Mijn gevoelige snaar geraakt
maandag 3 februari 2025
Als iets een gevoelige snaar raakt, zorgt het ervoor dat mensen het goedkeuren of ermee instemmen. Iedereen heeft dingen in zijn leven, waar hij of zij vierkant achter staat. Soms zijn ze vergelijkbaar met wat een axioma in de wiskunde is. Ik kreeg van mijn zoon en schoondochter voor mijn verjaardag een boek, dat niet op mijn verlanglijstje stond. Een dag later ben ik erin begonnen met lezen, het heet Dagklad, van Marius Jaspers. Een bloemlezing van 15 jaar columns die deze auteur in het Haarlems Dagblad heeft geplaatst. Dit geschenk was een schot in de roos, als blogger moest ik wennen aan de schrijfstijl, maar wat zaten er pareltjes in. Jammer dat ik deze schrijver nooit zal ontmoeten, hij is vorig jaar augustus op 71 jarige leeftijd overleden.
Al gauw begreep ik waarom ik dit cadeau kreeg. De gevers wisten dat ik zelf (niet beroepshalve) ook blogs schrijf. Dit boek was een schot in de roos. Een blog raakte mij in positieve zin recht in het hart. Op 10 mei 2021 plaatste Marius een blog onder de titel Stadswoestijn over de teloorgang van de Haarlemmerhout, tot voor enkele decennia terug Haarlems’ grootste natuurgebied / stadsbos binnen de gemeentegrenzen. Het bos strekt zich uit van Paviljoen Welgelegen tot de grens van Heemstede. In het boek Winterbloei van Jan Wolkers dat ik van een goede vriendin kreeg lees ik ook over die liefde voor de natuur.
Elk jaar vinden in dit bos enkele grootschalige manifestaties plaats, waaronder het gratis toegankelijke Bevrijdingspop het meest tot de verbeelding spreekt. Na een week is er van de in een jaar eerder opgebouwde natuurwaarden niets meer over. Hoewel het terrein na 5 mei “netjes” opgeruimd wordt kan de schade aan de flora maar marginaal en de schade aan de fauna, denk vooral aan de vogels, die in die tijd broeden, nauwelijks hersteld worden.
Maar het fulmineren van Marius vindt geen gehoor, integendeel! In Haarlem en ver buiten deze stad zijn veel muziekadepten bang, dat dit feest gevaar loopt wegens financiële problemen. De gemeente Haarlem heeft toen haar subsidie verdubbeld. Als ik dit blog eerder gelezen had zou ik zeker adhesie betuigd hebben aan zijn mening.
Misschien geldt hier: Wat het zwaarst is moet het zwaarst wegen. Veel mensen kunnen de kosten van deelname aan een betaald muziekfestival maar moeilijk ophoesten. Bevrijdingspop en het Haarlemmerhoutfestival (ook in dit bos) zijn gratis. Voor Lowlands en andere festivals moet de portemonnee flink voor geopend worden. Is het dan zo erg, dat er wat vogels en andere dieren moeten wijken? Het grasveld wordt opnieuw ingezaaid, na een maand ziet niemand meer, dat er duizenden muziekliefhebbers hebben lopen te hossen.
Weer wat jaren geleden kruiste een eenhoorntje mijn weg in een straat, die haaks staat op de Haarlemmerhout. Hij of zij was het akoestisch geweld kennelijk ontvlucht. Dat lieve beestje raakte mijn gevoel voor alles wat leeft en groeit. Trouwens, overal als ik een dier in het wild ontwaar doet mijn hart een sprongetje omhoog. Ik houd ook van vogelspotten!
Er zijn ook minder spectaculaire momenten waarop ik ontroerd word. Toen ik na het boodschappen doen al bijna de supermarkt uit was hoorde ik de achtergrondmuziek die deze winkels vaak draaien. Er is onderzoek gedaan naar welk muziekgenre de winkelaars motiveert om (meer) te kopen, volgens mij is dat individueel verschillend. Wat heerlijk dat op dat moment een van mijn favoriete songs uit de luidspreker klonk: “This is the life” van Amy Mc. Donald. Dat te horen bevestigde mijn mening over het muziekgenre, en het zorgde voor een prima humeur. Inderdaad, het leven (The life) is heel divers…
Als ik tijdens een date iemand voor de eerste keer zie wordt soms ook mijn gevoelige snaar geraakt, maar dat kan in positieve maar ook in negatieve zin zo zijn. Wat straalt mijn date uit, en vooral, wat heeft ze mij te vertellen over wie zij is. Als er zaken uit haar levensverhaal zijn die ik herken, dan herinner ik mij hoe dat bij mij gelopen is. Wanneer er hobby’s of manieren om de tijd besteden zijn die haaks staan op wat ik doe hoeft dat nog geen breekpunt op te leveren, maar als mijn date mijn levensinvulling zonder dat ik haar hier over verteld heb afkraakt worden niet alleen gevoelige snaren geraakt maar vaak knappen ze dan. De ultieme wens van veel daters is de ontwikkeling van een relatie; ik vraag mij steeds af in hoeverre bij het naar elkaar toegroeien aanpassing vereist is.
