Het kerstdiner

Een zwierig verhaal.
Bij de profielbeschrijvingen op een datingsite kunnen (niet altijd verplicht) hobby’s ingevuld worden. Wie dat doet en het niet bij een liefhebberij laat, maar verschillende passies invult heeft een grotere kans dat iemand die dezelfde hobby’s heeft reageert dan wanneer dit aspect van een profielbeschrijving niet wordt benut.

Ik houd van dansen en dan bij voorkeur stijldansen. Foxtrot/quickstep, Engelse wals, Rumba en Cha cha vind ik fijn om te doen, hoewel ik een jive, bachata of merengue niet versmaad.
Het gaat bij stijldansen om goede afspraken tussen beide danspartners. Hoewel bij dansles geleerd is, dat bij stijldansen de man altijd leidt en de vrouw soepel moet volgen heb ik bij veel vrije dansevenementen ook ervaren, dat dit tegenwoordig geen wet van Meden en Persen meer is/. Soms zie ik bijvoorbeeld twee dames of twee heren met elkaar stijldansen. Dan zijn goede afspraken over wie de “herenpassen” en wie de “damespassen” gaat doen van belang.

Waar mannen stijldansen leuk vinden zou dat kunnen komen omdat zij de leiding mogen nemen bij de variaties, de draaien. Ik moet bekennen, dat ik bij veel dansjes wel de aangever ben, hoewel tegenwoordig ook mijn danspartners het initiatief nemen. Dan is er een ding belangrijk: een goede communicatie. Dat kan door een enkel woord of een afgesproken gebaar. Het is mogelijk, dat een aantal vrouwen dansen als salsa en rock en rol prettiger vinden dan bijvoorbeeld een foxtrot, omdat bij een salsa minder fysiek contact vereist is; wellicht vinden mannen om diezelfde reden stijldansen aangenamer.

Stijlvol dansen wordt zeker gewaardeerd. Een man vraagt op een hoffelijke wijze de dame. En na de dans, voordat beide partners gaan zitten of wanneer ze een andere partner ten dans vragen, even wederzijds een kleine buiging om je danspartner te bedanken is een mooie afronding.

Er is ook nog iets als de dans van het leven. Ideaal zou het zijn als in die dans, vooropgesteld dat het gaat om een dans van twee personen beiden gelijkelijk de loop van de dans bepalen. Natuurlijk zijn er omstandigheden die er toe bijdragen, hoe stijlvol die dans is. Tijdens het echte dansen is dat bijvoorbeeld de muziek bij de dans, die de dansers tot hogere prestaties kan voeren. Aan de andere kant zijn er muurbloemen, mensen die aan de kant zitten, die ook graag willen dansen. Soms nemen zij het heft in handen, ze tikken het danspaar op de schouders met de woorden: “Mag ik de volgende dans met u?”. In de levensdans zijn er natuurlijk ook mensen, die bij het zoeken naar een relatie buiten de boot vallen. Maar zij zullen niet zo snel bij een stel tussenbeide proberen te komen. Dat is ongepast.

Net als een dans heel harkerig kan verlopen is de levensdans niet altijd een vloeiend gebeuren. Het is uiterst pijnlijk als ik op de teen van de ander stap. Onlangs danste ik met een dame die haar dansschoenen vergeten had, toen wilde ze persé op haar kousen dansen. Gelukkig ging het goed. In het leven is het verstandig je goed te beveiligen met “stevige schoenen”, die toch elegant zijn, maar waardoor je het risico niet loopt dat je pijn hebt als iemand een verkeerde pas maakt.

Ook in het leven helpt het als je jouw dans stijlvol doet. En, je partner bedankt als de dans ten einde is. Het afscheid hetzij bij scheiding, dan wel beëindiging van de vriendschap of na een zware ziekte kan in verschillende vormen plaatshebben. Als er toch op de tenen getrapt wordt, hoe reageren beide partners op elkaar? Sorry, is dat genoeg? Er zijn zoveel mogelijkheden te excuseren of om iemand te kwetsen, en dat is nog wel wat erger dan een stap op een teen.

Ik wens iedereen een mooie levensdans toe, na een middag of avond dansen is er, net als bij het skiën apres ski ook apres dance. Bij een levensdans is het af en toe ook goed even te evalueren… Wat ging goed en wat kan nog beter? Ook dat kan gezellig zijn.

