Rolpatronen
maandag 4 augustus 2025

Van kind af aan ben ik opgegroeid met vaste rolpatronen. Op de verjaardagen van mijn ouders moest is al om 10.00 uur 's ochtends present zijn, omdat overdag veel ooms en tantes zouden komen. De hele dag koffie inschenken, gebak serveren en met de hand alles afwassen. Weer opnieuw beginnen bij de volgende lading visite. Mijn ouders komen beide uit grote gezinnen, dus met 20 familieleden + aanhang, kwamen er wel 40 mensen.
Mijn oudere zus zou pas 's avonds komen en mijn beide broers niets hoefden te doen. Na het avondeten kreeg ik dan hulp van mijn zus en schoonzus, maar mijn dienst liep gewoon door tot er om circa 21.00 uur sterke drank werd geserveerd. Dat deed mijn vader zelf, mijn beide broers bleven buiten schot. ze wisselden wel regelmatig van plek om met iedereen lekker te kletsen. Toen ik getrouwd was, kwam ik als huismoeder al jong thuis te zitten toen we kinderen kregen. Aangezien ik die dienstbare wel rol gewend was, protesteerde ik niet. Ook vond ik het heel gewoon dat mijn man zich bijna niet met onze kinderen bezig hield. Alles wat het huishouden betrof en de kinderen was mijn terrein. Alleen het speelgoed ruimde hij op in kratten, als ik de kinderen's avonds in bad deed en naar bed bracht.
Toen ik na 10 jaar huwelijk ging scheiden en enige tijd later een leuke vrijgezel als vriend kreeg, was ik de koning te rijk. Hij ging met mijn 2 jongens lekker voetballen op het schoolplein. We kochten bamboe hengels en hij leerde ze vissen. Hij was ook handig in klussen en mijn zonen mochten hem helpen bij het bouwen van een nieuwe schutting. Toen mijn verkering na ruim 2,5 jaar uit ging omdat hij verliefd geworden was op een vrijgezelle vrouw, was ik niet alleen verdrietig, maar mijn kinderen ook. Ze waren stapelgek op hem. Nadat wij van dit enorme verschil in hoe met elkaar om te gaan als (bijna) gezin genoten hadden, lette ik extra goed op hoe het er bij andere stellen of gezinnen aan toe ging.
Als ik met mijn auto voor een stoplicht stond te wachten zag ik dat bijna overal de man achter het stuur zat en de vrouw op de stoel ernaast. Ik heb 4 jaar in november laat in de middag collecte gelopen voor de stichting Alzheimer Dan was het vroeg donker en het licht in alle huizen al aan, als ik aanbelde. Ik zag dat de heer des huizes in bijna 90 % van de gevallen bleef zitten en zijn vrouw de deur open deed. Ook viel het op als een echtpaar boodschappen ging doen, dat de man vaak in de hal van de supermarkt bleef wachten tot zij bij de kassa kwam. Hij stond ook heel vaak buiten te wachten bij die leuke kledingzaak tot zij eindelijk uitgekeken was. Bij het fietsen in de duinen zag ik het kind bij de moeder meestalvoorop zitten en de rijk gevulde fietstassen achterop. Zo deed ze ook de boodschappen. Zoveel jaar geleden deden nog niet zoveel vrouwen boodschappen met de auto.
Dat brengt me automatisch naar deze tijd. Jonge ouders fietsen of wandelen nu met hun baby of peuter in draagzak in de natuur, dat doen ze beiden, de vaders dus ook. Bovendien zie ik vaders fietsen met zijn kinderen voor zich, vastgegespt in een elektrische bakfiets. Er is een papadag gekomen, waarin hij die dag de totale zorg voor de kinderen heeft. Het is allemaal veel gelijkwaardiger geworden, omdat veel moeders nu door blijven werken als ze kinderen krijgen. Dat maakt het leven automatisch veel drukker, waardoor vaders automatisch meer inspringen, ook in het huishouden. Het is dat ik het nu niet meer zou kunnen, zo'n druk leven. Eigenlijk had ik dit 47 jaar geleden ook wel zo gewild, misschien was ik dan langer getrouwd gebleven...
geplaatst door sixty - 946 keer gelezen
Vorige berichten
Wat wil je nog?