Wat raakt mij? Een goede communicatie, dat staat voorop. Leuk is het dat bij de eerste date als snel blijkt hoe goed beiden kunnen communiceren. Als er stiltes vallen word ik onprettig geraakt. Maar ook als de ander aan een stuk door aan het woord is. En er (wederzijds!) geen vragen worden gesteld. Communiceren is praten en luisteren. Vraag: Wat raakt jou?
geplaatst door Aktivo1 - 988 keer gelezen
Vorige berichten
Wat doen we met Kerst?
Wat gaan jullie doen jullie met de Kerstdagen? Dat is een vraag die ieder jaar rond deze tijd terugkomt. Mijn oudste zoon heeft al jaren weinig met Kerstmis vieren in familieverband. Het liefst zit hij samen met zijn vrouw thuis bij zijn eigen kerstboom. Kan hij in alle rust het afgelopen jaar de revue laten passeren. Ze werken allebei fulltime, hebben een druk leven en nu ook een zoontje van 1,5 jaar oud, dus dat snap ik wel. Prima, zeg ik dan, Fijne Kerstdagen.
Eigenlijk heb ik zelf ook niet veel met die hype rond de Kerstdagen. Dat komt door alle reclames over de hele vracht aan luxe gerechten, die je volgens de supermarkt op tafel moet zetten. Ze laten vaak een lange tafel zien, waar alles feestelijk op is uitgestald Daar zitten dan minstens 8 vrolijke mensen aan, die dit allemaal gaan consumeren. Soms wordt er nog een stoel aangeschoven voor een eenzame buurman of buurvrouw die ze hebben uitgenodigd. Kijk toch vooral goed hoe gastvrij en sociaal deze familie is. als deze extra dinergast dankbaar binnen komt
Er is haast niet aan te ontkomen, want deze reclame wordt minstens nog twee weken herhaald. Ik kan me zo goed voorstellen dat mensen die op deze dagen alleen zijn helemaal geen zin hebben om daar naar te kijken. Dit heeft meer te maken met de verkoop van al die dure gerechten dan sociaal gedrag, want daarna toont de supermarkt trots alle heerlijke gerechten en wat het kost. Ik vraag me toch af of dit nou zo nodig is. Via hun eigen folder kan je toch ook een goede kerstmaaltijd samenstellen. Waarom moet dat per se zo uitgebreid?
Hangt de gezelligheid dan af van hoe feestelijk gedekt de tafel en het natafelen is? Ik heb van de week bij mijn zoon en zijn vrouw een eenvoudige, maar smakelijke maaltijd gegeten en rustig met ze bijgepraat. Last but not least, daarna zittend op de grond tussen het speelgoed, heerlijk met mijn kleinzoon gespeeld. Is me oneindig veel meer waard dan al die poespas...
Achterland
'En pap, nog wat gescoord de laatste tijd?'
Ik hoor jullie denken, wat is dat voor ordinair kroost, maar wij hebben zo ons gezinsgevoel voor humor, dat niet door iedereen begrepen, laat staan gewaardeerd wordt en dat houden we graag zo. Zo vader, zo kroost.
'Nou jongens', mijn dochter vindt dat o.k., 'toevallig werd ik laatst om half drie wakker', dat 'toevallig' klopt niet maar o.k., 'en dat was níet in mijn eigen bed.'
Er klonk instemmend geluid, als in: nou, niks bijzonders toch? Leuk! Vertel! Het was pas toen ik over dat kunstgebit begon, dat ze begonnen te steigeren als in: willen wij dit horen?
'Ja jongens, willen jullie het nu horen of niet?' In veel gremia misschien een retorische beleefdheidsvraag die direct en volmondig met ja wordt beantwoord, zo niet in wat er nog over is van mijn gezin. Dus ik hield stand en zei: 'In mijn tijd was het nog volstrekt normaal om, als je een slecht gebit had, rond je dertigste preventief een kunstgebit te nemen om van het gedoe af te zijn.'
'Nou ja pap', zei mijn zoon, 'kan ook voordelen hebben', waarop zijn dochter, mijn kleindochter zei dat hij dat niet kon maken, waarop hij weer zei, dat ze niet zo woke moest doen. Tijd om in te grijpen.
'Jongens, ik snap de gevoeligheid, maar ik moet jullie teleurstellen, die is tijdloos. Er zijn altijd altijd mensen die iets vinden van wat een ander zegt of denkt. En overigens ging het gebit pas na het zingen de kerk uit.'
