Blogs

Zomaar, op zo’n avond na alweer een zonnige dag, appte hij dat hij mij nooit meer een geile vrouw zou noemen. Daar keek ik van op. Ik kan makkelijk zonder de status ‘geile vrouw’ hoor, daar niet van. Meer dan prettig ontsporende app-gesprekjes heeft die status mij immers niet gebracht. Nog geen inleidende omhelzing, nog geen voorzichtig aftastende zoen, geen gestolen kusjes, geen arm om mijn schouders, geen handen waar dan ook. Welk tijdperk sloot hij nu eigenlijk af met deze mededeling?

Leven alsof het je laatste dag is.

Ons uiterlijk is zo’n dingetje. Persoonlijkheid speelt natuurlijk ook een grote rol, maar in eerste instantie is er toch het uiterlijk wat je interesse wekt in iemand.
Heel lang geleden was het ook belangrijk voor het verkrijgen van gezonde en sterk nageslacht. Survival of the species was een belangrijke drijfveer en met veel dingen speelt dat nog altijd een rol, al is het anno nu veel minder van belang.
Vanuit dat stukje scannen we onbewust het andere geslacht op het kunnen produceren van gezonde & sterke kinderen en het kunnen verwekken of baren van nageslacht.
Mannen checken zo o.a. rondingen. Dat geeft info over het zwanger kunnen worden en een zwangerschap tot een goed einde kunnen brengen. Maar ook vrouwen scannen het mannenlichaam! Dat geeft info over het vruchtbaar zijn en het kunnen beschermen van de kwetsbare vrouw met haar baby’tje.
Maar dat is dan meer lichaamsbouw.
Uiterlijk is ook je gezicht. Dat zegt heel veel, het is een beetje je visitekaartje, en speelt daarmee een rol.
En waar je je lichaam tot bepaalde hoogte nog kunt veranderen met trainen en evt. afvallen, je gezicht kun je weinig aan veranderen. 

Ik ben best nieuwsgierig wat een sport nou zo leuk maakt, zowel voor diegene die deze hobby uitoefent als voor mij als leek om daar kennis mee te maken. Ik heb al eerder ontdekt dat nachtvissen extra charme kan hebben doordat de visser in een tent op de visstek blijft overnachten. Maar welke hobby's hebben voor een leek nog meer leuke facetten om te ontdekken?

Op tijd komen is niet mijn grootste talent. Vaak vertrek ik van huis ongeveer op het tijdstip, dat ik eigenlijk ergens had moeten aankomen. Te lang doorgegaan met een klus, sleutels zoek, moet me nog verkleden, er is altijd wat.

Ik kan er niet omheen, als ik een keer een date heb ga ik in mijn hoofd of in het gesprek afvinken, waarop mijn gesprekspartner en ik overeenkomsten hebben. Dat is voor de concrete zaken, die gemakkelijk te benoemen zijn niet zo moeilijk. En doorgaans is er van weerskanten genoeg begrip wanneer de verschillen zodanig zijn, dat een nieuwe afspraak weinig zin heeft. Een aantal van die aspecten komen mijn date en ik gelukkig al voor de ontmoeting te weten uit onze profielen, daardoor kunnen we voorkomen dat we een afspraak maken die geen zin had, vooropgesteld dat onze ontmoeting via een datingsite plaats vond.

Ooit was linksdraaiend melkzuur de bron van alle kwaad. Wie niet goed in zijn vel zat, moest voedsel met linksdraaiend melkzuur vervangen door rechtsdraaiend spul en hoppa, het leven lachte je weer toe. En ik was zo gek niet of ik verving de gewone, ‘linksdraaiende’ yoghurt door de veel duurdere, ‘rechtsdraaiende’ biogarde. Lekkerder was het wel - maar uiteindelijk ben ik toch gescheiden.

Momenteel ben ik veel bezig met liefde & dating & relatie dingen. Webinars van een hele goede coach of een Jungiaanse YouTube clip over welk type vrouw onweerstaanbaar is voor een man.
De vrouw die hij niet uit zijn hoofd kan zetten en een enorme aantrekkingskracht op hem heeft.

Op Monumentendag is het ieder jaar moeilijk kiezen, waar ga ik dit jaar heen? Alkmaar, Haarlem en Amsterdam hab ik al meerdere malen bezocht. Op internet gekeken wat Hoorn te bieden had. Wel 28 locaties, dus bijtijds erheen. De flyer met alle beschrijvingen opgehaald bij de 1e locatie waar de blauwe vlag van Monumentendag hing. Er waren twee locaties die er echt uitsprongen : 1) overdekt gemetselde middeleeuwse, rioolgang in de steeg 't Glop, 2) een oud klooster in het centrum van Hoorn : Sint-Pietershof.

Omdat ik in mijn eigen stad de (mooie!) monumenten zo onderhand wel kende en omdat ik nog  een vrij-reizen dag van NS wilde besteden toog ik dit jaar op de eerste van beide Open Monumentendagen naar Groningen. Twee en een half uur in de trein had ik er voor over na vele jaren deze provinciehoofdstad te bezoeken. Ik haalde in het stadhuis wat info op en wandelde naar de Martinitoren. Even was ik vergeten hoe ik de vorige keer daar naar binnen ging. Maar een vriendelijke dame in de Martinikerk waar ik ook rondgekeken heb vertelde, dat ik (deze keer gratis) een muntje voor het draaihekje van de toegang tot de toren bij de VVV kon verkrijgen.