Blogs

Al 27, en nog altijd single op visite bij mijn jongste zus en haar man deed ik verslag van een ‘afspraakje’ in een niet nader te noemen regio van ons land. Aan het einde van de ‘dansavond’ ontstak de eigenaar van het etablissement onder luid boegeroep de niet direct feeëriek te betitelen TL-verlichting. Dat was het teken voor een deel van de aanwezigen het al dan niet gevulde bierglas op de vloertegels uiteen te laten spatten. Daar en toen moet de voorzienigheid voor mij aan de ‘waarheid’ “Scherven brengen geluk” een toepasselijke uitwerking hebben verbonden. Maar niet op een datingsite!

Ten tijde van het opstellen van mijn eerste blog voor 50plus voltrok zich voor mij een waarachtige gebeurtenis. Het contact dat ik kreeg met de eigenaresse van een zeker profiel mondde niet uit in een uitwisseling van algemeenheden maar ontpopte zich spontaan tot een diepgaande wederzijdse deelname aan het pijnlijke proces van afscheid nemen van een naaste. Ik voelde dat ik op dat moment al mijn oprechte medeleven moest kenbaar maken. Zonder ongemakkelijke gevoelens hebben we elkaar geruime tijd gesproken en nadien in Whatsapp nog meerdere malen sterkende berichten en persoonlijke inzichten uitgewisseld.

En ik neem mee….

Ik mag graag en veel fietsen. Als ik een prettige fietstocht wil hebben zijn er enkele voorwaarden. Ik moet een goede fiets hebben, het moet goed weer zijn (ik fiets niet graag als het stormt of regent), en de weg moet geschikt zijn voor mijn fiets. Onlangs vond mijn stalen ros, een tweedehandsje waarop ik al heel wat jaren reed, dat hij zijn pensioengerechtigde leeftijd had bereikt, in the middle of nowhere gaf hij er de brui aan, dus moest ik bijna 8 km. lopen en hem verder begeleiden…

Donald Jones had je het liefste in een doosje willen doen en daarna zong Conny Vink ook nog dat ze mij in een zilveren kooitje wil (ook een soort van emancipatie? :-) Dat kon nog in 1970, ach wat lief... zeiden ze toen. Toen had je ook nog kanaries in een kooitje of een goudvis in een kom, dat was toen heel gewoon, om met Gerard Cox te spreken. Tegenwoordig is het wel anders gesteld. Wij willen wel graag een partner om te beminnen, en alle plezierige bijkomstigheden ook op sociaal vlak, maar over het algemeen zijn wij toch ook bijzonder gesteld geraakt op onze vrijheid.

Hartelijk welkom dames en heren in de disco voor 50plus, 60 plussers, 70-jarigen en 80+ : de Hunkerbunker. Fijn dat U de moeite heeft genomen om uit het hele land hier naartoe te komen voor onze feestelijke opening.

In mijn jonge jaren was daten geweldig; de beste muziek ooit,

Zomaar plotseling zong het liedje 'Here is your paradise' van Chris de Burgh in mijn hoofd; het gloeide op als een warme plek in mijn hersenpan, achter mijn linker oor. Mijn schipper, ach, mijn schipper. Als wij een stel met een liedje waren geweest, zou dit ons liedje kunnen zijn: We benoemden onze gedachten, de zon, de haartjes op zijn onderarm, de smaak van mijn huid, de regen, de wind - maar we zwegen over ons paradijs. Ons paradijs, dat evenmin als alle andere paradijzen kon floreren zonder onderhoud. Rotte appels rapen, gevaarlijke takken afzagen, druiven snoeien, dat werk.

‘In de aanbieding’

Hoe prijs je jezelf aan? Als “Sympathieke pensionado” met louter positieve levensinstelling zoek ik tot op heden nog naar een persoon van de andere kunne die in mijn eigenhandig gewrochte omschrijvingen ergens de verborgen sleutel voor een nieuwe toekomst vindt en daarmee de poort naar een wederzijdse respect- en liefdevolle toekomst durft te openen.