Pinky promise…
is een pinkbelofte. Je steekt elkaars pink in elkaar als een gebaar. Een gebaar van vertrouwen in elkaar om een afspraak, of een geheim te bezegelen. Wanneer kinderen het doen is het lief en aandoenlijk. Je ziet het wel eens in films voorbijkomen. Het gebaar vindt zijn oorsprong in Japan tussen 1600 en 1800 volgens Wikipedia.fr. Wanneer de belofte werd verbroken werd de pink afgehakt. Dus lang niet zo onschuldig zoals het nu is. Of het veel wordt gebruikt, ook door volwassenen, weet ik eigenlijk niet. Ikzelf heb het nooit gedaan. Het is een symbool van een belofte. Elkaar beloven om altijd vrienden te blijven, elkaar te blijven steunen bijvoorbeeld.

Een diepere betekenis is het geven van ringen aan elkaar. Ringen bij een verloving en bij een Huwelijk. Toch houdt een pink belofte ook een verbondenheid in. Een gevoel van vertrouwen in elkaar. Het symbool van een ring is de oneindigheid. Eeuwige verbondenheid. En ja, dat kan ook verbroken worden evenals de pinky promise. Weliswaar met andere gevolgen, maar gelukkig is de straf van het verbreken van de pinky promise nu vervaagd.

Wanneer we op vakanties, of om diverse redenen andere landen bezoeken ontdekken we verschillende levensomstandigheden. Het verschil in communiceren, de Taal, maar ook het verschil in cultuur en in aanraking komen met andere gewoontes dan wij gewend zijn. Een tijdje terug was ik uitgenodigd op een feestje met mijn Turkse vriendinnen in de Hoeksche Waard. Ik heb hen leren kennen door mijn hulp aan hen als taalcoach. Door hen waren diverse gerechten bereid. Voor mij allemaal nieuw. En onder het eten werden de diverse recepten uitgewisseld. Ik vind het mooi om de mogelijkheid hebben ook de gewoonten en de cultuur van hen te ontdekken. Na de gezellige maaltijd werd er muziek aangezet en dansten we gezamenlijk in een kring. Iedereen stak elkaars pink in elkaar bij de Hayal dans. Een volksdans die in Turkije zo wordt genoemd. Door het dansen in een groep symboliseer je het gevoel, wij horen bij elkaar. In Nederland kennen we de Klompendans als volksdans. Hoewel het vaak oubollig werd en wordt gevonden heeft Hans van Maanen in 1987 een ballet met klompen uitgevoerd onder de naam Clogs. Volgens Wikipedia werd dit ballet in 2006 door 475 dansers uit alle werelddelen uitgevoerd voor een vermelding in het Guinnes Book of World Records voor het grootste aantal klompendansers.

Martin Gijzemijter

Breek nooit een belofte
Daarmee wordt heel wat leed bespaard
Een woord dat eenmaal is gebroken
Is voor eeuwig niets meer waard

Liefs,

Monique

Al een aantal dagen liep ik geregeld te denken aan iets waar ik met daten tegenaan loop.
Laat ik nou een aanbod krijgen van een bekende datingcoach om 14 dagen gratis zijn AI coaching app te gebruiken!
Dé kans om eindelijk een professioneel advies te krijgen betreffende dat stuk.
Gisteren heb ik mijn vraag gesteld, waarna het dieper en verder ging, want het riep weer meer vragen op.

Ik eindigde met 5 pagina’s inzicht en advies waar ik heel blij mee ben.
Omdat het zoveel is, moet ik het nog een aantal keren goed doorlezen om het echt in te laten werken.
Het bijzondere is dat hij –nou ja, de AI versie van hem- ook ‘holding space for your individuality’ noemde.
Google maakt er ‘ruimte bieden voor jouw individualiteit’ van.
Vandaag lees ik een interessant stukje van een life-coach en iemand die daarop reageerde, heeft het er ook over dat ‘holding space’ belangrijk is in relatie.
Toch toevallig dat dat twee keer in twee dagen voorbij komt!

