Knuffelen...

In een berichtje aan me stond, “Het is stil aan je kant! Heb je het druk?”... en ja binnen in me is het stil. Ook om me hen lijkt het stil, maar toch bruisend.

Oh, binnen in het “slakkenhuisje” in dat ik me heb teruggetrokken gebeurt heel veel. Toch wil ik niet meer er uitkomen uit het huisje. Het is zo cosy en voor al veilig hier.

Ik heb de “Corona afstand en stilte” in me opgezogen en voel me goed ermee.

Het kleine beetje structuur wat ik had, schijnt met de Corona maatregels nihil geworden en ik voel me rondzwerven in de dagen.

Oh, ik doe veel. Zo heb ik gisteren bv de opstelling in mijn atelier verandert. De morgenzon scheen rechtstreeks op mijn werkplaats en dat was dan wel te veel licht. Sowieso ben ik veel aan het schilderen. Pas laatste week heb ik een door mij geschilderd vuurtoren naar de VS verstuurd. Het zijn altijd weer clownsgezichten, in de laatste weken ook portretten en tussen door vuurtorens die ik aan het schilderen ben.

Gelukkig was en is er wel een van mijn structuur gevers gebleven. Mijn wekelijkse afspraak met de voedselbank. Een ander, de zorg voor en om mijn buurvrouw is er ook, toch was ze een paar dagen geleden opgenomen in ziekenhuis en zorg is grotendeels verandert tot de stille zorg voor en om haar huisje. Ook heb ik natuurlijk een bezoek aan haar in ziekenhuis gebracht. Maar ja, gezellig is anders...

Ondertussen ben ik ze zat, de telefoongespreken, -afspraken, de berichtjes via de mail, WhatsApp, Messenger en Facebook. Ik heb geen zin meer om gespreken op afstand. Sterker nog, ik weet soms niet meer wat ik moet zeggen, schrijven. Het is als of de stilte ook mijn woorden heeft bereikt.

Net als de knuffels mis ik ze de gespreken met oogcontact en het kunnen zien en niet alleen voelen van de glimlach.

Ik mis ze, maar...

Begerig wacht ik op aanspraak, heel enthousiast als ik ze krijg.

Op zoek naar het antwoord, blijft het stil en ik ga schilderen...

Lieve groetjes en nog een fijne Pinksterdag!

Ik woon al 14 jaar in een beneden appartement. Naast mij woont een jonge onderwijzeres, en boven haar appartement en mijn woning zijn nog twee etages. Mijn buurvrouw en ik zijn de enige eigenaar-bewoners van het complex, de bovenetages zijn eigendom van twee andere personen die de woonruimte verhuren.

De bewoners van de etage boven mijn appartement zijn vrijwel zonder uitzondering starters. Stelletjes, die voorheen na in hun tienertijd jarenlang apart bij hun ouders gewoond hebben, daarna als tussenfase vaak in een studentenhuisvesting bivakkeerden en nu voor het eerst hun eigen stekje konden huren. Hoewel deze jongelui, twintigers er qua privacy een stukje op vooruitgaan vraag ik me af, of dit ook geldt voor het wooncomfort.. Met z’n tweetjes eenzelfde oppervlakte delen als waar ik zelf in mijn uppie over beschik lijkt me op den duur vrij ongemakkelijk. Uiteraard, als ik zo’n situatie vergelijk met de huisvesting van gezinnen in derde wereldlanden valt dit nog mee..

Het is eigenlijk heel begrijpelijk dat zo’n stelletje niet echt lang op zo’n etage blijft wonen. Ze gebruiken een paar jaar om als tweeverdiener te sparen, waarna er een eigen behuizing elders wordt gekocht. Om die reden vergelijk ik de etages boven mijn appartement vaak met een duiventil. Met dit verschil, dat in zo’n hok voor koerende vogeltjes nog wel eens eieren gelegd worden, die tot jonge tortelende gevederde vriendjes leiden; daarvan is boven mij geen sprake. Gelukkig is het contact met de bovenbuurtjes door de band genomen redelijk, afgezien van die keer, dat van hun balkon een geopende verfpot in mijn tuin en op mijn terras viel (het duurde maanden voordat alle gele strepen weg waren) en een ander moment, dat de kat van een van de bovenburen ongemerkt mijn huis ingeslopen was. De ravage die ik ontdekte bij thuiskomst was aanzienlijk…

Er zijn andere situaties denkbaar, die ook met een duiventil te vergelijken zijn. Het is een beetje een ontwikkeling in de tijd. Langdurige dienstverbanden bij een bedrijf zijn steeds meer not - done. Het is goed voor je c.v. als je meer dan eens een carrièreswitch maakt tijdens je werkzame leven. De tijd van dienstverbanden van 40 of zelfs 50 jaar, die in de eerste jaren bij het bedrijf waar ik werkte heel gewoon waren behoort tot het verleden. De bijbehorende feestelijke recepties van die jubilea waren overigens heel gezellig..