Aantrekkingskracht voelen voor iemand is moeilijk uit te leggen. Lichamelijke of geestelijke factoren die daarin een rol spelen zijn niet onder een hoedje te vangen. Het kan heel divers zijn waar iemand op valt. Waar de een naar het uiterlijk kijkt, kan een ander erg gecharmeerd raken van iemands uitstraling. Het heeft ook te maken of je er nog voor open staat. Als je teleurgesteld bent in de liefde, zal je meestal eerst tijd nodig hebben om dit te verwerken en dat is prima. Maar er kan ook zoiets optreden als date-moeheid.
Ik woon dichtbij de kust. Ik zoek het liefst een man uit Noord Holland op spontane bezoekafstand, maar die cirkel is te beperkt. Daarom heb ik 50 km als maximale afstand ingesteld. Nog steeds krijg ik veel berichten van heren uit het Oosten en Zuiden v/h land, die meer dan 100 km bij me vandaan wonen. Ik word daar best weleens kriegel van. Ik vind het oosten en het zuiden van ons land heerlijk om op vakantie te gaan, maar een LAT-relatie aangaan met een man die zo ver weg woont, is niet mijn doel. Hij geeft dan vaak als antwoord, maar ik vind een grote afstand niet erg, ik hou van auto rijden.
Een enkele keer ben ik overstag gegaan doordat de man echt serieus in mij geïnteresseerd leek en hij bereid was naar mijn woonomgeving te komen om me te ontmoeten. Maar als hij op de terugweg naar huis dan in de file was beland, daardoor er nog langer over heeft moeten doen om thuis te komen, snapt hij ook wel dat dit op den duur geen haalbare kaart is. We gaan beiden immers voor een LAT-relatie, niet meer voor samenwonen. En wat als al die verre reizen naar elkaar in de toekomst echt een serieus probleem worden bij ziek en zeer? Daarbij kijk ik echt niet alleen naar hem, maar ook naar mezelf. Ik kan ook iets ernstigs gaan mankeren.
Het komt regelmatig voor dat een man een fitte, jongere vrouw zoekt, die nog strak in haar vel zit. Dat heeft vaak te maken met zijn libido, dat snap ik wel. Maar ik heb mijn ogen ook niet in mijn zak. Als een oudere man bij de 1e date al zeer moeilijk lopend naar mij toe komt, is dat ook niet bepaald bevorderlijk voor mijn libido. Ik heb om een actieve, gezonde man gevraagd in mijn tekstprofiel, denk ik dan meteen. Hij zal toch erg leuk of lief op me moeten overkomen om nog voor de tweede keer met hem te willen afsoreken.
Over nog voldoende libido gesproken, hoe langer ik alleen ben, des te meer neemt dat af. Andere dingen hebben meer prioriteit en zijn veel belangrijker voor mij, zoals veilig voelen bij elkaar, opbouwen van vertrouwen, bijzonder gesteld raken op elkaar, dat kost gewoon tijd. Dan komt dat warme gevoel op een gegeven vanzelf wel om meer intimiteit met hem te willen hebben...
Een veiling is zo gek nog niet maar een datingsite is geen veiling!
Vorig weekend werd ik geplaagd door een applicatie, die zich op mijn computer heel wel thuis vond, maar die mij mateloos irriteerde Een keer per minuut kwam er een pop-up schermpje in de rechteronderhoek op mijn beeldscherm met een waarschuwing van een op zich gerenommeerd anti-virusprogramma. Heel dreigend. Even zoeken op Google leerde mij, dat dit een fake melding was, bedoeld om mij te verleiden veel te betalen. Dat soort “grappen” gebeurt altijd als het mij niet lukt iemand uit mijn eigen kring, die meer verstand heeft van computers dan ikzelf te benaderen om dit op te lossen.
Twee dagen later bezocht ik een dienstenveiling; iedereen kon bieden op een dienst, aangeboden door iemand uit de groep. De opbrengst was voor een goed doel. Laat nu een van die diensten computerhulp zijn! Bingo, dacht ik. Ik bood uiteraard mee, en voor een zacht prijsje was ik de winnaar van maximaal twee uur digitale hulp.