Ruimte laten en bieden voor iemands eigenheid is natuurlijk belangrijk. Niet proberen hem of haar te veranderen.
Iedereen zal waarschijnlijk denken of zeggen dat hij of zij dat ook niet doet, maar is dat wel echt zo? Het zit vaak ook in kleine dingetjes, niet perse in halszaken.
En kleine dingetjes kunnen verdomd irritant worden na verloop van tijd!
Als je in de eerste periode door een roze bril kijkt, kun je toch makkelijk iets door de vingers zien. Maar na een jaar ontplof je met een “Kun je nou onderhand eens het dopje op de tandpasta draaien!”
Ook een dingetje is dat m.n. vrouwen vaak intuïtief voelen hoe iemand kan zijn, zijn potentieel, maar dat wil niet zeggen dat die man dat gaat worden. Dat is aan hem, zijn keuze om verder te ontwikkelen en groeien, of niet.
Maar als je daarvoor bent gevallen of denkt “Dat verandert wel!” kom je meestal van een koude kermis thuis, met een gebroken hart.

Ruimte bieden kan ergens alleen als je samen wel genoeg compatibiliteit hebt.
Je biedt dat terwijl je stevig geankerd bent in gedeelde waarden.

Ik heb dat meegemaakt. Geen enkele behoefte elkaar te veranderen, elkaar helemaal accepteren en genieten van elkaar zoals je bent, met heel veel gedeelde waarden.
Dat was de meest bijzondere start van een relatie die ik heb meegemaakt.
De rust en de vrijheid die dat met zich meebrengt, is eigenlijk niet met woorden te vatten.
Er is dan ook meteen ruimte voor intens diepe verbinding en groot potentieel voor iets heel moois. Het is individueel ook enorm inspirerend.
Dat is bij mij dan niet zo verder gegaan omdat iets een kink in de kabel gaf waardoor dat hele gevoel in één klap van tafel werd geveegd.
Maar… ik weet wél hoe het voelt! En ik weet dat dat is wat ik weer wil voelen en ervaren in een relatie.

Dan nog even terug naar die compatibiliteit. Je moet natuurlijk bij elkaar passen, maar je hoeft niet hetzelfde te zijn.
Ware liefde zit in acceptatie, afstemming en emotionele volwassenheid. De beste en diepste relaties floreren niet omdat de partners hetzelfde zijn, maar omdat ze –daar is ie weer- ruimte bieden aan elkaars individualiteit terwijl ze geworteld zijn in gedeelde waarden.

Compatibiliteit zit dan toch in die waarden, niet direct in hetzelfde zijn.

Hoe vaak zoeken we dan eigenlijk niet nét verkeerd? Naar iemand die min of meer hetzelfde is of dezelfde dingen doet?
Wat ik laatst al eens zei, dat ik steeds meer tegenkom dat mannen eisen dat je dezelfde hobby hebt hij of bereid bent die te leren.

Als ik dat tegen het bovenstaande houd, hoe een goede relatie echt werkt en floreert, ruimte houden voor de individualiteit van de ander enzovoorts, dan is zo’n eisende instelling toch heel bekrompen. Infantiel komt op, hihi.
Maar met zo’n instelling laat je toch finaal geen ruimte voor de eigenheid van een potentiële partner. Die mag en kan dan nog verdraaid weinig van zichzelf inbrengen.
Als ik daarop invoel, moet je dan enorm op eieren lopen. Ik pas daarvoor.
Dat is eigenlijk ook hetzelfde als iemand die zegt een vrouw te willen die niet dik is. Of –wat ik ook ben tegengekomen- die wél flink aan de maat is.
Oké, enerzijds logisch dat je een bepaald fysiek iets hebt waar je niet warm voor kunt lopen. Heb ik ook.
Maar stel nou dat ik die slanke vrouw was. Wat dan als je in de menopauze aankomt? Of met de Kerst? Mag je dan gelijk je koffer pakken en opzouten?
Hoe kun je dan ontspannen in een relatie en jezelf zijn?
Dat is hele voorwaardelijke liefde.

Misschien zie ik het verkeerd –correct me if I’m wrong- maar volgens mij zijn velen behoorlijk gefixeerd op hun ideaalbeeld en eisenpakket en te weinig op persoonlijkheid en compatibiliteit die voortvloeit uit gedeelde waarden.
En dat mag dan wel een beetje hand in hand gaan met uiterlijk. Vrij logisch dat als je daar echt niets mee kunt het sowieso niet gaat werken.
Je moet wel met vreugde ’s ochtends wakker kunnen worden naast je nieuwe partner.
Handige bijkomstigheid is dat iemands uiterlijk niet alleen een gevolg is van zijn papa en mama’s genen, maar ook een reflectie is van zijn/haar persoonlijkheid.

Voel je vrij inzicht en eigen visie te geven. Ik zit hier typend te brainstormen. We kunnen altijd meer leren van elkaar!