Burgerlijk

Soms ontwikkelen mensen een niche met een circusact, die helemaal precies bij hun talenten en tekortkomingen past,het wordt dan als een naadloos gegoten jas, zij hoeven hun armen maar ten hemel te heffen, en de jas glijdt er zo overheen!

Dit kan een act zijn met theekopjes die precies het gewicht hebben dat alleen hun pink kan dragen en waarmee ze dan een weergaloze show kunnen geven die aan eenieder demonstreert, dan hun theekopjes-beheersing onovertroffen is. Het kan uitgroeien tot een hype waarbij mensen, die in potentie ook keeper bij een nationaal elftal hadden kunnen worden, tegen zichzelf zeggen: bal-beheersing, wat moet ik ermee? Ik ga net zolang oefenen tot ook ik een virtuoos ben op theekopjesgebied! Wat maar weer demonstreert dat het louter toeval is, dat we steeds in Portugal tegen koppige oefenende voetbaljochies aanlopen, die ons verdwaasd aan zouden kijken als we het idee suggereren het eens met theekopjes te proberen:)

Maar deze act kan zich ook in het mentale manifesteren, voor diegenen die weinig op hebben met hun meniscus of vingerkootje, of gewoon door de natuur niet begiftigd zijn met exceptionele lichaamsdelen. Mijn niche is dat ik oneindig veel kan onthouden dat aan een geolocatie te koppelen is, niet alleen de historie of de toekomst, maar ook de mythes en de manier hoe het licht valt op een vrijdagavond in augustus of hoe het gerinkel klonk -dat ik kan herleiden tot het aantal gebroken theekopjes en het soort van porcelein. Of dat ik oneindig veel bruggen van associaties kan bouwen, van woorden, klanken, talen, liedjes, sculpturen, net zolang tot alles aan alles verwant is, als een heel groot onzichtbaar web:)

Dit zijn niet de kwaliteiten die snel op waarde geschat kunnen worden bij de selectie voor de olympische afvaardiging, en gelukkig maar, want hoewel ik ambitieus ben, laten mijn tekort aan stressbestendigheid en faalangst zoiets ook niet toe. Ik ben dus op zoek gegaan naar een alter ego die mijn unieke niche herkent omdat hij ook alles aan alles vast kan breien, maar daarbij niet de belasting heeft van alles te onthouden, en zo moet het zijn. Dus schrap alles uit je profiel dat iedereen al heeft staan, het gaat niet om wandelen of welke film je leuk vond. Het gaat alleen naar om die unieke dingen, die anderen niet hebben, of niet herkennen kunnen. Dat scheelt weer een hoop leeswerk toch? Nou ja, behalve dan wanneer je niche is, dat je graag schrijft misschien, maar dat is voer voor een andere blog:)

Zeg maar eens eerlijk, buiten de al veel te veel besproken foto, welke tekst in het profiel maakt dat er echt iets in je ontwaakt?

Afgelopen zaterdag ging ik al vroeg naar de groentekraam op de parkeerplaats bij de supermarkt. In verband met het warme weer wilde ik niet het risico lopen dat de groente(s) die in de aanbieding waren en niet overdekt lagen uitgestald door de zon zouden uitdrogen. Aangezien ik nog een dinergast kreeg en de groenteman ook niet eerder dan woensdag daar weer zou staan, kocht ik vier verschillende groentes. Het was erg druk bij de kraam, daarom borg ik mijn portemonnee en groentes enkele stappen verwijderd van de kraam op in mijn boodschappentas.

Opeens hoorde ik een man die iets verderop opzij van mij stond zeggen : zo, alles weer in huis voor de komende dagen? Ik keek op en zag een man van circa mijn leeftijd met een fiets staan wachten op de stoep. Hij knipoogde vrolijk naar mij. Ik zag ook de trouwring aan de ringvinger van de hand waarmee hij zijn fietsstuur vasthield. Sta je te wachten op je vrouw, die nog in de rij staat (?) antwoordde ik met een lach. Tja, zei hij : zo gaat dat in een goed huwelijk, zij zorgt voor het eten, ik eet met liefde alles op wat zij klaarmaakt, want ze kan goed koken. Ik kende de man niet maar durfde toch met een kwinkslag terug te zeggen : ja, dat snap ik, sommige mannen van om en nabij mijn eigen leeftijd zijn dat van huis uit zo gewend. Als ze later onverhoopt weduwnaar worden, steken ze graag hun benen bij een andere vrouw die lekker voor hem gaat koken onder haar tafel. Hij lachte en beaamde volmondig dat hij er inderdaad zo over dacht.

Zijn vrouw liep intussen, met de fiets aan de hand, haar fietstas vol met gekochte groentes, naar mij toe. Ze vroeg nieuwsgierig waar het gesprek over ging. Ik gooide alle schroom van me af en vertelde haar spontaan wat ik net tegen haar man had gezegd. O, dat is heel herkenbaar voor mij, zei ze, maar dat geldt niet alleen voor een nieuwe partner, hoor, ook voor familie. Dat heb ik 25 jaar terug ervaren bij mijn vader, toen mijn moeder overleed. Alleen ging dat dan niet over een andere vrouw maar over mij, de enige dochter uit ons gezin. Ik was allang getrouwd en had al 3 kinderen, maar mijn vader zei gewoon dat ik maar weer thuis bij hem moest komen wonen om voor hem te zorgen !! Natuurlijk ging dat niet gebeuren.

