Mysterieuze vrouwen
vrijdag 19 november 2021
Raadsels rondom mysterieuze vrouwen, menigeen smult ervan. Iedereen heeft weleens van koningin Cleopatra uit Egypte gehoord, hoe heeft zij het voor elkaar gekregen om een machtige koningin te worden in de Oudheid?
Mata Hari, als Margaretha Geertruida Zelle geboren en afkomstig uit Leeuwarden, werd bekend en beroemd als een exotische danseres in het bloeiende uitgaansleven van Parijs. Zij kreeg daardoor omgang met rijke, hooggeplaatste mannen. We weten nog steeds niet of ze een spionne werd voor de Duitsers in WO1, maar werd daarvoor veroordeeld door de Fransen en gefusilleerd in 1915.
De Mexicaanse kunstenares Frida Kahlo, met haar traditionele kleding, bloemenkroon in het haar en doorlopende wenkbrauwen is vaak nageschilderd. In Mexico is ze zo beroemd, dat haar beeltenis met de bloemenkroon in het haar, zelfs is afgebeeld op de bankbiljetten van 500 pesos. Ik ben in de maand mei dan ook naar de tentoonstelling geweest over het werk en leven van Frida Kahlo in het Cobra Museum in Amstelveen.
Op mijn verlanglijst stond ook de expositie over Maria Magdalena in museum het Catharijne Convent in Utrecht. Daar ben ik afgelopen zaterdag geweest. Een feit is dat Maria Magdalena, al vanaf de Middeleeuwen, op talloze religieuze schilderijen en iconen staat afgebeeld. Ze is te herkennen aan haar prachtige kleding, flonkerende juwelen en mooi gekapte haar. Deze rijkdommen verwijzen naar het leven dat ze leidde voor haar bekering, want zij was een rijke vrouw en werd zelfs een prostituee genoemd. Daarom is ze ook wel geschilderd met los hangende, golvende haren tot aan haar middel. Na haar bekering werd ze een boetvaardige vrouw en werd ze ingetogen afgebeeld, vaak met een een pot mirre in haar hand, om te zalven en te balsemen. Zij bivakkeerde als enige vrouw tussen de apostelen en dat waren allemaal mannen. Zij was als leerlinge en volgster altijd in de nabijheid van Jezus, een unicum, want vrouwen deden in die tijd dat soort dingen absoluut nog niet.
Ik kreeg een audiotour mee met veel uitleg over het turbulente leven van Maria Magdalena. Zij was een spirituele vrouw die bijzonder goed de preken van Jezus kon interpreteren. Daarom heeft zij, net als de mannelijk apostelen, overal de leer van Jezus verspreid door te preken. Dat was ook niet eerder gedaan door een vrouw. Tegenwoordig wordt zij door velen als een van de apostelen van Jezus gezien, naast Petrus een van de belangrijkste apostelen. Geboeid luisterde ik naar de betekenis van ieder schilderij, beeld of wandkleed dat van haar in deze expositie te zien was. Veel van deze attributen waren uit diverse musea en kerken te leen gekregen voor deze tijdelijke tentoonstelling
Er waren ook filmbeelden te zien, zoals het beroemde lied : I don't know how to love Him, uit de musical Jezus Christ Superstar. Eveneens fragmenten uit de beroemde film The Last Temptation of Christ, waarin een verleidelijke Maria Magdalena te zien is. Kortom, ook in deze moderne tijd houdt Maria Magdalena de gemoederen nog flink bezig, want de film en de musical zijn immers wereld beroemd geworden. Er was zoveel te zien en te beluisteren, dat ik aan de vaste collectie van het museum niet eens ben toegekomen. Als er volgend jaar een nieuwe tentoonstelling is, ga ik beslist nog een keer terug, om de rest van het museum te bekijken, omdat ik daar maar een glimp van heb gezien.
Natuurlijk zijn er ook legendarische mannen geweest. Veel exposities zijn er nog steeds wereldwijd over beroemde schilders zoals Rembrandt, Picasso, Dali etc. Vincent van Gogh heeft zelfs een eigen museum in Amsterdam, dankzij de grote verzameling schilderijen die de weduwe van zijn broer Theo na de dood van Vincent in haar bezit had. Deze schilderijen waren dan ook voorbestemd voor dit op te richten museum met zijn naam. Velen van ons kennen waarschijnlijk ook wel het verhaal van King Arthur en de ridders van de ronde tafel. Zijn ridder Lancelot had een geheime liefdesaffaire met de vrouw van koning Arthur, de bloedmooie Guinevere. Hun verraad leidde tot de ondergang van het koninkrijk en de dodelijke verwonding van Arthur.
Mysterieuze vrouwen, ze blijven tot de verbeelding spreken...
geplaatst door sixty - 2422 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.