Blogs

In de loop der tijd is al veel gezegd over de presentatie van jezelf aan een "eventuele" geliefde. Graag wil ik mijn gedachten daarover op een rijtje zetten.

Ik moest maar eens een roekeloos blog schrijven. Een rommelig, roekeloos blog. Ha, de kookwekker gaat af; de appelmoes-muffins kunnen in de oven - en over twintig minuten kunnen ze er weer uit. In die tijd kan ik mijn wereld en wat daar zoal in omgaat afdoen in drie woorden: leuk, erg en fijn. Deze drie.

Sinds een aantal dagen ben ik ook op 50plusmatch.nl aanwezig. Het is even concentreren bij het invullen van de gegevens. Naast de 'harde' feiten waar je niet omheen kunt, zijn er je eigenschappen en persoonlijke omschrijvingen die tot nadenken stemmen en vooral eerlijk ingevuld moeten worden.
Ik ben niet echt gewend om mezelf te beoordelen en te beschrijven, laat staan dat je kunt uitleggen waar de verlangde partner aan moet voldoen. Je schrijft een lijstje met idealen, maar is dat ook echt realistisch?

Het leven is te vergelijken met een lange weg. Op die weg staan verkeersborden, soms is het een asfaltweg, dan weer een zandpad of een weg met kinderhoofdjes. Bepaalde gedeelten van de weg zijn eenrichtingsverkeer, op een ander stukje mag je maar 30 kilometer per uur rijden, en op een stukje is de weg opgebroken en moet je omrijden.

Toeval. Toeval bestaat!? Toevallig

Mag ik nog steeds flirten met een leuke man? Zo ja, wat kan dan wel en wat mag niet? Ik ben sowieso niet zo goed in flirten.

Stiefbeen en zoon was een Nederlandse komedieserie. Het programma gaat over de conflicten tussen vader en zoon. Stiefbeen senior is een voddenman, een handelaar in lompen en oude metalen, Pa Stiefbeen doet er alles aan om te voorkomen dat zoon Dirk aan een vrouw raakt. De serie is van 1963 tot 1967 (in zwart-wit) en in 1971 (zes afleveringen in kleur) uitgezonden. (bron: Wikipedia, ingekort). Spelers waren Rien van Nuenen (Pa Stiefbeen) en Piet Römer (zoon).

Time to say goodbye…

Die zondagmiddag moest ik, zo dacht ik, om drie uur in Amsterdam in het buurthuis zijn voor een jamsession met een leuke band en aansluitend een hapje eten. Helaas klopte mijn informatiebron niet, en bovendien verkeek ik mij een uur op mijn horloge. Ik arriveerde derhalve bijna twee uur te vroeg op de locatie. Met dank aan Johan Cruijff, elk nadeel hep zijn voordeel: De zon scheen uitbundig, voor het gebouw was een kleine speelplaats voor de plaatselijke kleuters, omringd door een aantal bankjes. Wat leuk om van dat tafereel te genieten!

‘Alles komt goed?!’