In het verlengde hiervan is mij en waarschijnlijk ook u als lezer opgevallen, dat ook langdurige verbintenissen in de vorm van een huwelijk of geregistreerd partnerschap tegenwoordig minder vaak voorkomen. Er zijn veel meer eenpersoonshuishoudens dan pakweg 30 jaar geleden, het aantal echtscheidingen is hoog.

Vooral mannen laten het er na zo’n verbroken relatie niet bij zitten. Ze maken tegenwoordig gebruik van de gewone mogelijkheden om weer met een dame in contact te komen, maar vooral van de digitale wereld. Een fenomeen als Tinder biedt perspectieven, en dan komt de vergelijking met een duiventil om de hoek sluipen. Want Tinder is snel maar meestal ook lichtvoetig, voor veel mannen geldt dan: In ieder stadje een ander schatje. De verbintenissen zijn vaak geheel anders dan serieuze relaties. Overigens kan dat ook gebeuren als iemand een partner ontmoet via een reguliere datingsite..

In een duiventil vindt de doffer (mannelijke duif), die komt aanvliegen niet alleen zijn liefje maar ook zijn natje en droogje. Uiteraard moet bij een echte duiventil de duivenhouder hiervoor zorgen. In het door mij geschetste hok vindt de aanvliegende duif zijn gedekte tafel en opgemaakte bedje vaak verzorgd door het duivinnetje. Tenminste, zo is het in veel duiventillen…

De zekerheid in een relatie is minder dan vroeger. Ik zag net een stukje van de conference “Je hebt ja gezegd” van Tineke Schouten, geplaatst in de algemene chat. Daarin vergelijkt ze mannen met Typex. Hoezo? Een man is eerst helemaal je type, en daarna is het je ex… Maar dat geldt ook voor vrouwen…

Op een terrasje naar mensen kijken is een favoriete bezigheid van velen op een mooie zonnige dag en binnenkort mag dat weer.

Kijkend naar de gezichten van de voorbijgangers selecteren we bijna automatisch op mooi of minder mooi. Is die beoordeling puur subjectief of zijn er zaken waar zowel mannen als vrouwen op letten als ze een gezicht een score geven? Indien er op min of meer wetenschappelijke manier over wordt geschreven, is symmetrie vaak een punt dat erg belangrijk wordt geacht bij het bepalen van schoonheid. Het waren de oude Grieken die al schreven dat schoonheid door exacte verhoudingen wordt bepaald. Dat gold niet alleen in de natuur en de kunst, maar tevens voor mensen. De bekende cosmetisch chirurg Julian de Silva is er van overtuigd dat perfectie van het menselijk gezicht kan worden berekend aan de hand van deze Golden Greek Ratio’s

De simpele regels

Misschien had je nu een ingewikkelde en onleesbare formule verwacht om de score voor perfectie van een menselijk gezicht te bepalen. Maar in feite is het simpel en draait het allemaal om symmetrie. Het perfecte menselijk gezicht heeft zowel voor vrouwen als mannen de volgende exacte kenmerken:

De verhouding tussen lengte en breedte van het gezicht is 1,6 : 1
De afstand tussen de ogen is precies gelijk aan de breedte van een oog
De afstand van de haargrens tot de bovenkant van de neus is gelijk aan de afstand van bovenkant tot topje van de neus en de afstand van het topje van de neus tot de onderkant van de kin is dezelfde als de vorige twee.
De lengte van de neus is precies gelijk aan die van de oren.

Op basis van die verhoudingen krijgt een gezicht een wetenschappelijke beoordeling van schoonheid die maximaal 100% kan bedragen.

De mooiste vrouw en de mooiste man ter wereld

Uiteraard kon De Silva niet de score van iedere man of vrouw ter wereld bepalen, dus heeft hij zich beperkt tot duizenden beroemdheden waar foto’s van voldoende kwaliteit aanwezig waren om een scherpe score te kunnen bepalen met daartoe ontwikkelde software. Voor iedere afwijking van de bovengenoemde perfecte verhoudingen werd puntenaftrek toegepast. Volgens deze score zijn de mooiste vrouw en man ter wereld:

Het Nederlands/Palestijnse fotomodel Bella Hadid met een score van 94,35%
De Britse acteur en muzikant Robert Pattinson moest het doen met een score van 92%

Dat wordt dus snel meten hoe jouw favoriet hier op 50+ scoort.

Nog een paar testen?

Misschien is schoonheid alleen genoeg voor jouw potentiële partner, maar als je helemaal op safe wilt gaan probeer je het volgende uit:

1. De bartest

Ga met je partner naar een bar of restaurant en beoordeel zo objectief mogelijk of het jou boeit wat de rest van de bezoekers van jullie denkt. Als je alleen belangstelling hebt voor elkaar zit het wel goed.

2. Troosten

Is jouw beoogde partner in staat je te troosten als je dat nodig hebt of laat deze dan verstek gaan? Indien troosten niet lukt, zou het mogelijk zijn dat je op zoek moet naar een ander.

3. Veranderen

Praat er eens een keer over wat je aan elkaar zou willen veranderen. Maar weinigen zullen niets weten te verzinnen, maar als er wel erg veel dingen over tafel komen is dat geen goed voorteken voor de toekomst.

Weer een stapje dichter bij de perfecte date?