Ik heb daarvoor nog nooit meegedaan met een veiling. Dat is meer de angst dat ik door een verkeerd signaal ergens aan vast kom te zitten, waar ik geen belangstelling voor heb dan desinteresse in het fenomeen. Door de dienst die ik had “gewonnen” via deze veiling, die overigens gemoedelijk en heel vlot verliep, mede door de uitmuntende veilingmeester, hoopte ik dat mijn computer van het plaagprogramma verlost zou zijn. En ja, daags na mijn bod op de veiling kwam de reddende engel bij mij langs om mijn pc te zuiveren. Bleek na afloop, dat zijn paps precies met hetzelfde probleem te kampen had gehad. Natuurlijk was de oplossing heel simpel, maar ik had dit niet zelf kunnen uitvogelen. Met een paar minuten was ik van de ellende verlost.
Het is mijns inziens onterecht om een datingsite een op een te vergelijken met een veiling. Toch kwamen enkele eeuwen geleden wel mensen te staan op een podium van een veiling. Dat was toen de slavenhandel bloeide, een vreselijke negotie, waar Nederlanders heel nauw bij betrokken waren en goed aan verdiend hebben! De West-Indische Compagnie, een tegenhanger van de VOC is op de slavenhandel gebaseerd.
Wel zijn er raakvlakken tussen een veiling en een datingsite voor ouderen. Op een veiling worden vaak dingen aangeprezen, die niet direct van een leverancier komen. Tenzij de fabriek waar de te veilen voorwerpen gemaakt zijn of de winkel waar ze verkocht worden failliet ging. Dan gaat het om recente zaken. Een datingsite voor ouderen heeft voor het overgrote deel leden, die al een of meer dan een relatie achter de rug hebben. Bij een veiling worden de te veilen zaken bij opbod en in een enkel geval bij afslag (denk aan een bloemenveiling of groenteveiling) verkocht.
Wie op een datingsite staat heeft in zijn of haar profiel vaak toch veel plusjes vermeld, waardoor mogelijke daters aangemoedigd worden te reageren. In een catalogus van een veiling staan vaak wat opgehemelde beschrijvingen van de te veilen voorwerpen. De veilingmeester hanteert vaak een startbedrag. Oeps, heb ik nu toch weer overeenkomsten geconstateerd?
Twee vraagjes: Wie heeft ooit wel eens met een veiling meegedaan, wat voor ervaringen heb je daar aan overgehouden? Last but not least, wie is ook geplaagd door zo’n in de eerste alinea omschreven pop-up scherm? En hoe heb je het opgelost? Zelf, of moest er een wizzkid dan wel een professional aan te pas komen?
Liever
In mijn klassen met gevorderde taalleerders, doe ik het wel.
Af en toe een uitstapje maken.
Neem het woord 'kussen'. Enkelvoud van zo'n ding waar je hoofd 's nachts op ligt, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se onplezierig vinden en je geeft er niet één, maar soms wel twee. Zo dus.
Kan met katten ook. Meervoud van een enkelvoud waarvan de een niet genoeg foto's kan zien, maar ook een activiteit die de meeste mensen niet per se als plezierig ervaren, als ze het lijdend voorwerp zijn.
Grappig wel dat katten als werkwoord niets te maken heeft met het meervoud van de diersoort die hier zo verguisd wordt dan wel geliefd is. Zoek het zelf maar op luie donders! Wel zielig voor die katten trouwens.
Ik ben gek op ze trouwens. Ja, op wie dan PlanB? Nou, als het mensen zouden zijn, had ik 'hen' moeten hebben geschreven, dus ik bedoel die katten. Sorry, mede namens de PvdD, maar dieren zijn in het Nederlandse recht en dus ook in onze taal objecten en daar gebruiken we alleen het verwijswoord 'ze' voor. En dat geldt dus niet alleen voor katten, maar ook voor beftekkels, andere ondermaatse asbakkenrassen, papagaaien, goudvissen, hangbuikzwijnen, you name it.
Soms heb ik het in de les ook over 'graag' en 'lief'. Dat die twee woorden dezelfde vergrotende en overtreffende trap hebben: liever en liefst. Ik zou graag zien dat we wat liever voor elkaar zijn. Teiltjes bij de uitgang verkrijgbaar. Liefst schoon.