De nachtegaal gaat op date!
maandag 8 februari 2021
In de middeleeuwen kon een man op verschillende manieren proberen een vrouw voor hem in te palmen. Als hij een strijdlustige ridder was, ging hij een duel aan met een rivaal, ze vochten dan om de gunsten van de door hen aanbeden jonkvrouw. De winnaar van het duel had dan ook de bewuste vrouw tot de zijne gemaakt. In de dierenwereld zie je dat nog steeds, de emancipatie heeft geen vat op (bijvoorbeeld) herten, dan gaat het vaak niet om het verschalken van een wijfje, maar om een hele roedel.
Andere dieren kiezen niet voor bloedvergieten. Ze maken indruk op hun potentiële geliefde door hun veren te tonen, door een reukspoor te verspreiden of door hun geluid. Veel vogels maken gebruik van die laatste optie, zo is er een klasse zangvogels tussen alle vogels. Vogels die mooi kunnen zingen hebben een minder opvallend verenpakje. Een sprekend voorbeeld is de nachtegaal. Wie ooit dit vogeltje heeft horen zingen zal in verrukking geraakt zijn door de enorme variatie van tonen die het kan produceren. Je hoort vaker een nachtegaal zingen dan dat je hem ziet. En als je een nachtgaal te zien krijgt is het een beetje teleurstellend, een vrijwel egaal bruin gekleurde vogel, iets groter dan een mus.
Ook in de middeleeuwen waren er al mannen, die met hun muziek een vrouw probeerden te veroveren. Het plaatje van de nobele jonkman die onder het raam van zijn aanbedene met zijn luit een liefdeslied kweelt is overbekend. Ook nu scoort een man bijzonder goed bij een vrouw, als hij muzikaal talent heeft. Hoe doet een nachtegaal dat?
Nachtegalen zingen (juist) niet ’s nachts. Ze zitten in struiken, tussen brandnetels en brengen daar hun lied overduidelijk ten gehore. Het laatste deel van zijn naam “gaal” komt van het Germaanse “Galan” wat zingen betekent en waar ons woord galmen van afgeleid is.
Helaas is het in de mensenwereld nu eenmaal zo, dat niet iedereen gezegend is met een mooi uiterlijk of een fraaie stem. Weinigen kunnen door het bezit en door de ontwikkeling van hun stemgeluid imponeren; opvallend is het dat mannelijke zangers meer vrouwen als “volger” hebben dan omgekeerd. Vrouwen maken juist meer indruk door hun uiterlijk.
Dan vraag ik mij af, waardoor kan ik iemand bekoren, uitgaande van de beperkte mogelijkheden, die ik heb? Het is ontzettend moeilijk om te excelleren op een bepaald punt, en dan moet datgene, waardoor ik bijzonder ben weer wel de ander aanspreken. Aan mijn uiterlijk kan ik net als de nachtegaal weinig veranderen. Dit vogeltje heeft trouwens een perfecte schutkleur. Sommige hobby’s scoren goed in datingland, als ook de voorkeur voor bepaalde vakantielanden. Roken is voor een groot aantal dames een no go, evenals regelmatig drinken, zeker als de beoogde date er vervelende ervaringen uit het verleden mee heeft. Een handyman? Ja, die is heel geliefd, gelukkig zijn er steeds meer vrouwen die zelf graag doe het zelven. Er is zelfs een nieuw werkwoord door ontstaan: Dazzen.
Er is helaas nog iets waar vooral mannen mee denken te scoren. Van een man met een (ruim gedekte) creditcard of goedgevulde portemonnee wordt beweerd dat vrouwen daar zeer door gecharmeerd zijn. Een oudhollands spreekwoord zegt dan: Om der wille van de smeer likt de kat de candeleer.. Dit argument is natuurlijk dubieus, maar niemand zal snel daten met een man of vrouw, die de financiën niet op orde heeft. Ooit was ik bij een speeddate, een van de deelnemers woonde in een daklozenopvang. Hij heeft daarna toch nog een vervolgdate gehad met een vrouw, die zijn achtergrond minder zwaar liet meewegen.
Ik hou van vogels kijken. Niet zo lang geleden had ik een date met een collega – vogelaarster, het is niets geworden. De keren dat we gewandeld hebben waren heel gezellig, vooral door de wederzijdse interesse. Oké, ik ben geen Nico de Haan, maar ik weet er genoeg van om de meest bekende soorten te onderscheiden. Ook het geluid van de nachtegaal is voor mij een “makkie”, dat herken ik wel. Is zo’n wandeling een leuke tip om ook eens te doen, gewapend met kijker en vogelboek? Een date – alternatief… Zo’n wandeling kan ook, als je niet beiden of een van beiden hebt onderscheiden als ornitholoog.. Samen genieten van de geluiden en geuren in de lente… Wie mag ik hiervoor uitnodigen? Zelf zing ik niet als een nachtegaal.. Wie is trouwens bereid om aan een date een extra impuls te geven door met creatiefs op de proppen te komen? Zelf zie ik mij niet met een gitaar bij mijn afspraak aankomen…
geplaatst door Aktivo1 - 2847 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.