Blogs

Soms geven deelnemers hier in hun profiel aan dat zij gevoelig zijn. Dat zijn dan in mijn geval vrouwen en misschien is het ook meer een vrouwending (dacht ik)

Half juli had een ploegje mannen in de stoep voor mijn huis gegraven en een oranje gekleurde kabel gelegd, twee weken geleden werd dit (glasvezel-) kabeltje van de stoep naar mijn meterkast doorgetrokken. Vorige week belde op de afgesproken tijd een grote en vooral vriendelijke man bij mijn deur aan, hij zou mijn modem aansluiten. Hiep hoi, dacht ik, acte drie van het toneelstuk in drie bedrijven. Na anderhalf uur was hij gereed, alles was netjes afgewerkt en mijn apparatuur functioneerde als nooit tevoren. Dezelfde dag kreeg ik een mail van mijn provider, om aan te geven of ik tevreden was, en uiteraard beantwoordde ik die met een positieve review.

‘Zen, voor! Kom voor Zen, voor! Aan de voet!’

Ik hou van vogels. Vooral als ik die buiten in de natuur zie. Ik heb twee vogelboeken om vogel(s) die ik tijdens wandelingen in de natuur heb gezien op te zoeken. In dierentuinen kan ik erg genieten van tropische vogels die in ruime verblijven met veel groen heen en weer vliegen. Bij mensen thuis is dat een ander verhaal. De vogel kan dan alleen binnenshuis vliegen als alle ramen dicht zijn en hij even uit de kooi mag. Dat heb ik geweten toen ik (decennia geleden) op bezoek was bij een man die een papegaai had. Het schijnt dat papegaaien zich slechts aan EEN persoon hechten.

Hoewel deze site primair is ingericht om lotgenotencontact in de nabije omgeving met het andere geslacht te bevorderen, ken ik inmiddels een hoop mensen van verder weg en ook verschillende dames die op deze site aanwezig zijn of waren.

Elk jaar is in het najaar een tweedaagse manifestatie van een organisatie, waar ik ook nauw bij betrokken ben. In het gebouw staan kraampjes met tweedehands kleding, schoenen, cd’s, boeken en speelgoed. Een flink team vrijwilligers vanuit de eigen organisatie maar ook vanuit de buurt zetten zich in om deze verkoopdagen tot een succes te maken. De helft van de netto opbrengst van de verkoop komt ten goede van de organisatie en een ander deel gaat naar een plaatselijk goed doel; zoals ditmaal voor kinderen met een leerachterstand.

Met de tijd meegaan is een must, is een veel gehoorde uitspraak. Maar in de praktijk gaat dat bij mij lang niet altijd op. Als een bepaald leefpatroon me goed bevalt, kan niemand me dwingen dat te veranderen. Ik hang nog steeds mijn eenpersoons wasje te drogen op twee uitklapbare droogrekjes boven de trap in de winter, buiten aan de droogmolen in de zomer. Ook heb ik geen afwasmachine. 1e) heb ik geen plaats voor een afwasmachine in de keuken, 2e) dat beetje vaat met de hand afwassen is zo gepiept. Bovendien ben ik met pensioen en heb ik daar alle tijd voor.

Tijdens een ommetje Cronesteyn kon ik ineens de eerste alinea van een nieuw te schrijven blog lezen, ergens voor in mijn hersenpan. De blauwe letters waren zo helder en de tekst zo sterk dat opschrijven wel even kon wachten. Dacht ik. Nu moet ik dus genoegen nemen met een andere eerste alinea, met een totaal ander blog. Zelfs dat dit mijn tweehonderdste blog zou zijn, klopt niet: ik was bij honderd immers de tel al kwijt.