie keer per jaar een rapport waarop met cijfers mijn vorderingen waren vermeld. Dat moest ik aan mijn ouders tonen die er hun handtekening onder plaatsten.

In het leven van alledag worden mijn prestaties, mijn gedrag, mijn uiterlijk en karakter ook gelabeld met een rapportcijfer. Die verschillende getallen worden dan gemiddeld en tenslotte komt er één cijfer uit. Ik doe op mijn beurt onbewust hetzelfde met mensen, die op mijn pad komen. De uitspraak: Als je een zesje bent, word je nooit een negen of een tien, en het liedje: Als je voor een dubbeltje geboren bent word je nooit een kwartje van de onovertroffen Louis Davids hebben nog niets aan waarde ingeboet.

Het is volstrekt logisch dat dit gegeven ook doorwerkt bij de keuze van een partner. Ook al beweren velen, dat het altijd gaat om de klik, dan wordt vergeten, hoe die klik tot stand komt. Welk oordeel hebben we als we een profiel met een foto lezen? Dan vergelijken we wat we zien met onszelf. Vaak vergelijken we het ook met onze vorige partner. Niemand wil voor minder gaan…

Dat heeft wel wat consequenties! Veel mensen vinden dat ze zelf (maar) een zesje zijn, of het wordt hen aangepraat door hun omgeving. Zo’n waardeoordeel kan heel hard aankomen. Ze krijgen een minderwaardigheidscomplex van hier tot Jericho. Wie geen hoge dunk heeft van zichzelf is niet zo snel geneigd een partner te zoeken, die hoger scoort op de ranglijst. Hoewel.. Bekend is de neiging van mannen en de laatste tijd meer en meer ook van dames, die blijkens de omschrijving van wat ze zoeken iemand willen, die wat beter in de markt ligt.
Mannen zoeken vaak een partner die een behoorlijk aantal jaren jonger is dan zij zelf. Is dat een juiste opstelling? Ze willen ermee pronken.

Niet alleen aan een profiel maar ook aan een blog en aan een concrete afspraak kun je een waardering toekennen. Dat lees ik in reacties op een algemene chat maar ook in andere blogs. Waar schort het dan aan, als een date tegenvalt? Aan de voorbereiding, respect voor de gesprekspartner, en aan het verwachtingspatroon? Dat zijn sowieso drie aspecten, als die niet goed zijn kan een date gruwelijk tegenvallen.

Ik denk niet, dat het labelen geheel en al uit te bannen is. Het gaat bijna automatisch. Is het goed om pas nadat je iemand in het echt gezien hebt een combinatie van de date en het profiel te maken? Een goede kennis van mij vond, dat je bij twijfel “het” toch een kans moest geven.
Een open einde wederom. En veel vragen. Ik hoop op reacties! En ga niet meteen als een schooljuf je rapporten maken…

Na een leuk contact per app en telefoon ben ik afgereisd naar Hengelo, voor mij zo,n 200 km met de trein. Hij was jarig en vroeg mij te komen. Slapen zou geen probleem zijn want er was een keurige logeerkamer. Ik werd opgehaald van het station en D was blij mij te zien, pakte me bij de hand en zei,,,precies zoals ik het mij had voorgesteld ! Nou dat was dan alvast meegenomen. Vaak valt de ontmoeting nogal tegen door vooral  oude foto,s. Het BEELD dat er nu was klopte dus in elk geval met de werkelijkheid. We gingen eerst naar huis waar de hond mij gelijk verplichtte met zijn bal en met hem te spelen. Voor mij geen probleem ik wist dat hij er zou zijn en wat zijn wens zou zijn. Tot zover klopte het allemaal. Na samen overlegd te hebben wat we s,avond zouden eten en dat ik zou koken togen we naar de Jumbo waar we als een jarenlang verbonden stel gezamelijk de boodschappen uitkozen, ook rekening houdend met mijn eetgewoonte,s ook daar was niets op aan te merken. Het eten was goed geslaagd en  s.avonds gezellig een borreltje gedronken waar enige druk ontstond om toch maar bij elkaar te slapen, dat moest toch kunnen ....... Nee, voor mij, toch maar niet. We kenden elkaar niet en het was nog de vraag of er een relatie in zou zitten. De logeerkamer was keurig in orde en ik kon er lekker slapen. De volgende morgen was hij jarig en s,middags kwam zijn zoon met zijn vrouw langs. Verder zaten we de hele dag in de tuin waar de hond mij als speelkameraadje opeiste. Het eten werd weer goed gekeurd en de avond was een herhaling van de vorige. Na 4 dagen ging ik weer naar huis en zouden we het geheel laten bezinken. Er was niet veel contact meer maar na een week besloten we dat ik  nog een paar dagen terug zou komen. Hij was hier erg blij mee en daarom was ik zeer verbaasd de volgende dag een app te vinden waar in stond......Ik vind het fijn als je komt maar ik wil wel een zekerheid hebben van de LIEFDE voor het laatste kwart van mijn leven ! Die ik er instop en er ook van terug verwacht ! Mijn antwoord was dat ik die niet kon geven.

Liefde komt en gaat , soms met vlagen, het is als een auto  "als hij nieuw is ben je er zuinig op maar dat slijt met de tijd, als je hem goed onderhoud heb je er langer plezier van sommige worden zelfs een oldtimer en blijven een leven lang en omdat je hem door en door kent kun je zijn noden goed invullen.

Ik heb het er maar verder bij gelaten en ga, een illusie armer, maar weer op zoek naar een voor mij geschikte partner. Opgeven is er niet bij want alleen zijn is niks voor mij en Zekerheid....nee... die is er nooit dat weet ik Zeker