Ik liet maar achterwege dat ik me best wat kon voorstellen bij de foute opmerking van mijn zoon. Ik houd van mijn achterland, maar verlang naar mijn voorland.
Kerstmarkt : Mensen bekijken en horen even over de grens
Toen ik een gratis bustochtje in de schoot geworpen kreeg ging het allemaal net ietsje anders dan gepland. Op zaterdag 29 november stond ik om half 8 ’s ochtends klaar voor een bus, die mij naar Oberhausen zou brengen, voor de kerstmarkt. Door een miscommunicatie van de reisorganisatrice met de buschauffeur kwam het vervoer bijna twee en een half uur later.
De rit verliep verder perfect, op een paar keer “Stau” na. Vond het wel apart dat de info in de bus in het Nederlands en Turks gedeeld werd… Bij aankomst in Oberhausen kregen we allemaal een envelopje met een kerstkaart, en daarin € 10,- als goedmakertje voor de vertraging.
Een kerstmarkt is leuk maar niet om er een halve dag te vertoeven. Na de koffie met apfelstrudel (daar was ik om een uur echt aan toe!) wandelde ik via een megagroot reuzenrad, een sneeuwrodelbaan voor kinderen en de Eiswelt naar het winkelcentrum Westfield Centro, het grootste winkelcentrum van Duitsland. Bedoeling is natuurlijk dat je daar naar toe gaat om te shoppen; maar ik koos voor het inademen van de sfeer. Ik vond een plekje op een uiterst comfortabele bank op de eerste etage Van daaruit had ik prima zicht op de benedenetage en vooral op alle passanten. Vaak hoorde ik Nederlands spreken om mij heen, voelde me niet echt als in “Die Heimat”.
Maar het is dus wel genieten van de mensenstroom die op gelijke hoogte en zes meter lager langs schuifelde, Ik had niet de indruk dat iedereen er gericht op zoek was naar iets speciaals, een koopje (?). Toch zeulden velen goed gevulde tassen met zich mee. Het geheel deed Amerikaans aan, en het herinnerde aan mijn bezoek aan Californië begin december 2010, waar ik in zo’n winkelcentrum overspoeld werd door kerstklanken. De sfeer was er vandaag prettiger dan in Hoog Catharijne in Utrecht.
Wat zou al die mensen bewogen hebben hun zaterdag daar door te brengen? Ik zag veel stelletjes en complete gezinnen op zoek, ja, naar wat? Leuk is dat het gezelschap links en rechts van mij op de bank niet steeds hetzelfde was. Een paar Hollanders, een Duits echtpaar. Ik begon trek te krijgen in de glühwein, die zou ik in de kerstmarkt zou moeten scoren. Ik genoot van het mensen bekijken, in dat opzicht kwam ik in het winkelcentrum ruimschoots aan mijn trekken, mijn tong wilde ook aan zijn trekken komen
Naast mij namen twee jonge dames plaats met een leuke doosje met de tekst “Cookie Couture” Nu weet ik wel wat Haute couture voorstelt, maar een Cookie Couture? (ik haat Cookies op internet). Een van beiden opende het doosje, er zat een chocolade brownie - koekje in en bij gebrek aan bestek hapten ze beiden om beurten een stuk van deze lekkernij af.
In elk geval motiveerde mij dit om nogmaals naar de kerstmarkt te gaan om aan de verlangens van mijn inwendige mens enigszins tegemoet te komen. Zoals gezegd gedaan, eerst een glas glühwein, heerlijk warm, en als alternatieve maaltijd een bak gepofte krieltjes met saus. Zo kon met een gevulde maag de terugrit een aanvang nemen. Die verliep zonder horten en stoten, tenminste? Omdat de roots van zowel de chauffeur als een deel van de inzittenden kennelijk in Turkije lagen was de muziek van de intercom deels op deze cultuur afgestemd, in plaats van de overbekende Merry Christmas en Jingle Bells songs.
Enkele dames werden door deze muziek geïnspireerd om te bewegen; zij begonnen in het bovenste deel van de bus op het gangpad te dansen. Dat kon de chauffeur niet waarderen, vanwege de gevaren die dit met zich meebrengt in een rijdende bus op de snelweg. Hij moest derhalve deze lady’s even tot de orde roepen.
Ik vond het een grappige dag, die toch wat anders verliep dan ik eerst had gedacht. Hierdoor heb ik met twee cultuuruitingen kennis kunnen maken. Ik had als het ware een date met de Duitse kerstsfeer en de manier, waarop mijn medelanders zich kunnen vermaken. En aan het begin van de dag heb ik geleerd dat er niets mis is met een beetje geduld uitoefenen, mij te laten verrassen en aan te passen aan de omstandigheden.
Op Things2share probeer ik nog wat beelden van deze dag te plaatsen.