Blogs

Over Liefde gesproken…

In de laatste drie jaren ben ik al heel veel buiten mijn ‘comfort zone’ gegaan. Dat moest ook wel, want ineens stond ik alleen. Niets doen komt niet in mijn woordenboek voor al heb ik momenten dat ik daar toch voor kies.

Waar gewerkt wordt worden fouten gemaakt. Ooit werd Edward Murphy, (1918-1990), een ruimtevaartingenieur, die aan veiligheid-kritieke systemen werkte bepaald bij de kans op menselijke fouten, die in zijn werkterrein natuurlijk catastrofale gevolgen kunnen hebben. De aan hem toegeschreven wet van Murphy luidt "If there's any way they can do it wrong, they will" (als er een manier is waarop ze het verkeerd kunnen doen, zullen ze dat ook doen) of ook wel "Anything that can go wrong, will go wrong" (alles wat fout kan gaan, zal fout gaan).

Vrijheid van meningsuiting…

Met de auto ben ik in 12 minuten van mijn huis bij de parkeerplaats bovenop het strandplateau bij Castricum. Vanaf 01 november veranderen de helft van de invalide parkeerplaatsen daar in gratis kort parkeren, maximaal 3 uur. Het zijn maar een stuk of tien parkeerplaatsen, dus je moet net mazzel hebben dat er een plaats vrij is. Ik was er om 10.00 uur in de morgen en ik had het geluk dat er net iemand uit kort parkeren wegreed. Dus de parkeerschijf ingesteld en daarna kon ik vanaf de parkeerplaats zo naar het strand beneden lopen.

Zie je mij, vroeg zij
Horende doof kon ik voelen wat ze vroeg
een verhaal van schrijnend verlangen
en een zuchtige zoekende ziel

Natuurlijk gaan we allemaal voor die leuke date, die ontspannen avond/ middag, maar toch. Net als bij een sollicitatie wil je zoveel mogelijk van je zelf laten zien en over die ander horen.
Vanaf vorig jaar december tot 2 juli dit jaar had ik heel veel sollicitaties, eerst waren het alleen maar brieven, waar of niet op gereageerd werd of waar een afwijzing op kwam, en aldoor op de zelfde gronden. Ik zou te weinig ervaring hebben en daarom hadden ze voor een andere kandidaat gekozen.
De afstand van mijn huis voor de juiste baan werd steeds groter, en ik werd ook steeds onzekerder, hoe kan ik nou onvoldoende ervaring hebben als ik al ruim 37 jaar met kinderen werk. Ja oké ik maakte de overstap van de kinderopvang naar het primair onderwijs, maar ervaring met kinderen had ik meer dan genoeg.
Omdat je opgegeven moment ook al weet je dat het niet zo is, dit soort dingen gaat geloven zei ik dingen als “ik weet dat ik minder ervaring heb in het didactische of als andere onderwijsassistente maar……….
Tot op gegeven moment tijdens een sollicitatie gesprek de dilectrische van een school tegen mij zelf, haal je zelf niet zo naar beneden, op je eigen dagverblijf hadden jullie toch ook vast dingen zoals VVE en leerde je de kinderen toch ook allemaal nieuwe dingen aan? Ik ben daar niet aangenomen maar het heeft mij wel wakker geschud.
Thuisgekomen die dag ging ik eerst eens opzoeken wat de letterlijke betekenis was van pedagogisch en didactisch handelen, en wat bleek, dat zat gewoon allemaal in mij. Sterker nog dit deed ik allemaal al jaren.
Vlak daarna kreeg ik een baan aangeboden en een paar dagen later, nog een baan die ik uiteindelijk heb geaccepteerd.
Nu daten. laatst heb ik het dus gewoon weer eens verknald, gewoon door te veel te willen in een veel te korte tijd, ik wilde mijzelf gewoon te veel bewijzen. Kijk dit ben ik, ik kan overal over mee praten hoor, het gevolg ik ga ratelen, ratelen en nog eens ratelen. Ik weet niet of jij zenuwachtig bent zo een eerste date, ik dus meestal wel. Ik wil dat echter niet laten blijken en juist daardoor heb ik het dus weer eens verknald. Ik had mij net als bij een sollicitatiegesprek er helemaal op voorbereid, zijn profiel uitgeplozen enz. Een wijze les voor mij zelf voor de volgende keer, minder praten, minder in één moment willen stoppen en de man tegenover vragenlaten stellen, en vertellen
Daten moet geen sollicitatiegesprek zijn, maar gewoon gezellig en ontspannen, sorry dat ik dat soms vergeet. Rem mij gerust af als ik begin te ratelen en zeg gewoon “he dit is geen sollicitatie gesprek hoor” zeg het wel alsjeblieft op een vriendelijke toon, want anders wordt het er ook niet gezellig op.

Dit is een datingsite. Een soort club voor mensen die elkaar niet kennen en die de club verlaten zodra ze wel iemand hebben leren kennen. Meer specifiek, de opzet deze club is: Je wordt als alleenstaande lid en je vertrekt als de levensgezel van een ander lid. Hoe vaak heb ik dit al geschreven? Of, om met Jasper van Kuijk te spreken: Hoe moeilijk kan het zijn? Hoeveel 'vreemdelingen die mij lief zijn en vertrouwd' heb ik nog niet opgemerkt hier - en zij mij niet? Of zou de hemel zich openen zodra 'treinreiziger' ook een zoekcriterium is? Wandelaar, lezer, treinreiziger? Die drie? Of is 'muziekliefhebber' ook essentieel? Genoeg vraagtekens! Laten we samen iets gaan ondernemen: een vrolijk reisje met de trein!

Guilty pleasures...