De prinses op de zwarte merrie
maandag 18 september 2023
Sommige uitdrukkingen in onze taal zijn niet meer echt van deze tijd. In relatieland kom ik er ook een paar tegen. In mijn jongelingsjaren wist echt niemand wat er met daten werd bedoeld. Je kreeg verkering, daarna ging je verloven en trouwen. Ongehuwd samenwonen bestond wel maar was financieel niet aantrekkelijk, de samenwoners moesten veel regelen, en “hokken” was toen eigenlijk “not done”. Over hokken heb ik nog een ander verhaal op stapel…
De prins op het witte paard is zo’n gevleugelde uitdrukking die teruggaat naar de Middeleeuwen, toen een man, gewapend met een muziekinstrument te paard naar zijn geliefde reed en haar een serenade bracht. Daaraan voorafgaand had hij met zijn lans een draak gedood of hij had een boosaardige man, die zijn beminde gevangen hield overwonnen; daarna voerde hij de jonkvrouw mee naar zijn kasteel. Hij was dus de heldhaftige redder.
Tegenwoordig gebruikt men “De prins op het witte paard” om iemand aan te duiden als ideale geliefde. De emancipatie gaat evenwel nog niet zover dat “De prinses op de zwarte merrie” ook aanvaard is als uitdrukking. Daarom introduceer ik die hier.
Een vrouw heeft in gedachten een beeld over hoe de man zou moeten zijn, waarmee zij haar leven wil delen en een man droomt over een vrouw, die het ideale plaatje zou zijn van zijn toekomstige levensgezellin. Tegenwoordig is het niet meer zo, dat een jonkvrouw door een man uit haar isolement moet worden verlost door haar ridder, daar is ze zelf mans genoeg voor. Een enkele keer lees ik in een profiel op de datingsite een wanhoopskreet, een klacht over eenzaamheid. Hierdoor stelt de schrijver / schrijfster zich heel kwetsbaar op. Mannen zijn minder geneigd deze gevoelige kant te tonen; ik ben er van overtuigd, dat veel mannen ook worstelen met eenzaamheidsgevoelens.
Blijft een prins of prinses zijn / haar leven lang de aantrekkelijke jongeling of de schone jonkvrouw? In een glad gestreken gezicht ontstaan lachrimpeltjes. En de confectiemaat verandert ook vaak naarmate de jaren stijgen. Prinsen of prinsessen zijn deels voorbestemd om koning of koningin te worden, ze krijgen zelf prinsjes en prinsesjes. Als hun kinderen de troon bestijgen doen zij een stapje terug. Iemand als Prins Charles heeft daar wel heel lang op moeten wachten. Onze Willem hoefde minder lang geduld te oefenen.
En hoe zit het dan met mannen of vrouwen, die vallen op iemand van hetzelfde geslacht? Ik was jaren geleden na het legitiem worden van het huwelijk tussen homofielen verbaasd over het openbaar worden van relatiebreuken in die groep, die ook in een echtscheiding uitmondden. Ook bij hen komt het dus voor, dat ze achteraf merken, dat ze op het verkeerde paard hebben gewed..
Kan een ieder, die zich op de relatiemarkt begeeft, het zich nog wel veroorloven om zich uitsluitend te richten op de prins of prinses, is een baron of hertog, of misschien een gewone boekhouder, een verpleegster of een medewerker in een supermarkt ook geschikt?
Moeten we in onze zoektocht wat minder beperkt zijn? Welke maximale en minimale wensen mogen we hebben? Als we het woord eisen maar niet gebruiken…
Een open eind, helaas. Ik heb hier geen kant en klare oplossing voor. Misschien kunnen we bij onze zoektocht wel iets gebruiken van de hoffelijkheid van de ridders uit het verleden. Vaak hoor ik van lomp gedrag tijdens een date. Wie dat doet gooit zijn glazen op voorhand in. Net als hij of zij, die in een profiel doet voorkomen, dat hij of zij een prins is, terwijl daar niets van klopt.
geplaatst door Aktivo1 - 681 keer gelezen
Vorige berichten
Achterwaarts
Laatst vroeg iemand zich hier weer eens af wanneer een match een match is.
Echt? Daar gaan we weer, dacht ik. Maar direct daarna dacht ik ook: ik kan nu de goedbedoelde inbreng van een lotgenoot wel weer gemakkelijk afdoen, maar waarom? Het is toch een van de existentiële knopen in het bestaan van de single tussen al dat koffiedrinken en wandelen door. En het feit dat ik die vraag al tien keer voorbij heb zien komen, zegt welbeschouwd vooral iets over mijn verblijfsduur hier. Maar dat terzijde.
