Blogs

Ik zet 10 mannen van de mij gestuurde matches op een rijtje. Ik kan ze denkbeeldig helemaal zien Ze zeggen niks, ze bewegen niet. Toch trekken hooguit 3 heren van dat rijtje mij meer aan dan de anderen. Komt dat door een beeld dat ik in gedachten zie van het postuur van de 1e man, de warme gelaatsuitdrukking van de tweede man, of de betrouwbare indruk over de derde man? Ik weet immers nog helemaal niks van al die heren die daar voor mijn neus staan. Waarom dan wel deze 3 en die anderen niet?

Sinds bijna een jaar ben ik oma. Het kind woont op afstand maar met de nieuwe technologieën ontvang ik via mijn telefoon foto's en filmpjes. De ontwikkeling wordt nauwgezet bijgehouden en gretig door mij gevolgd. Af en toe komen ze naar Zeeland en af en toe ga ik naar hen. Vanwege de huidige situatie minder dan gewild, maar hé elke keer is er een.

In mijn dagblad las ik een berichtje over de prioriteiten die het gemeentebestuur zich komend jaar heeft gesteld. B en W willen meer geld uittrekken voor het bestrijden van plaagdieren. Als nummer één op de ranglijst staan ratten.
In veel oudere woonwijken van mijn stad is inderdaad sprake van overlast door deze knaagdieren. Als je een vermoeden hebt dat er ratten in je huis of (meestal) onder de vloer in de kruipruimte zitten hoef je maar even te bellen, of er wordt meteen actie ondernomen.

Met ingehouden blijdschap en wellicht ook wat treurnis verkondigen wij de geboorte van een ietwat sombere geloofsbelijdenis; het was nodig! U raadt het al; het handelt over onze wensen en immerblije fantasieën als het gaat om een wenspartner. Een reactie op de kolder, de vele hoge verwachtingen die we tegenkomen en de meest prachtige vrome zielen die er flaneren in het datingland van ons oudere jongeren. Een realistische blog met wat gezonde afgepaste porties aardse somberheid. Ook wij hebben het licht gezien, maar niet in de hemel buiten onze tijd. We proberen onze zieltjes niet op te poetsen, maar in de hemel rondom ons heen (gewoon op aarde) te kijken naar een piepklein beetje menselijk realisme en wat humanistische soms toch ietwat sombere medemenselijkheid.

Als een ezeltje in de regen, zo staat de kat op het tuinpad. Zijn mottige vacht hangt in plooien rond zijn oude botten en de zonnewarmte laat hem schijnbaar koud. Een leven lang op dieet en nu te mager om mooi te zijn; het is zijn lot, het is het lot van gulzige mannen. Ik probeer te bevroeden wat hem bezighoudt, maar wat mij te binnen schiet is een scene uit de tekenfilmserie Disenchantment: Duiveltje Luci vraagt aan de zwarte kat die zijn pad kruist: ¨Ben jij een pratende kat?¨ Waarop de kat antwoordt: ¨Ja, ik ben vervloekt tot perfectie.¨

Gewoontes, bezigheden op min of meer vaste dagen, het geeft houvast aan het dagelijks leven. Maar wat te doen als een eventuele a.s. geliefde een behoorlijk afwijkend levenspatroon heeft? Veel hangt af of het grote of kleine aanpassingen zijn, die ik daarvoor moet doen.

In de verschillende profielen zie ik vaak staan dat de eigenaar ‘ruimte’ nodig heeft voor zijn eigen dingen (ik bekijk alleen de mannen hè). Wat is die ruimte? Betekent dit dat je op afroep beschikbaar moet zijn? Zijn afspraken op agendaniveau? Hoe groot is die ruimte? En wie bepaalt wanneer de ruimte er is? En wat als de ander op dat moment geen gaatje in de agenda heeft?

Nederland maakt een lange kabinetsformatie door. In ons land is het zo geregeld dat het demissionaire kabinet aanblijft totdat er een nieuwe regering is benoemd.
Er is nog een andere constructie, die in sommige landen en organisaties wordt toegepast, als (iemand uit) de leiding opstapt Wanneer er van uitgegaan wordt dat binnen afzienbare tijd een nieuw bewind kan aantreden opereert er in die tussenliggende periode een overgangsregering.

Het belang van jezelf delen