Blogs

Ik werd gedesoriënteerd wakker. Hoezo ochtend, het was toch nacht, wat was er gisteren dat vandaag zo anders aanvoelt?
‘‘Zullen ze ons nu al te pakken nemen?’’ had ik in mijn droom aan m’n wandelgenoot gevraagd. ‘‘Nee, nu nog niet,’’ gokte hij - en ik vertrouwde hem en liet mij van de heuvel afrollen, voorbij de gevaarlijke man en vrouw die voor ons liepen, tot in het huis aan de bosrand. Ik vroeg om thee, om aandacht, om zonlicht, om liefde, maar door de hoge, openslaande deuren stapten de gevaarlijke man en vrouw het huis binnen. Het huis aan de bosrand is van hen.

Over het algemeen zijn liefdespartners ongeveer even aantrekkelijk, maar, zo blijkt uit onderzoek, dat is geen wet van Meden en Perzen.

Momenteel zijn er in Nederland circa 3 miljoen alleengaanden, de verwachting is dat in 2050 bijna de helft van onze bevolking uit alleenstaanden zal bestaan. Zijn die dan echt alleen? Nee, natuurlijk niet. Veel leden op onze datingsite hebben in hun jonge jaren kinderen gekregen en zijn vaak ook al opa of oma. Maar je bent een alleenstaande als je kinderen niet meer tot je huishouding behoren en je zelf geen inwonende partner hebt.

Toen ik negentien jaar was heb ik voor het eerst in mijn leven naar een “echte” baan gesolliciteerd. Voordien had ik wel al voor vakantiebaantjes in de zomervakantie en voor het zaterdagwijkje van de plaatselijke krant gereageerd op een advertentie. Ook in mijn schooltijd verveelde ik mij dus niet. De zomervakanties in het middelbaar onderwijs duurden toen echt lang, zodat ik de nodige centjes voor onder meer schoolboeken kon verdienen. De eerste echte sollicitatie verliep trouwens heel soepel, ik kon op kantoor werken bij de plaatselijke krant, waar ik op zaterdag al bezorghulp was.

Goedenavond mede-50plusmatchers, al enige tijd volg ik met veel belangstelling de blogs hier, en nu leek het mij een goed moment, zelf ook eens iets in te sturen. Van de redactie ontving ik bericht dat het leuk, grappig, prikkelend, vermakelijk en positief kritisch bedoeld moet zijn, of me dat gaat lukken, daarover kunnen jullie objectiever oordelen dan ik natuurlijk.

Een verhaaltje van lang geleden. Ik was toen net twintig en nog lang niet 'droog achter de oren' zoals dat toen heette.

Hij liet mij voorgaan bij het passeren van een hek - wat in het land van de wandelaars vrij ongebruikelijk is. Niet dat wandelaars onbehouwen mensen zouden zijn, integendeel. Maar de rolverdeling tussen vrouw en man is op een ruige rivieroever nu eenmaal anders dan in de kroeg. Om maar een plek te noemen. Hoe kwamen we toen op de reddingsboten waar vrouwen en kinderen ooit als eerste in mochten? Oh ja, we hadden samen op de voorplecht van het pontje gestaan. Met de neuzen in de wind, net als Kate en Leonardo op de boeg van de Titanic.

Regelmatig zijn mensen hier op zoek naar ledematen en andere lichaamsonderdelen. Zo las ik laatst weer dat iemand een arm om zich heen zocht.