Mijn broers vonden het echter wel heel normaal dat ik naast mijn eigen drukke gezin met opgroeiende kinderen, ook nog voor vader ging zorgen. Van hen werd niks verwacht, dus ze deden dan ook niks voor vader. Ik liep jarenlang mijn benen uit mijn gat met een dubbele taak. Jaren later zag mijn jongste broer, toen zijn schoonmoeder veel hulp nodig had en zijn eigen vrouw die dubbele taak kreeg, hoeveel werk ik vele jaren had verzet. Hij gaf eerlijk toe dat hij daar nooit bij had stilgestaan, het de gewoonste zaak van de wereld had gevonden. Toen ze uitgesproken was, durfde ik te vertellen dat ik aan het daten was en een partner zoek die op spontaniteitsafstand woont. Ik ga die verre afstanden niet afleggen, dan zal hij dus steeds naar mij moeten komen en heb ik weer alleen die verzorgende rol.

Omdat ik dicht bij de kust woon, heb ik weleens een verzoek gehad van een man uit het oosten van het land die af en toe lekker aan zee wilde vertoeven, dat hoeft nou ook weer niet. Ik hou wel van wederkerigheid, soms ook bij hem kunnen zijn en eens door hem verwend worden, zei ik met een knipoog tegen haar. Af en toe een goede vriend thuis te eten hebben, is uiteraard geen enkel probleem. Vanavond eet mijn festivalmaatje bij mij, nadat we eerst samen naar de Hoever slotfeesten zijn geweest. Dat gaat een leuke dag worden rondom de ruïne van het kasteel Egmond, aan de Slotlaan in Egmond aan de Hoef. Ze gaf me spontaan een High Five, wenste me een fijne dag en ging met haar man huiswaarts. Het werd inderdaad een hele leuke dag met mooi weer, waar ik met veel plezier aan terug denk...

Een prominent stripfiguur van de Donald Duck heet Oom Dagobert. Een steenrijke eend die overal op af gaat waar iets gratis is. Wie kent niet de reclame over Zeeuws Meisje margarine? Geen cent teveel. Die heeft er toe bijgedragen dat Zeeuwen als zuinige mensen worden beschouwd. Ik ben geen Zeeuw, en ik zie mijzelf niet als een menselijke vorm van deze oom, toch, als ik ergens tegenaan loop wat mij niets kost en waar ik zinvol gebruik kan maken zeg ik beslist geen nee.

Regelmatig doe ik mee aan een middag dansen georganiseerd door het zogenaamde Danspaleis, meestal is dat in Amsterdam. Voor die twee uur dansen wordt geen entree geheven. Afgelopen zaterdag was in de stadsboerderij van Osdorp ook een Danspaleis, maar dan in het kader van het project Vitality Experience, oftewel het ervaren van vitaal zijn. Overal op het terrein waren kraampjes van allerlei organisaties die iets met gezondheid te maken hebben. Zelfs Basic Fit, een commerciële club gaf acte de présence. Er was veel belangstelling. Vitality Experience werd geopend door een wethouder van Amsterdam met meervoudig wereldkampioene sprint Nelli Cooman, die beiden het belang van blijven bewegen onderstreepten.

Maar in wezen kwam ik voor het dansen. De ruimte daarvoor was eigenlijk heel beperkt, ’t was op zich genomen wel leuk de bekenden van andere dansevents te zien.
Tussen de dansjes door heb ik toch nog maar een vitaliteitstest laten afnemen. Zeker mijn bloeddruk was heel goed, ‘k ben met 120/74 heel tevreden. En dat na intensief dansen. Ik deed nog een opraaptest, evenwichtstest en nog wat andere bewegingen.
Bij andere kraampjes lagen gezonde snacks zoals fruit en ook flesjes water. Alles voor niets.. Ook koffie en thee kon je zelf tappen.

De grootste verrassing kwam evenwel toen ik het terrein verliet. De dame achter een stand bij de uitgang vroeg mij of ik een tasje met inhoud wilde meenemen, dat aanbod sloeg ik niet af, er zaten een mooie badhanddoek in en nog wat snuisterijen. Bij de kraam zag ik een grote hoeveelheid exemplaren van een boek liggen, ik werd getriggerd door een van de personen van de foto op de omslag. Dat was inderdaad Paul van Vliet. Titel van het boek: Proud op je leeftijd. De standhoudster vroeg ze mij of ik het boek wilde. Ik: Wat kost dat? “Niets!”. Zij schoof het lijvige boekwerk zelfs nog vakkundig in de cadeautas.

Eenmaal thuis kwam ik er door googelen achter, dat dit boek in de winkel maar liefst € 95,- kost. Ik denk dat oom Dagobert een beetje jaloers op mij zou zijn, als-ie dit zou lezen.
Ooit heb ik mij de Latijnse spreuk eigen gemaakt: Mens sana in corpore sano. Een gezonde geest in een gezond lichaam. Lichaamsbeweging heb ik door het dansen en fietsen op een stadsfiets zonder elektrische ondersteuning in behoorlijke mate, de gezonde geest probeer ik in stand te houden met meditatie en mijn schrijfwerk.

Ik ga het boek over trots zijn op je leeftijd nog verder lezen. Het zijn allemaal korte interviews met mooie foto’s van bekende en minder bekende ouderen. Je mag er dus trots op zijn, dat je ouder bent geworden. Elk jaar vier ik dat ik er weer een jaar bij heb gekregen. Maar toch is dat geen verdienste en ook weer niet gratis. Het ligt deels aan je genen en hoe je met je lichaam omgaat, maar ook aan geluk of pech hebben. Hoe bewust ga jij, ga ik om met de veranderingen in mijn lichaam en geest tijdens het ouder worden?

Als ik de foto’s op een datingsite bekijk verwonder ik mij over de verschillen in het verouderingsproces tussen mensen met dezelfde leeftijd. De oorzaken van die verschillen zijn heel divers. Ik wens iedereen toe, dat hij of zij goed kan omgaan met het ouder worden en ouder zijn, en dat dit waar mogelijk in goede gezondheid plaats vindt.