Blogs

Haar accent verklaarde onmiskenbaar het feit dat zij uit IJmuiden kwam. “Je ken hier niet meer met de trein kome. Die hebbe ze ergens in de jaren 80 opgedoekt.” Mijn mededeling dat ik nog zelf auto reed, ontlokte haar de reactie: “Oh, dat is fijn. Hoeve we niet te lope. De bus stopt niet bij de Halkade, en me knieë zijn er niet beter op geworde na 70 jaar!"

De camping is een vreemde biotoop in het voorseizoen, dat volgende week afloopt.

Onlangs vertelde een kennis mij, dat zij geplaagd wordt door de Wet van behoud van ellende. Zij illustreerde dit als volgt: Als haar ene probleem opgelost wordt en uit de wereld is, staat probleem 2 in de startblokken om haar het leven zuur te maken. Volgens Google is de definitie van die wet: Binnen een gesloten systeem blijft de totale hoeveelheid ellende constant. Als het ene probleem wordt opgelost zal daardoor het volgende probleem ontstaan.

Je hebt zo van die dingetjes die je bijzonder ongemakkelijk kunnen doen voelen. Of je zelfs een gevoel van schaamte geven.
Dat is niet altijd terecht, maar het is zo’n gevoel wat we toch nogal eens kunnen krijgen. Als je er bijvoorbeeld iets uitflapt wat bij een ander niet lekker valt. Of je stoot op je eerste date een glas drinken om, over je date heen.
Voorvallen waarbij je later nog dagen jezelf voor de kop kunt slaan dat je dat gedaan of gezegd hebt.

Ik heb zo eens gehad dat ik met mijn nog nieuwe partner aan de telefoon zat te kletsen. Het gesprek kwam op een film met een actrice erin die ik nooit echt leuk vond. Ik zei dat ik er van stond te kijken was hoe oud ze was geworden in vrij korte tijd en dat ze er zo slecht uitzag.
Hij antwoordde dat hij haar altijd een waanzinnig mooie vrouw had gevonden! En hij vond mij op haar lijken.
OMG!!

Soms ontwikkelen mensen een niche met een circusact, die helemaal precies bij hun talenten en tekortkomingen past,

Afgelopen zaterdag ging ik al vroeg naar de groentekraam op de parkeerplaats bij de supermarkt. In verband met het warme weer wilde ik niet het risico lopen dat de groente(s) die in de aanbieding waren en niet overdekt lagen uitgestald door de zon zouden uitdrogen. Aangezien ik nog een dinergast kreeg en de groenteman ook niet eerder dan woensdag daar weer zou staan, kocht ik vier verschillende groentes. Het was erg druk bij de kraam, daarom borg ik mijn portemonnee en groentes enkele stappen verwijderd van de kraam op in mijn boodschappentas.

Een prominent stripfiguur van de Donald Duck heet Oom Dagobert. Een steenrijke eend die overal op af gaat waar iets gratis is. Wie kent niet de reclame over Zeeuws Meisje margarine? Geen cent teveel. Die heeft er toe bijgedragen dat Zeeuwen als zuinige mensen worden beschouwd. Ik ben geen Zeeuw, en ik zie mijzelf niet als een menselijke vorm van deze oom, toch, als ik ergens tegenaan loop wat mij niets kost en waar ik zinvol gebruik kan maken zeg ik beslist geen nee.

Wat te doen met die zojuist opengeknipte zak paprikachips? Er staat ‘BIO Organic’ op, ‘pure & authentic’, en ‘Straight from the land’. Het is dus niet zomaar een zak paprikachips. ‘Ten minste houdbaar tot 25-01-2025’, dat staat ook op de zak. Hij zat in een doos vol ‘lekkers voor onderweg’, zuinig bij elkaar gespaard met zegeltjes - en ik had hem direct weg moeten geven. Leeg eten lukt zelfs niet in deze hitte, zo smerig vind ik paprikachips. Nog steeds. Nou ja, dan weet je dat alvast.

(Ik schrijf voor het gemak vanuit mezelf als vrouw, maar hetzelfde geldt voor mannen natuurlijk!)

Kijkend naar de foto van mijn wolk van een kleindochtertje van 3 maanden, bedenk ik me ineens hoe anders het ‘lijnenspel’ tegenwoordig is in vergelijk met vroeger.
Met lijnenspel bedoel ik dan de rollen die je hebt in het leven en de daarbij behorende verwachtingen van jezelf en anderen.
Ik zal uitleggen wat ik bedoel.
Plat door de bocht was het vroeger “verliefd, verloofd, getrouwd”. Je ging van jonge meid naar getrouwde vrouw en moeder. Op den duur werd je oma.
Bij al die dingen werd bepaald gedrag en zelfs kleding en haarstijl verwacht.
Het hele leven verliep in die zin eigenlijk lineair en globaal gezien was dat voor iedereen zo, voor man en vrouw.

Het was een zonnige zaterdagmiddag toen oma Tilly met een ferme pas de kleurrijke poort van speeltuin De Springende Spruitjes in Nibbixwoud binnenstapte. In haar kielzog huppelde kleindochter Ilse, zes jaar oud, energiek als een blikje cola op een trampoline. "Blijf bij me in de buurt, Ilse," zei Tilly, nog nietsvermoedend van het avontuur dat haar te wachten stond.