Dus ik kan nu net doen, alsof ik het een zinloze vraag vind, en dat vind ik ook, maar voor iemand die zijn dagen slijt met zaken als de plaats en de functie van het woordje 'er' in relatie tot reflexieve, separabele verba met een vaste prepositie of het betekenisverschil tussen 'me zelf' en 'mezelf' bij de toevallig reflexieve verba (vergelijk: 'ik trek me zelf af' en 'ik trek mezelf af'), voor zo iemand kan het misschien helemaal geen kwaad om eens stil te staan bij de vraag wanneer een match een match is. Wie weet, verkort het mijn verblijfsduur hier en trekt iemand anders mij eens af.
Maar áls ik er dan bij stilsta, ben ik er, met dank aan Kierkegaard, snel over uitgedacht: het leven kan alleen achterwaarts begrepen worden, maar het moet voorwaarts worden geleefd.
Opgehaald worden
Vorig weekend was ik weer eens bij een bekend woonwarenhuis in Delft en er werd omgeroepen dat er kinderen waren die opgehaald wilden worden uit het kinderparadijs. Uit ervaring weet ik dat bijvoorbeeld mijn kleinzoon met tegenzin opgehaald wordt, het is gewoon bedrijfsbeleid, maar dat klinkt niet zo gezellig.
Deze site staat ook vol met mensen, waarvan ik de indruk heb, dat ze graag opgehaald willen worden uit het datingparadijs. Sommige profielen zijn zo goed, dat ik mij afvraag, waarom is deze persoon nog niet opgehaald?? Zijn de vrouwen in die provincie helemaal stekeblind en doof dat ze daar geen werk van maken?? Natuurlijk weten jullie allemaal ook, het zijn tweedehandsjes en er zit geen gebruiks aanwijzing bij, vaak is er toch iets mee, dat geldt voor mijzelf ook:) Kortom, het blijft dus trial en error!
Nu wilde het toeval dat ik voor een jaar gestationeerd werd in een provincie van een erg interessante meneer. Dat moet wel een teken van de goden zijn dacht ik en dat is ook zo. Ik ben gelukkiger dan ik in jaren ben geweest! Als hij me 's ochtends ophaalt, kijkt hij vaak nog wat tobberig, maar aan het eind van onze dag samen ziet hij er zeker vijf jaar jonger uit! Er is echter toch een klein dingetje: hij wil niet opgehaald worden uit het kinderparadijs, precies zoals mijn kleinzoon!
Ik kan dat best wel begrijpen hoor en ik gun hem het ook wel, hij heeft veel tegenslag te verduren gehad en de vrouwen uit zijn leven zijn steeds weer door het noodlot opgehaald. Dus het is misschien wel veiliger niet op één paard te wedden wanneer de bliksem weer kan inslaan. Misschien kunnen we hiervoor een soort creche inrichten waar je nooit hoeft te vertrekken? Een Hotel California voor mannen die veel liefde verloren zijn? Wat vinden jullie van dit idee?
Data
Tegenwoordig heb je overal data van. Je kan het zo gek niet bedenken.Wat ik met jullie wil delen is mijn gedachten over allerlei datums. Geboorte datum, eertse satpje van een kind , hetb eerste woordje , datum wanneer je elkaar voor het eerst gezoend hebt, wanneer je je geliefde ten huwelijk vraagt of gevraagd wordt, trouwdatum, sterfdatum en zo zijn er zo heel veel. We onthouden die of schrijven deze op.
De meeste datums zijn mooie en vreugdevolle herinneringen. En natuurlijk ook verdrietige. Het leven is nu eenmaal geen rozegeur en maneschijn.
De laatste tijd valt het mij op dat er steeds vaker verdietige en gelukkige momenten samen vallen. Vandaag is mijn trouwdag maar ook de sterfdatum van mijn zwager. Mijn schoonvader overleed op de verjaardag van mijn opa en mijn schoonmoeder op de verjaardag van mijn zus.
Mijn man stierf op de trouwdag van onze zoon. Toen ik mijn zoon en schoondochter vroeg of ze dat niet verdrietig/vervelend vinden, zei mijn o zo lieve , wijze kind. Papa missen we elke dag en we vieren maar één keer per jaar onze trouwdag. Wat een wijsheid maar ook liefde.
En nu in datingland. Als iemand belangstelling voor mij hebt met dezelfde voornaam als mijn man, dan blokkeer ik hem. waarom? Geen idee. Ik maak mezelf wijs dat ik dat doe om mijn kinderen te sparen. Wat is eigenlijk een naam. Ik spreek ook niet af op een speciale datum.
En toch wil ik graag nog wat mooie datums toevoegen op mijn kalender. Maar heb toch wel regelmatig wat vreemde wensen of eisen hoe je het ook noemen wilt. Kan ik wel een boek over schrijven maar dat wil ik jullie niet aan doen. Zomaar wat gedachtenspinsels.
Liefs Dottie