De verschillen tussen mannen en vrouwen die er zijn en niet als men elkaar digitaal verleidt?

Sinds de oudheid wordt immers al gezegd dat:
Als man en vrouw elkaar ontmoeten, dan trekt de man stoer zijn zwaard van macht en kracht en sproeit de vrouw te allen tijde lustig haar gif van illusie en verleiding.

Wie is er beter, wie is er vooral eerlijker naar zichzelf en kan dat ook als deze zo natuurlijke machten te allen tijde domineren. Wie kan er daadwerkelijk verleiden zonder te verleiden en vertelt de wannabe partner integer over zijn of haar minder leuke kanten? Man of vrouw?

Het wordt gezegd dat 90% van de mannenpopulatie op datingsites slechts uit is op ……., dat zijn dan de letterlijk lelijke en hormonale (normale?) mannen zou je kunnen zeggen, maar nagenoeg iedereen verzuimt te vertellen van al die zo pragmatische toeschietelijkheid van die zo brave onschuldige zwakke vrouwen….. Houdt de natuur ons voor de gek of proberen wij de natuur listig te omzeilen en ons libido slinks te verbergen?

Hoeveel spiegels moeten wij plaatsen achter elke boom? Wanneer zijn we dan mooi, spiegeltje, man en of vrouw. Als we zelfkennis – hoe waarlijk mooi is dat - hebben of als de hormonen van de ander van slag raken van onze leuk geposeerde uitstraling?

Mannen en vrouwen die als in never ending een kansloos schijngevecht houden over wie het meest empathisch zou zijn, wie zijn emoties het beste kan en durft te tonen. Wie sterk durft te tonen in kwetsbaarheid, het credo van deze tijd. Maar wie heeft er compassie met het misleidende man en vrouw denken?

Wie staat los, is onafhankelijk van het mooie stoere knappe en vooral vermogende man denken en zo een knappe vrouw / maar ik ben gezellig en spontaan en gek met mijn kinderen. Clichés en doodsaaie superlatieven van romantiek en vele glaasjes wijn bij de open haard maken de kritische dater horendol, wat een ellende van alledaagse ongeloofwaardigheid.

Wanneer passen twee zelen dan wel bij elkaar? Als ze weten wat welwillendheid is en tegen elkaar kunnen zeggen, laten we vrienden worden en elkaar helpen het verleden te vergeten. Twee ziellekes die hun oude dag verder samen gaan bewandelen, want. In vroeger dagen werd dit alchemie genoemd, het maken van een nieuwe legering, het samensmelten:

Als je van twee zielen één hebt gemaakt
Van elkaars binnenkant de buitenkant
En andersom
Het bovenste als het onderste
Wanneer je het mannelijke en het vrouwelijke één maakt
Het mannelijke niet meer mannelijk is
Noch het vrouwelijke
Met beide ogen samen verder kijkt in plaats van met één oog
Er geen hij en zij meer is, maar wij
Wellicht zul je dan vinden wat je zocht
En vervolgens blijven zoeken

Als we 50, 60plus nog ronddolen door dat donker levenswoud, vaak door holle wegen waar moeilijk uit te klimmen is, dan hopen mannen èn vrouwen op een succesvolle jacht en een knusse herberg om elkaars ziellekes daar te behagen. Een zo doodgewone verrukking van je thuisgekomen voelen.

En daten is dat dan eigenlijk niets anders dan een parendans van illusie op het internet? Waar we digitaal verbinding zoeken met onszelf. Waarom als we allemaal zo gezellig, spontaan en evenwichtig zijn, ons leven inmiddels op een rijtje hebben, cruisen we dan op onze leeftijd nog met onze ziel onder onze arm op datingsites?